Η «επανάσταση» κατά του Τραμπ και ο επαναπροσδιορισμός της παγκοσμιοποιητικής διαδικασίας

«Ο Έντμουντ Μόργκαν συνοψίζει τον ταξικό χαρακτήρα της Επανάστασης με τον ακόλουθο τρόπο: “Η εμπλοκή των κατώτερων τάξεων στη διαμάχη δεν θα πρέπει να επισκιάζει το γεγονός ότι η διαμάχη ήταν σε γενικές γραμμές μια πάλη για την απόκτηση αξιωμάτων και εξουσίας ανάμεσα σε μέλη μιας ανώτερης τάξης, δηλαδή μιας νέας άρχουσας τάξης εναντίον της καθεστηκυίας […] Ο Καρλ Ντένγκλερ αναφέρει στο βιβλίο του Πέρα από το παρελθόν μας (Out of our past): “Καμμία νέα κοινωνική τάξη δεν κατέλαβε την εξουσία μέσω της Αμερικάνικης Επανάστασης, Αυτοί που σχεδίασαν την Επανάσταση ήταν σε μεγάλο βαθμό μέλη της αποικιακής άρχουσας τάξης”. Ο Τζωρτζ Ουάσιγκτων ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Αμερική. Ο Τζον Χάνκοκ ήταν ευκατάστατος έμπορος της Βοστόνης.

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν εύπορος τυπογράφος και ούτω καθ’ εξής.

Από την άλλη πλευρά η ρητορική της Επανάστασης κατάφερε να κάνει τους τεχνίτες, τους εργάτες, τους ναυτικούς, αλλά και τους μικροκαλλιεργητές, να νιώσουν ότι ανήκουν στον “λαό” χάρη στην συντροφικότητα που προσέφερε η στρατιωτική θητεία και την διανομή εδαφών. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα σημαντικό υποστηρικτικό σώμα, μια εθνική πλειοψηφία, κάτι που –έστω και χωρίς να ανήκουν σε αυτό οι αγνοημένοι και καταπιεσμένοι– μπορούσε να αποκαλείται “Αμερική”.» Howard Zinn, Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών

Αν πιστέψουμε τους ποικιλώνυμους «επαναστάτες» κατά της εκλογής Τραμπ, δημοσιογράφους και εκδότες (όπως ο γερμανός εκδότης της Die Zeit, που στο ερώτημα αν υπάρχει νόμιμος τρόπος να απομακρυνθεί από το αξίωμά του ο Τραμπ απάντησε: «να δολοφονηθεί στον Λευκό Οίκο»), ντόπιους και ξένους, προοδευτικούς πολιτικούς και πανεπιστημιακούς, καλλιτέχνες και ηθοποιούς, όπως αυτοί του Χόλυγουντ, αντιρατσιστές κάθε είδους και προέλευσης και διαπρύσιους υπερασπιστές των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και ιθύνοντες της CIA, η ηγεσία των ΗΠΑ βρίσκεται στα χέρια ενός «επικίνδυνου τύπου», εξ αιτίας του οποίου η ανθρωπότητα κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιον μιας πραγματικής «Αποκάλυψης».

Ορισμένοι μάλιστα από τους εγχώριους «επαναστατήσαντες» με την εκλογή Τραμπ ισχυρίζονται ότι ενάντια στον Τραμπ βρίσκονται ακόμη και οι ιδρυτές του αμερικανικού έθνους, την άποψη των οποίων για το θέμα δεν διστάζουν να μας αποκαλύψουν!!!

Ισπανία: συγκρούσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση

Χιλιάδες διαδηλωτές ξεχύθηκαν στους δρόμους της Βαρκελώνης το Σάββατο σε μια προγραμματισμένη διαδήλωση κατά της παγκοσμιοποίησης, εν μέσω μιας συνόδου της ΕΕ για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι 29 άτομα συνελήφθησαν.

Άλλες πηγές ανέφεραν και συγκρούσεις στα σύνορα, καθώς οι ισπανικές αρχές απαγόρεψαν σε πολλά άτομα να εισέλθουν στη χώρα.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ 500 ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΜΙΚΑΖΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ…

Αυξάνεται ώρα με την ώρα ο αριθμός των νεκρών από την βομβιστική επίθεση καμικάζι αυτοκτονίας στην χθεσινή συγκέντρωση αριστερών και φιλοκουρδικών οργανώσεων στην Άγκυρα. Η έκρηξη σημειώθηκε έξω από τον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της τουρκικής πρωτεύουσας, και ενώ εξελισσόταν συγκέντρωση χιλιάδων διαδηλωτών, ύστερα από κάλεσμα συνδικάτων, αριστερών κομμάτων, καθώς και του μεγαλύτερου φιλοκουρδικού κόμματος, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).

