Anarchy press gr
«Τώρα που έκλεισε η αξιολόγηση δεν είναι καθόλου εύκολο να πουλάς καταστροφολογία και φόβο». Τάδε έφη ο Τσίπρας ο μεγαλοπρεπής, μακάριος, πανηγυρτζής, όπως πάντα, διασκεδαστικός ολοένα και λιγότερο, διατεθειμένος να παίζει ολοένα και περισσότερο με τα νεύρα μας, με την ψυχική μας ισορροπία κλπ.
Υποστήριξε μάλιστα ότι «κατά γενική ομολογία έχουμε μια καλή συμφωνία», κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ψευδοπροφήτη της καταστροφής. Συνέχεια
«Πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν. Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση», δήλωσε με απύθμενο θράσος χιλίων αριστερών πιθήκων το κομμουνιστικό ανδρείκελο, κατά κόσμον Τσίπρας, μετά το πέρας της συνεδρίασης του Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Μ’ έναν κυνισμό, που δεν έχει όμοιο του, τον οποίο ουδέποτε διανοήθηκε κάποιος από το εξουσιαστικό συνάφι του να επιδείξει συνέχισε στον ίδιο τόνο.
«Αισθανόμαστε δικαιωμένοι γιατί πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ό,τι μας έδιναν τρεις βδομάδες πριν […] Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας, αλλά και τη κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου», ενώ συνεχίζοντας υποστήριξε ότι η πιο σημαντική δέσμευση της απόφασης αφορά τη δέσμευση για οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018!!! Συνέχεια
«Τα νέα είναι τόσο θετικά που δυσκολευόμαστε να τα πιστέψουμε. Κρατάμε μικρό καλάθι βεβαίως, αλλά… Είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά. Θα με αναγκάσουν να φορέσω και γραβάτα», δήλωνε στις 17 Μαΐου ο ανυπέρβλητος κομμουνιστής ηγέτης Αλέξης Τσίπρας, λίγες μόνο ημέρες πριν από την συνεδρίαση του Eurogroup της 22ης Μαΐου.
Τα νέα ταξίδεψαν με την ταχύτητα του ανέμου, τι λέμε τώρα, της αστραπής και του κεραυνού συνάμα, σ’ ολόκληρη την χώρα απ’ άκρη σε άκρη. Οι ελπίδες φούντωσαν και πάλι στο άκουσμα αυτής της ελπιδοφόρας είδησης. Ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα, ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα. Ακόμα και το όνομα του ευλογημένου ηγέτη δεν ακουγόταν, όπως θα έπρεπε, αλλά η συγκίνηση τα προκαλεί αυτά. Τα μικρά παιδιά φώναζαν και γελούσαν, τα πουλιά σταμάτησαν να πετούν, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν παρατεταμένα, τα σύννεφα που σκέπαζαν τον ήλιο παραμέρισαν και αυτά, λες και όλη η φύση γιόρταζε και τραγουδούσε… Συνέχεια
Πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στις 19 Ιουλίου 2015 ο υπουργός Αμύνης Πάνος Καμμένος, κατά την διάρκεια της τριήμερης επίσκεψής του στο Ισραήλ, ολοκληρώνει την συμφωνία της Status of Forces Agreement (SOFA), η οποία μέχρι τότε εκκρεμούσε και περιέχει συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τη διαμονή στρατιωτικών δυνάμεων του ενός κράτους στο έδαφος του άλλου με πρόσχημα την συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις. Όπως είναι γνωστό παρόμοια συμφωνία το κράτος του Ισραήλ έχει συνάψει αποκλειστικά και μόνο με τις ΗΠΑ.
Η συμφωνία μ’ άλλα λόγια δεν αφορά, απλά, στην «στρατιωτική συνεργασία» των δύο κρατών, αλλά το Καθεστώς εγκατάστασης των Δυνάμεων τους (Status of Forces Agreement, SOFA). Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η οποία είναι η πρώτη χώρα παγκόσμια που εφάρμοσε τις συμφωνίες αυτές μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, SOFA είναι πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες που θεσπίζουν σε γενικές γραμμές το πλαίσιο βάσει του οποίου λειτουργεί το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ σε μια ξένη χώρα και πώς η εσωτερική νομοθεσία της ξένης δικαιοδοσίας ισχύει για το προσωπικό των ΗΠΑ στη χώρα αυτή.
Την περίοδο που ολοκληρώνεται η συμφωνία αυτή, μεγάλος αριθμός του στόλου των επιθετικών ελικοπτέρων του ισραηλινού κράτους βρισκόταν στην Λάρισα, ενώ σπουδαστές της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων ετοιμάζονταν να μεταβούν στο Ισραήλ. Συνέχεια
Η πρόσφατη δικαστική απόφαση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» σχετικά με την περιβόητη υπόθεση Βατοπεδίου άνοιξε τον δρόμο για την «δικαίωση» του Καραμανλή. Δεν πανηγύρισε μόνο ο ίδιος ο Καραμανλής παρ’ ότι τότε είχε σπεύσει να πάρει την πολιτική ευθύνη για το «σκάνδαλο», αλλά και ο επιφανής τοποτηρητής του στην κυβέρνηση Τσίπρα αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ και πρώην εισαγγελέας μεταξύ άλλων και διώκτης της «τρομοκρατίας».
