Το παραμύθι συνεχίζεται: η «αθώα» εξουσία και οι «ένοχοι πολίτες»…

Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην επιβολή απαγορεύσεων κάνοντας ολοένα και μεγαλύτερη χρήση του δόγματος της συλλογικής ευθύνης και ενοχής κοινωνικών ομάδων για την διασπορά του ιού. Ενδεικτική είναι η προ ολίγων ημερών προσπάθεια ενοχοποίησης των κατοίκων της Θεσσαλονίκης από τον Άδωνη Γεωργιάδη, υπουργό φτωχοποίησης κι εξυπηρέτησης εξουσιαστικών συμφερόντων, ο οποίος σε διαδικτυακή συνέντευξη του είπε: «Όταν πήγα στην ΔΕΘ με τον κ. Μητσοτάκη», και συνέχισε στην προσπάθειά του να επιχειρηματολογήσει για τον… χαρακτήρα των Θεσσαλονικέων, «θυμάμαι τον εαυτό μου που προσκλήθηκα σε ένα εστιατόριο το βράδυ, μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού και ήταν κάποιοι βουλευτές, με είχαν καλέσει σ’ ένα τραπέζι σ’ ένα εστιατόριο. Όταν έμπαινα μέσα στο εστιατόριο ήρθε ο ιδιόκτητης να με καλέσει με χαρά, που πήγε εκεί ο Υπουργός στο εστιατόριο, εγώ είδα ξαφνικά σκηνές, ο ένας πάνω στον άλλον, όχι σα να μην υπάρχει Covid, σα να μην υπάρχει τίποτα. Σοκαρισμένος του λέω “άνθρωπέ μου πρέπει να σου κλείσουν το μαγαζί, γιατί είστε έτσι;”. Περίπου γελώντας αυτός μου λέει, “μα έτσι όλοι είμαστε εδώ”. Και σηκώθηκα κι έφυγα και μάλιστα ειδοποίησα την υπηρεσία λέγοντας, “ρε παιδιά κάνετε ελέγχους στη Θεσσαλονίκη”; Ο ένας πάνω στον άλλον κι ήμασταν στα μέσα Σεπτεμβρίου. Ήταν ο ένας πάνω στον άλλον, ζούσανε σα να μην υπάρχει Covid. Δεν πίστευαν ότι υπάρχει ο ιός, φαντάζομαι, το πιο πιθανό».

Παραμύθι χωρίς τέλος: Οι διαστάσεις του ευρωπαϊσμού ανά τους αιώνες

Ποιές είναι οι διαστάσεις, που συνθέτουν τη σύγχρονη Ευρώπη; Ποιες συνθήκες του παρελθόντος την ανήγαγαν σε ιστορική αναγκαιότητα; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι δυνατό να εξαντληθούν σε ένα σύντομο κείμενο σαν αυτό. Ωστόσο, μπορούμε να θίξουμε έστω κάποιες βασικές παραμέτρους, που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την σύγχρονη αντίληψη για την Ευρώπη.

Η έννοιά της είναι ετεροκαθοριζόμενη, καθώς προέκυψε κυρίως ως σχέση με τον ισλαμικό κόσμο. Εμφανίζεται ουσιαστικά τον 7ο αι., ταυτόχρονα με την εμφάνιση, δηλαδή, του Ισλάμ ως ενοποιητικής δύναμης της Ανατολής. Οπότε, η Ευρώπη προσδιορίζεται ως Δύση. Αντίστοιχες δυνάμεις, βέβαια, είχαν προκύψει ήδη στην αρχαιότητα (με τους περσικούς πολέμους για παράδειγμα), αλλά η γεωγραφική και νοηματική της διάσταση, όπως νοείται σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι γεννιέται με το αντίβαρο της Ανατολής. Στην αρχαιότητα, μάλιστα, ως τα ρωμαϊκά χρόνια, υπήρχε κυρίως ο διαχωρισμός στον άξονα Βορρά-Νότου. Η θρησκεία και κυρίως τα πολιτιστικά στοιχεία διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή ιδέα από τον Μεσαίωνα και δώθε.

Το παραμύθι μιας αλήθειας

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια οικογένεια βοσκών. Είχαν όλα τα πρόβατά τους μαζί σ’ ένα μαντρί. Τα τάιζαν, τα φρόντιζαν και τα βοσκούσαν.

Κάπου κάπου, τα πρόβατα προσπαθούσαν να το σκάσουν.

Ερχόταν τότε ο πιο γέρος βοσκός και τους έλεγε:

«Α, πρόβατα ασυνείδητα και αλαζονικά, δεν ξέρετε ότι εκεί έξω ο κάμπος είναι γεμάτος κινδύνους; Μονάχα εδώ βρίσκετε άφθονο νερό, φαγητό, και προπαντός, προστασία από τους λύκους».

Γενικά, αυτό αρκούσε για να φρενάρει τις τάσεις «ελευθερίας» των προβάτων.

Της Χαλίμα τα παραμύθια

Για άλλη μια φορά χρειάζεται να επισημανθεί η άθλια και παραπλανητική διαδικασία με την οποία επενεργεί η πολιτική στα μυαλά των ανθρώπων κατευθύνοντάς τους να σκέπτονται με τον τρόπου που ορίζουνν οι εξουσιαστές

Διαβάσαμε ότι ο «μέγας και πολύς» υπουργός οικονομικών τηλεφώνησε στην Κ. Λαγκάρντ και της ζήτησε όπως η σημερινή (5 Ιουνίου) δόση του δανείου των 300 εκατομμυρίων ευρώ ενοποιηθεί με όλες τις υπόλοιπες του ίδιου μήνα (συνολικά τέσσερις) και καταβληθεί στις 30 Ιουνίου. Κάτι το οποίο και έγινε αποδεκτό από το διεθνές νομισματικό ταμείο (ΔΝΤ)

Άστραψαν και βρόντηξαν από ψεύδη και ασυναρτησίες τα φιλοκυβερνητικά μέσα.

