Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (δ΄ Μέρος)

Ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος

Ο ιστορικός και πολύ ξακουστός Υπόγειος Σιδηρόδρομος[1] είναι ένα άλλο θέμα που εξακολουθεί να απαιτεί μελέτη για να κατανοηθεί καλύτερα το μέγεθος και η ιστορική του σημασία.

Εδώ θα εξετάσουμε:

α. Τις διαστάσεις του, την ανυπακοή του στην κυβέρνηση και την κοινωνική του αποδοχή.

β. Γιατί ήταν μία από τις δύο κύριες αιτίες του εμφυλίου πολέμου.

γ. Τη «χειραφέτηση» των υποδουλωμένων μαύρων.

Βυθισμένοι σε ένα πλήθος ιστοριών που επιχειρούν να εστιάσουν το μυαλό και τη φαντασία μας στη δημιουργικότητα των πολλών, στον ηρωισμό και στις θυσίες άλλων, πολύ σπάνια εξετάζουμε το πραγματικό μέγεθος και το εύρος του Υπόγειου Σιδηρόδρομου και τα ιστορικά του επιτεύγματα. Επί πλέον, η δουλεία ήταν πολύ επικερδής επιχείρηση, γεγονός που έχει αποτυπωθεί ποικιλοτρόπως. Πολλές από αυτές τις αναφορές είναι ακόμα διαθέσιμες για να τις μελετήσουμε.

Μπορεί με βεβαιότητα να ειπωθεί ότι από την αρχή του εμφυλίου πολέμου υπήρχαν περισσότεροι από εκατό χιλιάδες φυγάδες σκλάβοι στον Καναδά και αρκετές χιλιάδες περισσότεροι στο Μεξικό. Σχεδόν όλοι τους έλαβαν κάποια άμεση ή έμμεση βοήθεια από το U.G.R.R. Ωστόσο, το Μεξικό συνήθως δεν αναφέρεται καν ως προορισμός στο U.G.R.R. –μολονότι ήταν– και οι κολλεκτίβες των Seminoles διαδραμάτισαν βασικό ρόλο, όπως προαναφέραμε.

Σκεφτείτε: «περισσότεροι από 100.000 δραπέτες», ενώ 4.000.000 βρίσκονταν ακόμα σε κατάσταση δουλείας στον Νότο. Αυτό είναι περίπου ίσο με το ποσοστό όλων των μαύρων σήμερα στις φυλακές σε σχέση με ολόκληρο τον Μαύρο πληθυσμό της χώρας αυτής!

Ο Καναδάς έγινε ο κύριος προορισμός (εκτός από τις βόρειες πολιτείες), αφού οι Η.Π.Α. πέρασαν από το 1850 έναν «επιθετικό» νόμο για Φυγόδικους σκλάβους, δεδομένου ότι η Αγγλία (κυβερνήτης του Καναδά) είχε απαγορεύσει την δουλεία και δεν θα ήταν ανεκτές οι παραβιάσεις στην επικράτειά του από κυνηγούς σκλάβων.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (γ΄ Μέρος)

Σίγουρα, τα πιο αποτελεσματικά χτυπήματα των Maroons προήλθαν από τη βοήθειά τους για την απελευθέρωση πλήθους υποδουλωμένων Μαύρων! Αυτό είναι ένα θέμα που σπάνια γράφεται. Όμως, αν κάποιος θέλει να καταλάβει από πού προέκυψαν οι δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες της Ένωσης Μαύρων, κατά τις σκοτεινές μέρες εκείνες που ο Βορράς χρειάστηκε πολλά φρέσκα στρατεύματα για να σπάσει τη βούληση της Συμμαχίας, τότε πρέπει να ανατρέξουμε στους λεγόμενους «contrabands» –τους χιλιάδες και χιλιάδες σκλαβωμένους μαύρους που δραπέτευσαν από τη δουλεία. Πράγματι, αυτοί οι contrabands παρείχαν τη συντριπτική πλειοψηφία των διακοσίων χιλιάδων μαύρων που αγωνίστηκαν για την Ένωση, ενώ οι Maroons της Βόρειας Καρολίνας και της Βιρτζίνια διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση αυτή.

