Το θράσος, ο απόλυτος κομμουνιστικός κυνισμός, η κρατική προπαγάνδα, η υπεροψία της κομμουνιστικής εξουσίας σε όλο τους το μεγαλείο και η πλήρης ουσιαστική συναίνεση της «αντιπολίτευσης» χαρακτηρίζουν εν πολλοίς το «νέο επεισόδιο» της «περήφανης» κομμουνιστικής διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς».
Ο ωμός κομμουνιστικός αμοραλισμός
Δήλωσε ο κομμουνιστής υπουργός οικονομικών Τσακαλώτος μεταξύ άλλων:
«Όπως σε όλες τις συμφωνίες υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία μας ικανοποιούν και άλλα που δεν μας ικανοποιούν. Είναι στη φύση μίας συμφωνίας να περιέχει και συμβιβασμούς αλλά και πράγματα που στενοχωρούν τον ελληνικό λαό. Νομίζω όμως ότι η συμφωνία στα μεγάλα ζητήματα είναι για τα μέτρα και τα αντιμέτρα. Όπως ακούσατε και από τον πρόεδρο του EG θα υπάρξουν:
Θετικά μέτρα, 1% 2019 και 1% 2020 και μέτρα πιο περιοριστικά για τις συντάξεις 1 % το 2019 και 1% για τη φορολογία το 2020. Η συμφωνία είναι ότι τα περιοριστικά θα νομοθετηθούν τις επόμενες εβδομάδες και τα θετικά θα νομοθετηθούν επίσης τώρα και θα εφαρμοστούν εάν είμαστε εντός των στόχων».
Συνέχεια →
Όποιος ανατρέξει σε υλικό που αφορά την κατανομή και το εύρος των επαγγελμάτων που υπήρχαν μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες θα εκπλαγεί τόσο από το πλήθος των επαγγελμάτων όσο και από τον αριθμό των μικροεπαγγελματιών. Μπορούμε να πούμε ότι υπήρχε μια περισσότερο ορθολογική κατανομή πλούτου απ’ ότι σήμερα. Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι αγνοούμε ή παραβλέπουμε τις συνθήκες εκμετάλλευσης, που πάντα υπήρχαν και υπάρχουν σε συνθήκες εξαρτημένης εργασίας, όπως και της παρουσίας του πλούτου και του χρήματος στις ανθρώπινες σχέσεις. Ούτε, επίσης, προσπερνάμε και την παρουσία μικροαστικής νοοτροπίας που ανέκαθεν αποτελούσε μια συντηρητική παράμετρο στην ανθρώπινη κοινωνία, αφού τις περισσότερες φορές ο μικροαστός-επαγγελματίας λειτουργεί εγωκεντρικά στο κυνήγι του κέρδους, έχοντας αποδειχθεί την ταυτότητα του «οικονομικού τύπου ατόμου», που δρα βάσει του δικού του αποκλειστικά συμφέροντος. Και εάν για δεκαετίες ο εργάτης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «μικροαστός», είναι το τελευταίο μέλος της αλυσίδας βιομήχανος/βιοτέχνης-επαγγελματίας-εργάτης που αποκτά σταδιακά, από το 1950 και μετά, αυτή την αντίστοιχη νοοτροπία, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του ’80 και μετά. Η καταναλωτική κοινωνία χτίζεται και μεγεθύνεται βάζοντας και τους εργάτες στο κόλπο, που πρόθυμα αυτοπαγιδεύονται σε ένα όνειρο απατηλό. Αυτό της διαρκούς απόκτησης υλικών αγαθών και λοιπών αξιών. Συνέχεια →
Συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί στο Χαλέπι εκ μέρους των συριακών δυνάμεων που πρόσκεινται στον Άσσαντ, αυτή τη φορά με στόχο νοσοκομείο, που ελέγχουν οι αντάρτες, βομβαρδισμοί που άφησαν πίσω τους 20 νεκρούς, ενώ συνολικά τις έξι τελευταίες ημέρες 49 άμαχοι έχουν σκοτωθεί με τον ίδιο τρόπο στην περιοχή αυτή.
