Συγκρούσεις στο Sainte Soline ενάντια στην κατασκευή υδατοδεξαμενής- Υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος και του νερού για όλους

Στις 25 Μαρτίου, δύο μέρες μετά τις γενικευμένες συγκρούσεις σε πολλές πόλεις της Γαλλίας, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στην αγροτική περιοχή του Sainte Soline με τη συμμετοχή περίπου 25.000 διαδηλωτών. Ένας συνεταιρισμός 450 αγροτών, επιχειρεί να κατασκευάσει, με 70% κρατική επιχορήγηση, μια τεράστια υδατοδεξαμενή που θα έχει έκταση 16 στρεμμάτων (η οποία ισοδυναμεί με 22 γήπεδα ποδοσφαίρου) και η χωρητικότητά της θα φτάνει τα 6 εκατομύρια κυβικά μέτρα νερού. Η υδατοδεξαμενή θα γεμίζει νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα και θα το διανέμει περίπου στο 5% των αγροτών της περιοχής, συντελώντας στην απώλεια του νερού ως δημόσιου αγαθού.

Η αντίσταση στο Lützerath ας είναι ένα μικρό δείγμα για την υπεράσπιση της φύσης και της ζωής μας

Ενώ το παραμύθι της κυριαρχίας περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και «πράσινης» ενέργειας βρίσκεται στο ζενίθ, το γερμανικό κράτος, έχει κλιμακώσει την εξόρυξη και την καύση λιγνίτη, με αφορμή τον ανταγωνισμό του με το ρωσικό κράτος, αποδεικνύοντας πως δεν υπάρχει καμία πράσινη ενέργεια, παρά κέρδος και μια συνεχόμενη προσπάθεια διατήρησης της ισχύος των κυρίαρχων, χωρίς να υπολογίζουν κανένα κόστος σε ζωές.

Ένας μάγος και περιττώματα στη λάσπη

Ο «μάγος της λάσπης» στην αντίσταση του ZAD στη Γαλλία το 2018

Το Lützerath, ένα χωριό στη δυτική Γερμανία, σβήστηκε απ’ το χάρτη από το γερμανικό κράτος, εξαιτίας του κοιτάσματος λιγνίτη που υπάρχει στο υπέδαφός του και τον ενεργειακό ανταγωνισμού του γερμανικού κράτους με το ρωσικό. Το κοίτασμα το υπολογίζουν σε 280 εκατομμύρια τόνους. Το χωριό βρισκόταν υπό κατάληψη εδώ και 2 χρόνια από αγωνιστές που προσπάθησαν να αποτρέψουν την εξαφάνισή του από τις δαγκάνες της ενεργειακής εταιρείας RWE που έχει ήδη εκκενώσει και καταστρέψει 20 χωριά, για την επέκταση του ορυχείου Garzweiler, που είναι και το μεγαλύτερο λιγνιτωρυχείο της Ευρώπης.

Η Μηχανή στα κεφάλια μας (Μέρος Β΄)

Ο Αληθινός Εαυτός

Μέσω της αναγνώρισης, η οποία είναι μια φυσιολογική ψυχολογική βάση της ανάπτυξης της προσωπικότητας, η αρχική ταυτότητα του προσώπου απλώνεται σε κάτι όλο και περισσότερο, στην διαδρομή του προς τον αληθινό του εαυτό. Αυτή η διαδικασία της αναγνώρισης γίνεται παθολογική μόνο όταν δεν διατηρείται η συνέχεια της προσωπικότητας, δηλαδή όταν υπάρχει μια διάσπαση του νου σε δύο, δίνοντας λαβή για μια νέα ψυχική κατασκευή του ψευδούς εαυτού. Αυτή η ρήξη του νου είναι δυστυχώς ακριβώς αυτό που συμβαίνει μέσω της υποχρεωτικής κατάρτισης και εκπαίδευσης των σύγχρονων πολιτισμένων ανθρώπων. Αντιθέτως, η ανάπτυξη του φυσικού και υγιούς ανθρώπινου νου δεν συνεπάγεται απότομες οριοθετήσεις μεταξύ των διαφόρων σταδίων και των λειτουργιών του. Ο αληθινός εαυτός είναι η συνέχιση και το αποκορύφωμα του πραγματικού εαυτού και αναπτύσσεται έξω από αυτόν, ακριβώς όπως ο πραγματικός-αυθεντικός εαυτός αναπτύσσεται έξω από τον αρχέγονο εαυτό. Εν ολίγοις, η ψυχική πραγματικότητα αποτελείται από τον αρχέγονο εαυτό, μαζί με τον πραγματικό εαυτό. Η δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ τους είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του αληθινού εαυτού. Ο αληθινός εαυτός είναι κάτι που εξελίσσεται/προοδεύει. Ο τραυματικός πολιτισμός δεν έχει εξαλείψει τον αρχικό εαυτό, αλλά έχει σταματήσει τη ροή των αρχέγονων ιδεών προς τη συνειδητότητα, η οποία αναχαιτίζει ή στρεβλώνει την υψηλότερη/ωριμότερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Για να ξαναρχίσει η βαθιά σκέψη στον ανθρώπινο νου, έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει ο αληθινός εαυτός, είναι απαραίτητο να βουτήξουμε πίσω και τελικά να διαλύσουμε τον πολιτισμό, εσωτερικά και εξωτερικά.

