Το πολιτικό θέατρο στο οποίο άλλοτε παίζεται το έργο της δημοκρατίας κι άλλοτε της δικτατορίας καλά κρατεί και θα κρατεί.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά που το διέπουν είναι:
Υποσχέσεις, όταν κυριαρχεί η μανία για ανάληψη ή διατήρηση της διαχείρισης των εξουσιαστικών υποθέσεων.
Υπαναχωρήσεις και φραστικοί ελιγμοί, όταν γίνεται προφανέστατη η ψευδολογία.
Υπεροψία και ακατάσχετη ψευδολογία, όταν έχει εξασφαλισθεί η διατήρηση στην διαχείριση των εξουσιαστικών υποθέσεων από τους διευθύνοντες την ΕΕ ή τις ΗΠΑ ή και των δύο.
Άσκηση βίας (πάντοτε επενδυμένης με κάποιο δημοκρατικό νόμο) προς εκείνους οι οποίοι δεν πλανώνται από τους χειρισμούς εκ μέρους των κρατούντων.
Ας μην αναφερθούμε στις «ψύχραιμες» στάσεις ή τους παλληκαρισμούς και σε άλλα παρομοίου είδους καραγκιοζιλίκια (που γίνονται για να συγκαλυφθούν ουσιωδέστερες καταστάσεις) ή τις διάφορες κινήσεις εντυπωσιασμού (όπως η πρόσφατη στην Ρώ) και ας ασχοληθούμε για λίγο με τις υποσχέσεις. Συνέχεια →
«Πάνω στοῦ Τσίπρα τὰ χωριά, γάϊδαροι γαμοῦν ἀρνιά», Δημοτικό ἆσμα (ἄσεμνο, ἀλλά διδακτικό)
«Με τον Αλέξη Τσίπρα αυτά τα δυόμισι χρόνια δεν έχουμε αλλάξει ποτέ μια πικρή κουβέντα. Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πραγματικός ηγέτης. Είναι σε διαφορετικό πολιτικό χώρο από μένα, αλλά είναι ένας ηγέτης που ακούει», δήλωσε στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Πάνος ο Καμμένος, που με περίσσια λεβεντιά γκρέμισε τα μνημόνια και συμπλήρωσε πως «Ο Αλέξης δεν ακούει μόνον εμάς, τους εταίρους στην κυβέρνηση, αλλά ακούει τους πολίτες. Στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι όποτε βρέθηκε σε ασκήσεις ή εορτασμούς συνομιλεί με φαντάρους, με υπαξιωματικούς, με αξιωματικούς. Όπως το κάνει και με τους πολίτες. Είναι ένας πολιτικός που αν δει ότι μια διαφορετική άποψη είναι η σωστή, θα την υιοθετήσει. Το απέδειξε αυτό ανατρέποντας την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Όταν έγινε αυτή η κυβέρνηση το 2015, μας είχαν τελειωμένους, μας είχαν ξεγραμμένους και από την πλευρά της Ευρώπης αλλά και από άλλες χώρες. Σιγά σιγά, με την υπομονή και την επιμονή, με τη σοβαρότητα και την ειλικρίνεια, κατάφερε και ο ίδιος προσωπικά να χτίσει σχέσεις προσωπικές και σε κυβερνητικό επίπεδο με όλη την παγκόσμια κοινότητα». Συνέχεια →
«Τώρα που έκλεισε η αξιολόγηση δεν είναι καθόλου εύκολο να πουλάς καταστροφολογία και φόβο». Τάδε έφη ο Τσίπρας ο μεγαλοπρεπής, μακάριος, πανηγυρτζής, όπως πάντα, διασκεδαστικός ολοένα και λιγότερο, διατεθειμένος να παίζει ολοένα και περισσότερο με τα νεύρα μας, με την ψυχική μας ισορροπία κλπ.
Υποστήριξε μάλιστα ότι «κατά γενική ομολογία έχουμε μια καλή συμφωνία», κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ψευδοπροφήτη της καταστροφής. Συνέχεια →
«Πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν. Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση», δήλωσε με απύθμενο θράσος χιλίων αριστερών πιθήκων το κομμουνιστικό ανδρείκελο, κατά κόσμον Τσίπρας, μετά το πέρας της συνεδρίασης του Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Μ’ έναν κυνισμό, που δεν έχει όμοιο του, τον οποίο ουδέποτε διανοήθηκε κάποιος από το εξουσιαστικό συνάφι του να επιδείξει συνέχισε στον ίδιο τόνο.