Δήλωσε, λοιπόν, προ μηνός ο αξιότιμος κ. Παπαγγελόπουλος, στην εφημερίδα Ελευθερία, ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι απρόσβλητος από τον ιό της διαπλοκής και ότι: «Τους λαοπρόβλητους ηγέτες τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τα εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα».
Η πρόσφατη συνέντευξη Τσίπρα στον Χατζηνικολάου και συγκεκριμένα στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Antenna πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά από την συνέντευξη, που έδωσε στην εφημερίδα Wall Street Journal και στην οποία δεν δίστασε, φυσικά καθ’ υπόδειξιν, να συμμορφωθεί και να δεχθεί την «πατρότητα» όλων ανεξαιρέτως των μνημονίων.
Η πρώτη συνέντευξη απευθύνεται, κυρίως, στο «εξωτερικό», αποτελεί πρώτα απ’ όλα την έσχατη δήλωση πλήρους υποταγής, αφού όπως είπαμε διεκδικεί και αναλαμβάνει την πατρότητα όλων των μνημονίων, που ονομάζονται πλέον πακέτα σωτηρίας. Ο Τσίπρας, δηλαδή, όχι μόνο δεν κάνει πια τον «δύσκολο», όσον αφορά την αποδοχή της λεγόμενης ιδιοκτησίας τού τρέχοντος μνημονίου, αλλά ανοιχτά, δημόσια, αυτοανακηρύσσεται «πατέρας» κάθε μνημονίου, που έχει προηγηθεί. Ομολογεί, τελικά, και όπως φαίνεται την καταλληλότερη στιγμή ότι και τότε δούλευε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Συνέχεια
Τί είπε το άτομο, ανάμεσα στα άλλα, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Wall Street Journal;
«Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης.
Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση και τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη. Έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών διαδοχικών πακέτων προσαρμογής».
Καλά διαβάζετε, όσοι «άπιστοι Θωμάδες» αναρωτιέστε ακόμη για το «ποιόν» του ιδίου του Τσίπρα και των υπόλοιπων τρισάθλιων δεξιών, αριστερών και κομμουνιστικών υποκειμένων που τον περιστοιχίζουν. Συνέχεια
«Μασκαράδες», καρναβαλιστές (μεταμφιεσμένοι με αποκριάτικες στολές) επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στα γραφεία του Συριζα, δηλαδή των πραγματικών μασκαράδων.
Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, περίπου 30 άτομα που φορούσαν αποκριάτικα ρούχα, εμφανίστηκαν από την οδό Πειραιώς και πέταξαν τέσσερις βόμβες μολότοφ εναντίον της αστυνομικής δύναμης, που φρουρούσε τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος με αποτέλεσμα τον ελαφρύ τραυματισμό αστυνομικού, ενώ επίσης προκλήθηκαν ζημιές σε δυο αυτοκίνητα και στην τζαμαρία των γραφείων.
Οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν άμεσα στην προσαγωγή τουλάχιστον 21 ατόμων, προφανώς καρναβαλιστών, χωρίς να διευκρινίσουν ποιές ακριβώς στολές κίνησαν περισσότερο τις υποψίες των σαϊνιών, που ξαμολύθηκαν στο κατόπιν αυτών των «επικίνδυνων» για την δημοκρατία «στοιχείων»…
Θαυμάστε τώρα την ανακοίνωση του Συριζα:
Αναγγέλλεται η αναστολή της έκδοσης των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα», φαντάροι του ελληνικού λαού φωτογραφίζονται σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον «αετό» σύμβολο του αλβανικού εθνικισμού, ο διεθνής τύπος «ψιθυρίζει» ότι ενδεχόμενη αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα «διάσωσης» θα επαναφέρει στο προσκήνιο την πρόταση Σόιμπλε, το ελληνικό κράτος να κάνει ένα «μικρό» διάλλειμα από την συμμετοχή του ευρώ, το τουρκικό κράτος απειλεί να πλημμυρίσει τα νησιά με πρόσφυγες μετά από την απόρριψη του αιτήματός του για την έκδοση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, που έχουν ζητήσει άσυλο, («Τούρκοι αγάδες και γενίτσαροι, τύφλα στο μεθύσι όλοι τους, έρχονται απ’ την ανατολική πλευρά του κάμπου. Συνέχεια
Για μιαν ακόμη φορά το «ηρωικό» καθεστώς Τσίπρα εμφανίζεται να δίνει μια «μάχη χαρακωμάτων» προτού πέσει σαν ψόφιος κοριός, αλλά «τιμημένα» μπροστά στις «παράλογες απαιτήσεις των ακραίων κύκλων των εταίρων».
