Η καταστολή του ρωσικού κράτους σε αντιπολεμικές δράσεις

Οι διαδηλώσεις στη Ρωσία ήταν ήδη σημαντικά περιορισμένες πριν από την πανδημία και τα τελευταία δύο χρόνια, από τον Μάρτιο του 2020 έως τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, οι διαδηλώσεις στους δρόμους έχουν απαγορευτεί με το πρόσχημα της πανδημίας του Covid. Με την έναρξη του πολέμου, οι Ρώσοι διαμαρτύρονταν με κάθε διαθέσιμο μέσο, είτε με μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, είτε με ατομικές διαμαρτυρίες, ακόμα και βάζοντας μηνύματα σε παράθυρα και μπαλκόνια ή τυπώνοντας αντιπολεμικές στάμπες σε ρούχα και με μεμονωμένες πικετοφορίες. Δεκάδες επαγγελματικοί φορείς συγκέντρωσαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές ενάντια στον πόλεμο. Όμως, το κράτος εφάρμοσε νέα κατασταλτικά μέτρα για να συντρίψει τη διαμαρτυρία: σύντομες ποινές φυλάκισης, πρόστιμα και υποθέσεις κακουργημάτων άνοιξαν με τους πιο γελοίους λόγους. Τον Μάρτιο, τα μεγαλύτερα αντιπολιτευτικά μέσα έκλεισαν και επιβλήθηκε λογοκρισία στα περιφερειακά ΜΜΕ. Τα εναπομείναντα μέσα ενημέρωσης απειλούνται με εκκαθάριση, επομένως σταματούν την κάλυψη του πολέμου ή αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα.

Οι αναρχοχριστιανικές κοινότητες της Ρωσίας του 19ου και 20ου αι.

Στη γεωγραφική περιοχή της Ουκρανίας-Ρωσίας που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, στα τέλη του 19^ου αι. ευδοκίμησαν οι λεγόμενες τολστοϊκές κοινότητες. Κοινοβιακές, αναρχοχριστιανικές  κοινότητες. Σίγουρα οφείλουμε να διευκρινίσουμε, ότι ο Τολστόι δεν συμμεριζόταν τον όρο «τολστοϊσμός», ενώ παράλληλα και η χρήση του συνθετικού όρου «αναρχοχριστιανισμός» εμπεριέχει ουσιαστικά δυο αντίθετες μεταξύ τους έννοιες. «Μπορεί να είμαι ο Τολστόι, αλλά δεν είμαι τολστοϊκός», έλεγε ο γνωστός λογοτέχνης. Ενώ ο αναρχοχριστιανισμός διακρίνεται από μια σύνθετη και πολλές φορές ετερόκλητη παρουσία απόψεων και πρακτικών. Δεν αποτελεί έναν συμπαγή «χώρο» αλλά σίγουρα υπάρχουν βασικοί και κοινοί πυλώνες που τον οριοθετούν. Η διδασκαλία του Ιησού, ο πασιφισμός, ο λιτός τρόπος ζωής είναι μερικοί από αυτούς. Ασφαλώς η Αναρχία, ξεκάθαρα αντίθετη σε κάθε μορφής επιβολή, ιεραρχία και εξουσία, τάχθηκε και τάσσεται αντίθετη σε κάθε -ισμό είτε πολιτικό είτε θρησκευτικό.

ΤΥΜΠΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΠΕΙΡΟ: Η ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ…

Γύρω στα 1900 ορισμένοι ιστορικοί, μελετούσαν με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον τα σημάδια παρακμής της βρετανικής αυτοκρατορίας και την άνοδο της ισχύος της Ρωσίας. Ανάμεσά τους και ο Henry Brooks Adams, ο οποίος διέβλεπε ότι τα μελλοντικά επιτεύγματα της Μ. Βρετανίας δεν επρόκειτο να είναι συγκρίσιμα μ’ εκείνα του παρελθόντος και όπως έγραφε, «η Αμερική πρέπει να αγωνίζεται μόνη της, είτε το θέλει είτε όχι. Δεν μπορεί να ξεφύγει από την αναπόφευκτη μοίρα της […] τώρα πια, όλα τα σημάδια δείχνουν προς την επικείμενη κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Αμερική θα έπρεπε να πάρει τη θέση της Βρετανίας ή τουλάχιστον να την συνδράμει, ως παγκόσμια ανασχετική δύναμη».

