Οι δρόμοι της ενοποιημένης κυριαρχίας, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και οι ταφόπετρες του πάλαι ποτέ εθνικισμού (Μέρος Β΄)

Δυστυχώς, η ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο δεν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας κάποιων συνομωσιολόγων. Εδώ και πολλές δεκαετίες, μέσα από διάφορα μισόλογα και φημολογίες, διαρροές αποσπασμάτων από απόρρητες επιστημονικές εκθέσεις με αντιφατικό περιεχόμενο, έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και αλλεπάλληλες στρατιωτικές εντάσεις κοντά στα «πιθανολογούμενα» κοιτάσματα, καλλιεργούνταν όχι μόνο ένας «μύθος» αλλά και η συνεχής και πιεστική «ανάγκη» να επανακαθοριστούν οι όροι εκμετάλλευσης και επιβολής σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, που σύμφωνα με τους αμερικάνικους γεωπολιτικούς χάρτες συνορεύει με την «ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Χρειάζεται, όμως, και μια καλή «βιτρίνα». Έτσι το ΥΠΕΚΑ-Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) προχωρά στη σύσταση κρατικού φορέα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων υπό την μορφή ανώνυμης εταιρίας που εκτός των ερευνητικών δραστηριοτήτων θα έχει «την ευθύνη για την προετοιμασία και διεξαγωγή των σχετικών διαγωνισμών και την προβολή τους στην διεθνή ενεργειακή αγορά για την προσέλκυση πετρελαϊκών εταιρειών».[1]

Το δόλωμα για τους πάσης φύσεως δύσπιστους είναι η κάλυψη του 30% των ενεργειακών αναγκών του κράτους τα επόμενα 30 χρόνια. Η πολυδιαφημισμένη πράσινη ενέργεια μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα. Είχαν προηγηθεί, τα τελευταία δύο χρόνια, απανωτά επικοινωνιακά μπαράζ από άρθρα και μελέτες που «αποκάλυπταν» με βεβαιότητα την ύπαρξη πλουσιότατων πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Ανάμεσα σε αυτά η ανακάλυψη ενός κοιτάσματος 30 εκατομμυρίων βαρελιών αργού πετρελαίου από την γνωστή στον χώρο της, «Ενεργειακή Αιγαίου».

Οι δρόμοι της ενοποιημένης κυριαρχίας, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και οι ταφόπετρες του πάλαι ποτε εθνικισμού (Μέρος A΄)

Δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει ότι το ζήτημα του ελέγχου ζωτικής σημασίας περιοχών, όπως το Αιγαίο, προβάλλεται και επανατοποθετείται κάθε φορά που επιχειρείται μεταβολή των όρων του εξουσιαστικού παιχνιδιού σε ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές, όπως αυτές της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Είναι ακόμα γνωστό στον καθένα ότι η κυριαρχία, κινούμενη προς τον μακρύ δρόμο της ενοποίησης των επιμέρους συνιστωσών της, δεν διστάζει να μεταχειριστεί οποιοδήποτε μέσο για να πετύχει τους αφανείς ή πρόδηλους στόχους της.

Η διάλυση του γιουγκοσλαβικού κράτους στην δεκαετία του ’90 και του Σανταμικού κράτους, λίγα χρόνια αργότερα, σηματοδότησαν, με τον πλέον αιματηρό τρόπο, τις νέες προτεραιότητες και τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή, αμέσως μετά την έναρξη ενοποίησης των δυο μπλοκ κυριαρχίας, το 1990.

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, στο επίκεντρο παραμένει το Αιγαίο πέλαγος και η Κύπρος, των οποίων η στρατηγική σημασία όχι μόνο δεν μειώθηκε μετά το επίσημο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά αποτελούν αντικείμενο ζωηρότατων διαπραγματεύσεων και διεθνών εντάσεων για τον έλεγχο και την μοιρασιά τους, μεταξύ των εμπλεκόμενων δυνάμεων, «μεγάλων» και «μικρότερων», «περιφερειακών» και μη.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ, Η «ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ» ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΜΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ…

Τι δήλωσε πριν από μια εβδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου ως προς το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής συνεργασίας για εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, αν είναι έτοιμος να κάνει μπίζνες («ready to do business») με τον Έλληνα πρωθυπουργό για το Αιγαίο; «Βεβαίως, ήδη το κάνουμε!», ήταν η ξεκάθαρη απάντησή του.

Η δήλωση έγινε στη διάρκεια δεξίωσης, που παρέθεσε την προηγούμενη Τρίτη ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη, πρέσβης Αναστάσης Μητσιάλης, στο Ίδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάση και όπου παραβρέθηκαν αξιωματούχοι του ΟΗΕ, αντιπρόσωποι των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και δεκάδων άλλων κρατών, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ, πρέσβης Μηνάς Χατζημιχαήλ, ακαδημαϊκοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες και στελέχη ελληνοαμερικανικών φορέων.

Το Αιγαίο δεν ανήκει, πλέον, ούτε στα ψάρια του!

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σε αυτή την χώρα που να ακούει τον Γιωργάκη και τους πασοκανθρώπους του να «δεσμεύονται», για παράδειγμα, ότι δεν θα του ξαφρίσουν τίποτα άλλο από τα υπάρχοντα του και να μην τον πιάνει πανικός στη σκέψη ότι έχει αφήσει μόνα τους τα παιδιά στο σπίτι…

Έχει ήδη γραφτεί για τα θέματα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, ότι «[…] εννοείται ότι η διάψευση και μόνο, από τον Γιωργάκη σημαίνει ότι τα πράγματα θα προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα από όσο αναφέρουν οι διάφορες πληροφορίες.» (βλ. και Διαδρομή Ελευθερίας φ. 100). Ο γύρος των «διαψεύσεων» δεν σταμάτησε όμως με τις επίσημες διαβεβαιώσεις του Γιωργάκη από την βουλή. Ο αδιόρθωτος Δρούτσας, με την διπλή ιδιότητα του ως Υπουργός Εξωτερικών και ως σχεδόν ακαδημαϊκός, –αφού δεν κρατήθηκε και έγραψε στο βιογραφικό του ένα αθώο ψεματάκι ότι είναι καθηγητής πανεπιστημίου, ενώ δεν είναι, προς το παρόν τουλάχιστον–, ύψωσε το θεληματικό πηγούνι του και διαβεβαίωσε ότι «δεν τίθεται θέμα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, με τα σημερινά δεδομένα».