Φανταστείτε όλα τα κατορθώματα του Harriet Tubman για την απελευθέρωση εκατοντάδων αιχμαλώτων, σε συνδυασμό με το όραμα του John Brown για την ευρεία απόδραση των αιχμαλώτων με τα όπλα που είχαν παρθεί στην αποτυχημένη επιδρομή του στο Harrier’s Ferry και πολλαπλασιάστε τα εκατοντάδες φορές. Μόνο τότε είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τον τεράστιο αριθμό των αιχμαλώτων που απελευθερώθηκαν από τους Maroons.

Δευτερευόντως, η εμπειρία των Maroons στην κλοπή των βοοειδών χρησιμοποιήθηκε σωστά, προκαλώντας στην Συνομοσπονδία, στις περιοχές που επιχειρούσαν, τέτοιες συνθήκες ώστε να αρχίσουν να υποφέρουν από λιμοκτονία.

Πιστοί στις αξίες τους, οι λευκοί Maroons που εντάχθηκαν στην δύναμη της Ένωσης αγωνίστηκαν στις διαχωρισμένες «έγχρωμες» μονάδες, αν και δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (β΄ Μέρος)

Πράγματι, οι λευκοί Maroons, σε μεγάλο βαθμό, καταλάμβαναν περιοχές του βάλτου που συνόρευαν με την γύρω λευκή κοινωνία, ενώ οι υπόλοιποι Maroons έμειναν στο εσωτερικό. Μια τέτοια διευθέτηση συνέβαλε στην εγκαθίδρυση και στη διατήρηση του ζωηρού εμπορίου που διεξήγαγαν εκείνοι στο εσωτερικό, που θα κυνηγούσαν, θα αλίευαν και θα παγίδευαν άγρια θηράματα προς πώληση μέσω των λευκών συμμάχων τους Maroon. Επίσης, τα προϊόντα ξύλου παράγονται σε αφθονία στο εσωτερικό, σε τέτοιο σημείο που άρχισε να επηρεάζει την τοπική οικονομία, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στον Τζώρτζ Ουάσινγκτον –ο οποίος αργότερα θα γίνει Πρόεδρος– αφού κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιούσε το Dismal Swamp Maroons για να παρέχει στην ιδιωτική του εταιρεία ξύλινες σανίδες για σκεπές σπιτιών.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι λευκοί Maroons ήταν πιθανώς οι πρώτοι που είχαν χαρακτηριστεί ως «πλέμπα» («poor white trash»). Όταν σκεφτόμαστε την κοινωνική εξέλιξη των πραγμάτων, οφείλουμε να μην ότι αφού ξεφύγαμε από την κατάσταση δουλείας στην οποία βρισκόμασταν, πρέπει να παραμείνουμε για πάντα προσεκτικοί για να μην ξαναεπιστρέψουμε. Με τον καιρό, λοιπόν, όσοι δεν αφομοιώθηκαν στην ευρύτερη λευκή κοινωνία απέκτησαν στάση αυτοπροστατευτική, απρόβλεπτη, εχθρική προς τους ξένους, καθώς και ημιπαράνομη νοοτροπία. Βεβαίως, θα μπορούσαν να εμπορεύονται με την ευρύτερη λευκή κοινωνία, αλλά καταλάμβαναν (αν μπορούσαν να θεωρηθούν ότι ήταν «κατακτητές» οποιουδήποτε χώρου μόνιμα) τις πιο φτωχές περιοχές –τόπους τόσο αφιλόξενους που μόνο περιφρόνηση προκαλούσαν. Γενικά, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αξιόπιστοι υπαλλήλοι οποιουδήποτε ιδιοκτήτη γης, ιδιοκτήτη μύλου, καπετάνιου πλοίου ή ακόμα και αλιέα σκλάβων! Επιπλέον, ήταν γνωστό σε όλους ότι δεν υπάκουαν στους κοινωνικούς περιορισμούς της λευκής κοινωνίας… έτσι οι ελίτ δεν τους χαρακτήριζαν απλά ως «φτωχούς λευκούς», αλλά, επειδή θεωρούνταν ότι δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν, τους έλεγαν αναξιόπιστοους και άχρηστους = σκουπίδια! Είναι πολύ αργότερα που το επίθετο θα χρησιμοποιηθεί για να ντροπιάζει και να τιμωρεί φτωχούς λευκούς γενικά.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (α΄ μέρος)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα δοκίμιο του Russell Maroon Shoatz σχετικά με την ιστορική αντίσταση στη δουλεία στη Βόρεια Αμερική.

