Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;

«Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι πο­λι­τι­σμός» δι­δά­σκουν.
«Η τε­χνο­λο­γί­α στην υ­πη­ρε­σί­α του αν­θρώ­που», λέ­νε.
«Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι α­πα­ραί­τη­τη για μια κα­λύ­τε­ρη ζω­ή», ε­πι­βάλ­λουν.

Η τε­χνο­λο­γί­α, που έ­χει να κά­νει με την α­νά πά­σα στιγ­μή εύ­ρε­ση της το­πο­θε­σί­ας ε­νός προ­σώ­που ή α­ντι­κει­μέ­νου, ο­που­δή­πο­τε στον πλα­νή­τη, ε­ξε­λί­χθη­κε αρ­χι­κά με βά­ση τις α­νά­γκες της στρα­τιω­τι­κής μη­χα­νής, προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γή­σει ως στρα­τη­γι­κό ό­πλο. Σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις άλ­λω­στε, η α­νά πά­σα στιγ­μή γνώ­ση του που βρί­σκε­ται και του πως κι­νεί­ται ο ε­χθρός, σε πραγ­μα­τι­κό μά­λι­στα χρό­νο, δί­νει έ­να κατ’ ε­ξο­χήν πλε­ο­νέ­κτη­μα σε αυ­τόν που το γνω­ρί­ζει, τη στιγ­μή που έ­χει μια πιο ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη και πραγ­μα­τι­κή ει­κό­να, του τι συμ­βαί­νει.

Η τε­χνο­λο­γί­α αυ­τή, στη­ρί­χθη­κε στην ύ­παρ­ξη και λει­τουρ­γί­α τε­χνη­τών δο­ρυ­φό­ρων, οι ο­ποί­οι βρι­σκό­με­νοι σε τρο­χιά γύ­ρω α­πό τον πλα­νή­τη, κου­βα­λούν μη­χα­νή­μα­τα τα ο­ποί­α έ­χουν τη δυ­να­τό­τη­τα – πλέ­ον – να ε­ντο­πί­ζουν α­κό­μη και α­ριθ­μούς σε πι­να­κί­δες αυ­το­κι­νή­των.

Το υ­περ­βο­λι­κά υ­ψη­λό κό­στος ό­μως αυ­τού του εί­δους της πα­ρα­κο­λού­θη­σης, την κα­θι­στά α­νέ­φι­κτη και α­σύμ­φο­ρη για μα­ζι­κή χρή­ση. Κα­τά δεύ­τε­ρον, εί­ναι πρα­κτι­κά α­δύ­να­το να πα­ρα­κο­λου­θεί­ται, σε πραγ­μα­τι­κό χρό­νο, το ο­τι­δή­πο­τε συμ­βαί­νει στην ε­πι­φά­νεια του πλα­νή­τη. Μπο­ρεί σή­με­ρα, οι πε­ριο­χές οι ο­ποί­ες «κα­λύ­πτο­νται» α­πό αυ­τό το «με­γά­λο μά­τι» να εί­ναι με­γά­λες, ό­μως σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν γί­νε­ται να υ­πάρ­ξει ταυ­τό­χρο­να ε­στί­α­ση σε ό­λες τις πι­να­κί­δες ο­χη­μά­των, σε ό­λους τους αν­θρώ­πους.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

[…] Κατά την διάρκεια των δυο προηγούμενων αιώνων, με αποκορύφωμα το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα υπήρξε μια ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας και των ανακαλύψεων γενικότερα, τις οποίες οι εξουσιαστές παρουσιάζουν ως μια κατάκτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας, ισχυριζόμενοι ότι προσφέρουν σημαντικές καθημερινές διευκολύνσεις και ανέσεις. Την ίδια στιγμή αδιαφόρησαν και απέκρυψαν συστηματικά τις αρνητικές επιπτώσεις που έφερε η χρήση τους στην υγεία των ανθρώπων, καθώς και σε ολόκληρο το φυσικό περιβάλλον όπως, επίσης, και την εξάρτηση του σύγχρονου ανθρώπου της εποχής μας από τις νέες αυτές τεχνολογίες, που με ποικίλους τρόπους οι εξουσιαστές προώθησαν με ένα ολόκληρο πλέγμα ιδεολογικοποίησης του «νέου» τρόπου ζωής.