Το κρέας θα βαπτιστεί και πάλι ψάρι, η «συμβιβαστική φόρμουλα» θα βρεθεί εκ νέου δήθεν την τελευταία στιγμή και η κυβέρνηση θα ψηφίσει προκαταβολικά τα μέτρα, αφού θα πει και ένα τραγουδάκι, που θα λέει κάτι για ρήτρα που θα της επιτρέπει τάχα να μην τα εφαρμόσει σε περίπτωση, που οι δημοσιονομικές επιδόσεις εξασφαλίζουν το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς αυτά, ενώ ο δράκος του παραμυθιού δηλαδή οι θεσμοί θα δώσουν το πράσινο φως για να συγκεκριμενοποιήσει η ευρωζώνη τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Η αθλιότητα της εξουσίας, το τίποτα επί σκηνής
Στην Αβάνα βρίσκεται ακόμη την ώρα τούτη o καπέταν-Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής του ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο.
Ο επικήδειος λόγος του έχει γραφτεί, ήδη, με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ιστορικών επαναστατικών συγγραμμάτων. Περισσότερα λόγια, ίσως, περισσεύουν, άλλωστε η συγκίνησή μας είναι τέτοια, που μετά βίας δεν πετάμε το πληκτρολόγιο από το παράθυρο κατευθείαν στο κεφάλι του πρώτου «αντιδραστικού», που περνάει από κάτω και αμφισβητεί τον Μεγάλο Φιντέλ, δάσκαλο και εμπνευστή του Τσίπρα, άρα και τον ίδιο τον πρωτοκαπετάνιο του Συριζα.
Ο αρχικαπετάνιος της επαναστατικής Κυβέρνησης των Συριζα-Ανελ κομαντάντε Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε ως εξής τον μεγαλειώδη του επικήδειο
«Hermanos y hermanas [Αδερφοί και αδερφές],
Γενναίε λαέ της Κούβας,
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Κομαντάντε (σημ.: ταγματάρχης, ανώτατος βαθμός στην Κουβανική στρατιωτική ιεραρχία)Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ου αιώνα.
Αποχαιρετούμε ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο.
Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Αποχαιρετούμε τον Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων». Συνέχεια
Με απογοήτευση αντικρίζουμε τα ανάξια των περιστάσεων πρωτοσέλιδα εφημερίδων, που κάποτε κόσμησαν την δημοκρατία, που ενίσχυσαν τους θεσμούς, και την πολιτική.
Πού είναι οι παλιές ένδοξες ημέρες της Αυριανής και όχι μόνο, που είναι εκείνα τα αρχ…… πρωτοσέλιδα.
Τίποτα, τίποτα, τίποτα…
Σήψη, παρακμή, ανία και βαρεμάρα.
Γι’ αυτό αναγκαζόμαστε να πάρουμε και αυτό το βάρος στους ώμους μας…
Που ’σαι ρε Αντρέα, να ρίξεις μια ντουζίνα διαγραφές, να κόψεις μερικούς κώλους, να καταλάβουν και οι υπόλοιποι και να πουν τον Δεσπότη Παναγιώτη (το πιάσατε το υπονοούμενο…).
Η κομμουνιστική κυβέρνηση Συριζα ήδη έχει αρχίσει να γράφει «ιστορία», να διδάσκει πως στήνονται τα σύγχρονα καθεστώτα, πως ο ολοκληρωτισμός, η προπαγάνδα, η διαχείριση της εξουσίας και ο κοινωνικός έλεγχος ασκούνται «εδώ και τώρα» την περίοδο της πιο σκληρής «κρίσης», με μια αριστερή «φρεσκάδα» όλο ιδέες και καινοτομίες…
Για όλα αυτά μας δίνει μια «ιδέα» η συνέντευξη του Νίκου Μουζέλη, στην Αγγελική Λάζου για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ας απολαύσουμε ορισμένα ενδιαφέρονται σημεία της συνέντευξης:
«Κύριε Μουζέλη, πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε στην Επιτροπή διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όταν είχε σηκώσει πολύ «σκόνη», πριν καν ανακοινωθούν τα μέλη της;»
«Κοιτάξτε, εδώ και 20 χρόνια ασχολούμαι με θέματα που σχετίζονται με την ελληνική κομματικοκρατία, ως πρόεδρος της ΜΚO Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση. Παράλληλα ασχολούμαι θεωρητικά και στην πράξη με θέματα της ελληνικής κομματικοκρατίας που οδήγησε σε μια τεράστια ανισορροπία μεταξύ κράτους και κοινωνίας. Όταν δέχτηκα το τηλεφώνημα του πρωθυπουργού το θεώρησα καθήκον μου να αποδεχτώ».