Καθώς σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters Μόσχα και Δαμασκός υπέγραψαν συμφωνία 850 εκατομμυρίων ευρώ για την ανοικοδόμηση της Συρίας, στην Αυστρία πραγματοποιείται διάσκεψη για να οριστούν τα επόμενα βήματα για την διευθέτηση του εμφυλίου πολέμου στη Συρία καθώς και για την επεξεργασία μιας πρώτης συμφωνίας επί των βασικών αρχών ενός νέου συντάγματος της χώρας,
Συνέχεια →
Ποιός να θυμάται από το 2010 αρκετούς «μνημονιακούς», αλλά και επιλεγμένους επαγγελματίες του «αντιμνημονίου» και του πατριωτισμού, να κρούουν τον κώδωνα, όπως λένε οι δημοσιογράφοι, ότι αν βγούμε από το Μνημόνιο, θα γίνουμε αυτομάτως(!) επαρχία της γείτονος Τουρκίας; Σήμερα, εν έτει 2016, μπορούμε με υπερηφάνεια να φωνάξουμε ότι πετύχαμε και τους δύο στόχους: Και μέσα στο, 3ο κατά σειρά, Μνημόνιο και περίπου οθωμανική επαρχία, που χρησιμεύει ως ένα απέραντο διοικητικό κέντρο κράτησης επ’ αόριστον για πρόσφυγες και μετανάστες. Τί άλλο θέλετε;
Έτσι αποφάσισαν από κοινού η ΕΕ και η Τουρκία σε μια αηδιαστική συμφωνία, που, κατά τις κοινώς αποδεκτές από τους εξουσιαστές συνθήκες, παραβιάζει οριζοντίως και καθέτως κάθε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, από τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες ως το ευρωπαϊκό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμα και ευρωπαίοι αξιωματούχοι, υπό καθεστώς ανωνυμίας, δήλωναν ότι η συμφωνία είναι πέρα ως πέρα παράνομη και αν προσφύγουν οι πρόσφυγες στο Διεθνές Δικαστήριο, θα δικαιωθούν. Προσφυγές από πρόσφυγες, τί ωραίο λογοπαίγνιο!
Συνέχεια →
Κατατέθηκε, 
… σου ‘πα, μου ’πες και πέντε μήνες λέξεων εντυπώσεων και ψέμματος. Πέντε μήνες σκληρής προσπάθειας ώστε τα όποια μέτρα –συμφωνία να βιδώσουν καλά στο μυαλό των υπηκόων ως αναγκαία, να κατακάτσει στις συνειδήσεις όλων ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε, παλεύοντας με τα θηρία και κερδίζοντας όσα περισσότερα. Να πιστέψουν όλοι ότι η φανέλα ίδρωσε σε αντίθεση με τους προκατόχους της.
Και όντως η αλήθεια είναι ότι η μόνη διαφορά είναι στην φανέλα, με γραβάτα οι πρώην, χωρίς γραβάτα οι νυν. Κατά τ’ άλλα τα 8 δις φοροεισπρακτικά κυρίως μέτρα ωχριούν μπροστά στα περίπου 800 εκατομμύρια των προκατόχων τους. Οι αλληλοκατηγορίες βέβαια μεταξύ ΝΔ και Συριζανέλ είναι μόνο για τα προσχήματα ώστε να διατηρήσουν την πελατεία ευχαριστημένη, καθώς τα 800 εκατομμύρια ή τα 8 δις μέτρα δεν θα ήταν και δεν θα είναι τα τελευταία σε καμία περίπτωση. Συνέχεια →
Αυτή η φράση χρησιμοποιείται όταν θέλει να τονισθεί μία πράξη που περιέχει δολιότητα και κουτοπονηριά, με την οποία επιχειρείται να εξαπατηθεί κάποιος ή κάποιοι.
