ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ…

«Η ανοχή, επιφυλάσσοντας στους ηττημένους έναν βαθμό εξουσίας και ασφάλειας, και διατηρώντας ανοικτό το ενδεχόμενο αναστροφής της ήττας τους, συντηρεί την αντιπολίτευσή τους, ενώ επιτρέπει στον νικητή να εφαρμόσει τα προγράμματα και τις πολιτικές του». S.F. Hartenberg, Εξτρεμισμός και Ανοχή στην Πολιτική, (1967)

«Η συνεργασία υποδηλώνει εκτενή εμπλοκή με κόμματα-παρίες σε συνδυασμό με υψηλό επίπεδο ανοχής. Σαφώς, και επιπροσθέτως, συνεπάγεται επίσης και ένα «δράμα» για το κομματικό σύστημα και για τη δημοκρατία. Συνεργασία μπορεί να προκύψει σε ένα ή περισσότερα πεδία: εκλογικό, νομοθετικό, ή/και εκτελεστικό. Οι εκλογικές δεσμεύσεις και διαπραγματεύσεις εμπεριέχουν συμφωνίες –επίσημες ή σιωπηρές– δημιουργίας περιφερειακού ανταγωνισμού που θα είναι αμοιβαία επωφελής». William M. Downs, Πολιτικός εξτρεμισμός στις δημοκρατίες, (2012)

Σύμφωνα μ’ έναν ορισμό της «σύγκρουσης», που βασίζεται σε μια περιοριστική σημασία του όρου, η «σύγκρουση» παραπέμπει σε μια αντιληπτή διάσταση ενδιαφερόντων ή στην πεποίθηση ότι οι φιλοδοξίες των εμπλεκομένων μερών δεν μπορούν να επιτευχθούν ταυτόχρονα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ορισμό αυτό η σύγκρουση λαμβάνει χώρα, όταν οι «εμπλεκόμενοι» θεωρούν ότι οι φιλοδοξίες τους είναι ασύμβατες ή προβάλλουν τεχνηέντως αυτή την εικόνα, γιατί κάτι τέτοιο ωφελεί αμφότερους. Στην τελευταία περίπτωση ενδείκνυται η προβολή της παράστασης μιας εικονικής σύγκρουσης, η οποία για να πείθει ενδύεται κυρίως τον συγκρουσιακό λόγο, με το σκηνικό να συμπληρώνεται από συνεχείς απειλές, που διατηρούν την ένταση και δίνουν την δυνατότητα σε ενδιάμεσους μηχανισμούς, όπως λόγου χάρη τα ΜΜΕ, αλλά όχι μόνον, να την διαφημίζουν.

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;;;

«Στην πραγματικότητα υπάρχουν ελάχιστες, ίσως και καμία, σοσιαλιστικές ηγεσίες που δεν έχουν αναρριχηθεί σε τέτοια τριμμένα ζεστά καθίσματα. Σ’ ένα λιγότερο άμεσα αντιληπτό επίπεδο, οι επιτυχημένοι επαναστάτες κληρονομούν και τα πληροφοριακά δίκτυα του παλιού κράτους: μερικές φορές λειτουργούς και πληροφοριοδότες, αλλά πάντοτε έγγραφα, φακέλους, αρχεία, νόμους, οικονομικά αρχεία, απογραφές, χάρτες, συμφωνίες, αλληλογραφία, υπομνήματα και ούτω καθ’ εξής. Όπως συμβαίνει με το περίπλοκο σύστημα ηλεκτροδότησης σε κάθε μέγαρο, που ο ιδιοκτήτης το έχει βάλει στα πόδια, το κράτος περιμένει τον καινούργιο του ιδιοκτήτη που θα γυρίσει το διακόπτη για να βρει ξανά τον παλιό καλό εαυτό του. Δεν θα έπρεπε επομένως κανείς να εκπλήσσεται ιδιαίτερα αν οι επαναστατικές ηγεσίες συνειδητά ή ασυνείδητα, παίζουν τελικά τον ρόλο του μεγάλου γαιοκτήμονα». Μπένεκτιτ Άντερσον, Φαντασιακές Κοινότητες, Στοχασμοί για τις απαρχές και τη διάδοση του Εθνικισμού.

