«Στην εποχή των Παγκόσμιων Ελεγκτών, το σύστημα της επιστημονικής κάστας και ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος»

Είναι γεγονός, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τις λύσεις σε ζητήματα που τους αφορούν εμπιστευόμενοι την πολιτική, τους πολιτικούς, την θρησκεία, ενώ όσο μεγαλύτερο και πλέον πολύπλοκο είναι το πρόβλημα, τόσο απαραίτητη θεωρούν την επίκληση μιας έξωθεν σωτηρίας. Η ανάθεση, έχει γίνει τρόπος ζωής στα μεγαλύτερα τμήματα του κοινωνικού χώρου. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, όσοι συνεχίζουν να επιζητούν την έξωθεν σωτηρία, αρνούμενοι να αντιληφθούν την πραγματικότητα και να ενεργοποιηθούν προκειμένου να την αντιπαλέψουν, κινδυνεύουν και μάλιστα με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, να βρεθούν εμπρός σε μια εκ νέου κατάρρευση αυτού του μύθου. Φυσικά, η επικείμενη συντριβή των μύθων, που συντηρείται ατομικά ή συλλογικά, δεν φθάνει διότι τις περισσότερες φορές οδηγεί στην παραίτηση, στην ηττοπάθεια και στην ολοκληρωτική παράδοση στην εξουσία. Παρ’ όλα αυτά, διέξοδοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν για όσους αποφασίζουν να βρεθούν στο πλευρό των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Μια επιδημία που φέρνει παγκόσμιο έλεγχο και μακράς διάρκειας κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Με αφορμή την καταπολέμηση της εξάπλωσης του κορωναϊού, ένα προς ένα τα κράτη σε όλο τον κόσμο, λαμβάνουν σκληρά μέτρα που περιλαμβάνουν απαγορεύσεις κυκλοφορίας, συναθροίσεων και μετακινήσεων. Επίσης, πολλά κράτη για τον ίδιο λόγο εντατικοποίησαν, εξέλιξαν και έβγαλαν στο φως της νομιμότητας τις παρακολουθήσεις των πληθυσμών τους. Οι νέες συνθήκες έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε, δυστυχώς ήρθαν για να μείνουν. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, στις μετακινήσεις, στην δουλειά, στην οικονομία και σε κάθε είδους κοινωνική συναναστροφή ή κοινωνική τελετή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, ζητήματα κρατικής επιβολής, ανυπακοής ή υπακοής, καθώς και αστυνόμευσης, έρχονται στο προσκήνιο με φόντο την παγκόσμια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Οι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, συνήθως εγκαθιδρύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα δηλαδή και όταν ο υποτιθέμενος κίνδυνος δεν είναι πια ορατός. Ο φόβος του κινδύνου, η αποφυγή του, η προστασία απ’ αυτόν, καθώς και η ανάμνησή του, συνήθως είναι τα μετέπειτα δεδομένα που έρχονται μετά τον άμεσο κίνδυνο. Αυτά τα νέα δεδομένα, όμως, επεκτείνουν την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στο κοινωνικό σύνολο, αλλάζοντας τελικά τον τρόπο με τον οποίο ως τότε. Αν υποθέσουμε ότι το πρώτο κύμα του άμεσου κινδύνου είναι ένα τεστ αντοχής, όπου το κράτος δοκιμάζει όλα τα εργαλεία του, τα μετέπειτα δεδομένα της ανάμνησης, του φόβου και του κινδύνου, εγκαθιδρύουν και εξελίσσουν τα ήδη δοκιμασμένα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στον άμεσο κίνδυνο.