Η εξάρτηση των κοινωνιών απ’ τον τουρισμό, σφίγγει τα λουριά στους ανθρώπους

«Δεν μένει ας πούμε επαγγελματικά κανένα άλλο μέλλον για τον έλληνα,

από το να αποβεί γκαρσόνι σε τουριστικά ρεστοράν ή συλλέκτης καποτών στο δρόμο,

απ’ τις καπότες που θα πετάν οι ξένοι τουρίστες· τίποτα άλλο.

Όσο για την γλώσσα μας, δεν νομίζω ότι έχει άλλο μέλλον,

από το να αποβεί μια αργκό προς χρήση των ιθαγενών πλέον της Ελλάδος». Ηλίας Πετρόπουλος

Στις 7 Μαΐου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού του ΟΗΕ υπολόγισε ότι τα κέρδη από τον διεθνή τουρισμό ενδέχεται να μειωθούν κατά 80% και ότι θα χαθούν 120 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Ο τουρισμός αντιπροσωπεύει (περίπου το 25% του ΑΕΠ της Κροατίας, περίπου το 19% του ΑΕΠ της Πορτογαλίας,) περίπου το 15% του ΑΕΠ της Ισπανίας και περίπου το 13% του ΑΕΠ της Ιταλίας, (περίπου το 7% του γαλλικού ΑΕΠ, ύψους 2,3 τρισ. ευρώ). Σε χώρες όπως οι Μαλβίδες ο τουρισμός αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο του ΑΕΠ. Στην Ελλάδα ο τουρισμός το 2019 είχε συμμετοχή στο ΑΕΠ 20,8% με έσοδα περίπου στα 17,7 δις ευρώ.^[1] (Άλλα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο τουρισμός συνεισφέρει περί το 30% στον ΑΕΠ της Ελλαδάρας μας!!!²)

(Επίσης, υπολογίζεται ότι το 2019, ο τουρισμός δημιούργησε το 11,2% των θέσεων εργασίας στην ΕΕ, ενώ φυσικά η διαφοροποίηση είναι μεγάλη από χώρα σε χώρα. Στην Κροατία ο τουρισμός είναι “υπεύθυνος” για το 25% όλων των θέσεων εργασίας της χώρας, ενώ αντίθετα στο Βέλγιο δεν ξεπερνάει το 5%.

«Ατμόσφαιρα, γεµάτη µεν απελπισία, αλλά φτωχή σε ένταση…»

«[…] Μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να «τρέφεται» με τη δυτική σκέψη, αλλά προσπαθεί απεγνωσμένα να χωνέψει τις ξένες επιστημονικές επιτεύξεις. Στην πραγματικότητα, η δίδυμη αδελφή της επιστήμης, η τεχνική, λείπει παντελώς. Οι Νεοέλληνες δεν κατασκευάζουν τον κόσμο, ούτε καν την ίδια τη χώρα τους. Δεν ξέρουν να «φτιάχνουν». Οι άνθρωποι της χώρας αυτής κοπιάζουν αλλά δεν παράγουν έργο. Μεγάλα έργα της σκέψης ή της επιστήμης, της τεχνικής ή της τέχνης δεν βλέπουν το φως της ημέρας. Ο όρος δυνατότητα, χάνοντας την πρωταρχική του σημασία (αυτού που καθιστά δυνατή την επίκαιρη πραγμάτωσή του), κατέληξε να σημαίνει τον ευσεβή πόθο. […] Οι Νεοέλληνες, καθώς αφοµοιώνουν λίγο πολύ την ευρωπαϊκή σκέψη, συλλογίζονται µεν, αλλά δεν σκέπτονται, µιλούν πολύ και δεν έχουν συντεταγµένη γλώσσα, ρωτούν και απαντούν, αλλά χωρίς καµμία συνέχεια· βαδίζουν πάνω σ’ ένα δρόµο, αλλά δεν πορεύονται. Θα ακολουθήσουν ποτέ τη σχολή της σκέψης και, ξεπερνώντας τη σκέψη της σχολής, θα αποκτήσουν επίσης και µνήµη;

Η απουσία σκέψης συνιστά απουσία διαµόρφωσης και µορφής, κι έτσι ούτε το ψυχολογικό ούτε το κοινωνικό µπορούν να ξεπεραστούν. Οι σύγχρονοι Έλληνες µοιάζουν ανίκανοι να κατευθύνουν το δικό τους πεπερασµένο προς το άπειρο. Κι ούτε κατορθώνουν να µεταµορφώσουν τη θλίψη των τραγουδιών τους σε λόγια της αγωνίας. Η γλυκύτητα της ζωής, οι χαρές της γιορτής δεν ορθώνονται σε µορφές της Χαράς, επειδή λείπει ο στοχασµός. Ακόµη και µια παράξενη χαρά της ζωής µπερδεύεται κατά περίεργο τρόπο µε µιαν ορισµένη µελαγχολία, κι όλα αυτά φτιάχνουν µιαν ατµόσφαιρα γεµάτη µεν απελπισία, αλλά φτωχή σε ένταση, χωρίς εµβέλεια οικουµενική». Κώστας Αξελός (1924-2010)

Αυτό το εδάφιο από τα γραπτά του Κώστα Αξελού, της νιότης του, (το έγραψε γύρω στα τριάντα του χρόνια) στριφογυρίζει διαρκώς στη σκέψη μας τον τελευταίο καιρό, αυτή η ατμόσφαιρα «η γεμάτη απελπισία, αλλά φτωχή σε ένταση», είναι περίπου αυτό, που ζούμε μετά την επίσημη άρση των κρατικών αποκλεισμών λόγω της πανδημίας.