Η Μηχανή στα κεφάλια μας (Μέρος Α΄)

O στοχαστής Glenn Parton με κείμενο του, που δημοσιεύθηκε στο Green Anarchist το καλοκαίρι του 1997, αναλύει ορισμένες από τις αιτίες και τις επιδράσεις ψυχολογικών, βιολογικών και πολιτιστικών παραγόντων στην συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση.

Εισαγωγή

«Η περιβαλλοντική κρίση που αποτελείται από την υποβάθμιση και την ασύδοτη καταστροφή μικρο/μακρο οικοσυστημάτων ανά τον κόσμο, συνεπάγεται την εξάλειψη αμέτρητων άγριων πλάσματων σε αέρα, γη και θάλασσα, με πολλά είδη να βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης ή και σε εξαφάνιση ήδη. Οι άνθρωποι που παθητικά επιτρέπουν να συμβεί αυτό, για να μην αναφέρουμε εκείνους που ενεργά το προωθούν για οικονομικούς ή άλλους λόγους, βρίσκονται ήδη σε κοντινή απόσταση από το δρόμο της παραφροσύνης. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την καταστροφή του πλανήτη, επειδή είναι υπερβολικά απασχολημένοι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η περιβαλλοντική κρίση έχει τις ρίζες της στην ψυχολογική κρίση του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτό καθιστά κρίσιμη την αναζήτηση για μια οικο-ψυχολογία, και γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα, τι φοβερό πράγμα συμβαίνει στο σύγχρονο ανθρώπινο νου, γιατί συμβαίνει, και τί μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό».

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ …MIA ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ!!!