Ο κόσμος του 1900, στον οποίο αναφερόταν ο Adams, ήταν ο κόσμος των εδαφικών αυτοκρατοριών, που εξαπλωνόταν σε μεγάλο μέρος του πλανήτη, έλεγχαν το εμπόριο και επιβάλλονταν δια των κανονιοφόρων· ήταν ένας κόσμος, όπου ακόμα η επέκταση των ευρύτερων ευρωπαϊκών δυνάμεων συνεχιζόταν με τον διαμελισμό και την λεηλασία και εκείνων των τμημάτων του πλανήτη, που είχαν διαφύγει μέχρι τότε από την «πολιτιστική αποστολή» των ευρωπαίων.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΓΑΙΑ ΠΥΡΙ ΜΕΙΧΘΗΤΩ –ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΓΙΑΛΤΑ…

«Δημοσιογράφος: Περισσότερα από 500.000 παιδιά έχουν πεθάνει στο Ιράκ εξαιτίας του εμπάργκο. Πιστεύετε ότι δικαιολογείται;

Μαντλίν Ολμπράιτ: Ήταν μια δύσκολη επιλογή. Αλλά νομίζω ότι άξιζε τον κόπο…»

(από συνέντευξη στο NBC το 1996).

«Λίγο» πριν το «τέλος» της «πανδημίας», και ενώ η ενεργειακή «κρίση» εντείνεται, η εισβολή του ρωσικού κράτους στην Ουκρανία (κατά την γνώμη μας με την σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ) είναι το επόμενο «σκαλί» για την «επικαιροποίηση» της παγκόσμιας κυριαρχικής τάξης.

«Το τέλος της ιστορίας» όχι μόνο δεν ήρθε με την βίαιη διάλυση και των τελευταίων ψυχροπολεμικών μορφωμάτων, όπως η Γιουγκοσλαβία, και την ένταξη στην δυτική σφαίρα επιρροής αρκετών πρώην χωρών του ανατολικού μπλοκ, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Λετονία, η Εσθονία και η Λιθουανία που επέλεξαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ το 2004. Αντίθετα, παλιές διαιρέσεις εμφανίζονται και πάλι σαν τα φαντάσματα ενός κόσμου, που υποτίθεται είχε ξορκίσει η επικράτηση του δυτικού μοντέλου κυριαρχίας υπό την αυτοκρατορική ηγεσία των ΗΠΑ.

Από τη φυλακή στο νεκροταφείο:

Πώς οι αναρχικοί της Ουκρανίας και της Μόσχας μετέτρεψαν την κηδεία του Κροπότκιν σε πολιτική συγκέντρωση

από τον Anatoly Dubovik

Στις 13 Φεβρουαρίου 1921, ο 78χρονος Πέτρος Κροπότκιν – «ο παππούς της Ρωσικής Επανάστασης» και ο «απόστολος του αναρχισμού», όπως ήταν γνωστός στους συγχρόνους του, θάφτηκε στη Μόσχα. Αυτή η κηδεία ήταν η τελευταία πολιτική διαδήλωση που διοργανώθηκε από ένα μη μπολσεβίκικο κόμμα στη Μόσχα εκείνη την εποχή. Αναρχικοί από την Ουκρανία έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτό το γεγονός.

Στα τέλη Νοεμβρίου 1920, η κυβέρνηση της Ουκρανικής ΣΣΔ [Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία] ακύρωσε τη στρατιωτική-πολιτική συμφωνία με τους Μαχνοβίτες και συνέτριψε το αναρχικό κίνημα στην Ουκρανία. Εκατοντάδες αναρχικοί κατέληξαν στη φυλακή.

Σύντομα 40 από αυτούς τους ακτιβιστές στάλθηκαν στη Μόσχα στη διάθεση του VChK [Cheka]. Μεταξύ αυτών ήταν ηγέτες της Συνομοσπονδίας Αναρχικών Οργανώσεων Ουκρανίας «Nabat» και όλοι οι εκπρόσωποι του Μαχνοβίτικου κινήματος που ήταν παρόντες στο Χάρκοβο τη στιγμή των συλλήψεων. Αυτοί ήταν έμπειροι προπαγανδιστές και οργανωτές, ιδεολόγοι και αγωνιστές, που είχαν πολεμήσει για χρόνια εναντίον τόσο του Κόκκινου όσο και του Λευκού καθεστώτος.

