«Ωστόσο, η ριζοσπαστική αριστερά, αν ασκήσει, ως κύρια δύναμη, διακυβέρνηση, θα είναι ευάλωτη, για δυο λόγους. Πρώτον, λόγω της αποδυνάμωσης του κράτους (και της ενίσχυσης των αγορών, και ιδιαίτερα του χρηματιστικού κεφαλαίου). Η Αριστερά ιστορικά – Κομμουνιστική και Σοσιαλδημοκρατική – άσκησε την πολιτική της μέσω του κράτους. Δεύτερον, από την ιστορική αποδυνάμωση του θεσμού κόμμα. Ιστορικά, για την Αριστερά, το πολιτικό κόμμα ήταν ένας σημαντικότατος, ένας μεγάλος λαϊκός θεσμός που της έδινε οργανωτική και ιδεολογική ισχύ, πολιτική σταθερότητα και, last but not least, σύνδεση με τις οργανώσεις και τα κινήματα της κοινωνίας πολιτών. Σήμερα, και το κράτος και το κόμμα έχουν εξασθενίσει, και αυτό θίγει περισσότερο την ικανότητα δράσης της Αριστεράς παρά της Δεξιάς. Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας που δυνάμει την ενισχύει, την ευνοεί, τα κοινωνικά κινήματα. Τα κοινωνικά κινήματα θα έχουν στο μέλλον ισχυρότερο ρόλο από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν. Έχουμε, λοιπόν, μια δυναμική εσωτερικά αντιφατική, από την οποία η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά και κερδίζει και χάνει. Αλλά συνολικά, στο παρόν πλαίσιο, θα είναι πιο ευάλωτη όταν θα ασκήσει διακυβέρνηση».
Εφημερίδα Εποχή, 5-1-2015, Γ. Μοσχονάς,
Το ισχυρότερο όπλο, ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα
Oι πολιτικοί επιστήμονες προχωρώντας στην διάκριση ανάμεσα σε ένα πολιτικό κόμμα και μια φατρία, θεωρούν κόμματα μόνο τις πιο προωθημένες οργανωτικά και με εγγύηση διάρκειας ενώσεις για συμμετοχή στην πολιτική πάλη για την εξουσία.
Έτσι, τα πολιτικά κόμματα, αντίθετα από τις φατρίες, που είναι λιγότερο οργανωμένες, βραχύβιες, χωρίς (συνήθως) σύμβολα ή ιδεολογία, αλλά και από τις τάσεις, που επίσης ως επί το πλείστον έχουν ευκαιριακό χαρακτήρα, εκτός από την πρόθεση διάρκειας, προϋποθέτουν ιεραρχική δομή, κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων και σταθερές σχέσεις μεταξύ των κομματικών οργάνων σε όλα τα επίπεδα.
Τα κόμματα στοχεύουν στην κατάληψη της εξουσίας, στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσβαση στους θεσμούς και μηχανισμούς επιβολής, αλλά και αναπαραγωγής της, είτε κάθετα είτε οριζόντια. Κάθε υπαρκτό κόμμα μικρό ή μεγάλο, είτε κατά την συγκρότησή του είτε κατά την λειτουργία του, η ίδια η έννοια «κόμμα» δεν μπορεί να νοηθεί σε καμμία περίπτωση χωρίς την διασύνδεση, την άμεση ή έμμεση συνάρτηση και σχέση αλληλουχίας και αλληλοτροφοδότησης με το κράτος και την διαχείριση των κρατικών υποθέσεων.