Σε όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, λοιπόν, και κυρίως σε αυτά που γίνονται εμπορεύσιμα, προσφέροντας τεράστια οικονομικά κέρδη, οι εξουσιαστές διατυμπανίζουν μέχρι σημείου υπερβολής τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη τους, ενώ τα μειονεκτήματα και οι παρενέργειες τους αποσιωπώνται επιμελώς ή αγνοούνται εσκεμμένα.

Ολίγα δια-τροφικά

Ένα από τα επαγγέλματα του παρόντος και σίγουρα του μέλλοντος είναι τεχνολόγος τροφίμων. Μία πρόσφατη σχετικά ειδικότητα, η οποία προέκυψε από την βιομηχανοποίηση και την συνεχώς αυξανόμενη τυποποίηση των τροφών. Στα πλαίσια της ειδικότητας αυτής περιλαμβάνεται η έρευνα, ο ποιοτικός έλεγχος και ο έλεγχος των σταδίων παραγωγής από τις πρώτες ύλες έως τη τελική φάση της παραγωγής όπου και έχουμε το προϊόν «έτοιμο» για κατανάλωση. Επίσης, έχουν θεσπιστεί διάφορες προδιαγραφές διασφάλισης ποιότητας, τόσο για τη παραγωγή, όσο και για την αποθήκευση, την διανομή κ.ά. Αυτές οι προδιαγραφές είναι γνωστές ως ISO 9000-9001-9002-9003, ELOT, HASP και διάφορες άλλες, ανάλογα με τα παραγόμενα προϊόντα. Από τη μία οι «ειδικοί» και από την άλλη οι υπερσύγχρονες βιομηχανικές μονάδες, έπρεπε να νιώθουμε σίγουροι και ήσυχοι ότι οι τροφές μας είναι από πιο «ασφαλείς» από ποτέ…

ΗΠΑ: επίθεση σε λεωφορείο της Google

Ένα λεωφορείο της Google δέχθηκε επίθεση με μπογιές στην πόλη Όκλαντ, στη συνοικία Temescal το πρωί της Πέμπτης 19/3. Στο διαδίκτυο αναρτήθηκε μια ανακοίνωση γι’ αυτή την πράξη στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται:

Τα δέντρα που πληγώναμε[1]

Με αφορμή την έναρξη μιας ακόμη περιόδου στα σχολικά κάτεργα, αφιερώνουμε την παρακάτω λογοτεχνική αλληγορία σε κάθε ανυπάκουο μαθητή/τρια, σε κάθε αδούλωτο πνεύμα, που δεν επιδιώκει άριστους βαθμούς και γλιτσερές καριέρες, σε όλους τους υπόδουλους του μαυροπίνακα που γνωρίζουν καλά ότι οι κάθε είδους φυλακές είναι «χρήσιμες» μόνον ως υλικά για οδοφράγματα. «Αφιερώνεται» επίσης, σε εκείνους τους ακραιφνείς «αντιεξουσιαστές» που προτείνουν ελευθεριακά σχολεία, εξευγενισμένη εκπαίδευση και λοιπά κολοκύθια στο πάτερο. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φύλλο 127, Μάιος 2013.

Πάντα είχα την αίσθηση ότι την άνοιξη τα λουλούδια που κάπου είχαν κρυφτεί, βγαίνουν στο φώς του ήλιου, μόνο γιατί φοβούνται ότι οι μεγάλοι θα βαρεθούν και θα παραιτηθούν απ’ την αναζήτηση.

