Παιχνίδι: Από το χώμα στον πλαστικό τάπητα και από εκεί στις οθόνες

Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.

Οι συμφωνίες, οι ομοφωνίες και το παιχνίδι των λέξεων

Τελικά το «προσύμφωνο» ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού ή συνθηκολόγησης; Αν ήταν συμβιβασμός τότε για ποιο λόγο όλες οι «εκκρεμότητες» –που δεν τολμούσαν να περαστούν από τις προηγούμενες (ονομαζόμενες και μνημονιακές) κυβερνήσεις και για τις οποίες πρόβαλλε αντιρρήσεις ο Σύριζα– «περνιούνται» δια μιας στα νομοσχέδια-προσύμφωνα των «προαπαιτούμενων»; Αν πάλι ήταν συνθηκολόγηση τότε ποιος ήταν ο πραγματικός πόλεμος;

Επειδή, όμως, πολλές φορές πριν την «δύσκολη» 12 Ιουλίου είχε ανακοινωθεί ότι είχε επιτευχθεί συμφωνία, τότε είναι ένα ισχυρό ενδεχόμενο αυτή η επιτευχθείσα συμφωνία ότι θα έπρεπε να «περάσει» σαν εκβιασμός κι όχι ως κοινό έργο των συνευρισκομένων.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ

«…Οι προαναφερθέντες μαθητές εκδήλωσαν μη προσήκουσα συμπεριφορά, υποκινώντας σε αποχή τους συμμαθητές τους τη 20η Νοεμβρίου 1995. Ως εκ τούτου, επιβάλλεται στους άνωθι ποινή ολοήμερης αποβολής»

Η συμπαιγνία συνεχίζεται. Καιρός να βγούμε έξω από το παιχνίδι!

Μετά την δήθεν ακύρωση των συνομιλιών με την τριμερή (ρωσιστί τρόικα), που στη συνέχεια ακούστηκε πως ήταν συμφωνημένη η αποχώρησή της, επακολούθησαν και νέα μέτρα Κι αναρωτιέται κάποιος: εάν ήταν συμφωνημένη, τότε γιατί δημοσιοποιήθηκαν τα «νταηλίκια» του είδους: «η συζήτηση έλαβε τέλος»; Φαίνεται πως ο παιχνίδι που παίζεται είναι περισσότερο από στημένο. Όπως στημένα είναι και τα ανεβοκατεβάσματα του χρηματιστήριου. Όπως κατασκευασμένο είναι και το φόβητρο της χρεωκοπίας. Όπως στημένο είναι και το παιχνίδι των «σκληρών διαπραγματεύσεων», επειδή, απλά, ποτέ δεν υπήρξε κάτι τέτοιο. Αν οι συνθήκες που κατασκευάζουν με την διαρκή επιβολή μέτρων εξόντωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού δεν είναι η απόλυτη φτώχεια, τότε τί χειρότερο μπορεί να φέρει η «χρεωκοπία»;

Δύσκολο το παιχνίδι της απάτης;

«Περισσότερες είναι οι επιχειρήσεις που ανοίγουν από αυτές που κλείνουν». Αυτά λένε κατά καιρούς οι «αρμόδιοι»

Μάλιστα. Βέβαια δεν διευκρινίζεται τι εννοούν μιλώντας για επιχειρήσεις. Προφανώς, στην καταμέτρηση που γίνεται, επιχείρηση θα θεωρείται και η άδεια πλανόδιου μικροπωλητή.