«Αισθανόμαστε δικαιωμένοι γιατί πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ό,τι μας έδιναν τρεις βδομάδες πριν […] Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας, αλλά και τη κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου», ενώ συνεχίζοντας υποστήριξε ότι η πιο σημαντική δέσμευση της απόφασης αφορά τη δέσμευση για οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018!!! Συνέχεια →
«Τα νέα είναι τόσο θετικά που δυσκολευόμαστε να τα πιστέψουμε. Κρατάμε μικρό καλάθι βεβαίως, αλλά… Είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά. Θα με αναγκάσουν να φορέσω και γραβάτα», δήλωνε στις 17 Μαΐου ο ανυπέρβλητος κομμουνιστής ηγέτης Αλέξης Τσίπρας, λίγες μόνο ημέρες πριν από την συνεδρίαση του Eurogroup της 22ης Μαΐου.
Τα νέα ταξίδεψαν με την ταχύτητα του ανέμου, τι λέμε τώρα, της αστραπής και του κεραυνού συνάμα, σ’ ολόκληρη την χώρα απ’ άκρη σε άκρη. Οι ελπίδες φούντωσαν και πάλι στο άκουσμα αυτής της ελπιδοφόρας είδησης. Ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα, ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα. Ακόμα και το όνομα του ευλογημένου ηγέτη δεν ακουγόταν, όπως θα έπρεπε, αλλά η συγκίνηση τα προκαλεί αυτά. Τα μικρά παιδιά φώναζαν και γελούσαν, τα πουλιά σταμάτησαν να πετούν, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν παρατεταμένα, τα σύννεφα που σκέπαζαν τον ήλιο παραμέρισαν και αυτά, λες και όλη η φύση γιόρταζε και τραγουδούσε… Συνέχεια →
Πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στις 19 Ιουλίου 2015 ο υπουργός Αμύνης Πάνος Καμμένος, κατά την διάρκεια της τριήμερης επίσκεψής του στο Ισραήλ, ολοκληρώνει την συμφωνία της Status of Forces Agreement (SOFA), η οποία μέχρι τότε εκκρεμούσε και περιέχει συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τη διαμονή στρατιωτικών δυνάμεων του ενός κράτους στο έδαφος του άλλου με πρόσχημα την συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις. Όπως είναι γνωστό παρόμοια συμφωνία το κράτος του Ισραήλ έχει συνάψει αποκλειστικά και μόνο με τις ΗΠΑ.
Η συμφωνία μ’ άλλα λόγια δεν αφορά, απλά, στην «στρατιωτική συνεργασία» των δύο κρατών, αλλά το Καθεστώς εγκατάστασης των Δυνάμεων τους (Status of Forces Agreement, SOFA). Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η οποία είναι η πρώτη χώρα παγκόσμια που εφάρμοσε τις συμφωνίες αυτές μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, SOFA είναι πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες που θεσπίζουν σε γενικές γραμμές το πλαίσιο βάσει του οποίου λειτουργεί το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ σε μια ξένη χώρα και πώς η εσωτερική νομοθεσία της ξένης δικαιοδοσίας ισχύει για το προσωπικό των ΗΠΑ στη χώρα αυτή.
Την περίοδο που ολοκληρώνεται η συμφωνία αυτή, μεγάλος αριθμός του στόλου των επιθετικών ελικοπτέρων του ισραηλινού κράτους βρισκόταν στην Λάρισα, ενώ σπουδαστές της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων ετοιμάζονταν να μεταβούν στο Ισραήλ. Συνέχεια →
Η πρόσφατη δικαστική απόφαση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» σχετικά με την περιβόητη υπόθεση Βατοπεδίου άνοιξε τον δρόμο για την «δικαίωση» του Καραμανλή. Δεν πανηγύρισε μόνο ο ίδιος ο Καραμανλής παρ’ ότι τότε είχε σπεύσει να πάρει την πολιτική ευθύνη για το «σκάνδαλο», αλλά και ο επιφανής τοποτηρητής του στην κυβέρνηση Τσίπρα αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ και πρώην εισαγγελέας μεταξύ άλλων και διώκτης της «τρομοκρατίας».
Δήλωσε, λοιπόν, προ μηνός ο αξιότιμος κ. Παπαγγελόπουλος, στην εφημερίδα Ελευθερία, ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι απρόσβλητος από τον ιό της διαπλοκής και ότι: «Τους λαοπρόβλητους ηγέτες τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τα εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα».