Όσκαρ Ουάιλντ, De profundis

«Και αυτός, μικροί μου φίλοι, είναι το καμάρι του εργοστασίου μας. Λέγεται μοριακός αποδομητής ξύλου σπουδαία εφεύρεση!» Τα παιδιά κοίταξαν με αδιαφορία. Μπροστά τους βρισκόταν ένας μεταλλικός θάλαμος σε χρώμα μπλε κοβαλτίου με ορθογώνιο σχήμα και το μέγεθος του ξεπερνούσε αυτό ενός κανονικού δωματίου. Δυο κυλιόμενες ταινίες βρίσκονταν μία στο μπροστινό και μία στο πίσω μέρος μιας κατασκευής, που θα έκανε τις ιστορίες του Λάβκραφτ να μοιάζουν με άσματα προσκόπων. Μια δωδεκάδα πλαστικά πλήκτρα στόλιζαν μια λερωμένη οθόνη που σίγουρα είχε δει και καλύτερες μέρες. Κανένας τους δεν έδειξε να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό που είχε ο υπεύθυνος του εργοστασίου επίπλων. Κάποιοι χάζευαν αδιάφορα, ενώ δυο-τρεις, που είχαν στριμωχτεί πίσω, σκουντούσαν ο ένας τον άλλον σχολιάζοντας χαμηλόφωνα. Ήταν τόσο όμορφα έξω. Ο Απρίλης είχε μπει για τα καλά και το τελευταίο πράγμα που ήθελαν απ’ τη ζωή τους ήταν να σουλατσέρνουν σε ένα σκοτεινό και υγρό εργοστάσιο. Ο ήλιος τους καλούσε με κάθε του αχτίδα να δραπετεύσουν.

Το Μέλλον είναι τώρα, εμπρός για το μέλλον (Μέρος Β΄)

Μια ιστορία επιστημονικής πραγματικότητας του κοντινού μέλλοντος

Στο πρώτο μέρος του κειμένου, επιχειρήθηκε να ιστοριογραφηθούν ορισμένες από τις πιθανές, αλλά και ρεαλιστικές όψεις του κόσμου που έρχεται.

Δεν χρειάζεται πλέον να είσαι «προφήτης» τύπου Χάξλεϋ ή να έχεις «εσωτερικού» τύπου πληροφόρηση για να προσεγγίσεις το μέλλον, εκτός κι αν διαψευστείς από κάποιου είδους «ατύχημα». Οι σημερινές τεχνολογικές εξελίξεις, καθώς και αυτές που προγραμματίζονται σε ορίζοντα μικρότερο της δεκαετίας δεν αφήνουν αμφιβολία πως το τραίνο της ανθρωπότητας έχει πάρει μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση και αποτελεί στοίχημα εάν θα ελεγχθεί ακόμη κι από τους στρατηγικούς εμπνευστές της.

Το Μέλλον είναι τώρα, εμπρός για το μέλλον (Μέρος Α΄)

Μια ιστορία επιστημονικής πραγματικότητας του κοντινού μέλλοντος

Ξύπνησε μετά από μια νύχτα δίχως όνειρα, καθώς τα τζάμια του διαμερίσματός του γίνονταν διάφανα σιγά σιγά αφήνοντας να περάσουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου την προκαθορισμένη ώρα: 7:00 το πρωί. «Just a perfect day»… Η μουσική του Lou Reed απλώθηκε στο δωμάτιο από τον έξυπνο player που αποφάσισε για την κατάλληλη μουσική καλωσορίσματος μιας ακόμη ημέρας, με ευριστικούς αλγορίθμους βάσει της μουσικής που άκουγε μόλις το προηγούμενο βράδυ. Τεντώθηκε προς στιγμήν μέχρι ν’ αποφασίσει να σηκωθεί ακούγοντας τον μελωδικό ήχο της καφετιέρας που τον ειδοποιούσε για τον καφέ του, που τον περίμενε ζεστός. Δεν είχε καιρό για χάσιμο.

Φύση, Τεχνολογία και Ναζισμός

Η προσέγγιση στιγμών και γεγονότων της εγχώριας ειδησεογραφίας και αρθρογραφίας συνεχίζει να μας προκαλεί και πολλές φορές να μας προξενεί απέχθεια. Η συνεχιζόμενη «θεωρία των άκρων», οι εντάσεις, οι εντός κοινοβουλίου θεατρινισμοί, οι «θύτες» και τα «θύματα» που συνεχώς εναλλάσσουν ρόλους, η κατευθυνόμενη κατασκευή ή ανάσυρση ειδήσεων διαμορφώνουν έναν αχταρμά που είναι βέβαιο ότι τα μέσα βρίσκονται σε εγρήγορση ώστε να επιτευχθούν οι σκοποί. Σε πρώτο χρόνο διαβάζουμε: «οπλοφόρος βουλευτής της Χ.Α. κατά του δημάρχου Καμίνη», «ρατσιστικές δηλώσεις της ακαδημαϊκού Δημουλά», «οπλοφόροι βουλευτές στη βουλή». Σηκώνεται η σκόνη μέσω των κλασσικών και νεότευκτων μέσων και social media και μετά από δυο-τρείς μέρες αρχίζει η αντίστροφη πορεία: «είδατε κανένα όπλο κατά του Καμίνη;», «προέκυψε ρατσιστικός λόγος από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της παρέμβασης της Δημουλά;», «και ο Γιακουμάτος δεν επιδείκνυε παλαιότερα το κουμπούρι του στο εντευκτήριο;». Το σκηνικό στήνεται και ξεστήνεται διαρκώς…