«Τα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (πέταγμα αριστερό). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ, για πέταγμα κατευθείαν στη μέση». (Απόσπασμα από μαθητικό γραπτό)
Το παγκόσμιο ηγέτη Τσίπρας μετά την επιστροφή του από την Νέα Υόρκη είχε κατακλυσθεί από ανάμεικτα συναισθήματα. Την επομένη άνοιξε την μπαλκονόπορτα στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του στο προεδρικό μέγαρο, ατένισε τον ορίζοντα και με ένα μόνο βλέμμα υπολόγισε την απόσταση, που τον χώριζε από την Ηρώδου Αττικού, ενώ ταυτόχρονα τέντωσε τα αυτιά του προσπαθώντας να συλλάβει κάθε ήχο, κάθε ομιλία των περαστικών από το σημείο. Η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Ξάφνου, θυμήθηκε τις σχετικές οδηγίες για λόγους ασφαλείας. Η Ηρώδου Αττικού ήταν κλειστή για τον «λαό του» σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και φυσικά της νύκτας. Το γεγονός αυτό προ στιγμήν τον ηρέμησε. «Βέβαια», σκέφθηκε, «πώς να φθάσουν ως εδώ, εάν θελήσουν αυθόρμητα να με ζητωκραυγάσουν, να με επευφημήσουν, πώς θα μπορούσαν και να ήθελαν, να κατακλύσουν τον δρόμο και να απαιτήσουν να βγω για λίγο στο μπαλκόνι μ’ αυτήν την διαρκή απαγόρευση»;
Πριν ακριβώς από δύο χρόνια στις 9-9-2014 με αφορμή την παρουσία του μεγάλου ηγέτη Τσίπρα στην σύνοδο του Ιδρύματος Αμπροζέτι στο Κόμο τα σχόλια στα ΜΜΕ «έδιναν και έπαιρναν» (…κυριολεκτικά):
«Με μία σαφή δήλωσή του, στον απόηχο της παρουσίας του στο συνέδριο του Ιδρύματος Αμπροσέτι στην Ιταλία το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε την μεγάλη στροφή που έχει επιδιώξει τους τελευταίους μήνες: η Ευρώπη δεν πρέπει πλέον να φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το επιστέγασμα της πλέον πρόσφατης παρουσίας του κ. Τσίπρα σε ένα διεθνές φόρουμ […] Σήμερα ο κ. Τσίπρας είναι επίσημος συνομιλητής της ευρωπαϊκής ελίτ, και το μόνο που διαπιστώνεται είναι μία τάση αντιπαράθεσης για την ορθότητα ή μη της ακολουθούμενης πολιτικής. Αντίστοιχο κλίμα διαπιστώνεται και στους χώρους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όπου οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζονται ως εκφραστές μίας απειλής, αλλά επιδιώκουν να κτίσουν το προφίλ μίας νέας ευρωπαϊκής αριστεράς. Στην περίπτωση δε του πρόσφατου Συνεδρίου στο Κόμο, όπου παρέστη ο κ. Τσίπρας, η ιδιαιτερότητα έχει μάλλον περισσότερη σημασία. Συγκεντρωμένοι εκεί ήταν πολλοί από τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ελίτ, αλλά κατά κύριο λόγο δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ιταλίας, σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο: οι Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα. […] Σύμφωνα με κάποιες πηγές και παρόλο που οι δύο άνδρες κινούνται σε διαφορετικό πολιτικό χώρο, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, δεν παρακολουθεί αδιάφορος τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Κάποιοι μάλιστα αφήνουν να διαρρεύσει, ότι σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να κερδίσει εκλογές στην Ελλάδα και σχηματίσει κυβέρνηση, ο κ. Ρέντσι θα επιδιώξει με κάθε τρόπο να αξιοποιήσει την ευκαιρία ώστε να επιχειρηματολογήσει υπέρ μίας στροφής στην ακολουθούμενη πολιτική στην Ένωση» (Α. Κωβαίος, Το Βήμα).
Συνέχεια
Στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύτηκε σε οικονομικό ένθετο άρθρο που υπογράφει ο Ρίχαρντ Φραουνμπέργκερ, ελεύθερος ρεπόρτερ, που διαμένει εδώ και 15 χρόνια στην Ελλάδα. Ο Φραουνμπέργκερ μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι:
«Η χώρα βυθίστηκε σε σοκ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας, η πρώτη κυβέρνηση κατά της πολιτικής λιτότητας μέσα στην ευρωζώνη, η αναβίωση του ονείρου της ελληνικής αριστεράς που ηττήθηκε στον εμφύλιο του 1949, συνεχίζει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αυτό που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί του, και αυτό μέσα σε μια ύφεση που διαρκεί εδώ και επτά χρόνια, με εισοδήματα που συρρικνώνονται και την ανεργία που φθάνει το 24%, την υψηλότερη στην Ευρώπη».
