Πόσο αξιόπιστα είναι τα αποτυπώματα; (Μέρος Β΄)

ΤΑ ΛΑΝΘΑΝΟΝΤΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

H αστυνομία χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους για να ανακαλύψει τα «λανθάνοντα αποτυπώματα». Πρώτα ρίχνουν φως ή λέιζερ στις καθαρές και συμπαγείς επιφάνειες, όπου είναι πιο πιθανό να έχει μείνει ένα αποτύπωμα, λόγω του ιδρώτα και της λιπαρότητας που υπάρχουν στο ακροδάχτυλο. Όταν ανακαλύπτεται ένα αποτύπωμα, οι επιθεωρητές χρησιμοποιούν μία βούρτσα και σκόνη για να το καταγράψουν, τρόπος ο οποίος δεν απέχει πολύ απ’ ότι έκαναν τον 19ο αιώνα, καθώς η σκόνη επικάθεται στα ίχνη ιδρώτα. (Η μέθοδος αυτή είναι περισσότερο επιτυχής σε λείες επιφάνειες όπως το γυαλί). Το αποτύπωμα τότε φωτογραφίζεται και ξεσηκώνεται με αυτοκόλλητη ταινία.

Η τεχνολογία με την οποία συλλέγονται τα μερικά ή τα λανθάνοντα αποτυπώματα ολοένα και βελτιώνεται. Σε ένα επεισόδιο του τηλεοπτικού προγράμματος C.S.I. υπήρχαν επιθεωρητές που χρησιμοποιούσαν μία τεχνική η οποία λέγεται superglue fuming («αιθάλη από ειδική κόλα», glue=κόλλα και fume=ατμός, καπνός, αιθάλη, φούμο) για να αποκαλύψουν το περίγραμμα ενός προσώπου πάνω σε μια πλαστική σακούλα. Μία μη συμβατική χρήση μιας κοινής πρακτικής. Έτσι για να βρουν «δύσκολα» αποτυπώματα πάνω σε μια ανομοιογενή επιφάνεια, όπως αυτή του ανθρώπινου σώματος, φυσούν σωματίδια ειδικής κόλλας πάνω σε αυτή. Καθώς τα σωματίδια φθάνουν στην επιφάνεια, οι κορυφογραμμές κάθε ενδεχόμενου αποτυπώματος που έχει μείνει χρωματίζονται λευκές και προβάλλουν ξεκάθαρα. Μία άλλη συνηθισμένη μέθοδος έχει να κάνει με την ουσία νινυδρίνη, η οποία λειτουργεί όπως το αόρατο μελάνι. Όταν βουτήξεις χαρτί μέσα σε αυτό το χημικό, ξεπροβάλλει κάθε ίχνος ιδρώτα που μπορεί να έχει μείνει από τα ακροδάχτυλα. Η νινυδρίνη είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη σε ότι έχει να κάνει με παλιά αποτυπώματα ή αυτά που είναι καλυμμένα με αίμα.

Πόσο αξιόπιστα είναι τα αποτυπώματα; (Μέρος Α΄)

Μέσα από το κείμενο που ακολουθεί γίνεται για μια ακόμα φορά ξεκάθαρο με ποιους τρόπους το κράτος και τα όργανά του μπορούν να χρησιμοποιούν τα διάφορα «στοιχεία». Το κατά πόσο το κύριο αποδεικτικό στοιχείο (αποτύπωμα) είναι αδιαμφισβήτητο φαίνεται μέσα από την αφήγηση ενός πραγματικού γεγονότος. Το κείμενο βασίζεται σε άρθρο του Μάικλ Σπέκτερ που δημοσιεύτηκε στο «The New Yorker», τ. 27 Μαΐου του 2002.

Εκείνο που έχει σημασία είναι πως στην προκειμένη περίπτωση είχαμε την ιστορία μιας υψηλόβαθμης μπατσίνας. Μέσα από την κόντρα γοήτρου, αποκαλύφθηκε για μια ακόμα φορά η αναξιοπιστία ενός «στοιχείου» των διωκτικών αρχών, με βάση το οποίο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ενοχοποιηθεί και εν τέλει καταδικαστεί από τότε που τα κράτη αποφάσισαν να αντικαταστήσουν την αυθεντία των αρχόντων με την επιστήμη και την τεχνική. Με τα μέσα, δηλαδή, που τους δίνουν την ευχέρεια να εξωραΐζουν, μέσω της νομιμότητας, τη βαρβαρότητα που έχουν επιβάλλει.

Άλλωστε, είναι δεδομένο πως αυτοί που διαθέτουν τα μέσα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τα πάντα ώστε να πετύχουν τους σκοπούς τους και κανείς να μην μπορεί εύκολα να ανατρέψει τους ισχυρισμούς τους (αφού το πεπόνι και το μαχαίρι βρίσκεται στα δικά τους πάντα χέρια). Είναι πασίγνωστο, επίσης πως το αναξιόπιστο αυτό στοιχείο (αποτύπωμα) μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε και να ενοχοποιήσει αυτόν που έχει θεωρηθεί στόχος από την εξουσία.

Αποφυλακίστηκε ο Cristián Cancino στη Χιλή

Από την ενημέρωση που δημοσίευσαν σύντροφοι στη Χιλή:

«12 Απριλίου 2010: Ο Cristián Cancino’s είχε ακρόαση σήμερα στις 9.30. Το δικαστήριο περίμενε την παραδοχή της ενοχής του για να δείξει επιείκεια. Ο εισαγγελέας αναφέρθηκε στα ενοχοποιητικά στοιχεία που βρέθηκαν στην εισβολή των διωκτικών αρχών στις 22 Μάη 2009 στο Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο La Idea, κατά την οποία βρέθηκε πυρίτιδα στο δωμάτιο του Κριστιάν.