Το ανησυχητικό σε όλη αυτή τη κατάσταση, που συμμετέχουν με ανακοινώσεις τους και δηλώσεις κόμματα και δημοσιογράφοι, είναι οι προσεγγίσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από σχολιαστές και αρθρογράφους της «αριστερής όχθης». Τολμούμε να πούμε ότι η ίδια επιφανειακή και εθελότυφλη ανάλυση που γίνονταν για το ναζισμό τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 επαναλαμβάνεται και σήμερα. Προσεγγίζοντας τους ναζί ως τα «μιάσματα» και τα «καθάρματα» μιας ευρωπαϊκής παρέκκλισης, το ναζισμό ως μια εξαίρεση και ξένο σώμα για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, έκλειναν και κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους όταν δεν βλέπουν και δεν ακούν την λαϊκή απήχηση και τη συναίνεση που απολάμβανε το ναζιστικό καθεστώς του ’30. Και αυτή η τύφλωση εξαπλώνεται και παραμορφώνει, και σήμερα, τη σκέψη των ανθρώπων όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ναζισμός ήταν μια «παρένθεση» ενός παρανοϊκού δικτάτορα που αναδύθηκε από το πουθενά. Θεωρούμε ότι και ο ναζισμός, όπως και άλλοι ευρωπαϊκοί ολοκληρωτισμοί, δεν εμφανίστηκαν με παρθενογένεση αλλά έχουν τις ρίζες τους στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τουλάχιστον, του 19ου και 20ου αι. Εδώ βρίσκεται η ουσία της κάθε προσέγγισης, ανάλυσης, πρότασης. Εάν για τους μαρξιστές είναι δύσκολο να αποδεχθούν το σχήμα όπου η εργατική τάξη πάει σχεδόν σύσσωμη στους ναζί, για τους ανθρώπους που δεν στηρίζουν αρχές και αξίες σε δόγματα και κανονιστικές ιδεολογίες είναι αναγκαία συνθήκη να μην επαναληφθούν οι λαθεμένες προσεγγίσεις και αποφάσεις του παρελθόντος.

Ο ιταλός ιστορικός Enzo Traverso είναι από εκείνους τους ιστορικούς που αναδεικνύει τις ευρωπαϊκές καταβολές του ναζισμού, τη σύνδεσή του με θεσμικούς μηχανισμούς των αστικών κρατών και την καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία. Όπως ο ίδιος σημειώνει, η ιστοριογραφία, μετά την δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή, προσπαθούσε να αναγάγει το ναζισμό και το φασισμό στις ευρωπαϊκές ρίζες τους. Κάτι που ανατρέπεται τις τελευταίες δεκαετίες που ακολουθείται μια τάση αποσύνδεσης. Έτσι, για άλλους ο ναζισμός είναι η αντίδραση στον κομμουνισμό και μπολσεβικισμό (Ερνστ Νόλτε), ότι τα δυο αυτά συστήματα αλληλοτροφοδοτούνται (Φρανσουά Φυρέ) ή ότι ο ναζισμός ανάγεται και αποτελεί αποκλειστικά μια γερμανική παθολογία (Γκολντχάγκεν).