Αλλά δεν ήταν πολύ βολικό για τους ηγεμόνες της RSFSR [Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία] να τους κρατήσουν πίσω από τα κάγκελα. Έχοντας νικήσει τους Λευκούς, οι Μπολσεβίκοι στράφηκαν ξανά στα σχέδια για επανάσταση στην Ευρώπη και ήλπιζαν να κάνουν τους δυτικούς αναρχικούς συμμάχους τους. Έτσι, η καταστολή εναντίον των αναρχικών στη Ρωσία και την Ουκρανία έπρεπε να περιοριστεί. Και τον Ιανουάριο του 1921, άρχισαν να απελευθερώνουν τους «Nabatsi». Φυσικά, δεν τους απελευθέρωσαν όλους, αλλά μόνο τους «λιγότερο επικίνδυνους» και, φυσικά, η απελευθέρωσή τους δεν ήταν άνευ όρων αλλά δεσμεύονταν να μην εγκαταλείψουν τη Μόσχα.

Με την απελευθέρωσή τους, οι Ουκρανοί αναρχικοί ξεκίνησαν και πάλι τη διάδοση των ιδεών τους. Παραδόξως, βρέθηκαν αμέσως αντιμέτωποι με την αντίθεση των Ρώσων ομολόγων τους. Δείτε πώς το θυμήθηκε ο Ναβατιστής Ανατόλι Γκορέλικ:

«Σταματήστε να εργάζεστε στη Μόσχα. Η Μόσχα είναι το κέντρο των Μπολσεβίκων. Η Μόσχα είναι κόκκινη, δεν υπάρχει χώρος για αναρχικούς σε αυτήν. Εδώ δεν είναι η Ουκρανία σας. Σύντομα θα χάσετε την καρδιά σας».

«Αυτή ήταν η απάντηση που έλαβα λίγο πολύ από εξέχοντες αναρχικούς όταν τους ρώτησα για το αναρχικό έργο στη Μόσχα. Στην πραγματικότητα, αρχικά βρέθηκα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο στο αναρχικό περιβάλλον της Μόσχας. Σε όποιον και να μίλησα για δουλειά, η απάντηση ήταν ένα συγκαταβατικό χαμόγελο ή χειρότερα.»

Αλλά μετά από μερικές εβδομάδες, η προπαγάνδα των Nabatsi άρχισε να αποδίδει καρπούς. Ο ίδιος ο Gorelik περιέγραψε τις δραστηριότητές του τον Φεβρουάριο του 1921, ως εξής:

«Δεν υπήρχε σχεδόν καμία συνάντηση εργοστασίου στο οποίο δεν είχαν προσκληθεί οι αναρχικοί. Κάθε βράδυ οι εργάτες γέμιζαν τους αναρχικούς συλλόγους στο Λεοντιέφσκι [Λέιν] και αλλού. Παντού, στους συλλόγους του Λεοντιέφσκι, στις συναντήσεις των εργαζομένων, στην αποθήκη αυτοκινήτων του Σοβναρκόμ [Σοβιέτ των Λαϊκών Επιτρόπων], στο ουκρανικό θέατρο, στο Σεργκιέφ [πόλη κοντά στη Μόσχα] και στα πανεπιστήμια όπου έδινα διαλέξεις και μίλησα σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, υπήρξαν σοβαρές συζητήσεις και ερωτήματα».

Έμμα Γκόλντμαν: Η απογοήτευση μου στη Ρωσία

[…Την πρώτη φορά που είδα αυτό το βιβλίο στον πάγκο ενός βιβλιοπώλη αυτός αμέσως μου είπε «αυτό που κρατάς είναι φανταστικό». Αποκρίθηκα ότι δεν είχα χρήματα να το αγοράσω εκείνη τη στιγμή και αυτός αμέσως μου είπε ότι «…δεν έχει σημασία, να το πάρεις όταν έχεις, θα το βρεις σχεδόν παντού. Προσωπικά το διάβασα με τη μία…»]

Η Έμμα Γκόλντμαν φτάνει στη Ρωσία το Γενάρη του 1920 αφού είχε απελαθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενθουσιασμένη και με ακμαίο ηθικό ανυπομονεί να δει τη «μητέρα Ρωσία» τη χώρα που απελευθερώθηκε από τους πολιτικούς και οικονομικούς δυνάστες της. Πήγε για να διδαχθεί από το Ρώσο αγρότη και το Ρώσο εργάτη το κουράγιο και την ελπίδα, να προσφέρει τη ζωή της στο βωμό της Επανάστασης.