Μόνο που τα πάλαι ποτέ αριστερά εξουσιαστικά «όνειρα» ήταν και παραμένουν εκ προοιμίου εφιάλτες για όλους εκείνους που δεν ήταν προσδεμένοι στα κομματικά λαγούμια της αριστεράς κομμουνιστικής ή μη. Όσο για την συνέχεια «με την διαδικασία του κατεπείγοντος» δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Τα δεκανίκια αυτόν τον ρόλο έπαιζαν ανέκαθεν, εκείνον της ταχείας υποστύλωσης, της αντιμετώπισης μιας «έκτακτης ανάγκης», μιας συνθήκης που θα μπορούσε να ξεβράσει το ανεξέλεγκτο, να απελευθερώσει από δεσμά… Συνέχεια
Η «μέθοδος» Τσίπρα, γνωστή πλέον διεθνώς άλλοτε χλευάζεται δεόντως και δικαίως και άλλοτε αποπνέει τον ανάλογο σεβασμό που της πρέπει, από όψιμους ή μη θαυμαστές της, οι οποίοι φαίνεται ότι πληθαίνουν. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για κυνική επίδειξη εκ μέρους της εξουσίας για το πώς διάκειται απέναντι στην γνώμη ή την βούληση του «κυρίαρχου λαού». Ενδεικτική είναι η επιβράβευση εκ μέρους του Ολάντ, που ανανεώνει με κάθε ευκαιρία την εμπιστοσύνη του στο πουλέν Τσίπρας.
«Το γενικό καλό είναι η πρόφαση του απατεώνα, του υποκριτή και του κόλακα», (Ουίλιαμ Μπλέικ).
Ο Μεγάλος Τιμονιέρης, έξυσε το κεφάλι του (και ουχί τους όρχεις του) μόλις του διεμήνυσαν τα καθέκαστα για την τελική έκβαση του δημοψηφίσματος στην Βρετανία.
«Πρέπει να κάνω μια ιστορική δήλωση», είπε στην Γεροβασίλη, στον Παππά, στον Φλαμπουράρη και σε όσους ακόμη βρίσκονταν κοντά του, σε μια ακόμη μεγάλη στιγμή που έλαχε στην πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση.
«Μια δήλωση», συνέχισε και ενώ όλοι κρέμονταν από τα χείλη του, «που θα αφήσει εποχή». «Σύμφωνοι πρόεδρε», του είπε η Γεροβασίλη, «αλλά να προσέξουμε, δεν πρέπει πάλι να χασκογελάς, ειδικά όπως έκανες με τον Μπαν Κι Μουν, όταν του χάριζες το σωσίβιο, τον έπιασαν και αυτόν τα γέλια, έβαλε το σωσίβιο ανάποδα, και μετά κακαρίζατε και οι δύο σαν κότες».
Δεν είναι απίθανο, όπως πηγαίνουν τα πράγματα, το καθεστώς Τσίπρα να επιβάλλει και τον επίσημο εορτασμό, από τούδε και στο εξής της μεγάλης ημέρας που ψήφισε τρίτο και τέταρτο μνημόνιο μαζί χωρίς να διαταραχθεί ουσιαστικά η προγραμματισμένη διαδικασία.
Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και μικρή υπόθεση. Η επιτυχία είναι πράγματι μεγάλη.
Το γεγονός χαιρετίστηκα αναλόγως από την μάζωξη των «δανειστών». Οι μεγαλοκαρχαρίες εμφανίζονται με αστραφτερά χαμόγελα, και δόντια καλογυαλισμένα.
«Το Eurogroup χαιρετίζει την ολοκλήρωση ενός πακέτου πολιτικής, που θα ανοίξει το δρόμο για την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του ESM , μετά την έγκριση των προαπαιτούμενων.
Συνέχεια
Πραγματικά ανεπανάληπτο αποδεικνύεται το καθεστώς Τσίπρα. Αν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις «κάπου» σταματούσαν, όσον αφορά την επιβολή μέτρων για να μην πέσουν ή έστω για να συνηθίσει ο κοσμάκης, τούτη εδώ η «πρώτη-δεύτερη αριστερά» κυβέρνηση ήταν να μην πάρει την κατάλληλη φορά.
Τώρα, τίποτα δεν την σταματά. Μνημόνιο «μέσα» στο μνημόνιο έχει ήδη συμφωνήσει να φέρει και να το περάσει. Και τα σκυλιά δεμένα.
Οι New York Times, λίγο μετά τις επιθέσεις της 11/9 «αποκάλυψαν» ότι ο Λευκός Οίκος επρόκειτο να καταθέσει το νομοσχέδιο εντός του έτους, το οποίο θα προέβλεπε υποχρεωτική απόκτηση εκ μέρους των παρόχων Διαδικτύου εξοπλισμού που θα επιτρέπει την άμεση έναρξη παρακολουθήσεων, όταν τους ζητείται. Μ’ άλλα λόγια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπηρεσίες κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, όπως το BlackBerry, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, υπηρεσίες επικοινωνίας όπως το Skype και εφαρμογές instant messaging (MSN, Yahoo, AOL κ.λπ.) θα βρίσκονταν και επισήμως στο μικροσκόπιο των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Το καθεστώς Τσίπρα με ιαχές ενάντια στην «διαπλοκή» ετοιμάζεται να ξιφουλκήσει κατά του παλαιού καθεστώτος με αιχμή την «Δικαιοσύνη» και τις γνωστές καταγγελίες της εισαγγελέως Τατσάνη κατά του υφυπουργού Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου σχετικά με παρεμβάσεις του ιδίου και βέβαια της κυβέρνησης.