Κοινό σημείο όλων αυτών των εξηγήσεων αποτελεί η θέση ότι ο ναζισμός είναι κάτι ξένο στη Δύση και στην Ευρώπη. Κατά πόσο αυτό, όμως, έχει βάση θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε στη συνέχεια. Ο Τόμας Μαν είχε γράψει στο «Deutschland und die Deutschen» το εξής: «η πραγματικά ιδιαίτερη και επικίνδυνη πλευρά του εθνικοσοσιαλισμού ήταν η μίξη μιας ρωμαλέας νεωτερικότητας και μιας θετικής στάσης απέναντι στην πρόοδο, με τα όνειρα του παρελθόντος: ένας ρομαντισμός υψηλής τεχνολογίας». Ο εθνικοσοσιαλισμός κατάφερε να συμφιλιώσει την τεχνολογία με τον ανορθολογισμό, μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει προγενέστερα θεσμικά μέσω της ίδρυσης τεχνικών πανεπιστημίων και της μετέπειτα «διανοητικής» και «στοχαστικής» υποστήριξης, όπως αυτή συντελέστηκε από τους Καρλ Σμίτ, Μάρτιν Χάιντεγκερ, Έρνστ Γύνκερ, Όσβαλντ Σπένγκλερ κ.ά., οι οποίοι κατόρθωσαν να δημιουργήσουν, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, τον αντιδραστικό μοντερνισμό.

Θεωρούμε ότι ο Σπένγκλερ βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της σκέψης, διότι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κατάφερε να αγκαλιάσει με περισσή επιδεξιότητα την τεχνολογία απορρίπτοντας ταυτόχρονα τον Διαφωτισμό. Από την άλλη πλευρά, η Σχολή της Φρανκφούρτης, με τους Χορκχάιμερ και Αντόρνο στη Διαλεκτική του Διαφωτισμού, διακηρύττουν ότι ο πλήρως διαφωτισμένος κόσμος ακτινοβολεί θριαμβεύουσα καταστροφή και υποστήριξαν ότι η γερμανική καταστροφή ήταν το αποτέλεσμα μιας σύνδεσης μεταξύ λόγου, μύθου και κυριαρχίας η οποία ενυπάρχει στη σκέψη του Διαφωτισμού ήδη από τον Κάντ και Χέγκελ. Μπορεί η γερμανική κοινωνία να μην ήταν πλήρως διαφωτισμένη, αντίθετα αποτελούσε ουσιαστικά μια μεταφεουδαρχική κοινωνία, όμως ο λόγος και ο μύθος αλληλοδιαπλέκονταν στη ναζιστική δικτατορία. Παρατηρείται, λοιπόν, αυτή ακριβώς η αντίφαση που βρίσκεται στον πυρήνα του ναζισμού. Ένας συνδυασμός ανάμεσα σε μια ρομαντική εξιδανίκευση του γερμανικού παρελθόντος, με τη φύση, τις κοινότητες, αλλά και μια αποστροφή για τη βιομηχανική κοινωνία και τις πόλεις, μια γερμανική μυθολογία που προβάλλεται στο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα λατρεύει τη σύγχρονη τεχνική, τη βιομηχανία, το χάλυβα κ.ά. Έτσι εμφανίζονται να είναι υπέρ της κατασκήνωσης στα δάση, του γυμνισμού, των ζώων αλλά ταυτόχρονα να είναι ενάντια στους εβραίους και τους ομοφυλόφιλους. Γι’ αυτούς ο εβραίος ενσαρκώνει τον χρηματιστή και κερδοσκόπο που χωρίς να παράγει πλουτίζει. Ο αντισημιτισμός τούς επιτρέπει να συμφιλιωθεί η ρομαντική απόρριψη της νεωτερικότητας και η λατρεία της τεχνικής. Φυσικά ο αντισημιτισμός έχει πολύ βαθιές ρίζες στην ευρωπαϊκή τουλάχιστον ιστορία, θρησκευτική, οικονομική, πολιτική, εθνική, αλλά στην παρούσα φάση εξετάζουμε μόνο την καπιταλιστική χροιά. Καταφέρνει, λοιπόν, ο ναζισμός, μέσω του αντισημιτισμού του, να δείξει ότι είναι ενάντια στον κακό καπιταλιστή (χρηματιστή), στον κακό σοσιαλιστή (Μαρξ) που καταστρέφουν τη γερμανική πατρίδα και συνεπώς ήρθε η ώρα του εθνικοσοσιαλισμού.