Στην περίπτωση, λοιπόν, του αναγγελθέντος δημοψηφίσματος έχουμε ακριβώς μία πλήρη εκδήλωση όλων αυτών.
Επί πέντε ολόκληρους μήνες η αριστεροδεξιά κλίκα διαπραγματεύεται με την συμμορία των τοκογλύφων και μέρα την ημέρα, μήνα το μήνα, ξεπέρασε όλα τα όρια συγκαταβατικότητας και συνεργασίας μαζί τους. Κατέθεσε στην τελευταία φάση την πλέον φορομπηχτική και εξουθενωτική πρόταση με την οποία ζητούσε την συλλογή 8 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα σε ενάμισυ χρόνο, περιλαμβάνοντας αυξήσεις του ΦΠΑ που σημαίνει μείωση μισθών και συντάξεων (που θα έμεναν άθικτες), αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, διατήρηση του φόρου ακινήτων, αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα, αύξηση του απαιτούμενου χρόνου για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια (πολύ πιο γρήγορα, δηλαδή, απ’ ότι προβλεπόταν από τις προηγούμενες συμφωνίες) και μια σειρά ακόμη μέτρα που υπάρχουν μέσα στις προτάσεις της «συμφωνίας». Συνέχεια →
Έχουμε δεχθεί αρκετές φορές στο πεντάμηνο της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης το κεραυνοβόλημα του «αδιεξόδου» και της κρίσης στη «διαπραγμάτευση». Πάντα, όμως, ξεπερνιέται το «αδιέξοδο» με προτάσεις που το ξεπερνούν και επεκτείνουν την εφαρμογή των μνημονίων. Αυτοί που θα «έσκιζαν» το μνημόνιο αποδεικνύονται οι καλύτεροι εξυπηρετητές των τοκογλύφων της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κυριαρχίας.
Αυτά που δεν θα τολμούσε ούτε να ονειρευτεί κάποια από τις προηγούμενες λεγόμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, έρχεται να τα θέσει σε εφαρμογή «η πρώτη φορά αριστερά», χωρίς μάλιστα να κουνιέται κανείς. Συνέχεια →
Σήμερα αποφασίσαμε να διαλογιστούμε πάνω σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο φιλοσοφικό, μεταφυσικό –και όχι μόνο– ζήτημα. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουμε προκύπτει από την αδυναμία μας, όπως διαγνώσαμε, να καταλάβουμε μέχρι πρότινος τους γίγαντες παρόμοιων ζητημάτων που κάνουν τον κόπο, να μεταδώσουν σε εμάς τους κοινούς θνητούς ολίγη από την σοφία τους.
«Πρέπει να πούμε στο λαό μας ότι θα εφαρμόσουμε μνημόνιο όποια κι αν είναι η συμφωνία», δήλωσε σήμερα ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος, προσθέτοντας ότι «πάμε στην τελική ευθεία με την χειρότερη δημόσια εικόνα για το ελληνικό ζήτημα» τονίζοντας επίσης ότι «Ακόμη και ο κ. Ρέντσι κάλεσε χθες την κυβέρνησή μας να καταργήσει τις πρόωρες συντάξεις με το επιχείρημα ότι «εγώ τις κατάργησα για τους Ιταλούς δεν μπορώ να στηρίζω των Ελλήνων». Συνεπώς πρέπει σε αυτή τη φάση, που βρισκόμαστε με εντιμότητα, ειλικρίνεια και σεβασμό να πούμε στο λαό μας ότι θα εφαρμόσουμε μνημόνιο, όποια κι αν είναι η συμφωνία». Συνέχεια →
Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η βαλίτσα της λεγόμενης διαπραγμάτευσης; Σχεδόν τέσσερις μήνες έχουν περάσει από την νυχτερινή μακροσκελής και δίγλωσση διάλεξη (μην πάει ο νους σας στο πονηρό, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα εννοώ..), όπου λίγο η πολύ ο Βαρουφάκης ανακοίνωσε ένα επερχόμενο αριστερό μνημόνιο. Γάτα ο Βαρουφάκης, δεν φτάνει που μας φόρτωσε με αρκετά βαρύγδουπα και ακαταλαβίστικα μας πέταξε και το αγγλικό στο τέλος, ώστε να ξεχάσουμε ό,τι καταλάβαμε.