Mε με­γά­λη(;) έκ­πλη­ξη και α­νη­συ­χί­α υ­πο­δέ­χθη­καν τα ΜΜΕ την εί­δη­ση για την βλα­βε­ρό­τη­τα του πό­σι­μου νε­ρού στην υ­γεί­α των αν­θρώ­πων. Έ­ρευ­νες του Π.Ο.Υ. (πα­γκό­σμιος ορ­γα­νι­σμός υ­γεί­ας) και με­λέ­τες εγ­χώ­ριων ε­ρευ­νη­τών πα­ρου­σιά­στη­καν αρ­χι­κά με μια δό­ση πα­νι­κού και αρ­γό­τε­ρα κα­θη­συ­χα­σμού. Α­πό ό­τι φαί­νε­ται αυ­τή, α­πο­τε­λεί τη πά­για και ε­σκεμ­μέ­νη, τα­κτι­κή των δη­μο­σιο­γρά­φων για θέ­μα­τα δια­τρο­φής, πε­ρι­βάλ­λο­ντος και υ­γεί­ας. Τη συ­να­ντή­σα­με στις διο­ξί­νες, στα κο­τό­που­λα, στις τρε­λές α­γε­λά­δες…που για ε­βδο­μά­δες πα­νι­κό­βαλ­λαν α­σύ­στο­λα και με­τά ά­κρα του τά­φου σιω­πή. Ο οι­κο-πα­νι­κός πολ­λές φο­ρές, φαί­νε­ται να λει­τουρ­γεί σαν βαλ­βί­δα α­πο­συ­μπί­ε­σης τρε­χό­ντων κοι­νω­νι­κών ζη­τη­μά­των που εί­ναι α­νοι­χτά. Α­πο­τε­λεί μέ­ρος της θε­α­μα­τι­κο­ποί­η­σης της εί­δη­σης που με­τά α­πό έ­να γε­ρό overdose, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι τη­λε­θε­α­τές/α­να­γνώ­στες δεν α­ντέ­χουν άλ­λη ε­ξει­δι­κευ­μέ­νη ε­νη­μέ­ρω­ση α­πό «ε­πι­στή­μο­νες». Ε­πί πλέ­ον, η προ­σέγ­γι­ση α­πό τα ΜΜΕ έ­χει τέ­τοια μορ­φή που ο­δη­γεί στη πα­ραί­τη­ση, α­φού πα­ρου­σιά­ζο­νται συ­νή­θως οι συ­νέ­πειες χω­ρίς κα­μί­α εμ­βά­θυν­ση στις γε­νε­σιουρ­γές αι­τί­ες. Ό­χι, φυ­σι­κά πως α­να­μέ­νου­με κά­τι δια­φο­ρε­τι­κό α­πό τα μμε και την πλειο­ψη­φία των κα­θη­γη­τών. Διό­τι δεν έ­χει και με­γά­λη α­ξί­α να πραγ­μα­το­ποιού­νται έ­ρευ­νες και με­λέ­τες που α­πο­δει­κνύ­ουν για πα­ρά­δειγ­μα, τη βλα­βε­ρό­τη­τα των φυ­το­φαρ­μά­κων στη φύ­ση ή τις συ­νέ­πειες των δια­τρο­φι­κών σκαν­δά­λων, ό­ταν δεν α­να­δει­κνύ­ε­ται ο μη­χα­νι­σμός που τα δη­μιουρ­γεί και τα α­να­πα­ρά­γει. Που φυ­σι­κά δεν εί­ναι άλ­λος α­πό τον ε­ξου­σια­στι­κό και εκ­με­ταλ­λευ­τι­κό τρό­πο πα­ρα­γω­γής και ορ­γά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας.

Η ύπουλη πλευρά του Φυσικού Αερίου

Παρά τη ρητορική πολλών θεσμικών περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολλών «φιλελεύθερων περιβαλλοντολόγων», το φυσικό αέριο δεν είναι μια καθαρή ενέργεια, ειδικά αν εξεταστεί η διαδικασία παραγωγής στο σύνολό της. Όπως και τα περισσότερα αγαθά που παράγονται στον παγκόσμιο καπιταλιστικό πολιτισμό των πολυεθνικών εταιρειών, το φυσικό αέριο καταναλώνεται συχνά χωρίς πολλή γνώση για το πού παράγεται, πώς παράγεται ή για το ποιές είναι οι καταστροφικές συνέπειες που έχει στους κατοίκους και τα τοπικά περιβάλλοντα. Το φυσικό αέριο, όπως και πολλά προϊόντα που καταναλώνουμε, φαινομενικά βολεύει που βρίσκεται σε αφθονία, και χωρίς δυσάρεστες συνέπειες.

Σε αυτό το σύντομο άρθρο, θα περιγράψω την ύπουλη πλευρά του φυσικού αερίου, αφήνοντας αρκετό χώρο για τον αναγνώστη να συνεχίσει περαιτέρω την έρευνα αυτή. Θα σκιαγραφήσω τέσσερα θέματα, για το καθένα από τα οποία θα μπορούσε να γραφτεί ένα βιβλίο.

Ηλεκτρονική αλληλογραφία και περιβάλλον

Εάν εξακολουθείτε να πιστεύετε πως οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες δεν προκαλούν βλάβη στον πλανήτη τότε δεν έχετε παρά να διαβάσετε με προσοχή τα όσα ακολουθούν.

Έχει υπολογισθεί ότι το e-mail αφήνει το δικό του «αποτύπωμα» άνθρακα. Δεν είναι άϋλο! Αυξάνει τα «αέρια του θερμοκηπίου» αποδίδοντας περίπου τέσσερα γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αν μάλιστα έχει ένα μεγάλο συνημμένο αρχείο, τότε η επιβάρυνση φθάνει τα 50 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου. Πέντε τέτοια μηνύματα με φωτογραφίες, βίντεο ή μεγάλα αρχεία κειμένου είναι ισοδύναμα με το να καίει κανείς περίπου 120 γραμμάρια άνθρακα.

Τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή σε παραπόταμους του Αμαζονίου

10.000 ιθαγενείς του Περού που ζουν στους παραποτάμους του Αμαζονίου, κινδυνεύουν με αφανισμό από την κρατική εταιρία εξόρυξης πετρελαίου Petroperu.

Η προσαρμογή της άγριας φύσης στα «ερείπια» του φυσικού της περιβάλλοντος

Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι απανταχού ερευνητές, αλχημιστές, «επιστήμονες», βασιλιάδες, στρατηγοί και ιεράρχες πανηγύριζαν την λεγόμενη «Βιομηχανική Επανάσταση», η οποία αποτέλεσε το σημείο αναφοράς και αφετηρία για το δυνάμωμα της κυριαρχίας με την παράλληλη καταστροφή του περιβάλλοντος. Θα ακολουθήσει ο «τεχνολογικός οργασμός» του 20ου αιώνα που ουσιαστικά θα γίνει ο «δήμιος» του περιβάλλοντος και εκατομμυρίων οργανισμών.

Ο «βιομηχανικός» κόσμος παραμόρφωσε τον τρόπο ζωής των κοινωνιών, οι οποίες εγκλωβίστηκαν στα βρώμικα αστικά κέντρα, όπου η εξαφάνιση και η ισοπέδωση του φυσικού πλούτου είναι ένα τραγικό γεγονός. Αφού η απανταχού οικονομική και πολιτική εξουσία δεν έπαψε στο όνομα της «παραγωγής» να επεμβαίνει στο περιβάλλον για να κυριαρχήσει σ’ αυτό, όπως ακριβώς κάνει στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ

Την εποχή που ο άνθρωπος έκανε μια ενστικτώδη προσπάθεια να κατακτήσει την φύση εκεί που μπορούσε, και να συμβιβαστεί μαζί της εκεί που δεν μπορούσε, από την εποχή δηλαδή που γρατζουνούσε την επιφάνεια του πλανήτη του, το κλίμα της γης υπήρξε ανυπότακτο και εχθρικό. Όταν, οι απαιτήσεις του ανθρώπου υπήρξαν άπληστες και φιλόδοξες, η γη, τού ανταπόδιδε την καταστροφική του δράση: τα φράγματά του έσπαζαν, οι σοδειές του καταστρέφονταν (από φυσικά αίτια), τα ζώα του πέθαιναν κ.τ.λ. Όλα καταστροφικά αλλά σε περιορισμένη ακτίνα.

Κινέζοι διαδηλωτές δηλώνουν «ένοχοι»

Δεκατέσσερα άτομα δήλωσαν «ένοχα» στις κατηγορίες περί  «προτροπής βίας», που αφορούν στις συγκρούσεις που ξέσπασαν τον περασμένο Ιούλιο στο παραλιακό προάστιο Qidong, με αφορμή κινητοποιήσεις ενάντια στα απόβλητα βιομηχανίας.

Η πορεία ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Θεσσαλονίκη

Πραγματοποιήθηκε χθες πορεία χιλιάδων ατόμων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Την πορεία καλούσαν επιτροπές κατοίκων από διάφορες περιοχές της Χαλκιδικής, της Ροδόπης και του Κιλκίς, και διάφορες άλλες οργανώσεις.

Το κάλεσμα ήταν στις 11.30 στην πλατεία δημαρχείου, ενώ προσυγκέντρωση είχε καλέσει στις 11.00 και το «Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού». Από τις 11.30 στο χώρο του δημαρχείου βρίσκονται σύντροφοι και συντρόφισσες της Αναρχικής Αρχειοθήκης Θεσσαλονίκης και μοιράζονται κείμενα και παλαιότερα φύλλα της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας «Διαδρομή Ελευθερίας» και πετιούνται τρικάκια.

Η πορεία βγαίνει στην Τσιμισκή και κατευθύνεται προς τα Λαδάδικα, όπου κλούβες των ΜΑΤ κλείνουν το δρόμο. Η πορεία τότε από την παραλιακή φθάνει στο Λευκό Πύργο. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας φωνάζονται συνθήματα ενάντια στα σχέδια εξόρυξης από την «Ελντοράντο», συνθήματα για την υπεράσπιση της φύσης, του νερού, των βουνών, και συνθήματα εναντίον των μπάτσων. Γράφονται επίσης αναρχικά συνθήματα σε τοίχους στο κέντρο της πόλης.

