«Επί Νέας Δημοκρατίας, όταν για πρώτη φορά εκδηλώθηκαν οργανωμένες διαμαρτυρίες για το ζήτημα της γκετοποίησης του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, επιδίωξα να συζητήσω το θέμα με παράγοντα της τότε καταστάσεως, ο οποίος γνώριζε όλες τις παραμέτρους του. Όταν τον ρώτησα γιατί η αστυνομία αδιαφορούσε για την εκπόρνευση ανήλικων κοριτσιών από την Νιγηρία στις οδούς του κέντρου, μου έδωσε την παρακάτω απάντηση: «Διότι η αστυνομία μού λέει ότι η νιγηριανή μαφία είναι ασύγκριτα σκληρότερη από την ρωσική ή την αλβανική. Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τον συνομιλητή μου, η αστυνομία -αποδεχόμενη ουσιαστικά την αδυναμία της- είχε αποφασίσει να αφήσει την νιγηριανή μαφία… στην ησυχία της!». (Στέφανος Κασιμάτης, Οι ψευδαισθήσεις αντέχουν, Καθημερινή 10-1-2010)
Η κοινωνική αποστροφή στους εμπόρους ναρκωτικών είναι δεδομένη. Η ίδια κοινωνική απαξία εκφράζεται με τον ίδιο έντονο τρόπο απέναντι στους σωματέμπορους. Δεν πρέπει, λοιπόν, να προκαλεί κανενός είδους απορία η προσπάθεια των εξουσιαστών να πείσουν ότι δεν εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, όχι μόνο δεν επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, αλλά στην κυριολεξία γελοιοποιούνται.