Από τότε, λοιπόν, μέχρι σήμερα τι έχουμε; Ταξίδια πήγαινε έλα στις ευρώπες, γεύματα, χαιρετούρες, ζαλάδες από τα γαλλικά κρασιά που καμμιά φορά όξυναν τα πνεύματα. Τέσσερις μήνες για ένα μνημόνιο όπου το «καλό παιδί» ο Σαμαράς με τον Χαρδούβελη, απαρνούμενοι αμφότεροι τα πολλά ταξιδάκια και τις επαφές με τους ξενέρωτους ευρωπαίους θα το είχαν ξεπετάξει απλά με ένα mail! Συνέχεια →
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου Τζος Έρνεστ, «είναι προς το συμφέρον όλων των πλευρών σε αυτές τις συνομιλίες να επιλύσουν τις διαφορές τους και να καταλήξουν σε συμφωνία, που δεν θα δημιουργήσει αχρείαστη αναταραχή στις χρηματαγορές. Κάτι τέτοιο δεν θα είναι προς το συμφέρον κανενός». Συνέχεια →
Όσο βαδίζουμε προς το τέλος της τετράμηνης παράστασης, που βαπτίστηκε «σκληρή διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, τόσο γίνεται ολοένα και πιο φανερό, πιο κατανοητό σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους το μέγεθος της εξαπάτησης. «Η συμφωνία ήδη γράφεται», διεκήρυξε ο υπουργός επικρατείας Ν. Παππάς κατά την πολύωρη συνεδρίαση της ΚΕ του Συριζα, ενώ έσπευσε από κοντά και ο υπουργός Αμύνης Πάνος Καμμένος να διαμηνύσει ότι η ανακοίνωση της μπορεί και να είναι θέμα ωρών.
Όλοι φαίνονται να βιάζονται για την ανακοίνωσή της, είτε το δείχνουν είτε όχι, «μέσα» και «έξω», είτε εκφράζουν πολιτικά, είτε οικονομικά συμφέροντα, είτε και τα δύο, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Συνέχεια →
Οι τεχνικοί της διαπραγμάτευσης θεωρούν κλασσική την εκδοχή τής μετατόπισης από τις λεγόμενες ήπιες στις σκληρές τακτικές, αφού είναι άκρως δοκιμασμένη η οδός της συνεχούς σκλήρυνσης και της κλιμάκωσης των απειλών πριν την προσφυγή σε κάποιου είδους «συνεργατική» στάση. Σε αυτές τις περιπτώσεις προβάλλεται αρχικά ως επιλογή η αμετακίνητη θέση, που επιβάλλεται από τις «αμετάκλητες δεσμεύσεις», που καθιστούν «αδιαπραγμάτευτη» την υποχώρηση. Ο εξαναγκασμός σ’ αυτήν έρχεται ως το «αναγκαίο κακό», ως η αναπόδραστη συνέχεια, αφού αποκλείεται η τελική έκβαση να αφορά την καθολική επικράτηση της μιας πλευράς.