Είναι γνωστή η τεράστια καταστροφή που προκαλείται ήδη στο δάσος των Σκουριών και οι δυνητικά εφιαλτικές επιπτώσεις των κυάνιου στην ευρύτερη περιοχή. Η απληστία, όμως, των κρατούντων είναι τέτοια που το αυτάκι τους δεν ιδρώνει από τις εκκλήσεις για «νομιμότητα», ειρηνικές πορείες, δημοψηφίσματα για θεσμική διευθέτηση του ζητήματος, ή ακόμη και την κάλυψη ή μη από τα ΜΜΕ, που για κάποιους φαίνεται ότι είναι σημαντική, ενώ για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους είναι γνωστός ο ρόλος των ΜΜΕ και δεν τρέφουν καμία αυταπάτη…

Γεγονός βέβαια είναι ότι η τοξική σκόνη απειλεί όλη την ευρύτερη περιοχή και τις τουριστικές παραλίες της υπόλοιπης Χαλκιδικής (πρώτο και δεύτερο «πόδι»). Κι ως γνωστόν οι τοξικές ουσίες επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους…

Το κείμενο που μοιράστηκε ήταν το εξής:

——————————————————————————————

ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΗ ΓΗ

Ο Ιούλιος Βερν στο βιβλίο του «Από τη Γη στη Σελήνη» μιλούσε για τα φανταστικά ταξίδια στο διάστημα, σε μια εποχή που ο τεχνολογικός πολιτισμός έμοιαζε να δίνει λύσεις σε όλα. Σήμερα η επιστημονική φαντασία έχει μετατραπεί σε επιστημονική ραδιουργία. Ο τεχνολογικός ίλιγγος, μαζί με την απληστία, που μετράει τα πάντα σε κέρδος, μετατρέπει σταδιακά τη Γη σε σεληνιακό τοπίο. Ο άνθρωπος, θέλοντας να κατακτήσει τα πάντα, τεμάχισε τη γη, έκανε τη φύση κράτη, χωράφια, μεταλλεία… Στις Σκουριές Χαλκιδικής ήδη το δάσος θανατώνεται και πάνω στη γυμνή Γη ετοιμάζονται να ασελγήσουν αυτοί που έχρησαν τον εαυτό τους κυρίαρχό της. Ο πολιτισμός μοστράρει τα κοφτερά του νύχια με μόνο σκοπό να ισοπεδώσει οτιδήποτε φυσικό και ελεύθερο. Η ανάπτυξη πλέον προκαλεί ανατριχίλα. Ικανοποιεί την ανάγκη «Ζωτικού Χώρου» των μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος κάθε μορφής ζωής. Όσοι αντιδρούν καταστέλλονται άγρια, κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά, φυλακίζονται και δικάζονται ως ένοχοι από το κράτος, που διαθέτει απλόχερα τους νόμους του σαν κόκκινο χαλί, για να πατήσει πάνω η άπληστη ανάπτυξη. Τα γεγονότα της Χαλκιδικής, όπως και λίγο καιρό πριν της Λευκίμμης και της Κερατέας είναι ένα μέρος της πορείας του κόσμου που όλο και απογυμνώνεται από την ίδια τη ζωή.

χρυσός: Τουρκία(Κisladag), Αργεντινή (Pascua Lama, το El Moro και την Andalgalá), Βουλγαρία (Chelopech) χρώμιο και χαλκός: Θιβέτ (Markham) Κίνα (πόλη Σιφάγκ) λιγνίτης: Κίνα( πόλη Yinggehai) ασήμι: Περού φράγματα: Ιράν…βωξίτης: Φωκίδα λιγνίτης: Κοζάνη-Πτολεμαΐδα περλίτης: Μήλος βαριά βιομηχανία: Εύβοια (Μαντούδι) χρυσός: Αλεξανδρούπολη, Χαλκιδική, Κιλκίς…

Τα ονόματα είναι πολλά, αλλά δεν περιλαμβάνουν ούτε ανθρώπους ούτε κανένα άλλο είδος ζωής. Οι αριθμοί είναι πολλοί: μετράνε τα κέρδη των εταιρειών από τις εξορύξεις, μετράνε την κρατική συνενοχή, μετράνε τις αντιδράσεις και τις συγκρούσεις, τις ζωές που χάθηκαν και συνεχίζονται να χάνονται από τις εξορυκτικές δραστηριότητες, είτε αυτές χάνονται άμεσα (ζώα και φυτά εξαφανίζονται ή αναγκάζονται να αλλάξουν περιβάλλον, κρατικές δολοφονίες των ανθρώπων που εξεγείρονται, εργατικά «ατυχήματα») είτε μακροπρόθεσμα (μολυσματικές ασθένειες και ολοκληρωτική καταστροφή της φύσης χωρίς επιστροφή). Τα ονόματα και οι αριθμοί μετράνε την καταστροφή. Η ανάπτυξη που διαφημίζει η κυριαρχία είναι η κρατική πανούκλα που σπέρνει το θάνατο.

ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΜΗΔΕΣ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥΣ. ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΧΕΔΙΟ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ.

Αναρχική Αρχειοθήκη Θεσσαλονίκης»

——————————————————————————————–

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Κινητοποιήσεις στο Ιράν ενάντια στην καταστροφή της λίμνης Orumieh

Η μεγαλύτερη λίμνη του Ιράν αργοπεθαίνει και είναι η αιτία για μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον των σχεδίων της κυβέρνησης.

Η λίμνη Orumieh, μια από τις μεγαλύτερες αλμυρές λίμνες του κόσμου, έχει συρρικνωθεί κατά 60 εκατοστά τα τελευταία χρόνια λόγω ξηρασίας και λανθασμένων περιβαλλοντικών πολιτικών. Περιβαλλοντιστές προειδοποιούν ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση η λίμνη θα εξαφανιστεί εντελώς.

Οι ντόπιοι επίσης εξαρτώνται από τη λίμνη και βρίσκονται σε αναταραχή. Σε αναταραχή βρίσκεται επίσης και το κράτος του Ιράν, καθώς η λίμνη περιβάλλει τις ανατολικές και δυτικές επαρχίες του Αζερμπαϊτζάν και οι Αζέροι της περιοχής έχουν παράδοση διαδηλώσεων ενάντια στο κράτος του Ιράν.

Έτσι, από τα τέλη Αυγούστου οι κάτοικοι βγαίνουν στους δρόμους και συχνά-πυκνά κλείνουν και συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Μαχητική διαδήλωση είχε γίνει και στα τέλη Αυγούστου. Οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες και δσακρυγόνα για να διαλύσουν τους διαδηλωτές.

(βλέπε και σχετικό βίντεο εδώ και εδώ)

Στη διαδήλωση αυτή συνελήφθησαν και αρκετοί διαδηλωτές.

Στις 24 Αυγούστου είχαν συλληφθεί 30 ακτιβιστές κατά τη διάρκεια συζήτησης για την επιβάρυνση της λίμνης. Ενώ σε ποδοσφαιρικό αγώνα των ημερών στο Ταμπρίζ συνελήφθησαν οπαδοί επειδή φώναζαν συνθήματα κατά του κράτους με αφορμή την υπόθεση της λίμνης.

Έχουν χτιστεί 35 φράγματα στην περιοχή και άλλα 10 κατασκευάζονται. Έτσι η λίμνη Orumieh έχει χάσει 5,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το χρόνο.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Κρατούμενη του «Green Scare» στις ΗΠΑ επέλεξε να συνεργαστεί με την αστυνομία

Στις 14/6 ανακοινώθηκε το συγκλονιστικό νέο ότι στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Τακόμα, Ουάσιγκτον, η κρατούμενη Briana Waters, που κατηγορούνταν για ενέργειες του ELF επέλεξε να συνεργαστεί με το κράτος, Ως εκ τούτου, όλες οι κινήσεις αλληλεγγύης στο πρόσωπό της σταματάνε.

Επίθεση σε τράπεζα στο Μεξικό

Στις 23 Μάη εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός σε υποκατάστημα της τράπεζας BBVA-Bancomer στη συμβολή των οδών Calzada Ignacio Zaragoza και Agua Caliente στο Iztacalda Delegación της Πόλης του Μεξικό.

Περού: αντίσταση στα καταστροφικά σχέδια των μεταλλευτικών εταιριών

Μια εταιρία με έδρα το Βανκούβερ (Bear Creek Mining Corp.) σχεδιάζει να χτίσει ένα μεταλλείο ασημιού στο νοτιοανατολικό Περού. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσουν βίαιες κινητοποιήσεις κατοίκων που αντιδρούν στα καταστροφικά για το περιβάλλον σχέδια.