Συνέχεια →
Η πρόσφατη συνέντευξη Τσίπρα στον Χατζηνικολάου και συγκεκριμένα στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Antenna πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά από την συνέντευξη, που έδωσε στην εφημερίδα Wall Street Journal και στην οποία δεν δίστασε, φυσικά καθ’ υπόδειξιν, να συμμορφωθεί και να δεχθεί την «πατρότητα» όλων ανεξαιρέτως των μνημονίων.
Η πρώτη συνέντευξη απευθύνεται, κυρίως, στο «εξωτερικό», αποτελεί πρώτα απ’ όλα την έσχατη δήλωση πλήρους υποταγής, αφού όπως είπαμε διεκδικεί και αναλαμβάνει την πατρότητα όλων των μνημονίων, που ονομάζονται πλέον πακέτα σωτηρίας. Ο Τσίπρας, δηλαδή, όχι μόνο δεν κάνει πια τον «δύσκολο», όσον αφορά την αποδοχή της λεγόμενης ιδιοκτησίας τού τρέχοντος μνημονίου, αλλά ανοιχτά, δημόσια, αυτοανακηρύσσεται «πατέρας» κάθε μνημονίου, που έχει προηγηθεί. Ομολογεί, τελικά, και όπως φαίνεται την καταλληλότερη στιγμή ότι και τότε δούλευε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Συνέχεια →
Τί είπε το άτομο, ανάμεσα στα άλλα, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Wall Street Journal;
«Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης.
Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση και τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη. Έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών διαδοχικών πακέτων προσαρμογής».
Καλά διαβάζετε, όσοι «άπιστοι Θωμάδες» αναρωτιέστε ακόμη για το «ποιόν» του ιδίου του Τσίπρα και των υπόλοιπων τρισάθλιων δεξιών, αριστερών και κομμουνιστικών υποκειμένων που τον περιστοιχίζουν. Συνέχεια →
«Μασκαράδες», καρναβαλιστές (μεταμφιεσμένοι με αποκριάτικες στολές) επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στα γραφεία του Συριζα, δηλαδή των πραγματικών μασκαράδων.
Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, περίπου 30 άτομα που φορούσαν αποκριάτικα ρούχα, εμφανίστηκαν από την οδό Πειραιώς και πέταξαν τέσσερις βόμβες μολότοφ εναντίον της αστυνομικής δύναμης, που φρουρούσε τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος με αποτέλεσμα τον ελαφρύ τραυματισμό αστυνομικού, ενώ επίσης προκλήθηκαν ζημιές σε δυο αυτοκίνητα και στην τζαμαρία των γραφείων.
Οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν άμεσα στην προσαγωγή τουλάχιστον 21 ατόμων, προφανώς καρναβαλιστών, χωρίς να διευκρινίσουν ποιές ακριβώς στολές κίνησαν περισσότερο τις υποψίες των σαϊνιών, που ξαμολύθηκαν στο κατόπιν αυτών των «επικίνδυνων» για την δημοκρατία «στοιχείων»…
Θαυμάστε τώρα την ανακοίνωση του Συριζα:
Συνέχεια →
Αναγγέλλεται η αναστολή της έκδοσης των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα», φαντάροι του ελληνικού λαού φωτογραφίζονται σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον «αετό» σύμβολο του αλβανικού εθνικισμού, ο διεθνής τύπος «ψιθυρίζει» ότι ενδεχόμενη αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα «διάσωσης» θα επαναφέρει στο προσκήνιο την πρόταση Σόιμπλε, το ελληνικό κράτος να κάνει ένα «μικρό» διάλλειμα από την συμμετοχή του ευρώ, το τουρκικό κράτος απειλεί να πλημμυρίσει τα νησιά με πρόσφυγες μετά από την απόρριψη του αιτήματός του για την έκδοση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, που έχουν ζητήσει άσυλο, («Τούρκοι αγάδες και γενίτσαροι, τύφλα στο μεθύσι όλοι τους, έρχονται απ’ την ανατολική πλευρά του κάμπου. Συνέχεια →
Για μιαν ακόμη φορά το «ηρωικό» καθεστώς Τσίπρα εμφανίζεται να δίνει μια «μάχη χαρακωμάτων» προτού πέσει σαν ψόφιος κοριός, αλλά «τιμημένα» μπροστά στις «παράλογες απαιτήσεις των ακραίων κύκλων των εταίρων».