Ο Russell Maroon Shoatz γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1943, ήταν ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Ενότητας Μαύρων (Black Unity Council), πρώην μέλος των Μαύρων Πανθήρων και του Στρατού για την Απελευθέρωση των Μαύρων (Black Liberation Army). Το καλοκαίρι του 1970, μια γενικότερα ταραχώδη χρονιά, ο αρχηγός της αστυνομίας της Φιλαδέλφεια διατάζει τη διάλυση των διαφόρων ομάδων, εν όψει εθνικού συνεδρίου των Μαύρων Πανθήρων στις 5 Σεπτεμβρίου. Σε μία επιχείρηση των δυνάμεων καταστολής σκοτώνεται ένας άοπλος νεαρός μαύρος. Η απάντηση έρχεται με επίθεση σε αστυνομικό τμήμα, όπου σκοτώνεται ένας αξιωματικός αστυνομικός, ενώ τραυματίζεται ένας ακόμη. Οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται στα κεντρικά γραφεία των Μαύρων Πανθήρων. Ο Russell συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τέσσερεις με την κατηγορία της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα. Το 1972 ο Russell καταδικάζεται σε ισόβια. Αποδρά δύο φορές, το 1977 και το 1980. Μετά τη δεύτερη απόδραση κρατείται σε καθεστώς απομόνωσης για περισσότερα από 22 χρόνια. Τελικά, το 2014, ο Russell βγαίνει από την απομόνωση, όπου και μεταφέρεται σε φυλακή της Πενσυλβάνια.

Πολύ πριν από την ίδρυση του Κράτους, Αφρικανοί μεταφέρθηκαν σε αυτό τον τόπο που αργότερα έγιναν γνωστός ως Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μερικοί ήρθαν ως ελεύθεροι άνθρωποι και σύντροφοι των Ευρωπαίων από την Ισπανία και αλλού. Ήταν οδηγοί πλοίων, ναυτικοί, στρατιώτες, εξερευνητές και τυχοδιώκτες. Άλλοι, ωστόσο, ήταν «σκλάβοι» εργάτες.

Καλύτερα 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή, παρά μιας ώρας ελεύθερη ζωή;

«Τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει. τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται.» 

Και μολονότι τούτος ο λόγος είναι κοινός, οι άνθρωποι γίνουνται ασύνετοι παντοτινά, και πριν τον ακούσουν, και όταν τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί, μολονότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τούτο το λόγο, μοιάζουν σα να μην τον γνωρίζουν και καταπιάνονται με λόγια και έργα τέτοια, που εγώ τώρα θα διηγηθώ, διαιρώντας το καθένα κατά τη φύση του και λέγοντας πώς έχει. Όσο για τους άλλους ανθρώπους, δεν έχουν συναίσθηση των όσων κάνουν στον ξύπνο τους, όπως λησμονούν τα όσα κάνουν, όταν κοιμούνται.  (Ηράκλειτος, περί φύσεως 53, μτφ Γιώργος Σεφέρης)

«Ούτε να το σκέφτεστε για εκδρομές την Πρωτομαγιά», Νίκος Hard (Χαρδαλιάς), υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας.

