ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ, ΖΗΤΩ Ο ΣΤΑΛΙΝ, ΖΗΤΩ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ;;;

Ζήτω ο χασάπης Στάλιν!!! Ζήτω οι εκκαθαρίσεις δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που εξοντώθηκαν, βασανίστηκαν ή εκτοπίστηκαν στα γκουλάγκ. Καλά τους έκανε ο πατερούλης. Ήταν «εχθροί του Λαού».

Ύποπτοι για αντεπαναστατική δράση, ομοφυλόφιλοι, αναρχικοί, Τσετσένοι και Τάταροι της Κριμαίας, εκατομμύρια αγρότες που συνελήφθησαν ή εξορίστηκαν κατά το πρόγραμμα μαζικής κολεκτιβοποίησης, εκατομμύρια που σάπισαν σε κάτεργα καταναγκαστικής εργασίας στιγματισμένοι ως «πολιτικοί εγκληματίες», οι δεκάδες χιλιάδες που «δικάστηκαν» με συνοπτικές διαδικασίες από το περιβόητο Στρατιωτικό Συμβούλιο κατηγορούμενοι ως «δολιοφθορείς, τρομοκράτες και πράκτορες διάφορων ιμπεριαλιστικών και φασιστικών δυνάμεων», αυτοί και άλλοι τόσοι που «ομολόγησαν» την «συνωμοσία τους», αυτοί και άλλοι τόσο που μακέλεψαν οι υφιστάμενοι του για να γίνουν αρεστοί στον χασάπη Στάλιν, «ήρωα» του αντιφασιστικού αγώνα, αυτοί και άλλοι τόσοι, ολόκληροι πληθυσμοί που ξεκληρίστηκαν με λοιμούς που προκλήθηκαν στην Ουκρανία, στο Καζακστάν και την Νότιας Ρωσία.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ

Όλες οι εξουσίες, με όποιο πρόσωπο κι αν εμφανίστηκαν, έχουν βουτηχτεί μέσα στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα κόμματα, τα κομμουνιστικά κινήματα έχουν κι αυτά κατά καιρούς αφοσιωθεί στην εξόντωση των αντιφρονούντων, προκειμένου να εδραιώσουν την εξουσία τους, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και στην κοινωνία.

Τα «αντισημιτικά» σκιάχτρα στην υπηρεσία του Σιωνιστικού Γολιάθ

Θα σχηματίσουμε εκεί κάτω (στην Παλαιστίνη) ένα κομμάτι του ευρωπαϊκού τείχους απέναντι στην Ασία, την πρωτοπορία του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα». (Teodor Hertzl (Benjamin Zeep), θεμελιωτής του πολιτικού σιωνισμού, Το Εβραϊκό Κράτος, 1897.)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944: Μια μεθοδευμένη Σφαγή

Τα γεγονότα το Δεκέμβρη του 1944 αποτελούν την πλέον αιματοβαμμένη στιγμή της μετα-απελευθερωτικής Αθήνας, αν λάβουμε υπ’ όψη το περιορισμένο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε και την ένταση με την οποία εκδηλώθηκε.

Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «κόκκινο», εμπνευσμένοι, ίσως, από το αίμα που χύθηκε ή για να του δώσουν έντονη κομμουνιστική απόχρωση.

Άλλοι τον ονομάτισαν «Μεγάλο», θεωρώντας ενδεχομένως πως οι 17.000 νεκροί και τραυματίες μιας σφαγής είναι μεγαλείο. Το ζήτημα που τίθεται είναι: για ποιους;

Ορισμένοι το είπαν επανάσταση. Ξέχασαν, όμως, πως μια επανάσταση που έχει σκοπό την ανατροπή μιας κατάστασης για την επιβολή
μιας άλλης παρόμοιας ή και χειρότερης, δεν σημαίνει τίποτα. Γιατί η επανάσταση είναι μέσο κι όχι σκοπός.