Το κρέας θα βαπτιστεί και πάλι ψάρι, η «συμβιβαστική φόρμουλα» θα βρεθεί εκ νέου δήθεν την τελευταία στιγμή και η κυβέρνηση θα ψηφίσει προκαταβολικά τα μέτρα, αφού θα πει και ένα τραγουδάκι, που θα λέει κάτι για ρήτρα που θα της επιτρέπει τάχα να μην τα εφαρμόσει σε περίπτωση, που οι δημοσιονομικές επιδόσεις εξασφαλίζουν το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς αυτά, ενώ ο δράκος του παραμυθιού δηλαδή οι θεσμοί θα δώσουν το πράσινο φως για να συγκεκριμενοποιήσει η ευρωζώνη τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Συνέχεια →
Η αθλιότητα της εξουσίας, το τίποτα επί σκηνής
Στην Αβάνα βρίσκεται ακόμη την ώρα τούτη o καπέταν-Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής του ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο.
Ο επικήδειος λόγος του έχει γραφτεί, ήδη, με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ιστορικών επαναστατικών συγγραμμάτων. Περισσότερα λόγια, ίσως, περισσεύουν, άλλωστε η συγκίνησή μας είναι τέτοια, που μετά βίας δεν πετάμε το πληκτρολόγιο από το παράθυρο κατευθείαν στο κεφάλι του πρώτου «αντιδραστικού», που περνάει από κάτω και αμφισβητεί τον Μεγάλο Φιντέλ, δάσκαλο και εμπνευστή του Τσίπρα, άρα και τον ίδιο τον πρωτοκαπετάνιο του Συριζα.
Ο αρχικαπετάνιος της επαναστατικής Κυβέρνησης των Συριζα-Ανελ κομαντάντε Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε ως εξής τον μεγαλειώδη του επικήδειο
«Hermanos y hermanas [Αδερφοί και αδερφές],
Γενναίε λαέ της Κούβας,
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Κομαντάντε (σημ.: ταγματάρχης, ανώτατος βαθμός στην Κουβανική στρατιωτική ιεραρχία)Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ου αιώνα.
Αποχαιρετούμε ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο.
Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Αποχαιρετούμε τον Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων». Συνέχεια →
Με απογοήτευση αντικρίζουμε τα ανάξια των περιστάσεων πρωτοσέλιδα εφημερίδων, που κάποτε κόσμησαν την δημοκρατία, που ενίσχυσαν τους θεσμούς, και την πολιτική.
Πού είναι οι παλιές ένδοξες ημέρες της Αυριανής και όχι μόνο, που είναι εκείνα τα αρχ…… πρωτοσέλιδα.
Τίποτα, τίποτα, τίποτα…
Σήψη, παρακμή, ανία και βαρεμάρα.
Γι’ αυτό αναγκαζόμαστε να πάρουμε και αυτό το βάρος στους ώμους μας…
Που ’σαι ρε Αντρέα, να ρίξεις μια ντουζίνα διαγραφές, να κόψεις μερικούς κώλους, να καταλάβουν και οι υπόλοιποι και να πουν τον Δεσπότη Παναγιώτη (το πιάσατε το υπονοούμενο…).
Συνέχεια →
Η κομμουνιστική κυβέρνηση Συριζα ήδη έχει αρχίσει να γράφει «ιστορία», να διδάσκει πως στήνονται τα σύγχρονα καθεστώτα, πως ο ολοκληρωτισμός, η προπαγάνδα, η διαχείριση της εξουσίας και ο κοινωνικός έλεγχος ασκούνται «εδώ και τώρα» την περίοδο της πιο σκληρής «κρίσης», με μια αριστερή «φρεσκάδα» όλο ιδέες και καινοτομίες…
Για όλα αυτά μας δίνει μια «ιδέα» η συνέντευξη του Νίκου Μουζέλη, στην Αγγελική Λάζου για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ας απολαύσουμε ορισμένα ενδιαφέρονται σημεία της συνέντευξης:
«Κύριε Μουζέλη, πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε στην Επιτροπή διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όταν είχε σηκώσει πολύ «σκόνη», πριν καν ανακοινωθούν τα μέλη της;»
«Κοιτάξτε, εδώ και 20 χρόνια ασχολούμαι με θέματα που σχετίζονται με την ελληνική κομματικοκρατία, ως πρόεδρος της ΜΚO Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση. Παράλληλα ασχολούμαι θεωρητικά και στην πράξη με θέματα της ελληνικής κομματικοκρατίας που οδήγησε σε μια τεράστια ανισορροπία μεταξύ κράτους και κοινωνίας. Όταν δέχτηκα το τηλεφώνημα του πρωθυπουργού το θεώρησα καθήκον μου να αποδεχτώ».