Είναι γνωστό ότι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι από κάθε μορφής κυριαρχία, όσο και αν παραμένουν γονατισμένοι, όσο και αν βρίσκονται αλυσοδεμένοι από κάθε είδους εξαρτήσεις βρίσκουν τα μονοπάτια που οδηγούν στις μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις.

Αυτό το γεγονός, όμως, δεν είναι αρκετό.

Πολλές φορές μια αποτυχημένη εξέγερση είναι χειρότερη από μια κοινωνική σύγκρουση χαμηλότερης μεν έντασης, αλλά καθαρότερης στα χαρακτηριστικά της. Δυστυχώς, η ορμή και ο πόθος για άμεση σύγκρουση των καλοπροαίρετων τουλάχιστον από τους συμμετέχοντες σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν οδηγούν στη λήψη εκείνων των αποφάσεων, που τουλάχιστον για τους αναρχικούς πρώτα απ’ όλα εξασφαλίζουν τον μη εκφυλισμό, σ’ όποιο βαθμό, των ιδεών τους.

Ο Ερρίκο Μαλατέστα υποστήριζε ότι δεν αρκεί να επιθυμούμε κάτι, αλλά αν θέλουμε να το αποκτήσουμε θα πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα μέσα, τα μέσα εκείνα, που αναγκαστικά απορρέουν από τους στόχους, που επιδιώκουμε και από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αγωνιζόμαστε. Έτσι, αν σφάλουμε στην επιλογή των μέσων, όχι μόνο δεν θα φτάσουμε στον επιδιωκόμενο στόχο, αλλά θα απομακρυνθούμε περισσότερο απ’ αυτόν. «Όποιος βγαίνει στον δρόμο», έγραφε, «και παίρνει λάθος μονοπάτι, δεν φτάνει εκεί που θέλει, αλλά εκεί που τον πάει το μονοπάτι που πήρε».

Αντιεκλογικές αφίσες (3)

Μαραθώνιος εκλογικών αναμετρήσεων από τον Ιούνιο του 1989 έως τον Απρίλιο του1990. Λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου 1989, φτιάχνεται η εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ με τη ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά) η οποία είναι ο μετασχηματισμός του ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτός είναι ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου».

Μετά την πρώτη αναμέτρηση συγκυβερνούν Συνασπισμός και ΝΔ. Το γνωστό και ως «βρώμικο ’89».

Μετά τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση φτιάχτηκε η οικουμενική κυβέρνηση με την συμμετοχή των τριών πρώτων κομμάτων Συνασπισμού, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τον Ζολώτα. Εδώ «καθαρίζει» το ’89.

Μετά τις εκλογές του Απριλίου 1990, η ΝΔ σχηματίζει κυβέρνηση που διαρκεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1993.

Σ’ αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις οι αναρχικοί προβάλλουν την άρνηση συμμετοχής στις εκλογές προτείνοντας την ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.

Aπό τα εκλογικά αποτελέσματα είναι σαφής  η αύξηση του αριθμού όσων δεν συμμετείχαν στις εκλογές.

Βουλευτικές 18 Ιουνίου 1989

Εγγεγραμμένοι: 8.379.435
Ψήφισαν: 6.669.481
Δεν ψήφισαν 1.709.954
Άκυρα: 147.918

Βουλευτικές 5 Νοεμβρίου 1989

Εγγεγραμμένοι: 8.637.323
Ψήφισαν: 6.798.159
Δεν ψήφισαν 1.839.164
Άκυρα: 101.675

Βουλευτικές 8 Απριλίου 1990

Εγγεγραμμένοι: 8.655.014
Ψήφισαν: 6.697.994
Δεν ψήφισαν 1.958.020
Άκυρα: 112.454