Δεν αργεί, όντας ανήσυχη, να δει με το πέρασμα του χρόνου μια διαφορετική από αυτή που είχε στο νου της επαναστατική Ρωσία. Οι συναντήσεις της με την Αντζέλικα Μπαλαμπάνοφφ, το Μαξίμ Γκόρκι και τον Πιοτρ Κροπότκιν ενισχύουν το σκεπτικισμό της για την τύχη της επανάστασης του ρωσικού λαού, που βρίσκεται στα χέρια του απολυταρχικού μπολσεβίκικου κράτους. Χαρακτηριστικά ο Πιοτρ Κροπότκιν της αναφέρει «…πάντα ξέραμε τι σημαίνει ο Μαρξισμός στη πράξη. Γιατί να εκπλαγούμε τώρα;»

Tί μπορεί να σημαίνει η αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τη Συρία;

Σε προηγούμενο σημείωμα[1] είχαμε επισημάνει ότι η συμφωνία για το διαμελισμό της Συρίας που υπέγραψαν οι ΗΠΑ-Ρωσία για λογαριασμό των τζιχαντιστών και της συριακής κυβέρνησης αντίστοιχα έλαβε χώρα με μόλις μια μέρα απόσταση από την ανακοίνωση του γερμανοτουρκικού σχεδίου για έλεγχο  του Αιγαίου από το ΝΑΤΟ. Ήδη η Ρωσία προετοίμαζε την αποχώρησή της με πλάγιες δηλώσεις ανωτάτων κυβερνητικών στελεχών.

Η στιγμή έφτασε τελικά με τον Πούτιν να ανακοινώνει την αποχώρηση όλων των δυνάμεών του εκτός από μια φρουρά στην παλιά σοβιετική ναυτική βάση της Ταρτούς και μια αντίστοιχη αεροπορική δύναμη (αποτελούμενη από παλιά κυρίως αεροσκάφη) σε ένα πρόχειρο airstrip που κατασκεύασαν οι ρώσοι πρόσφατα. Αποσύρονται σταδιακά όλα τα τελευταίας τεχνολογίας αεροσκάφη, που βοήθησαν δραστικά τις δυνάμεις του Άσσαντ να λάβουν το πάνω χέρι κατά των τζιχαντιστών. Ο λόγος που επικαλέστηκε ο Πούτιν ειναι ότι «ολοκληρώθηκε» η ρώσικη αποστολή, ενώ παραμένει αυτή η δύναμη για την «επιτήρηση της εκεχειρίας».

O κλοιός σφίγγει (μέρος 2ο)

Όταν ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσσαντ δήλωσε στο AFP[1] ότι τα συριακά στρατεύματα θα απελευθερώσουν κάθε σπιθαμή της συριακής επικράτειας, η απάντηση ήρθε από τον …ρώσο αντιπρόσωπο στα Ηνωμένα Έθνη Vitaly Churkin: «ότι ο Άσσαντ κινείται μακριά από την άποψη του κύριου συμμάχου του (Ρωσική Ομοσπονδία) και είναι απαραίτητο να προσαρμοστεί στις ρωσικές επιδιώξεις αφού η ρώσικη στρατιωτική μηχανή τον βοήθησε να αλλάξει τους όρους στο πεδίο της μάχης».[2]

Σφίγγει ο κλοιός

Αναταραχή και ανησυχία έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό της Φινλανδίας, αλλά και στη Σουηδία, η αποκάλυψη μυστικού σχεδιασμού της Φινλανδικής κυβέρνησης να εγκαταλείψει την επί μακρόν αυστηρή ουδετερότητα και να δεχθεί στρατεύματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, για «εκπαιδευτικούς» σκοπούς. Να σημειωθεί πως η Φινλανδία ουδέποτε υπήρξε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ.

Ο υπουργός άμυνας της ίδιας χώρας, Jussi Niinisto προσπάθησε να διασκεδάσει την έκδηλη ανησυχία των μελών της εθνικής αντιπροσωπείας (Suomen Eduskunta), κάνοντας λόγο «για μόλις 20 θωρακισμένα αμερικανικά οχήματα», που θα συμμετάσχουν σε ασκήσεις την άνοιξη, στην χερσόνησο της Καρελίας.

