Μετά τις αποκαλύψεις για την «Κιβωτό του Κόσμου», το κράτος ξεκίνησε έρευνα και στο «Χαμόγελο του Παιδιού», γνωστοποιώντας ήδη κάποια στοιχεία που αφορούν 20 εκατομμύρια ευρώ πλεόνασμα που έχει το ίδρυμα, κάποιες αναφορές για κακοποιητικές συμπεριφορές σε εργαζόμενους, καθώς και για το σπίτι του προέδρου- ιδρυτή που είναι μια βίλα η οποία είχε παραχωρηθεί στο «χαμόγελο του παιδιού». Θεωρούμε πως αυτά είναι προπετάσματα καπνού και προειδοποιητικά πυρά μεταξύ αντιμαχόμενων πλευρών, που για τόσα χρόνια ήταν σύμμαχοι αλλά έφτασε η ώρα να χωρίσουν τις περιοχές τους για τα καλά.
Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.
Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελβετία, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν σε παιδική εργασία, απαιτούν αποζημίωση για την κλεμμένη παιδική τους ηλικία. Από τη δεκαετία του 1850, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά απομακρύνθηκαν από τους γονείς τους και στάλθηκαν σε αγροκτήματα για να εργαστούν, μια πρακτική που συνεχίστηκε και κατά τον 20ο αιώνα.
Ο David Gogniat άκουσε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Ήταν δύο αστυνομικοί. «Τους άκουσα να φωνάζουν και συνειδητοποίησα ότι κάτι πήγαινε στραβά. Κοίταξα έξω και είδα ότι η μητέρα μου τους είχε σπρώξει από τις σκάλες,» λέει. «Στη συνέχεια, μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα. Την επόμενη μέρα, ήρθαν τρεις αστυνομικοί. Ένας ακινητοποίησε την μητέρα μου και οι άλλοι με πήραν μαζί τους». Στην ηλικία των οκτώ, είχε ουσιαστικά απαχθεί και μεταφερθεί σε ένα αγρόκτημα. Ως και σήμερα δεν έχει καμία ιδέα γιατί. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο ίδιος, ο αδερφός του και οι αδελφές του ζούσαν μόνοι τους με τη μητέρα τους. Ήταν φτωχοί, αλλά τα παιδικά του χρόνια ήταν ευτυχισμένα ώσπου μια μέρα, το 1946, όταν γύρισε στο σπίτι από το σχολείο, είδε πως τα αδέλφια του είχαν εξαφανιστεί. Ένα χρόνο αργότερα, ήταν η σειρά του. Οδηγήθηκε σε μια παλιά αγροικία και έγινε εργάτης. Ξυπνούσε πριν τις 06:00 και εργαζόταν πριν και μετά το σχολείο. Η ημέρα του τελείωνε μετά τις 22:00. Αυτός ο επιβλητικός άνδρας, στα 70 του, μοιάζει ευάλωτος, καθώς θυμάται τη συχνή βία από τον θετό του πατέρα. «Θα τον περιέγραφα σχεδόν ως τύραννο …τον φοβόμουν. Ήταν αρκετά οξύθυμος και με χτυπούσε με την παραμικρή αφορμή,» λέει ο Gogniat. Σε μια περίπτωση, όταν ήταν μεγαλύτερος, θυμάται ότι αντέδρασε βίαια ο ίδιος, άρπαξε τον πατριό του, τον έσπρωξε στον τοίχο και ήταν έτοιμος να τον χτυπήσει. Εκείνος όμως τον απείλησε: «Αν με χτυπήσεις, εγώ θα πω να σε στείλουν σε ίδρυμα». Έτσι ο David υπαναχώρησε. Τα αδέλφια του ζούσαν με οικογένειες σε κοντινό χωριό. Τα έβλεπε σπάνια. Τους έλειπε, πολύ, η μητέρα τους. Αλληλογραφούσαν και υπήρξαν περιστασιακές επισκέψεις. Μια μέρα η μητέρα του έκανε μια τολμηρή προσπάθεια να πάρει τα παιδιά της πίσω. Ήρθε με ένα ζευγάρι Ιταλών σε ένα Fiat Topolino και είπε ότι θα έπαιρνε τα αδέλφια του για μια βόλτα. Ο David δεν ήταν εκεί, αλλά ήταν το θέμα συζήτησης στο χωριό όταν επέστρεψε εκείνο το βράδυ. Η αστυνομία έφερε πίσω τα παιδιά τρεις ημέρες αργότερα. «Το γεγονός ότι η μητέρα μου κανόνισε να «απαγάγει» τα παιδιά της και να τα φέρει πίσω στο σπίτι στη Βέρνη μαζί της δείχνει ακριβώς πόσο πολύ είχε αγωνιστεί ενάντια στις αρχές,» λέει ο Gogniat. Με τον θάνατο της μητέρας του, έκανε μια συγκλονιστική ανακάλυψη. Βρήκε έγγραφα που αποδείκνυαν ότι πλήρωνε χρήματα στις ανάδοχες οικογένειες για τη συντήρηση των τεσσάρων παιδιών της, που είχαν απομακρυνθεί βιαίως από εκείνη και εργάζονταν ως μισθωμένοι εργάτες.