Συνέχεια →
«Τα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (πέταγμα αριστερό). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ, για πέταγμα κατευθείαν στη μέση». (Απόσπασμα από μαθητικό γραπτό)
Το παγκόσμιο ηγέτη Τσίπρας μετά την επιστροφή του από την Νέα Υόρκη είχε κατακλυσθεί από ανάμεικτα συναισθήματα. Την επομένη άνοιξε την μπαλκονόπορτα στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του στο προεδρικό μέγαρο, ατένισε τον ορίζοντα και με ένα μόνο βλέμμα υπολόγισε την απόσταση, που τον χώριζε από την Ηρώδου Αττικού, ενώ ταυτόχρονα τέντωσε τα αυτιά του προσπαθώντας να συλλάβει κάθε ήχο, κάθε ομιλία των περαστικών από το σημείο. Η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Ξάφνου, θυμήθηκε τις σχετικές οδηγίες για λόγους ασφαλείας. Η Ηρώδου Αττικού ήταν κλειστή για τον «λαό του» σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και φυσικά της νύκτας. Το γεγονός αυτό προ στιγμήν τον ηρέμησε. «Βέβαια», σκέφθηκε, «πώς να φθάσουν ως εδώ, εάν θελήσουν αυθόρμητα να με ζητωκραυγάσουν, να με επευφημήσουν, πώς θα μπορούσαν και να ήθελαν, να κατακλύσουν τον δρόμο και να απαιτήσουν να βγω για λίγο στο μπαλκόνι μ’ αυτήν την διαρκή απαγόρευση»;
Συνέχεια →
Πριν ακριβώς από δύο χρόνια στις 9-9-2014 με αφορμή την παρουσία του μεγάλου ηγέτη Τσίπρα στην σύνοδο του Ιδρύματος Αμπροζέτι στο Κόμο τα σχόλια στα ΜΜΕ «έδιναν και έπαιρναν» (…κυριολεκτικά):
«Με μία σαφή δήλωσή του, στον απόηχο της παρουσίας του στο συνέδριο του Ιδρύματος Αμπροσέτι στην Ιταλία το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε την μεγάλη στροφή που έχει επιδιώξει τους τελευταίους μήνες: η Ευρώπη δεν πρέπει πλέον να φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το επιστέγασμα της πλέον πρόσφατης παρουσίας του κ. Τσίπρα σε ένα διεθνές φόρουμ […] Σήμερα ο κ. Τσίπρας είναι επίσημος συνομιλητής της ευρωπαϊκής ελίτ, και το μόνο που διαπιστώνεται είναι μία τάση αντιπαράθεσης για την ορθότητα ή μη της ακολουθούμενης πολιτικής. Αντίστοιχο κλίμα διαπιστώνεται και στους χώρους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όπου οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζονται ως εκφραστές μίας απειλής, αλλά επιδιώκουν να κτίσουν το προφίλ μίας νέας ευρωπαϊκής αριστεράς. Στην περίπτωση δε του πρόσφατου Συνεδρίου στο Κόμο, όπου παρέστη ο κ. Τσίπρας, η ιδιαιτερότητα έχει μάλλον περισσότερη σημασία. Συγκεντρωμένοι εκεί ήταν πολλοί από τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ελίτ, αλλά κατά κύριο λόγο δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ιταλίας, σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο: οι Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα. […] Σύμφωνα με κάποιες πηγές και παρόλο που οι δύο άνδρες κινούνται σε διαφορετικό πολιτικό χώρο, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, δεν παρακολουθεί αδιάφορος τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Κάποιοι μάλιστα αφήνουν να διαρρεύσει, ότι σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να κερδίσει εκλογές στην Ελλάδα και σχηματίσει κυβέρνηση, ο κ. Ρέντσι θα επιδιώξει με κάθε τρόπο να αξιοποιήσει την ευκαιρία ώστε να επιχειρηματολογήσει υπέρ μίας στροφής στην ακολουθούμενη πολιτική στην Ένωση» (Α. Κωβαίος, Το Βήμα).