Ο Μεγάλος Πόλεμος είναι ήδη εδώ

Η ΝΑΤΟϊκη αρμάδα ετοιμάζεται να πλεύσει στο Αιγαίο για την «αντιμετώπιση» των «προσφυγικών ροών»…

Ούτε καν δράκους δεν έχουν τα σύγχρονα παραμύθια, πλέον. Είναι γνωστό τοις πάσι, πως στη διακίνηση των προσφύγων (αλλά και ευρύτερα των μεταναστών) δια του Αιγαίου, εμπλέκονται το Τουρκικό κράτος, δίκτυα ισλαμιστών στη Συρία, δυτικές μυστικές υπηρεσίες και ένα τεράστιο πλέγμα ΜΚΟ υποστηριζόμενο από ανθρωπιστές τύπου Σόρος. Όλοι αυτοί, λοιπόν, λένε πως δεν μπορούν να προφυλάξουν τους πρόσφυγες από… τον εαυτό τους(!) γι’ αυτό και απαιτείται η ΝΑΤΟική αρμάδα, ώστε να ελέγξει τους «διακινητές»… Το ΝΑΤΟ προσπαθεί να προφυλάξει τους πρόσφυγες από τον εαυτό του…

Ενημέρωση από φυλακές στη Ρωσία

O αντιφασίστας Αλεξέι Σουτούγκα («Socrates»), που καταδικάστηκε σε 3 χρόνια και 1 μήνα φυλάκιση, για καυγά με νεαρούς εθνικιστές, μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ιρκούτσκ. Αρνήθηκε να κάνει εργασία στις φυλακές (που θα μείωναν την ποινή του), όπως έκαναν οι νεοναζί συγκρατούμενοί του. Ο Αλεξέι είναι 29 χρονών. Η ποινή του λήγει το Μάη του 2017.

Στις Μαρτίου μεταφέρθηκε στις φυλακές του Angarsk.

Του επιτρέπεται μόνο μια επίσκεψη κάθε 3 μήνες.

Ο Alexey Gaskarov, που καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκισης κατά το δεύτερο κύμα των δικών της «υπόθεσης Bolotnoe» μεταφέρθηκε στις φυλακές του Novomoskovk, περιφέρεια Tula.

Κατηγορήθηκε για βία εναντίον των μπάτσων και συμμετοχή σε εξέγερση.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Λογοκρισία στη Ρωσία (2)

Δύο αναρχικοί διώκονται από το Κέντρο Αντι-Εξτρεμισμού στην περιφέρεια του Rostov. Η Elizaveta C. και ο Igor Kulagin διώκονται σύμφωνα με το άρθρο 282 του ρωσικού ποινικού κώδικα επειδή μοίρασαν φυλλάδια ενάντια στην αστυνομία και το κράτος που «σπέρνουν την αναταραχή».

Τα σπίτια τους ερευνήθηκαν και κατασχέθηκε υλικό και εξοπλισμός.

Λογοκρισία στη Ρωσία

Στην πόλη Ιβάνοβο, η αναρχική Elizaveta Lisitsina καταδικάστηκε σε πρόστιμο 100.000 ρουβλίων για αναδημοσίευση σε κοινωνικά μήντια αναρτήσεων ενός αναρχικού δελτίου. Κατηγορήθηκε με το άρθρο 280 π.1 του ρωσικού ποινικού κώδικα (δημόσια προτροπή για τη διάπραξη εξτρεμιστικών ενεργειών), και την υπόθεση ανέλαβε η FSB.

Νέα από Ρωσία

O Dmitry Rezanovich συνελήφθη στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα στα μέσα Μαρτίου. Καταδικάστηκε σε διοικητική απέλαση από τη Ρωσική Ομοσπονδία για παραβίαση του καθεστώτος κατοικίας. Οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι ήταν ύποπτος για συμμετοχή στο EuroMaidan και για προετοιμασία τρομοκρατικού χτυπήματος εναντίον του πυρηνικού εργοστάσιου του Κουρσκ. Κινήσεις αλληλεγγύης έλαβαν χώρα σε Κίεβο, Μόσχα και Λβιβ.

Ο «τσάρος», οι νατοϊκοί και ο αιματοβαμμένος χορός των… «εξεγερμένων»

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, οι συγκρούσεις ρώσων και ρωσόφωνων αυτονομιστών στα ανατολικά της Ουκρανίας με κυβερνητικές δυνάμεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Απ’ τις φωτογραφίες των «εξεγερμένων» που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, γίνεται πασίδηλο πως ο εξοπλισμός που φέρουν είναι, αν μη τι άλλο, μια ευγενική «χορηγία» των ρωσικού στρατού∙ ας μην εθελοτυφλούμε.[1] Παράλληλα, το ρωσικό κράτος συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες στα ουκρανικά σύνορα, με την συνδρομή αρμάτων μάχης, πυροβολικού, αεροπορίας και γενικότερης υλικοτεχνικής υποστήριξης∙ μια πολεμική μηχανή σε πλήρη ετοιμότητα για εισβολή στην ουκρανική επικράτεια, εάν και εφόσον κριθεί απ’ τους εντολοδόχους της πρέπον.