Περιμένοντας να περάσουν οι δύο «κρίσιμες εβδομάδες» ως τις επόμενες δύο κρισιμότερες, μια επέτειος πέρασε στα ψιλά, όπως άλλως τε κάθε τι σημαντικό μέσα στην τούρλα του κορωναϊού και της σχεδόν δίμηνης καραντίνας.

Πριν από δέκα χρόνια, στις 23 Απριλίου ο κωμικοτραγικός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (ο τελευταίος της δυναστείας) ανακοίνωνε την πτώχευση της χώρας και την υπαγωγή της στο 1ο μνημόνιο. Ο καιρός ήταν υπέροχος, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στην Ελλάδα προς τα τέλη Απριλίου. Το μάτι προσπέρναγε αμέσως τη μουσουδίτσα του ΓΑΠ, που διάβαζε το διάγγελμα και πήγαινε απ’ ευθείας στο φόντο, τη γαλανή θάλασσα τα παλιά αρχοντικά της προκυμαίας και την πράσινη ψαρόβαρκα, που επέστρεφε στο γραφικό λιμανάκι. Μια γνώριμη σε όλους και καθησυχαστική εικόνα διακοπών, που θαρρείς πως ταίριαζε απόλυτα με το διάγγελμα, που παρομοίαζε τη χώρα με καράβι έτοιμο να βυθιστεί, αλλά ευτυχώς θα έβρισκε απάνεμο λιμάνι για να επιδιορθώσει τις βλάβες της.

ΙΣΧΝΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΣΙΠΡΑ…

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ΗΠΑ, ΔΝΤ, Κομισιόν αλλά και το γερμανικό κράτος «τρέχουν» τις διαδικασίες, ώστε να κλείσει ένα ακόμη
«επεισόδιο» της λεγόμενης ελληνικής κρίσης. Δεν πρόκειται, όμως, για μια βιασύνη που αφήνει το παραμικρό περιθώριο να σκεφτεί κάποιος ότι πρόκειται για ένα «κλείσιμο», που χαρακτηρίζεται από οποιαδήποτε διάθεση ή τάση έστω και υποτυπώδους υποχωρητικότητας ή αναγνώρισης της ανάγκης να ανακουφιστούν τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα ή ομάδες.

Δίχως ίσκιο

Το ξέρεις πως βρίσκομαι εδώ όλη μέρα, είτε στέκομαι στο ίδιο σημείο και μουδιάζουν τα πέλματά μου είτε πηγαινοέρχομαι κουβαλώντας, με τον ιδρώτα να μ’ αποχαιρετά, σχηματίζοντας πρωτότυπα σχήματα και φόρμες στην κάθοδο του. Έτσι έχουν τα πράγματα, από καταβολής κόσμου. Από την χρονιά του πρώτου χάλκινου Αδάμ, αν έχεις ακουστά. Από τούδε και στο εξής, οι προπάτορές μου σέρνουν την μοίρα τους στον εξευτελισμό με κάθε τρόπο. Ναι, ας πούμε πως ήμουν εκεί, κάθε φορά, έστω και νοερά∙ στις θίνες της Γκίζας, στο πλάτωμα της Βαβυλώνας, στον λεπτό αέρα της Ακρόπολης.

H συνωμοσία για τη δολοφονία του πιο διάσημου ληστή στις ΗΠΑ

Το 1892 δύο νεαροί και άπειροι αναρχικοί συνωμότησαν για να σκοτώσουν τον πιο γνωστό και αδίστακτο ληστή σαν μια πράξη οικονομικής τρομοκρατίας. Τότε ακόμα άγνωστοι και όντας γύρω στα 20, ο Alexander Berkman και η ερωμένη του Emma Goldman, που αργότερα θα γίνονταν γνωστοί σαν δυο από τους πιο γνωστούς αμερικανούς ριζοσπάστες, πίστευαν ότι σκοτώνοντας τον Henry Clay Frick θα πυροδοτούσαν μια εξέγερση των εργατών.