Έξι φορές τη λέξη «βάρος» χρησιμοποιεί ο διευθυντής του Βήματος Α. Καρακούσης σε κεντρικό άρθρο του με τίτλο «Μικρότερες συντάξεις για το καλό των νέων», για να τονίσει πόσο άχρηστο φορτίο είναι οι συνταξιούχοι και αναγκάζεται το κράτος να τους ταΐζει και να τους ποτίζει. Σύμφωνα με τον Καρακούση, για να καταβάλλονται οι συντάξεις το κράτος υποθήκευε το μέλλον της χώρας. Συνεχίζει γράφοντας ότι οι γαλαντόμες συντάξεις φταίνε για την δημοσιονομική κρίση, για την μείωση των μισθών και την φοροληστεία.
Για τον Καρακούση «οι απερχόμενες γενιές που απήλαυσαν τα προηγούμενα πολλά χρόνια ας αποδεχθούν τώρα ελάχιστη θυσία απέναντι στις γενιές που ακολουθούν». Την δωδεκάτη θυσία από το 2009.
H θηριωδία της σύγχρονης επιστήμης-ψυχιατρικής αποτυπώνεται στην πραγματικότητα που δείχνει μια πρόσφατη μελέτη που καταγράφει την επικινδυνότητα γνωστών φαρμακευτικών σκευασμάτων που δίνονται με τη σέσουλα σε παιδιά και όχι μόνο στις ΗΠΑ.
Παραθέτουμε ολόκληρο το δημοσίευμα:
Το Ινστιτούτο Ασφάλειας Φαρμακευτικών Πρακτικών (The Institute for Safe Medication Practices – ISMP), προσφάτως δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό PloS, μια επιστημονική μελέτη η οποία καταδεικνύει ποιες είναι εκείνες οι φαρμακευτικές ουσίες που προκαλούν στους λήπτες τους την εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών. Μεταξύ των δέκα πιο επικίνδυνων από αυτές περιλαμβάνονται τα αντικαταθλιπτικά Pristiq (desvenlafaxine), Paxil (paroxetine) και Prozac (fluoxetine). Συνέχεια →
Στις 23 Ιουνίου 2015, έγινε γνωστό πως απελευθερώθηκαν 48 παιδιά-σκλάβοι (ηλικίας από 5 έως 16 ετών) που δούλευαν σε φυτείες κακάο στη δυτική πλευρά της χώρας, στην περιοχή Σαν Πέδρο και 22 άτομα συνελήφθησαν. Τα παιδιά κατάγονταν από το Μαλί, τη Γουϊνέα, τη Μπουρκίνα Φάσο καθώς και από το βόρειο τμήμα της Ακτής του Ελεφαντοστού, ορισμένα από τα οποία εργάζονταν στις φυτείες για σχεδόν ένα χρόνο υπό ακραίες καταστάσεις που έθεταν την υγεία τους σε σοβαρό κίνδυνο.
