Κατάσταση κρίσιμος, αλλά όχι σοβαρή

Δεν γνωρίζουμε αν είναι η πεμπτουσία της πολιτικής, πάντως αξίζει να συμπεριλαμβάνεται στα fundamentals της το αξίωμα: «αντί να παιδεύεσαι να ορίσεις το στόχο από πριν, με κίνδυνο να χάσεις, ρίχνεις το βέλος στο γάμο του Καραγκιόζη και όπου πέσει αυτός είναι ο στόχος».

Το βασικό είναι να φαίνεται πως πέτυχες.

Το αξίωμα αυτό, βολικό από κάθε άποψη, έχει βεβαίως τους περιορισμούς του, για παράδειγμα αν το βέλος τραυματίσει και κατόπιν εξαγριώσει μια θεόρατη αρκούδα, που ορμά να σε φάει, πως ακριβώς να το περάσεις ως επιτυχία;

Τέτοιες ατυχίες, όμως, δεν είναι τόσο συχνές και αναλόγως της αποτελεσματικότητας του προπαγανδιστικού μηχανισμού, το κόλπο συνήθως πιάνει. Δουλεύει πολύ ωραία στην αρχή μιας κυβερνητικής περιόδου, όταν οι διάδοχοι κρατικοί καταστροφείς είναι σχετικώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό και άρα άφθαρτοι, περιβάλλονται δε από την αχλύ του φουριόζου μεταρρυθμιστή, που έρχεται να διορθώσει τα κακώς κείμενα του προκατόχου του.

Στο μυαλό ο στόχος. Το νου σου!

Ναι ρε, του χρυσαυγίτη το μαχαίρι δεν κάνει διακρίσεις.
Έπρεπε να φάνε ομοεθνή σου για να το καταλάβεις;

Μπορεί να είσαι αριστερός, δεξιός, κομμουνιστής, προοδευτικός και δημοκράτης αλλά υστερείς πολύ ακόμα για να ελευθερωθείς, γιατί ακόμα μπορείς και ξεχωρίζεις το χρώμα του αίματος. Έχεις την σιχαμένη ικανότητα να βλέπεις πολλά χρώματα στο αίμα που χύνεται στο δρόμο.

Το έθνος είναι σαν ένα μικρόβιο. Δεν φαίνεται με γυμνό μάτι, αλλά μπορεί να γίνει θανάσιμο.

Ένας στόχος, μια φωνή: Το μπουρδέλο να καεί!

Ενάμιση χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου (και φαρμακερού) μνημονίου ίσως άλλη μία δυνατότητα, άλλη μια ευκαιρία, να δοθεί στους σύγχρονους σκλάβους του ελλαδικού χώρου να ξεσηκωθούν. Ασφαλώς και η χρονική αυτή απόσταση είναι σε βάρος των ανθρώπων που υφίστανται τον καταιγισμό εξοντωτικών μέτρων, αφού οι εξουσιαστές εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου έχουν προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσουν, τόσο τις κοινωνικές επιπτώσεις για τα όσα επιβάλλουν όσο και τις ενδοεξουσιαστικές αντιθέσεις που υπάρχουν και αφορούν το μοίρασμα των γεωπολιτικών και οικονομικών διεκδικήσεων στις περιοχές, όπως αυτή του ελλαδικού χώρου, που ξαναμοιράζονται.