Έτσι μάθαμε πως η κυβέρνηση δήλωσε: «πήραμε την απόφαση να μην πληρώσουμε τη δόση αφού η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν συμβαδίζει με την ελληνική πρόταση. Έτσι, στέλνουμε αίτημα συγχώνευσης των δόσεων του Ιουνίου για τις 30 Ιουνίου, για να σας δείξουμε ότι εμείς θέλουμε να πληρώσουμε, αλλά όχι με αυτούς τους επαχθείς όρους που συμφώνησε η πρότερη κυβέρνηση Α. Σαμαρά».

Το αποτέλεσμα αυτής της δήλωσης λένε πως τρόμαξε το ΔΝΤ, από την αρχικαπετάνισσα Λαγκάρντ μέχρι και τον τελευταίο κλητήρα. Ωραίο το παραμύθι, αλλά δεν υπάρχει δράκος. Υπάρχει, όμως, κάτι πολύ χειρότερο: μία τεράστια ρουφήχτρα που είναι έτοιμη να απομυζήσει και τα τελευταία υπολείμματα ικμάδας του ελλαδικού πληθυσμού, με πολιτικά, οικονομικά και ιδεολογικά τερτίπια, ψευτοπαλληκαρισμούς, απειλές και τρομοκρατία του κόσμου για δήθεν επικείμενες απειλές κατά του βιοτικού του επιπέδου (κι άλλο;), ώστε να γίνουν αποδεκτά τα ήδη, στο σύνολο τους συμφωνηθέντα (κυριολεκτικά επαχθέστερα) μέτρα. Η «φιλολαϊκή» καραμέλα εναντίωσης στην δήθεν κατάργηση του ΕΚΑΣ και την μείωση των συντάξεων είναι το πρόσχημα για να καθιερωθούν τα υπόλοιπα μέτρα και να σβηστούν από τη μνήμη των ανθρώπων οι ανύπαρκτες, στην ουσία, κόκκινες γραμμές

Ξαφνικά οι Συριζανελέητοι (απέναντι στον κατατρεγμένο ελλαδικό πληθυσμό, πάντα) ανακάλυψαν πως διαρκούσης της διαπραγμάτευσης θα έπρεπε να παύσουν οι πληρωμές.

Τότε, γιατί δεν το έκαναν από την 26^η Ιανουαρίου, όταν ανέλαβαν την διαχείριση των υποθέσεων της κυριαρχίας (και που υποτίθεται πως ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις), αλλά συνέχισαν να στραγγίζουν τα ταμεία; Πολύ απλά επειδή δεν είχαν σκοπό να σταματήσουν την πληρωμή του «επαχθούς χρέους», αλλά να συνεχίσουν την πορεία που χάραξαν οι προκάτοχοί τους. Εννοείται πως αδειάζοντας τα ταμεία των διάφορων δήμων και οργανισμών καθιστούσαν αιχμάλωτους τους ανίσχυρους, πλέον, εσωτερικούς δανειστές τους που προκειμένου να πάρουν πίσω τα δανεικά θα στήριζαν όλο αυτό το συρφετό των λιγούρηδων για εξουσία, όλων αυτών των νεοϋποταχτικών, των υπαλλήλων της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας, όποια απόφαση κι αν παιρνόταν.

Εκεί, όμως, που τα πράγματα γίνονται εξωφρενικά είναι το ότι δήθεν επαπειλείται η παύση πληρωμών με την δήθεν αναστολή πληρωμών (συγχώνευση δόσεων). Τι θέλουν να πουν τα τζιμάνια; Ότι δεν έχουν λεφτά; Μα η Λαγκάρντ (που υπέδειξε και τον λογαριασμό απ’ όπου θα τραβούσαν χρήματα για να πληρώσουν προηγούμενη δόση δανείου) είναι γνώσης των χρηματικών αποθεμάτων του ελλαδικού κράτους και ξέρει καλά πως χρήματα για την δόση υπήρχαν, κάτι το οποίο και δήλωσε δημόσια, αποκαλύπτοντας το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται. Ποιο είναι αυτό; Μα πολύ απλά η αριστεροδεξιά κυβερνητική συμμαχία θέτει στον ελλαδικό πληθυσμό (και ιδιαίτερα στους ψηφοφόρους της) το δίλημμα τής αποδοχής των ήδη συμφωνημένων (πρόταση Συριζανελέητων) ή την σαλτσοποιημένη πρόταση του Γιούνγκερ; Στην πράξη η διαφοροποίηση της κυβερνητικής πρότασης θα είναι το ενδεχόμενο αποτέλεσμα ενός «αξιοπρεπούς» συμβιβασμού. Αλλοίμονο!!

Συμπέρασμα: Τα παραμύθια της Χαλίμα ήταν απολαυστικά και διδακτικά, σε αντίθεση με αυτά των Συριζανελέητων, τα οποία είναι απεχθέστατα και αποπνέουν μισανθρωπισμό και καλλωπισμένη βαρβαρότητα.

Δημοσιεύθηκε από Η. Α.