Το περιστατικό μας δίνει την ευκαιρία για μία αναδρομή και κάποιες επισημάνσεις.
Το 1528, ο Ερνάν Κορτές, ο εξερευνητής-κατακτητής του Μεξικό, έφερε πίσω στην Ισπανία το δέντρο «Theobroma cacao», το κακαόδεντρο Μάγια και Αζτέκων. Οι Ισπανοί επεξεργάστηκαν τους καρπούς του δέντρου, πρόσθεσαν ζάχαρη και το διέδωσαν σε όλη την Ευρώπη.Συνέχεια →
Και να που μέσα στον δημοψηφισματικό κυκεώνα βρήκαν όλοι την ευκαιρία να επανεμφανιστούν και να δηλώσουν παρών στις δύσκολες στιγμές που περνά η πατρίδα…
Διάγγελμα ο Καραμανλής, δηλώσεις ο Σημίτης… Οι προηγούμενοι αρχιτέκτονες της σημερινής κατάστασης κατάλαβαν πως ήρθε η ώρα της εξιλέωσής τους. Και άρα η κατάλληλη στιγμή να ξανακάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ειδικά ο κατά κόσμον «μπούλης»…
Άλλο ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα παιδί που σκοτώνει. Αυτή τη φορά ο φόνος έγινε ακούσια, όταν ένα εννιάχρονο κορίτσι εκπαιδευόταν σε βαρύ οπλισμό και πέτυχε τον ίδιο της τον εκπαιδευτή, καθώς δεν μπόρεσε να ελέγξει το Uzi με το οποίο εκπαιδευόταν. Κάποιοι, ακόμη συζητούν την χρήση όπλων στην Αμερική, ενώ δεν έλειψαν κι όσοι έκαναν λόγο για τήρηση κανόνων ασφαλείας κατά την εκπαίδευση ανηλίκων σε βαρύ οπλισμό (!). Συνέχεια →
Περίπου τον ίδιο καιρό, παιδιά χωρίς κυβερνήτες και χωρίς οδηγούς, απ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά όλων των περιοχών, έτρεχαν προς υπερπόντιους τόπους με ακόρεστα βήματα και όταν τα ρωτούσαν πού έτρεχαν, απαντούσαν: «Προς την Ιερουσαλήμ, ν’ αναζητήσουμε τους Άγιους Τόπους…» Μέχρι να φτάσουν εκεί, το τι θα γίνονταν ήταν άγνωστο. Αλλά πάρα πολλά πάλι έρχονταν, που όταν τα ρωτούσαν την αιτία της πορείας, έλεγαν ότι δεν ήξεραν.
Marcel Schwob, Η σταυροφορία των παιδιών
Στις Ηνωμένες Πολιτείες χορηγούνται φάρμακα σε 2.000.000 παιδιά που ναι μεν δεν είναι υπερκινητικά, αλλά δεν μπορούν εύκολα να εστιάζουν την προσοχή τους. Τα 2/3 αυτών των παιδιών παίρνουν φάρμακα που φρενάρουν τον «ακραίο αυθορμητισμό» τους και την έλλειψη συγκέντρωσης, υφιστάμενα παρενέργειες, όπως αϋπνίες, περιορισμένη όρεξη για φαγητό και ανάπτυξη εθισμών στην εφηβική και ενήλικη ζωή τους.
Απ’ την άλλη, 6.000.000 παιδιά στις ΗΠΑ διαγνώστηκαν με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Τώρα, στον κατάλογο προστίθεται μία νέα νόσος, ο «υποτονικός γνωσιακός ρυθμός», που έχει ως χαρακτηριστικά το λήθαργο, τη διαρκή τάση για ονειροπόληση και βραδείες διανοητικές διαδικασίες. Υποτίθεται ότι η νόσος αφορά 2.000.000 παιδιά στις ΗΠΑ. Όλα τα παραπάνω σύνδρομα και νόσοι συνοδεύονται, ασφαλώς από την αντίστοιχη φαρμακευτική αγωγή.
Anarchy press gr 