Το μήλο της λήθης

Η Πρόοδος οικοδομή είναι μεγάλη — φέρει

καθείς τον λίθον του· ο εις λόγους, βουλάς, ο άλλος
πράξεις — και καθημερινώς την κεφαλήν της αίρει
υψηλοτέραν. Θύελλα, αιφνίδιός τις σάλος

εάν επέλθη, σωρηδόν οι αγαθοί εργάται
ορμώσι και το φρούδον των υπερασπίζοντ’ έργον.
Φρούδον, διότι καθενός ο βίος δαπανάται
υπέρ μελλούσης γενεάς, κακώσεις, πόνους στέργων,

ίνα η γενεά αυτή γνωρίση ευτυχίαν
άδολον, και μακράν ζωήν, και πλούτον, και σοφίαν
χωρίς ιδρώτα ποταπόν, ή δούλην εργασίαν.

Aλλ’ η μυθώδης γενεά ουδέποτε θα ζήση·
η τελειότης του αυτή το έργον θα κρημνίση
κ’ εκ νέου πας ο μάταιος κόπος αυτών θ’ αρχίση. 
Κ.Π. Καβάφης, «Οι κτίσται»

ΚΙΛΕΛΕΡ, 6 Μαρτίου 1910

Η κατάσταση στη Θεσσαλία από το 1881 έως το 1909

Μέχρι το 1881 η Θεσσαλία βρισκόταν κάτω από την Τουρκική κυριαρχία. Τη χρονιά αυτή γίνεται η προσάρτηση της από το Ελληνικό κράτος. Όμως, ο ελληνικός στρατός δεν μπήκε σαν ελευθερωτής. Την ελευθερία την ένιωσαν πεντακόσιοι νοματαίοι, οι πλούσιοι, οι ιδιοκτήτες, οι νοικοκυραίοι. Ο υπόλοιπος κόσμος το μόνο που είδε να γίνεται ήταν πως το τουρκικό μπαϊράκι αντικαταστάθηκε από το ελληνικό και οι Τούρκοι στρατιώτες από τους Έλληνες. Οι αγροτοδούλοι της Θεσσαλίας τα ίδια και χειρότερα. Γι’ αυτούς δεν πάρθηκε καμιά πρόνοια. Αντίθετα βγήκαν διαταγές που προστάτευαν τους ιδιοκτήτες «από πάσαν παράνομον ενέργειαν των αγροληπτών…». Αστυνομία, στρατός, δικαστές, μπήκαν στην υπηρεσία των τσιφλικάδων, που όχι μόνο βάσιζαν την ιδιοκτησία τους στην κλεψιά και την αρπαγή αλλά και στους τούρκικους τίτλους που είχαν αποκτήσει σαν αποτέλεσμα των νιτερέσων με τους μπέηδες.

ΜΑΥΡΙΤΑΝΙΑ: Φυλακίστηκαν έξι αγωνιστές

NOUAKCHOTT 20/12: Έξι Μαυριτανοί αγωνιστές ενάντια στη δουλεία κατηγορήθηκαν για επίθεση εναντίον των μπάτσων κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης που έγινε για την απελευθέρωση δυο κοριτσιών που κρατούνται.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: ΕΝΑ ΤΣΙΡΑΚΙ, ΜΑ ΤΙ ΤΣΙΡΑΚΙ…

«Δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους να εκπροσωπηθούν», αποφάνθηκε ο Παπανδρέου λιβανίζοντας το νέο πολυνομοσχέδιο για τα εργασιακά. Καλά ακούσατε, καλά διαβάσατε. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου παρέχεται πλέον η «ευκαιρία» στους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν την αδήλωτη εργασία και την ανομία στον εργασιακό χώρο!!!

Δεν είναι λοιπόν απλό τσιράκι του ΔΝΤ, της Ε.Ε. των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Δεν είναι απλά ο «άνθρωπος» τους. Δεν εισπράττει συνεχώς και περισσότερα χειροκροτήματα, γιατί δεν φέρει καμία αντίρρηση ούτε για τα μάτια τα κόσμου. Δεν υπερβάλλει ακόμα και η «σφιχτή» Μέρκελ, που ύστερα από τις χθεσινές αναγγελίες για τα εργασιακά δεν δίστασε να μιλήσει για τα «θαρραλέα» βήματα της ελληνικής κυβέρνησης.