Η τουριστικοεξαρτημένη οικονομία, η φούσκα μετά το 2010, καταρρέει με πάταγο συμπαρασύροντας στην πείνα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, που τόσα χρόνια ήξεραν να κάνουν ένα πράγμα. Να περιποιούνται τους τουρίστες, να μαγειρεύουν, να στρώνουν τα κρεβάτια, να τους φέρνουν το φαγητό και τα ποτά.

Η φωτιά στην Ελαφόνησο και οι χωματερές της τουριστικής ανάπτυξης

Τα σκουπίδια του τουρισμού είναι τα αποκαΐδια των τόπων που αγαπήσαμε

Η χθεσινή φωτιά στην Ελαφόνησο αποδεικνύει περίτρανα  πως η λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού είναι ανταγωνιστική προς το φυσικό περιβάλλον, στην τοπική κουλτούρα και εν τέλει διαρρηγνύει κοινωνικές σταθερές.

Η χθεσινή φωτιά ξεκίνησε από την χωματερή του νησιού η οποία βρίσκεται πίσω από την ξακουστή και κατά πολλούς, εξωτική παραλία του Σίμου. Άραγε σε λίγα χρόνια πάνω στην καμένη γη τί ακριβώς θα χτιστεί; Κάτω απ’ το χαρακτηρισμό «εξωτική παραλία» κρύβεται μια χωματερή που συγκεντρώνει τα σκουπίδια δεκάδων χιλιάδων τουριστών. Στο νησί διαμένουν μόνιμα περίπου 1.000 κάτοικοι και τους καλοκαιρινούς μήνες ο αριθμός αυτός δεκαπλασιάζεται. Είναι προφανές ότι άλλη η ποσότητα των απορριμμάτων 1.000 και άλλο 10.000 ανθρώπων.

Κυπαρισσιακός κόλπος ή, αλλοιώς, τσιμέντο να γίνει

Η θλιμμένη ιστορία μιας περιοχής

Τέσσερα χρόνια πριν γράφαμε: «Ο τουρισμός είναι ένα εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο. Ο μηχανισμός αυτός μπορεί να επέμβει στην συνείδηση των ανθρώπων και να την πολτοποιήσει, να την μπερδέψει και στο τέλος ο άνθρωπος να καταλήξει να είναι υποχείριο. […] ολόκληρες περιοχές περνάνε στα χέρια ενός εφοπλιστή και οι άνθρωποι αφού ξεπουλήσουν γη, καταλήγουν να γίνονται άμεσα εξαρτώμενοι από το έργο του εφοπλιστή και μετατρέπονται, στην καλύτερη περίπτωση, σε γκαρσόνια και security στην ξεπουλημένη τους γη. […] Αυτό που συντελείται στην δυτική Μεσσηνία είναι εικόνα από το μέλλον για όλο τον ελλαδικό χώρο, όπου το κράτος μέσω του τουρισμού θα κλέβει όλο και περισσότερο γη με το πρόσχημα της δουλειάς, αλλά με κύριο σκοπό το οικονομικό κέρδος, την εκμετάλλευση και τελικά τον πλήρη έλεγχο των υπηκόων του».Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο. (ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 114, Μάρτιος 2012)

Ανοίγεις τα μάτια και βρίσκεσαι ξαπλωμένος στην ζεστή νυχτερινή αμμουδιά, ανάμεσα σε αγριόκρινα και θρούμπι, ακριβώς κάτω από τον βραχίονα του Ωρίωνα. Λίγα δεκάδες μέτρα πιο κάτω η θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, με την τεράστια αμμουδερή παραλία των 100 περίπου χιλιομέτρων, με τον αχό των κυμάτων να σε υπνωτίζει. Η μυρωδιά του ιωδίου της θάλασσας μπλέκεται με το θρούμπι και το πεύκο. Αισθάνεσαι μηδέν και ένα ταυτόχρονα, χωρίς να έχεις την ανάγκη να σκεφτείς ή να πεις κάτι, ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ αρκεί και έρχονται μόνα τους, αβίαστα. Δίπλα σου δυο πεύκα που βρίσκονται αγκαλιασμένα και γυρτά, σχηματίζοντας ανάμεσα τους μια μικρή σπηλιά, όπου μέσα τους δύο άνθρωποι βρήκαν θαλπωρή και χώρο για να στεγάσουν τα όνειρα τους. Μάρτυρας της ένωσης τους ο αέρας, που χρόνο με το χρόνο έπεισε αυτά τα δύο δέντρα ότι πρέπει να αγκαλιαστούν για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Συγκρούσεις στην Κένυα

Τουλάχιστον 7 άτομα τραυματίστηκαν τη Δευτέρα 26/1 σε συγκρούσεις ανάμεσα στην κενυατική αστυνομία και ιθαγενείς Μασάι, οι οποίοι κατηγορούν τον τοπικό κυβερνήτη για διαφθορά και για παράνομο πλουτισμό από κονδύλια τουριστικά.