Συνέχεια →
Στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύτηκε σε οικονομικό ένθετο άρθρο που υπογράφει ο Ρίχαρντ Φραουνμπέργκερ, ελεύθερος ρεπόρτερ, που διαμένει εδώ και 15 χρόνια στην Ελλάδα. Ο Φραουνμπέργκερ μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι:
«Η χώρα βυθίστηκε σε σοκ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας, η πρώτη κυβέρνηση κατά της πολιτικής λιτότητας μέσα στην ευρωζώνη, η αναβίωση του ονείρου της ελληνικής αριστεράς που ηττήθηκε στον εμφύλιο του 1949, συνεχίζει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αυτό που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί του, και αυτό μέσα σε μια ύφεση που διαρκεί εδώ και επτά χρόνια, με εισοδήματα που συρρικνώνονται και την ανεργία που φθάνει το 24%, την υψηλότερη στην Ευρώπη».
Μόνο που τα πάλαι ποτέ αριστερά εξουσιαστικά «όνειρα» ήταν και παραμένουν εκ προοιμίου εφιάλτες για όλους εκείνους που δεν ήταν προσδεμένοι στα κομματικά λαγούμια της αριστεράς κομμουνιστικής ή μη. Όσο για την συνέχεια «με την διαδικασία του κατεπείγοντος» δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Τα δεκανίκια αυτόν τον ρόλο έπαιζαν ανέκαθεν, εκείνον της ταχείας υποστύλωσης, της αντιμετώπισης μιας «έκτακτης ανάγκης», μιας συνθήκης που θα μπορούσε να ξεβράσει το ανεξέλεγκτο, να απελευθερώσει από δεσμά… Συνέχεια →
Η «μέθοδος» Τσίπρα, γνωστή πλέον διεθνώς άλλοτε χλευάζεται δεόντως και δικαίως και άλλοτε αποπνέει τον ανάλογο σεβασμό που της πρέπει, από όψιμους ή μη θαυμαστές της, οι οποίοι φαίνεται ότι πληθαίνουν. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για κυνική επίδειξη εκ μέρους της εξουσίας για το πώς διάκειται απέναντι στην γνώμη ή την βούληση του «κυρίαρχου λαού». Ενδεικτική είναι η επιβράβευση εκ μέρους του Ολάντ, που ανανεώνει με κάθε ευκαιρία την εμπιστοσύνη του στο πουλέν Τσίπρας.
Έτσι, ο Ολάντ ευλόγησε την «αριστερά της διακυβέρνησης» του Συριζα, ενώ τράβηξε το αυτί στους Pordemos, που κατά την γνώμη του αποτελούν την αριστερά της διαμαρτυρίας. Την ίδια στιγμή η «αριστερά της διακυβέρνησης» έκοψε παραδειγματικά το ΕΚΑΣ σε εκατοντάδες χιλιάδες μικροσυνταξιούχους προφανώς «εχθρούς του λαού» και εκπροσώπους της πλουτοκρατίας. Τα «περήφανα» γηρατειά, άλλωστε, είναι από τους πλέον εύκολους στόχους για την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση…
Δημοσιεύθηκε από Αναρχία και Ζωή
«Το γενικό καλό είναι η πρόφαση του απατεώνα, του υποκριτή και του κόλακα», (Ουίλιαμ Μπλέικ).
Ο Μεγάλος Τιμονιέρης, έξυσε το κεφάλι του (και ουχί τους όρχεις του) μόλις του διεμήνυσαν τα καθέκαστα για την τελική έκβαση του δημοψηφίσματος στην Βρετανία.
«Πρέπει να κάνω μια ιστορική δήλωση», είπε στην Γεροβασίλη, στον Παππά, στον Φλαμπουράρη και σε όσους ακόμη βρίσκονταν κοντά του, σε μια ακόμη μεγάλη στιγμή που έλαχε στην πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση.
«Μια δήλωση», συνέχισε και ενώ όλοι κρέμονταν από τα χείλη του, «που θα αφήσει εποχή». «Σύμφωνοι πρόεδρε», του είπε η Γεροβασίλη, «αλλά να προσέξουμε, δεν πρέπει πάλι να χασκογελάς, ειδικά όπως έκανες με τον Μπαν Κι Μουν, όταν του χάριζες το σωσίβιο, τον έπιασαν και αυτόν τα γέλια, έβαλε το σωσίβιο ανάποδα, και μετά κακαρίζατε και οι δύο σαν κότες».
Συνέχεια →
Το πολιτικό θέατρο στο οποίο άλλοτε παίζεται το έργο της δημοκρατίας κι άλλοτε της δικτατορίας καλά κρατεί και θα κρατεί.