Την ίδια τακτική παρατηρούμε ότι εφαρμόζει και στην ελλάδα η Χ.Α., (καιροσκοπικά μεν αλλά τί, δηλαδή, οι ναζί εκ Γερμανίας δεν ήταν καιροσκόποι;) προσπαθεί να παρουσιάσει οικολογικό λόγο με θέματα αδέσποτων σκύλων, δεντροφυτεύσεων, επιστροφή στη φύση και στα χωριά, ενώ στήνει πράσινα και οικολογικά sites. Είναι η γνωστή περίπτωση του οικοφασισμού, που την έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα φύλλα της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ, αλλά που σήμερα, λόγω της μεγαλύτερης απήχησης του ακροδεξιού λόγου και του κοινωνικού εκφασισμού, οφείλουμε να τον αναλύσουμε διεξοδικά σε επόμενο φύλλο. Από τη μια, λοιπόν, εμφανίζονται φυσιολάτρες και από την άλλη διψούν για την εξόρυξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Συνδυάζοντας όπως και οι γερμανοί ναζί, τη φύση με την τεχνολογία.

Πρόδρομοι του οικοφασισμού εντοπίζονται από τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν μια μυστικιστική φυσιολατρία με μπόλικο φυλετισμό αναπτύσσεται και κερδίζει έδαφος στη γερμανία. Η σχέση μεταξύ αίματος και γης αποκτά αξία για την διατήρηση της φυλής και έτσι περιπλανώμενοι λαοί, όπως οι εβραίοι και οι τσιγγάνοι, εμποδίζουν τη ρομαντική επιστροφή των γερμανών στη φύση. Επί πλέον προστίθενται αποκρυφιστικά στοιχεία, είτε από ανατολικές θρησκείες είτε από το μεσαίωνα, και μέσω της ενιαίας διάστασης που δίνεται στον άνθρωπο και στη φύση, διεισδύει στη σκέψη αρκετών νέων ανθρώπων, όχι με τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού ακόμη, η επιστροφή στη φύση και ο κοινοτισμός.

Στη πορεία αρκετοί από αυτούς αποτελούν τη ναζιστική νεολαία στη βάση των οικολογικών ανησυχιών. Μεταπολεμικά και κυρίως στη δεκαετία του ’70, το αρκετά ενεργό και δυνατό αντι-πυρηνικό κίνημα, συνάντησε μέσα στις γραμμές του διάφορους οικοφασίστες, οι οποίοι ήθελαν να συμμετέχουν ως μια διακριτή παρουσία ή διεισδύοντας και εντός των Πρασίνων. Άλλωστε, δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι οποίοι από την ριζοσπαστική οικολογία κατέληξαν στον οικοφασισμό. Όποιος, λοιπόν, συν-τάσσεται απέναντι σε ένα οικολογικό/περιβαλλοντικό ζήτημα δεν σημαίνει ότι αποτελεί ούτε σύντροφο ούτε συναγωνιστή, εφ’ όσον η διεκδίκηση, η απαίτηση, το αίτημα είναι αποσπασματικό. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι περιπτώσεις, όπως εκείνες στη γερμανία του ’70, θα εμφανισθούν και στον ελλαδικό χώρο. Προς το παρόν, διαβάζουμε από ρεπορτάζ της Καθημερινής, ότι: «Κάνοντας πράξη τη Δεντροφύτευση, παραμένουμε πιστοί στα ιδεώδη της πραγματικής Οικολογίας», αναδημοσιεύοντας ανακοίνωση της Χ.Α. Και επίσης, ότι έχει συσταθεί, από το 2007, η «Πράσινη Πτέρυγα», και το oikologiko.blogspot.gr που μετακόμισε ουσιαστικά στο volksland.blogspot.com, το οποίο ανήκει στην τοπική οργάνωση Εύβοιας-Βοιωτίας, ως μια οικολογική Χ.Α.. Απέναντι σε αυτά τα υπαρκτά ζητήματα, η λύση δεν είναι μια αντιφασιστική καταγγελτική ανακοίνωση μανιχαϊστικού τύπου, οι «καλοί» και «κακοί». Γιατί, πέραν του ότι έχει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα (βλ. περίπτωση Αγ. Παντελεήμονα), δεν εισέρχεται και στην ουσία των πραγμάτων που είναι εν τέλει το ζητούμενο.

Η ιστοριογραφία επισήμανε τις πληβειακές ρίζες των φασιστικών/ναζιστικών ιδεοληψιών και των ηγετών τους. Ο Glifford Geertz έχει δηλώσει, πως «οι ιδεολογίες μετατρέπουν το συναίσθημα σε νόημα και το καθιστούν κοινωνικά διαθέσιμο», όταν αυτός ο συμβολισμός γίνεται αποτελεσματικά από την εξουσία τότε μπορούν να ενωθούν διιστάμενα νοήματα, όπως Technik και Kultur, στη περίπτωση του ναζισμού, και να κυριαρχήσουν.