Αμφίπολη: θανάτῳ θάνατον πωλήσας

Ίσως θα μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος ότι σήμερα η εποχή μας δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θάνατο. Ενώ τον φοβάται, προσπαθεί να τον αγνοήσει, δεν τον λογαριάζει και ίσως επιδιώκει να τον ξεπεράσει με την αυθάδεια των «αθάνατων» μηχανών της και τη γελοιότητα των «αισθητικών επεμβάσεων» σε γερασμένα πρόσωπα-προσωπεία. Σήμερα, που δίνεται πιο πολύ σημασία στην ανθρώπινη δράση και στις υλικές της αξίες, η ζωή μοιάζει μετρήσιμο μέγεθος. Διανύει συγκεκριμένες οδούς προς την επιτυχία, έχει συνταγές ευτυχίας, καλά κρυμμένα απωθημένα κλπ. Η λατρεία της ύλης πλέκει μια άλλη σχέση με τη λατρεία των νεκρών στην αρχαιότητα, που πήρε μνημειακές διαστάσεις στους πλούσιους και εντυπωσιακούς τάφους της, αναζητώντας ένα μονοπάτι για την υστεροφημία.

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια…

Όσον κι αν θέλησαν να το αποσιωπήσουν, το νέο υπό ψήφιση νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο για καπήλευση κάθε είδους θαλάσσιων και παραλίμνιων περιοχών, κάνει σιγά αλλά σταθερά τον γύρο του διαδικτύου. Στα πλαίσια των μνημονιακών πρακτικών και της γνωστής ανάπτυξης, έρχεται τώρα και η νομιμοποίηση τής από καιρό καταπάτησης κάθε είδους παράκτιας ζώνης. Το ξεφύτρωμα ωσάν αμανιτών διαφόρων «αναψυκτηρίων», με άλλα λόγια κάθε είδους μαγαζιών που παράγουν και αναπαράγουν τον θόρυβο και την ασχήμια, έρχεται τώρα να επεκταθεί σε εξοντωτικό βαθμό.

Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.)

Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο

Το νέο μοντέλο που προωθεί το κράτος στην βιομηχανία του τουρισμού στον Ελλαδικό χώρο στηρίζεται στα λεγόμενα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα». Ο όρος αυτός δεν μένει στην πεπατημένη πρακτική των rooms to let και των μεγάλων ή μικρών ξενοδοχειακών μονάδων που έχουμε συναντήσει τα τελευταία 40 χρόνια. Τα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» στηρίζονται σε εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, με αριθμό κλινών και κατοικιών άνω των 2.000.

Επενδύστε γιατί χανόμαστε!

«Να κάνουμε πιο ανθρώπινη την παγκόσμια οικονομία» δήλωσε ο Γιωργάκης και μας κούφανε όλους! Μάλιστα, στη συνάντησή του με τον κινέζο πρωθυπουργό, εξήρε και τους αρχαίους πολιτισμούς των 2 λαών! Μάλιστα! Για να ξέρετε ότι: ξεπουλάμε λιμάνια, αεροδρόμια και «ζωτικούς χώρους» κτλ., όχι σ’ όποιον κι όποιον, αλλά στην Κίνα, που έχει αρχαίο πολιτισμό!

Βέλγιο: «επίσκεψη» στο Ελληνικό Γραφείο Τουρισμού

Τη Δευτέρα 10 Μάη, στις 10 το πρωί, ομάδα ατόμων εισέβαλλε στο Ελληνικό Γραφείο Τουρισμού στη λεωφόρο Louise στις Βρυξέλλες, πέταξε λάδια στα κομπιούτερ, μπογιές και βρωμο-βόμβες. Μαζί πετάχτηκαν και τρικάκια που έγραφαν:

Ένα αντίο για τον Ηλία. Αυτή η δολοφονία δεν αφορά κανέναν…

Μας ενημέρωσαν μαθητές του 14ου και 33ου Λυκειών Κουκακίου, για τη βάρβαρη δολοφονία του Ηλία.
Ο Ηλίας συνήθιζε να κυκλοφορεί στο Κουκάκι, να τραγουδάει ρεμπέτικα και ενίοτε να λούζει με διάφορα  ευφάνταστα, όποιον το «στραβοκύτταγε»…

Κάθε μεσημέρι περίμενε τους μαθητές να σχολάσουν και τους τραγούδαγε  ή τους έπιανε τη κουβέντα, κανείς στη γειτονιά δεν φαινόταν να έχει πρόβλημα μαζί του. Ήταν άστεγος και πολύ συχνά έπαιζε και τραγουδαγε  στο πεζόδρομο του Κουκακίου.