ΗΡΘΕ ΚΑΙ Ο ΟΛΙ ΡΕΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΚΛΑΙΝ’… ΤΥΦΩΝΑΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

«Η Κυβέρνηση μεταρρυθμίζει το μηχανισμό συλλογικών διαπραγματεύσεων σε επίπεδο επιχείρησης σε στενή συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους. Ο νέος νόμος προβλέπει ότι οι συμφωνίες σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των συμφωνιών σε κλαδικό ή επαγγελματικό επίπεδο, χωρίς κανέναν αδικαιολόγητο περιορισμό (για το λόγο αυτό το άρθρο 10 του νόμου 1876/1990 τροποποιείται).

Τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων σε επιχειρησιακό επίπεδο δεν θα πρέπει να περιορίζονται δια νόμου, κυρίως από απαιτήσεις που αναφέρονται στο ελάχιστο μέγεθος της επιχείρησης που μπορεί να εμπλακεί σε συλλογικές διαπραγματεύσεις (για το λόγο αυτό το άρθρο 6.1β του νόμου 1876/1990 τροποποιείται).

Η Κυβέρνηση τροποποιεί το νόμο 1876/1990 (άρθρα 11.2 και 11.3) ώστε να καταργήσει την επέκταση των κλαδικών και επαγγελματικών συμβάσεων σε όσους δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις.

Η Κυβέρνηση θεσπίζει νόμο, σε συνάφεια με το άρθρο 73 του νόμου 3863/2010, που αναθεωρεί το σύστημα διαμεσολάβησης και διαιτησίας και εισάγει συμμετρική πρόσβαση στη διαιτησία χωρίς εξαιρέσεις, εάν τα εμπλεκόμενα μέρη διαφωνούν με τις προτάσεις του Μεσολαβητή. Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από κυβερνητικές επιρροές και αυτό θα πρέπει να αντανακλάται στη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου. Ο πρόεδρος του θα εκλέγεται ομόφωνα από τους εκπροσώπους των εργοδοτών και των εργαζομένων. Ο νέος νόμος θα υποδεικνύει ότι οι διαιτητές και οι διαμεσολαβητές θα δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στην ανταγωνιστικότητα σε όρους κόστους.

Η Κυβέρνηση τροποποιεί την νομοθεσία ώστε να επεκταθεί η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσληφθέντες στον έναν χρόνο. (Νόμος 3863/2010, άρθρο 74.2).

Η Κυβέρνηση καταργεί τους χρονικούς περιορισμούς στη χρήση εταιριών προσωρινής απασχόλησης. Για το λόγο αυτό οι σχετικοί νόμοι τροποποιούνται.

Η Κυβέρνηση υιοθετεί νομοθεσία για την άρση των εμποδίων για την μεγαλύτερη χρήση συμβολαίων ορισμένου χρόνου.

Η Κυβέρνηση καταργεί την πρόβλεψη που καθορίζει υψηλότερο ωρομίσθιο στους μερικής απασχόλησης εργαζόμενους. Για το λόγο αυτό το άρθρο 38 του νόμου 1892/1990 τροποποιείται περαιτέρω.

Η Κυβέρνηση τροποποιεί την τρέχουσα νομοθεσία (Νόμος 3846/2010, άρθρο 7) ώστε να επιτρέπεται μια πιο ευέλικτη διαχείριση του εργασιακού χρόνου, συμπεριλαμβανομένης της μερικής απασχόλησης σε βάρδιες (Άρθρο 2.3).»

Τα ως άνω συμπεριλαμβάνονται στο ΕΛΛΑΔΑ – Επικαιροποιημένο Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής (δεύτερη επικαιροποίηση, 22 Νοεμβρίου 2010.