Μπράβο και πάλι μπράβο. Το καθεστώς Τσίπρα παρουσιάζεται «ετοιμοπόλεμο» και με αρκετούς «άσσους» στα μανίκια. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία περί αυτού. Γιατί; Γιατί πολύ απλά των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Μ’ άλλα λόγια το καθεστώς Τσίπρα φρόντισε να τοποθετήσει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. Και οι κατάλληλοι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα διευκολύνουν τον συναγωνισμό για το ποιος είναι ο πλέον δολοπλόκος και άρα χρήσιμος στα μεγάλα αφεντικά.
Στην Σικελία, όπως και σε μεγάλο μέρος της νότιας Ιταλίας, οι βαπτίσεις ήταν ένα σπουδαίο γεγονός, καθώς η τελετή συνδεόταν με την είσοδο ενός νέου νονού στην οικογένεια. Έτσι πατέρας και νονός γίνονταν κομπάρι (compari) και δεσμεύονταν για την υπόλοιπη ζωή τους να ανταποκρίνονται ο ένας στις εκκλήσεις του άλλου, όποιες και αν ήταν αυτές. Οι χωρικοί, μάλιστα, συνήθιζαν να διηγούνται ανατριχιαστικές ιστορίες για την μοίρα, που επιφύλασσε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο προστάτης των κομπάρι στις περιπτώσεις προδοσίας. Η εκδίκηση ήταν φοβερή. Δύο άνδρες, λοιπόν, που η σχέση τους χαρακτηρίζονταν από μια σφοδρή αντιπαλότητα κουμπάριαζαν, ώστε να αποφύγουν τα δεινά που θα προέρχονταν από μια πιθανή κλιμάκωση αυτής της διένεξης.
Είναι γνωστή η σικελική φράση fari u cumpari, που σημαίνει να συμπεριφέρεσαι σαν κουμπάρος, δηλαδή ότι οφείλει κάποιος να γίνει συνένοχος του, βοηθώντας με κάθε τρόπο στην διάπραξη κάποιας παρανομίας. Ακολουθώντας αυτή την κοινωνική παράδοση οι μαφιόζοι ενίσχυαν τούς μεταξύ τους δεσμούς με κουμπαριές και αποκαλούνταν «νονοί» εξ αιτίας του κοινωνικού κύρους που είχε ο συγκεκριμένος τίτλος.
Στις 20 Οκτωβρίου του 2011 ο Τσίπρας σε ομιλία του στο κοινοβούλιο και με αφορμή την ψήφιση νομοσχεδίου ισχυριζόταν, με στεντόρεια φωνή, ότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με όρους ομερτά, αναφερόμενος στους βουλευτές του Πασοκ, που σύμφωνα με τον ίδιο καλούνταν να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο κόντρα στην συνείδησή τους. Στην συνέχεια ο Βενιζέλος διαμαρτυρόμενος έντονα του ζήτησε να ανακαλέσει, οπότε ο Τσίπρας «εξήγησε» ότι «ομερτά σημαίνει εκβιασμένη πειθαρχία και συμφωνία, την οποία έχουμε πολύ καιρό στα πολιτικά πράγματα της χώρας».
Τον περασμένο Φλεβάρη, όταν ο Βαρουφάκης υπέγραφε τη “συμφωνία‑γέφυρα” και αργότερα τον Ιούλιο, ο Τσίπρας το 3ο Μνημόνιο, υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησαν το εξής ευφάνταστο επιχείρημα: επρόκειτο για τακτικό ελιγμό, μια συνθήκη τύπου Μπρεστ‑Λιτόφσκ, που οδηγεί σε προσωρινή εκεχειρία με τους δανειστές και δίνει στην κυβέρνηση το χρόνο να εφαρμόσει στο εσωτερικό ένα “παράλληλο πρόγραμμα” κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Προφανώς οι συριζαίοι, ως νέοι μπολσεβίκοι του 21ου αιώνα, ζήλεψαν τη δόξα του στρατάρχη Τρότσκι, που το Μάρτη του 1918 υπέγραψε στην πόλη του Μπρεστ‑Λιτόφσκ την ομώνυμη συνθήκη, με την οποία παρέδωσε την Πολωνία, τη Λιθουανία και την Καρελία στις Κεντρικές Αυτοκρατορίες και απέσυρε τα ρωσικά στρατεύματα από σειρά άλλων περιοχών, με αντάλλαγμα τον πολύτιμο εκείνο χρόνο που επέτρεψε στο Κόμμα να εδραιώσει την εξουσία του στο εσωτερικό της Ρωσίας.