Όπως σημειώνει ο Jeffrey Herf στον Αντιδραστικό Μοντερνισμό, «στη χώρα της ρομαντικής αντεπανάστασης ενάντια στο Διαφωτισμό κατάφεραν να ενσωματώσουν την τεχνολογία μέσα στο συμβολισμό και τη γλώσσα της Kultur –κοινότητα, αίμα, βούληση, εγώ, μορφή, παραγωγικότητα και, τελικά, φυλή– αποσπώντάς την έξω από τη σφαίρα της Zivilisation –ορθός λόγος, διάνοια, διεθνισμός, υλισμός και οικονομία. Η ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην κοσμοαντίληψη του γερμανικού εθνικισμού παρείχε ένα πολιτιστικό καλούπι που έμοιαζε να βάζει τάξη σ’ αυτό που οι διανοητές έβλεπαν ως μια χαοτική μεταπολεμική πραγματικότητα. Αυτό που ξεκίνησε ως μια ιθαγενής παράδοση Γερμανών μηχανικών και δεξιών λογίων, κατέληξε στα συνθήματα που λανσάρισαν οι ναζί. Συμφιλιώνοντας τεχνολογία και Innerlichkeit (εσωτερικότητα), οι αντιδραστικοί μοντερνιστές βοήθησαν στον εκναζισμό των Γερμανών μηχανικών και στην πρωτοκαθεδρία της ναζιστικής ιδεολογίας και πολιτικής απέναντι στην τεχνική ορθολογικότητα και στον βάσει μέσων-σκοπών υπολογισμό του εθνικού συμφέροντος, μέχρι και το τέλος του χιτλερικού καθεστώτος».

Σε κάθε περίπτωση, ο αντιδραστικός μοντερνισμός συμφιλίωσε τις ρομαντικές και ανορθολογικές ιδέες του γερμανικού εθνικισμού με την επιστημονική νεωτερικότητα και σύγχρονη τεχνολογία που εδράζεται στον ορθό λόγο του Διαφωτισμού. Ενσωμάτωσε τον τεχνικό πολιτισμό-Zivilisation σε οργανικό κομμάτι του πνευματικού πολιτισμού-Kultur, αφού έγινε κατανοητό ότι δεν ήταν εφικτή η επίτευξη ενός ισχυρού κράτους μέσα σε συνθήκες τεχνολογικής υστέρησης. Ασφαλώς και το ναζιστικό καθεστώς είναι ένα καθεστώς παθολογίας και εξαίρεσης, αλλά τούτη η εξαίρεση έχει τις ρίζες της στην ιστορία της Δύσης, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι ο ναζισμός συνιστά αναπόφευκτη κατάληξη του καπιταλισμού ή του Διαφωτισμού. Αντίστοιχα, στο Διαφωτισμό έχουν τις ρίζες τους πρακτικές που εφαρμόστηκαν τον 18ο-19ο αιώνα –και τις οποίες ο Φουκώ ονομάζει συστήματα βιοπολιτικής κυριαρχίας– όπως η φυλακή ως ένας καταπιεστικός μηχανισμός που επιδρά τόσο στο πνεύμα όσο και στο σώμα, όπου υπάρχει μια αρχή περίκλεισης, όπως και στα εργοστάσια, στους στρατώνες και μετέπειτα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όπως και η περίπτωση των εβραίων, όπου ο ναζισμός κληρονόμησε και μετεξέλιξε έναν διάχυτο αντισημιτισμό (υπόθεση Ντρέιφους, για παράδειγμα), όπου ο εβραίος είναι η ενσάρκωση του χρηματιστικού καπιταλισμού και της παρασιτικής οικονομίας και κατά κάποιον τρόπο η ενσάρκωση μιας μισητής και βδελυρής νεωτερικότητας.

Θεωρώντας, λοιπόν, πως οτιδήποτε παρουσιάζεται Διαφωτιστικό δεν είναι φως και πως ότι παρουσιάζεται Προοδευτικό δεν είναι πρόοδος, οφείλουμε να μελετήσουμε και να προβληματιστούμε περισσότερο από τα πλούσια παραδείγματα που μας προσφέρει η ιστορία. Τα δεδομένα είναι άπειρα, αρκεί η ανάλυση να γίνεται στη σωστή βάση και μακριά από προσεγγίσεις -ισμών, διότι η συμπερασματολογία αντί να διδάσκει θα αποκρύπτει.