Συνέχεια →
«Μπαίνουμε σε μια χαλαρότερη αντιμετώπιση εκ μέρους των δανειστών του ελληνικού ζητήματος, παίζουμε μεταξύ μιας επώδυνης συμφωνίας, γιατί θα έχει μέτρα, και ενός αποκλειόμενου σεναρίου ρήξης, που για μένα είναι εθνική τραγωδία. Άρα, συζητάμε τώρα τη λιγότερο επώδυνη και την περισσότερο επώδυνη συμφωνία. Δεν βλέπω συμφωνία μικρού ή μεγάλου μεγέθους, μικρή ή μεγάλη, χωρίς να έχει και τα τέσσερα επίμαχα σημεία, συμπεριλαμβανομένου και του εργασιακού και συνταξιοδοτικού. Δεν μπορεί να υπάρξει μικρή –μεγάλη συμφωνία. Το απεύχομαι να έχει εργασιακό– συνταξιοδοτικό, αλλά οι δανειστές επιμένουν μια συμφωνία εφ’ όλης της ύλης μικρή και μία μεγαλύτερη, την τελική, πάλι εφ’ όλης της ύλης. Απαραίτητα προϋποθέτει παρουσία ΔΝΤ και απαραίτητα περιλαμβάνει ρυθμίσεις επί εργασιακού και συνταξιοδοτικού. Είμαστε δέσμιοι του περιεχομένου και των δεσμεύσεων της συμφωνίας της 20ης (Φεβρουαρίου), δεν αναμέναμε τη σφοδρότητα της επιμονής των δανειστών στο ν’ ακυρώσουν τη λαϊκή εντολή. Οι επιλογές που έχουμε είναι: ή ρήξη, την οποία εγώ μάχομαι και απεύχομαι, ή συμφωνία. Η συμφωνία στα πλαίσια της 20ης Φλεβάρη, η έντιμη, φαίνεται ότι είναι ανέφικτη και επιμένω για δύο μήνες. Δεν την βλέπω ότι μπορεί να είναι έντιμη, άρα αυτό το οποίο διεκδικούμε είναι λιγότερο επώδυνη συμφωνία για τον λαό, την Αριστερά κι όλους μας. Πάμε σε μία συμφωνία που θα έχει μέτρα πού θα στεναχωρήσουν τον κόσμο.» Συνέχεια →
Όταν μια συζήτηση και το ενδιαφέρων τεχνηέντως περιστρέφεται στα σημεία, αγνοώντας ταυτόχρονα το πεδίο, δημιουργούνται φαινόμενα ανεστραμμένου καθρέπτη. Έτσι λοιπόν, με λίγα λόγια το αγγούρι είτε γράφεται με «γγ» είτε με «γκ» έχει μικρή σημασία όταν ο άλλος είναι πεινασμένος. Το ζήτημα της ορθογραφίας στην προκειμένη περίπτωση έγκειται στην προσπάθεια μετατροπής της γεύσης του αγγουριού σε γευστικό ερέθισμα σπάνιου εξωτικού φρούτου.
Συνέχεια →
Μετά από 33 ημέρες μαχών και «μαχών», –σφαγών που διενεργήθησαν και από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, στις οποίες, όμως, πρωτοστατεί η κτηνωδία της ΟΠΛΑ– οι συγκρούσεις τερματίζονται και τυπικά στις 4 Ιανουαρίου και την επομένη, 5 Ιανουαρίου 1945, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αποσύρονται από την Αθήνα. Η ανακωχή υπογράφεται στις 11 Ιανουαρίου και η Συμφωνία της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου, ένα μήνα αργότερα.
Είναι σαφέστατο και πέραν κάθε είδους αμφισβήτησης πως η κατάληξη της ένοπλης αντιπαράθεσης στην Αθήνα δεν ανταποκρινόταν στην Συμφωνία που επακολούθησε αν εξετάσουμε το ζήτημα από την στρατιωτική του πλευρά. Είναι πανθομολογούμενο πως ο ΕΛΑΣ, κατά το διάστημα που υπογράφτηκε η ανακωχή, κυριαρχούσε σε όλο τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο πλην της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, όπου ίσχυσε μια «ιδιόμορφη κατάσταση». Αυτή η ιδιομορφία αφορά το γεγονός πως ο ΕΛΑΣ απέφυγε να καταλάβει την Πάτρα. Συνέχεια →
Προς την ήττα και την συντριβή με κάθε τρόπο
Πριν προχωρήσουμε χρειάζεται, επίσης, να αναφερθούμε στο γεγονός της αποτροπής εκ μέρους του ΕΑΜ και του ΚΚΕ κάθε προσπάθειας και δυνατότητας για μια στρατιωτική νίκη απέναντι στην αγγλοελληνικά στρατεύματα.