«Κλείστε την πόρτα και μην τους αφήνετε να φύγουν! Πολύ περισσότερο μην τους αναγκάσετε να φύγουν. Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι απλώς χρήσιμη: είναι απαραίτητη. Το έργο που επιτελεί είναι βαρύ, πολύπλοκο, ακόμη και, ορισμένες φορές, αλλοπρόσαλλο. Έδωσε υποσχέσεις οικονομικών παροχών προς όλες τις κοινωνικές κατευθύνσεις και δεν τις τηρεί. Πολλοί διαμαρτύρονται αλλά ελάχιστοι εξεγείρονται. Υπεσχέθη φορολογικές ελαφρύνσεις και μόλις ανέλαβε την εξουσία πρόσθεσε νέες επιβαρύνσεις. Αλλά δεν χρειάζεται η περιγραφή όλων των πράξεων και παραλείψεων της κυβερνώσης ομάδας. Όλοι ξέρουμε τι ακούσαμε και όλοι βλέπουμε την απόδοση της, ούτω καλουμένης, αριστερής κυβέρνησης. Αν υποθέσουμε ότι μια ομάδα βουλευτών με αρνητική ψήφο γκρέμιζε την κυβέρνηση Τσίπρα θα είχαμε, πρώτον, μια πολιτική ανωμαλία προφανώς αντίστοιχη με το «πολιτικό πραξικόπημα» του Ιουλίου 1965 που οδήγησε σε αλλαγή πολιτεύματος. Κατά πάσα πιθανότητα οι νεο-αποστάτες θα αποχωρούσαν από το πολιτικό σκηνικό προπηλακιζόμενοι. Το δεύτερο και κυριότερο είναι ότι, το γε νυν έχον, δεν φαίνεται να υπάρχει διαδοχή. Γι’ αυτό αφήστε τον κ. Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του». (Βήμα της Κυριακής, Σταύρος Ψυχάρης 13-12-2015). Συνέχεια
«Η Ζωή και ο Παναγιώτης μου το τρώγαν το συκώτι. Αισθανόμουν σαν τον Προμηθέα Δεσμώτη», εκμυστηρεύτηκε ο καταλληλότερος και από τον Σημίτη πλέον πρωθυπουργός του καταλληλότερου Μνημονίου στους συνεργάτες του», όπως μας πληροφόρησε με αγωνία δημοσιογράφος του Βήματος.
Οι καημένοι οι δίχως όνομα συνεργάτες της αριστερής Θάτσερ κατά Αλέξη Μητρόπουλο δεν άντεξαν και το είπαν σε όλους. Η ομοιοκαταληξία εντελώς τυχαία, απλά είχαν ποιητική έμπνευση εκείνη την ημέρα των εκμυστηρεύσεων. Αλλά και η δημοσιογράφος της ναυαρχίδας της διαπλοκής ταλαντούχα. Με αυθόρμητο τρόπο δεν δίστασε να σχολιάσει, αλλά και να συνδέσει με τα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού:
Λίγες σειρές πρόλογος: Να γράψεις πάλι τα ίδια; Να παραπέμψεις σε προηγούμενες αναρτήσεις; Να πεις ότι οι αναρχικοί τα έλεγαν; Τι να πεις και τι να γράψεις όταν έξω κυκλοφορούν αμέτρητες παρωπίδες; Στοιχισμένοι άνθρωποι, κατά κομματικό χρώμα, και μαντρωμένοι σε στάνες.
Μπορεί στο εσωτερικό του Σύριζα να βγαίνει ότι επικρατεί αναβρασμός, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα πνεύματα θα καταλαγιάσουν. Είτε μέσω αποχωρήσεων, είτε μέσω διαγραφών, είτε με δημόσιες δηλώσεις που εκφράζουν διπολική διαταραχή, οι «αντιφρονούντες» θα πάρουν τη θέση που τους αντιστοιχεί. Σε διπολισμό ίσως να οφείλεται και η δήλωση του Τσίπρα για τις διαγραφές: «[…] δεν είναι στην κουλτούρα μου και του κόμματος οι διαγραφές είναι ο διάλογος, η συζήτηση, οι πολιτικές αποφάσεις και τα συλλογικά όργανα καταστατικό δεν προβλέπει ότι πρόεδρος διαγράφει υπάρχουν όργανα είναι μακριά από μένα αυτή η κουλτούρα». Οπότε έχουμε και λέμε ότι η διαγραφή δεν υπάρχει στην κουλτούρα του κόμματος, ο πρόεδρος δεν διαγράφει αλλά υπάρχουν αρμόδια όργανα που το κάνουν, έτσι οι διαγραφές δεν υπάρχουν, αλλά συγχρόνως υπάρχουν.