Το χαλί, λοιπόν, ήταν ήδη στρωμένο και το πάτησε μετά τον επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος Καν κατά την προηγούμενη μέρα και ο ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν, ο οποίος φυσικά μίλησε για την άριστη συνεργασία που έχει με την ελληνική κυβέρνηση, ενώ την ίδια στιγμή μετά από συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου κατατέθηκε με την διαδικασία του κατεπείγοντος πολυνομοσχέδιο που αφορά τα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ (καθολική εφαρμογή του κανόνα της 1(μιάς) πρόσληψης ανά 5 (πέντε) αποχωρήσεις στον δημόσιο τομέα, ενώ προσμετρούνται σ’ αυτόν τον υπολογισμό οι τυχόν μετατάξεις, μείωση κατά 15% των συμβάσεων προσωπικού με σχέση ορισμένου χρόνου ή με σύμβαση έργου, θέσπιση ανώτατου πλαφόν 4.000 ευρώ το μήνα για τις ΔΕΚΟ εξαιρουμένων προέδρων, διοικητών και διευθυνόντων συμβούλων), την αύξηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ από το 11% στο 13% και του υπερμειωμένου από το 5,5% στο 6,5%, ακυρώσεις 700 προσλήψεων έπειτα από διαγωνισμό της ΑΤΕ και μεταφορά των προσληφθέντων στο ΙΚΑ.

Η κρατική προπαγάνδα, βέβαια, συνεχίζει να διαφημίζει τα «σκληρά παζάρια» με την τρόικα για το τελικό πέρασμα του τυφώνα, που σαρώνει την πρότερη κατάσταση δουλείας με εκφράσεις του όπως «Μαραθώνιες οι διαπραγματεύσεις», «σκληρό πόκερ» και «ισοπαλία» αφού δήθεν δεν πέρασε η οριζόντια εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων.
«Οι ειδικές συνθήκες», λοιπόν, του μνημονίου νομοθετούνται με έναν πράγματι καταιγιστικό ρυθμό, που δείχνει μια απίστευτη βιασύνη, να τελειώσουν όλα γρήγορα….

Και τα τελευταία προσχήματα, πλέον, αποτελούν παρελθόν. Ήδη πλήθος ανθρώπων βιώνουν την «νέα εποχή» εγκαταλείποντας τον χώρο διαμονής τους επιστρέφοντας στην επαρχία, πλήθος ανθρώπων είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες, χωρίς δουλειά, το εργατικό κόστος μειώνεται συνεχώς και με πολλούς τρόπους ήδη στην πράξη προτού καν ψηφιστούν όλα τα παραπάνω. Με τον ίδιο ρυθμό αυξάνονται οι άνθρωποι που ψάχνουν τα σκουπίδια και οι επαίτες.

Όσο για τον υψηλό μας επισκέπτη τον Όλι Ρεν δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι αναγκάζεται να μην παίζει ποδόσφαιρο(!!!) τα Σάββατα επειδή ασχολείται με την Ελλάδα…

Και για να μείνουμε μέσα στο κλίμα που θέλησε να φτιάξει ο επίτροπος: Μήπως πλησιάζει η μέρα που οι εξαθλιωμένοι και εξαγριωμένοι άνθρωποι θα παίξουν ποδόσφαιρο με τα κεφάλια των Όλι Ρεν.

Έτσι για να χαριτολογήσουμε και εμείς…

Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών

ΣΤΗΝ ΓΑΛΕΡΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο ΣΕΒ ΥΠΟ ΤΙΣ ΖΩΗΡΕΣ ΕΠΕΥΦΗΜΙΕΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ

«Την λύτρωση της επιχειρηματικότητας από χίλια μύρια δεινά που την αλυσοδένουν», αναζητά ο ΣΕΒ σύμφωνα με την διοίκηση του που εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο του «αξιότιμο» κ. Δασκαλόπουλο στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδη και στην παρουσίαση μιας σχετικής μελέτης.

