ΙΔΟΥ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ…

Η «πανδημία» της covid19 και η χρησιμοποίηση της από τις εξουσιαστικές ελίτ του πλανήτη, είναι πολυεπίπεδη και εξελίσσεται σε μια συγκεκριμένη φάση της παγκοσμιοποίησης, όπου, εν μέσω σφοδρών ενδο-κυριαρχικών ανταγωνισμών, δεν έχουν πάψει να υφίστανται εκείνοι οι σχεδιασμοί που συντείνουν στην διαδικασία ενοποίησης του καθεστώτος κυριαρχίας υπό το οποίο θα «ζει» ο παγκόσμιος πληθυσμός.
Ένα κομμάτι του παζλ αποτελεί η λεγόμενη διαχείριση σε καθαρά υγειονομικό επίπεδο. Η διαφορά του αναρχικού λόγου έγκειται στην κατ’ αρχήν αναγνώριση της ιατρικής αντιμετώπισης, ως μια ψηφίδα απ’ το ευρύτερο και υπό διαμόρφωση ψηφιδωτό που επιχειρούν να συνθέσουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Αντίθετα ο κομμουνιστικός εσμός και οι παραφυάδες του (αναρχιστές), όταν δεν επικρίνουν χλιαρά τους κρατικούς εξαναγκασμούς και τις υποχρεωτικότητες, ανάγουν το διαχειριστικό κομμάτι σε πρωτεύον, αντιπολιτευόμενοι εκδοχές της κρατικής διαχείρισης και όχι το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς του και βέβαια τις απώτερες εξουσιαστικές επιδιώξεις.

Η καρατόμηση «Κουρουμπλή», και ο πολιτικός καυγάς περί ενίσχυσης ΜΕΘ και ΕΣΥ ή μάλλον της εξουσίας έναντι των εξουσιαζόμενων…

Αυτό που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια είναι μια κλιμάκωση των μεθόδων ελέγχου και επιβολής της εξουσίας μέσω της ιατρικοποίησής της, με γενικό παρονομαστή την δημόσια υγεία και το «κοινό καλό» του κοινωνικού συνόλου. Κάτω από αυτό τον κοινό παρονομαστή έχουν στοιχηθεί διάφοροι πολιτικοί χώροι από το λεγόμενο ανταγωνιστικό κίνημα, οι οποίοι πλέον αγωνίζονται παρέα με την εξουσία για την εδραίωση των νέων μορφών επιβολής στους εξουσιαζόμενους. Η, ολοφάνερη πια, αποσύνθεση του λεγόμενου ανταγωνιστικού κινήματος, έβγαλε στον αφρό εξουσιαστικές συνθέσεις και συμμαχίες παλιές και νέες. Η αριστερά, σε μεγάλο μέρος της, μαζί με το αντιεξουσιαστικό κομμάτι της, στηρίζει τον κρατικό υγειονομικό ολοκληρωτισμό της δεξιάς κυβέρνησης, ασκώντας μια γόνιμη, από πλευράς εξουσίας, αντιπολίτευση που περιορίζεται σε δηλώσεις σε social media και ΜΜΕ, απουσιάζοντας με την δέουσα ευλάβεια ακόμα και από τις κατ’ ευφημισμό κινητοποιήσεις.

ΓΝΩΡΙΜΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Ο γνωστός, πλέον, στο πανελλήνιο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας, εισέβαλε στην καθημερινότητα μας, ως μέλος της επιτροπής για την πανδημία του κορωναϊού. Τα μέσα ενημέρωσης, έχουν φιλοτεχνήσει το προφίλ του οικογενειάρχη, χριστιανού ψάλτη και χωρίς ίχνος υπερβολής, του σωτήρα της Ελλάδος και του λαού.

Δεν είναι ένα νέο πρόσωπο, ούτε τόσο άφθαρτο, όσο παρουσιάζεται. Σίγουρα είναι απαραίτητος και γι’ αυτό και προστατευόμενος. Ο Τσιόδρας φέρεται να είχε σημαντικούς ρόλους σε εποχές, οργανισμούς και αποφάσεις, που ελέγχονται παντοιοτρόπως.

Ο Τσιόδρας, για όσους τον θυμόνται, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους, υπήρξε συνεργάτης στο πλευρό του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Γυρνώντας στο 2009, όταν ο ελλαδικός χώρος βρισκόταν αντιμέτωπος με μια ακόμη πανδημία του Η1Ν1, στην ομάδα που τότε διαχειρίστηκε την «κρίση», βρισκόταν άλλο ένα γνώριμο σήμερα πρόσωπο, ο Βασίλης Κοντοζαμάνης, δηλαδή ο σημερινός υφυπουργός Υγείας, ο οποίος τότε ήταν πρόεδρος του ελληνικού οργανισμού φαρμάκων (ΕΟΦ).