Διαδηλωτές στην πόλη Πούνο έκλεισαν δρόμους την Παρασκεύη, μια μέρα μετά την εισβολή διαδηλωτών στην εφορία και σε ένα άλλο κρατικό κτίριο. Οι διαδηλωτές είναι κυρίως Ινδιάνοι Aymara Indians και αντέδρασαν μετά την αδειοδότηση της εταιρίας να προχωρήσει τις εργασίες στην κοινότητα Santa Ana, 140 χλμ. νότια του Πούνο, φοβούμενοι ότι το νερό θα μολυνθεί ανεπανόρθωτα.

Περίπου 15000 κάτοικοι έκλεισαν τους κύριους δρόμους, το αεροδρόμιο και τις σιδηροδρομικές γραμμές. Εκατοντάδες τουρίστες έχουν εγκλωβιστεί στην πόλη, που βρίσκεται κοντά στη λίμνη Τιτικάκα – τη μεγαλύτερη εξερευνήσιμη λίμνη στον κόσμο, την οποία «μοιράζονται» Περού και Βολιβία.

Οι διαδηλώσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και δύο εβδομάδες και κορυφώθηκαν την Τρίτη όταν οι διαδηλωτές έκλεισαν όλους τους δρόμους στην πόλη αυτή των 120.000 κατοίκων. Στην ουσία τα σύνορα με τη Βολιβία έχουν κλείσει εδώ και 2 εβδομάδες.

Οι συνομιλίες μεταξύ διαπραγματευτών» και του απερχόμενου προέδρου Alan Garcia κατέρρευσαν.

Το σχέδιο υπολογίζεται ότι θα παράξει 47.4 εκατομμύρια ουγγιές ασημιού.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Μια ακόμη συζήτηση με τον John Zerzan

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συζήτηση με τον «αναρχο-πριμιτιβιστή» συγγραφέα John Zerzan και έχει δημοσιευτεί στο 4ο φύλλο (Ιούνιος 2002) της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ας σημειωθεί πως το Μάιο 2002 μια ομάδα συντρόφων είχε οργανώσει την επίσκεψη στην Αθήνα (17/5), το Ηράκλειο (15/5) και τη Θεσσαλονίκη (18/5) του «Zerzan. Σ’ αυτές τις τρεις πόλεις πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις-συζητήσεις και επισκέψεις σε καταλήψεις, στέκια και άλλους χώρους. Μεταξύ των άλλων χώρων, o Zerzan επισκέφθηκε και την Αναρχική Αρχειοθήκη και είχε μια μακρά και ενδιαφέρουσα κουβέντα με τους συντρόφους.

Η αναδημοσίευση της συζήτησης, θεωρούμε πως προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν αντιληπτά ορισμένα ζητήματα σε σχέση με τον «αναρχο-πριμιτιβισμό» –και όχι μόνο.

Γερμανία: «Η παραγωγή βιοκαυσίμων βλάπτει το περιβάλλον»

Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας die tageszeitung, η βενζίνη-βιοκαύσιμο  Ε10, η οποία προσφέρεται από όλο και περισσότερους σταθμούς φυσικού αερίου-βενζινάδικα, στη Γερμανία είναι μια οικολογική απάτη. Δεν είναι ούτε βιολογικό ούτε προστατεύει το κλίμα. Σύμφωνα με δηλώσεις μέλους Περιβαλλοντικού Συλλόγου:  «Η επέκταση της παραγωγής αιθανόλης από σιτάρι, ζαχαρότευτλα και αραβόσιτο και η συνεπακόλουθη χρήση πρόσθετων εκτάσεων για καλλιέργεια σιτηρών και άλλων τροφίμων μπορεί να προκαλέσει σε σύγκριση με τα συμβατικά καύσιμα ακόμη υψηλότερες συνολικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα».

Συζήτηση με τον John Zerzan

Με όρους οικολογικής άμυνας, γιατί είναι εχθρικός ο πολιτισμός;¹

Πρέπει να πάμε πολύ πίσω για να δούμε τις ρίζες της παρούσας κρίσης. Να πάμε πίσω στην εξημέρωση και την οικογενειακή ζωή. Όπως είπε ο συγγραφέας Paul Shepard, μιλάμε για πράγματα όπως η νανοτεχνολογία, η γενετική μηχανική και η κλωνοποίηση, που ξεκινούν από την γεωργία. Είναι κάτι το απόλυτο, κατ’ αρχήν.