Τι ζητούν οι μεγαλοκαρχαρίες;
Εργασία και τα Σάββατα με χορήγηση συμπληρωματικής «ανάπαυσης», συμψηφισμό των υπερωριών με μείωση του ωραρίου εργασίας σε ορίζοντα τετραμήνου, αναθεώρηση της λίστας βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, κατάργηση της ισχύουσας ποσόστωσης για τις προσλήψεις ατόμων με ειδικές ανάγκες ή πολυτέκνων και συγκεκριμένα μείωση στο μισό του ποσοστού που προβλέπεται σήμερα (από 8% σε 4%), μείωση των ασφαλιστικών εισφορών εκ μέρους της εργοδοσίας, αλλά και κατάργηση των ανώτερων τιμών.

Η μελέτη του ΣΕΒ καταγράφει 230 αγκάθια για την επιχειρηματικότητα και τις προτάσεις ώστε να λυτρωθούν οι καημένοι οι βιομήχανοι που μαραζώνουν.

«Τους συγχαίρω για την πρωτοβουλία», δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης, χαρακτηρίζοντας την μελέτη του ΣΕΒ «πολύ χρήσιμη και σημαντική πρωτοβουλία με μεγάλη συνεισφορά στην προσπάθεια βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», προαναγγέλλοντας την παρουσίαση σε λίγες ημέρες του νέου επενδυτικού νόμου και «στρατηγικό σχέδιο για την ενίσχυση των εξαγωγών».

Οι εξελίξεις φυσικά ήταν αναμενόμενες, αφού το πέρασμα της «κρίσης» από τον ιδιωτικό τομέα ήταν παραπάνω από δεδομένο μια και η ευκαιρία είναι μοναδική για τον ΣΕΒ  που θέλει να περάσει εκείνες τις συνθήκες δουλείας που πάντα ονειρευόταν.

Από κοντά και τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας που σπεύδουν να οικειοποιηθούν τις λέξεις οργής που ξεστόμισαν ή ξεστομίζουν όσοι πληροφορούνται τις «προτάσεις». Η διαμεσολάβηση στην οργή είναι ένας από τους τρόπους για τον κατευνασμό της. Το «πες τα χρυσόστομε» είναι μια παραχώρηση στους λογάδες που λένε-λένε επειδή γνωρίζουν πως απέναντι στα έργα τα λόγια είναι ανίσχυρα.

Τα έργα αντιμετωπίζονται με έργα. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια που οι άνθρωποι δεν πρέπει να λησμονούν.

Όσο για τους βιομήχανους, αυτοί συνεχίζουν να απεργάζονται και να χτίζουν ακόμα χειρότερες συνθήκες σκλαβιάς κι εμείς να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο.

Δυο αντιλήψεις, δυο κοσμοθεωρίες, δύο ασυμβίβαστα στρατόπεδα…

Δημοσιεύθηκε από Συσπείρωση Αναρχικών

Η αποδοχή της σκλαβιάς παράγει υποταγή

Πολλοί άνθρωποι αποδέχονται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και διερευνητική σκέψη όλα όσα τους επιβάλλει η εξουσία. Ποιος δεν θυμάται τους ηλικιωμένους που συνήθιζαν παλιότερα (αλλά και σήμερα ακόμη) να λένε: «έτσι τα βρήκαμε και αφού τα εφάρμοζαν οι παλιότεροι ήταν σωστά. άλλωστε μ’ αυτά έζησαν και πέθαναν».

ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ, ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ και ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Ιθαγενής ή αλλοδαπός, ντόπιος ή ξένος;

Αυτά τα ερωτήματα έρχονται συχνά πυκνά να τονίσουν διάφορες πλευρές της εξουσιαστικής κατάστασης με την οποία επιχειρείται να βαθύνουν ακόμα περισσότερο οι διαχωρισμοί ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ανθρώπων.

Όλα αυτά έρχονται στην επικαιρότητα με έντονο τρόπο μετά την επικείμενη ψήφιση του νόμου για την ιθαγένεια.