Και επί πλέον, επειδή η οικολογία, ο οικοφασισμός και η οικοκεντρικότητα ακουμπάνε, επικίνδυνα, ευαίσθητες γκρίζες ζώνες, επιβάλλεται και να είμαστε σε εγρήγορση, αλλά και να επανέλθουμε.

Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας

Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 128, Ιούνιος 2013

Το κομμουνιστικό κράτος της Κίνας θωρακίζεται

To κινεζικό κράτος αναμένει να γίνουν 180.000 πορείες κάθε χρόνο και τεράστια ποσά πρόκειται να ξοδευτούν για την ενίσχυση και θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, πιο πολλά και απ’ ότι στο στρατό! Έτσι, σε μια πρόσφατη έκθεση εξοπλισμού ασφάλειας στο Πεκίνο παρουσιάστηκαν νέα και ανανεωμένα μέσα ελέγχου και καταστολής, προσελκύοντας φυσικά και εκατοντάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο.

Το μήλο της λήθης

Η Πρόοδος οικοδομή είναι μεγάλη — φέρει

καθείς τον λίθον του· ο εις λόγους, βουλάς, ο άλλος
πράξεις — και καθημερινώς την κεφαλήν της αίρει
υψηλοτέραν. Θύελλα, αιφνίδιός τις σάλος

εάν επέλθη, σωρηδόν οι αγαθοί εργάται
ορμώσι και το φρούδον των υπερασπίζοντ’ έργον.
Φρούδον, διότι καθενός ο βίος δαπανάται
υπέρ μελλούσης γενεάς, κακώσεις, πόνους στέργων,

ίνα η γενεά αυτή γνωρίση ευτυχίαν
άδολον, και μακράν ζωήν, και πλούτον, και σοφίαν
χωρίς ιδρώτα ποταπόν, ή δούλην εργασίαν.

Aλλ’ η μυθώδης γενεά ουδέποτε θα ζήση·
η τελειότης του αυτή το έργον θα κρημνίση
κ’ εκ νέου πας ο μάταιος κόπος αυτών θ’ αρχίση. 
Κ.Π. Καβάφης, «Οι κτίσται»

Εμπρηστική επίθεση στη Μαδρίτη

Στις 12/8 δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο η ανάληψη ευθύνης για μια εμπρηστική επίθεση στην Ισπανία. Μεταξύ άλλων αναφέρονται:

«Σήμερα το βράδυ 2 φορτηγά που ανήκουν στην πολυεθνική ενεργειακή εταιρία GDF SUEZ πυρπολήθηκαν στη γειτονιά San Juan Bautista.

ΝΕΟ ΟΠΛΙΣΜΟ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΕΛ.ΑΣ!

Παρά την υποτιθέμενη κρίση το υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ προχώρησε στην αγορά νέου σύγχρονου οπλισμού!

Σύμφωνα με πληροφορίες αυτός ο οπλισμός θα είναι υψηλής τεχνολογίας και θα συμβάλει καθοριστικά στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας.

Η ηγεσία του υπουργείου εμφανίζεται ικανοποιημένη από αυτήν την αγορά, επειδή πιστεύει πως θα λυθούν πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους οι αστυνομικοί και ιδιαίτερα στο περιορισμένο μεν, αλλά υπαρκτό, σύμπτωμα  του ηθικού ή ψυχολογικού στρες.

Μικροτσίπ σε δέντρα: άλλη μια διαστροφή της επιστήμης/τεχνολογίας

«Την τοποθέτηση μικροτσίπ στα δέντρα του Αμαζονίου αποφάσισαν οι ειδικοί προκειμένου να έχουν την πλήρη εικόνα της υλοτομίας που πραγματοποιείται στην περιοχή«, σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων.  Παρόμοιες κινήσεις έχουν εφαρμοστεί ήδη στη Βολιβία και τη Νιγηρία.

Βίντεο από κινητοποίηση ενάντια στα TAV (Τρένα Υψηλής Ταχύτητας) στην Ιταλία