Ουκρανία: το χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων

Όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στην Ουκρανία είναι το ξέσπασμα μιας μακράς ιστορικά περιόδου, που περιλαμβάνει πολλές αντιθέσεις και συγκρουόμενες δυνάμεις. Δεν είναι ασήμαντο το γεγονός ότι όλα όσα βλέπουμε αυτές τις μέρες συμβαίνουν σε ένα κράτος του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Όσοι δεν έχουν υπόψη τους το νήμα που συνδέει αυτές τις μέρες με το παρελθόν της Ουκρανίας ίσως και να ξαφνιάστηκαν για το πώς θα μπορούσε να ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος, εκεί όπου οι πολιτισμένοι εξουσιαστές λύνουν συνήθως τις διαφωνίες τους στα διπλωματικά τραπέζια. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλο το προηγούμενο διάστημα προετοιμαζόταν συστηματικά το ξέσπασμα που παρακολουθούμε.

Απαγόρευση αναρχο-αυτόνομου περιοδικού στη Ρωσία

Την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου το περιφερειακό δικαστήριο «Λένιν» της πόλης Tyumen εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία συγκεκριμένα τεύχη του περιοδικού Avtonom θεωρούνται «εξτρεμιστικά». Γίνεται αναφορά μάλιστα σε συγκεκριμένο άρθρο που θεωρείται ότι «προωθεί το μίσος ενάντια στην κοινωνική ομάδα των ακροδεξιών σκίνχεντ».

Ένα άλλο κείμενο σε άλλο τεύχος είναι για τον Vladimir Spirin που είχε πετάξει χειροβομβίδα σε αστυνομικό τμήμα στο Yekaterinburg το 2005.

Οι έρευνες έχουν ξεκινήσει πριν 3 χρόνια, σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο 114-FZ για την  «καταπολέμηση εξτρεμιστικής δραστηριότητας»

Μέχρι τώρα, η πλειοψηφία του υλικού που περιλαμβάνονταν στη λίστα του «εξτρεμιστικού» υλικού ήταν βιβλία, βίντεο και σκίτσα από ισλαμιστές, ρατσιστές, μάρτυρες του Ιαχωβά κ.ά.

Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Ρωσία: για τη δίκη του Denis Levkin

Ο Denis Levkin βρίσκεται στη φυλακή από το Φεβρουάριο του 2013. Συνελήφθη όταν οι  μπάτσοι εισέβαλαν σε μια κατειλημμένη αποθήκη κοντά στον πρώην σταθμό Varshavsky στην Αγία Πετρούπολη, ξέσπασαν συμπλοκές και τραυματίστηκαν 2 αστυνομικοί. O Levkin κατηγορήθηκε με το άρθρο 318 παρ. 2 του Ρωσικού ποινικού κώδικα (χρήση βίας επικίνδυνης για την υγεία ή τη ζωή αξιωματούχου). Αναρχικοί από την Αγία Πετρούπολη συμμετείχαν ενεργά στην κατάληψη και υπεράσπιση της αποθήκης.

Ρωσία: τραυματισμός του αναρχικού Ilya Romanov

Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστός ο τραυματισμός του ρώσου αναρχικού Ilya Romanov, 46 ετών, στις 26 του Οκτώβρη στην πόλη Νίζνι Νοβγκορόντ.

Σύμφωνα με τις αρχές ο τραυματισμός αυτός έγινε δίπλα σε κτίριο που χρησιμοποιείται από το ρωσικό στρατό. Οι μπάτσοι λένε ότι μια αυτοσχέδια βόμβα εξερράγη το πρωί εκείνου του Σαββάτου στα χέρια του αναρχικού.

Πριν από 14 χρόνια…

… στις 21 Οκτωβρίου 1999 το κέντρο του Τζοχάρ (πρώην Γκρόζνυ) χτυπήθηκε από ρωσικά βλήματα με διαταγές του Πούτιν. Ο μεγαλύτερος αριθμός θυμάτων σημειώθηκε σε 3 σημεία: την κεντρική αγορά τροφίμων, το εθνικό μαιευτήριο και τον οικισμό Καλινίν.