Τα όσα αναφέρονται από ορισμένους πρωταγωνιστές των γεγονότων, που επέζησαν και κατέγραψαν την δική τους «αλήθεια», είναι βέβαιο πως δεν μπορούν να εξακριβωθούν παρά μόνο μέσα από μια διαρκή και επίμονη σύγκριση και αντιπαραβολή γεγονότων και ντοκουμέντων από τη στιγμή που οι σημαντικότεροι απ’ αυτούς πέθαναν κάτω από περίεργες συνθήκες ή δολοφονήθηκαν (Σιάντος, Ζέβγος). Μπορούν, όμως, να γίνουν αντιληπτά τα όσα ουσιαστικά συγκαλύπτονται, αλλά και εκείνα που αποκαλύπτονται από τις κατατεθειμένες επίσημες, αλλά και προσωπικές καταγραφές.
Συνέχεια →
Σε κείμενό μας στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.78, Δεκέμβριος 2008, είχαμε αναφερθεί στα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, που ήταν ένας από τους λεγόμενους γύρους αναμέτρησης του ΚΚΕ με το καθεστώς. Τα στοιχεία και γεγονότα που συνοπτικά έχουν παρατεθεί δεν αφήνουν κανενός είδους αμφιβολία για μια μεθόδευση, που στόχευε τόσο στην φυσική εξόντωση, αλλά κύρια στην καταρράκωση των διαθέσεων και των επιθυμιών, για ένα ελεύθερο και δημιουργικό μέλλον, που είχε ένα μεγάλο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού. Συνέχεια →
Περίπου 40 κορεάτες μπάτσοι τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια κινητοποίησης που έγινε την Κυριακή ενάντια σε μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ.
Κάποιοι από τους 2.200 διαδηλωτές άρχισαν να χτυπάνε τους μπάτσους κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας που έγινε στην περιφέρεια Gwanghwamun στο κέντρο της Σεούλ. Συνέχεια →
Οι εξουσιαστές δίνουν ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτές τις εκλογές επειδή με αυτές επιχειρείται αναβάθμιση και ένας καταμερισμός των εξουσιών στον τομέα της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης, ενός τομέα που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους.
Είναι γνωστό πως το δυνάμωμα της εξουσίας και της διαχείρισης των υποθέσεων του κράτους και των εκμεταλλευτών στην περιφέρεια ενισχύει και την δύναμη επιβολής των κεντρικών κρατικών οργάνων και θεσμών.
Συνέχεια →
Στις 16.07.2010, πυρπολήθηκαν λεωφορεία του TATA (Empresa de Transporte), της εταιρίας συγκοινωνιών. Συνολικά 9 λεωφορεία έγιναν παρανάλωμα του πυρός, σαν απάντηση στις συμφωνίες των γραφειοκρατών συνδικαλιστών του UTA με τα αφεντικά της εταιρίας, στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στο Calle Rio Cuarto, ανάμεσα στο Heredia και το Vyeites at Barracas στο Malos Aires. Συνέχεια →
Το θράσος, ο απόλυτος κομμουνιστικός κυνισμός, η κρατική προπαγάνδα, η υπεροψία της κομμουνιστικής εξουσίας σε όλο τους το μεγαλείο και η πλήρης ουσιαστική συναίνεση της «αντιπολίτευσης» χαρακτηρίζουν εν πολλοίς το «νέο επεισόδιο» της «περήφανης» κομμουνιστικής διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς».
