«Τα μαλλιά μου δεν στολίστηκαν ποτέ με τ’ αετού τα φτερά…»[1]

Οι ιστορίες των Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής απασχόλησαν και απασχολούν ακόμη ιστοριοδίφες, φιλοπερίεργους, αλλά και ανθρώπους για τους οποίους η μνήμη γίνεται οι φλέβες της ζωής, μιας και αυτές καθαιρούν την συσσώρευση των εξουσιαστικών ακαθαρσιών απ’ την μετώπη του χρόνου. Εύλογα, λοιπόν, είναι ένα ζήτημα με το οποίο συχνά πυκνά καταπιάνονται και οι αναρχικοί. Στα λόγια, μάλιστα, πολλών αρχηγών των ελευθέρων φυλών της Βορείου Αμερικής συναντάμε μια σοφία απαράμιλλης αμεσότητας, ειλικρίνειας και ομορφιάς.