Γράψαμε πρόσφατα για τα γνωστά, αλλά παρ’ όλα αυτά επαναλαμβανόμενα παραμύθια περί πολέμου των τσιπριστών με την εγχώρια διαπλοκή και ιδιαίτερα εκείνη των ΜΜΕ, αναφερόμενοι σε συγκεκριμένη αρθρογραφία του συγκροτήματος Λαμπράκη που συνεχίζει να φιλοτεχνεί το ηγετικό προφίλ του «μεγάλου ηγέτη» Τσίπρα. Δεν χρειάζεται μάλλον να θυμίσουμε τις ομοιότητες με τις βαρύγδουπες και κλασσικές πλέον στο είδος τους δηλώσεις του Καραμανλή κατά το γεύμα που παρέθεσε επί των ημερών του σε βουλευτές της ΝΔ και μάλιστα στην αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργός, με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς περί πολέμου με τους «γνωστούς νταβατζήδες» της διαπλοκής. Συνέχεια
«Ο αγώνας αυτός εν τέλει αποσκοπεί στην προώθηση ενός ριζικά διαφορετικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου, που θα βασίζεται στην αναδιανομή του πλούτου, στην προώθηση της ισότητας, στην αλληλεγγύη, στο σεβασμό της δημόσιας περιουσίας, στην στήριξη των κοινών αγαθών, στην στήριξη της μισθωτής εργασίας, στο σεβασμό του περιβάλλοντος. Για αυτό και βρίσκει λυσσαλέα αντίδραση. Το σύμπλεγμα εξουσίας των ολιγαρχών έχει αφήσει εδώ και καιρό τις μάσκες της αμεροληψίας να πέσουν και έχει αναλάβει την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση χωρίς πολιτικούς διαμεσολαβητές και χωρίς προσχήματα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η καθημερινή επίθεση που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, έντυπα και ηλεκτρονικά». Συνέχεια
Σύμφωνα με το Διεθνές Πρακτορείο Ρώυτερ σε τηλεφωνική του συνομιλία ο Τσίπρας με το υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού ζήτησε να ασκηθεί η ανάλογη επιρροή προς το ΔΝΤ στην κατεύθυνση μιας «γρήγορης» συμφωνίας, όπως άλλωστε επιθυμεί τόσο ο αμερικανικός όσο και ο γαλλικός παράγοντας.
Χαρακτηριστικές είναι άλλωστε οι δηλώσεις του Γάλλου υπουργού οικονομικών Μισέλ Σαπέν που ευχήθηκε σήμερα από τη Λισαβόνα να υπάρξει μια «γρήγορη συμφωνία» για το ελληνικό χρέος, Συνέχεια
Εκατόν ενενήκοντα και πέντε έλληνες και αλλοδαποί επώνυμοι συνιστούν Αλέξη Τσίπρα! Τι καθηγητές πανεπιστημίων, τι ηθοποιοί και λοιποί καλλιτέχνες, τι δημοσιογράφοι και πρώην πρασινοφρουροί (βλέπε αδερφές Κατσέλη)∙ απ’ όλα διαθέτει ο πολιτικός μπαξές. Ωστόσο, ένα όνομα ανάμεσα σε τόσα άλλα κάνει την διαφορά: Slavoj Zizek, καθηγητής της κριτικής θεωρίας, εκ της καστρόκτιστης Λιουμπλιάνα ορμώμενος. Ώπα… για μισό λεπτό! Μήπως, λέμε βρε αδερφέ, μήπως… είναι ο ίδιος Zizek, για τον οποίο έγραφαν και ξανάγραφαν οι «θεωρητικοί» του αναρχοκομμουνισμού και της κοινωνικής ληστείας (sic) ; Ο Zizek είπε το ’να, ο Zizek είπε τ’ άλλο και αφού το έγραψε αυτός δεν μπορεί έτσι θα ’ναι. Συνέχεια
Με αυτό τον στίχο, για να συνεχίσει σε κλίμα πένθιμο και βαρύ, αρχίζει το ποίημα Γράμμα ενός αρρώστου, του Νίκου Καββαδία, θαλασσόλυκου της ελληνικής ποίησης. Μεγάλος βέβαια θαυμαστής του ο Αλέξης Τσίπρας, φερόμενος και ο ίδιος ως θαλασσόλυκος της εγχώριας, αλλά πλέον και ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Ο Αλέξης λοιπόν, με το αίσθημα ευθύνης που τον χαρακτηρίζει, αλλά παρ’ όλα αυτά προσεκτικός σαν γάτα σε ξένο δωμάτιο, πέταξε για την Μαδρίτη, τελευταία πατρίδα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Εκεί σε μια ψηφοφορία που θύμισε το εσωκομματικό εκλογικό μπαλνταφάν του Πασοκ, με τον Γιωργάκη Παπανδρέου να ανταγωνίζεται τον εαυτό του, ο Τσίπρας επιλέχθηκε από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) ως ο υποψήφιος που θα στηριχθεί για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χα! Τρέμε Μπαρόζο! Λίγα τα ψωμιά σου! Συνέχεια
Είναι επιβεβαιωμένο από οποιαδήποτε σκοπιά κι αν το εξετάσει κάποιος (κοινωνικά, πολιτικά, ιδεολογικά κλπ) πως η αριστερά –κομμουνιστική ή μη– είναι βαθιά κρατιστική και ολόπλευρα ανταγωνιστική προς κάθε απελευθερωτική προσπάθεια. Πώς θα μπορούσε, άραγε, να θεωρηθεί φίλια δύναμη προς τις αναρχικές απόψεις; Συνέχεια
Τι κρύβεται πίσω από τις «μυστικές» συνομιλίες Καρατζαφέρη-Μολυβιάτη; Θα επανενωθεί η «μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη» ή όχι; Θα αναπαλαιωθεί η γαλάζια «πολυκατοικία» ή πάει για γκρέμισμα;