Θα θυμίσουμε ότι κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πάνω από 60 επιθέσεις εκδηλώθηκαν σε γραφεία του HDP, όπως εκείνες της 18^ης Μαΐου, όταν δύο ταυτόχρονες εκρήξεις σημειώθηκαν σε δυο τοπικά γραφεία στα Άδανα και στην Μερσίνη στην νότια Τουρκία, λίγες μόνο εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες τελικά το φιλοκουρδικό κόμμα ξεπέρασε το όριο του 10% και εκπροσωπήθηκε από δεκάδες βουλευτές στην τουρκική βουλή.

O νομισματικός «πόλεμος», η κρίση και τα θηράματα της «παγκοσμιοποίησης»

Το κείμενο, που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μετά την σύνοδο των G20 στην Μόσχα, πριν από δύο και πλέον χρόνια. Το αναδημοσιεύουμε θεωρώντας πως η ανάλυση ως προς ορισμένους τρόπους που χρησιμοποιούνται για την ενοποίηση της κυριαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο («παγκοσμιοποίηση») είναι δυνατόν να βοηθήσει στην κατανόηση διαφόρων καταστάσεων σε σχέση με την νομισματική πλευρά της «κρίσης». Μία πτυχή του όλου σχεδίου των κυρίαρχων είναι η επιτάχυνση της διαδικασίας ενοποίησης-συγχώνευσης του τραπεζικού συστήματος, χωρίς όμως να επιβαρυνθούν τα κυρίαρχα τμήματα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Θεωρούμε, ακόμη, πως γίνεται περισσότερο κατανοητός ο ρόλος των αριστερών εξουσιαστών-κρατιστών  και του συμπαγούς μετώπου που δομήθηκε προκειμένου να «παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ» και δεν αφήνονται πολλά περιθώρια αυταπατών ως προς το παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή εις βάρος του ελλαδικού πληθυσμού συνολικά, αλλά και των πλέον αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά τμημάτων του. Η. Α.

Την λήξη της πρόσφατης συνάντησης στην Μόσχα των G20 (των ισάριθμων υπουργών οικονομικών των ισχυρότερων κρατών του πλανήτη) συνόδεψε ανακοινωθέν το οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα αποφυγής των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων, τον καθορισμό των ισοτιμιών από τις αγορές, αλλά και την νομισματική πολιτική που θα πρέπει να έχει ως στόχο την εγχώρια σταθερότητα των τιμών και την οικονομική ανάκαμψη.

Αν ανατρέξουμε στην αντίστοιχη ανακοίνωση των G20 που συνεδρίασαν τον περασμένο Νοέμβρη, θα δούμε στην σχετική ανακοίνωση τους να επαναλαμβάνεται η προτροπή περί συγκράτησης εκ μέρους των κρατών μελών της ανταγωνιστικής υποτίμησης των νομισμάτων, γεγονός, βέβαια, που δεν «σωφρόνισε» την Ιαπωνία και όχι μόνο, ώστε να αποτραπεί η υποτίμηση του νομίσματός της (πολλές Κεντρικές Τράπεζες παρέχουν αθρόα ρευστότητα για να τονώσουν τις οικονομίες τους υποτιμώντας τα νομίσματα τους, ενδεικτική είναι η προοπτική τύπωσης 10,3 τρις γεν, δηλαδή 117 δις δολαρίων, όπως ανακοίνωσε η Τράπεζα της Ιαπωνίας).

Οι συμπληγάδες της «ευρωπαϊκής προοπτικής»: σύγχρονες έννοιες με ρίζες στο παρελθόν

Ξεκλειδώνοντας κάποιες έννοιες και διερευνώντας την εποχή και τα ιστορικά συμφραζόμενα που τις γέννησαν, είναι πιο εύκολο να αντιληφθούμε τις ιδέες που αποτελούν το σύνθετο παρόν του εξουσιαστικού εφιάλτη που μας έχει κατακλείσει. Το κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια, με σύντομο και όσο το δυνατόν απλό τρόπο, να αφαιρέσει τη μεταφυσική χροιά που απέκτησαν πολλές έννοιες, οι οποίες, ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται κατά κόρον, δεν γίνονται αντιληπτές στην πληρότητά τους και συχνά παραποιούνται τεχνηέντως.

Ιδέες που σχετίζονταν με την ομοσπονδιοποίηση υπήρχαν ήδη απ’ τον 17^ο αιώνα: μία ένωση ευρωπαϊκών κρατών, που θα εκπροσωπούνται από ένα ανώτατο χριστιανικό συμβούλιο ή μία διαρκή συνέλευση, που θα στηρίζεται στις αρχές της φιλελεύθερης οικονομίας και θα διασφαλίζει την «ελεύθερη» διακίνηση ανθρώπων και αγαθών.

Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ…

«[…] η σταθερή ευημερία κάθε κράτους προϋποθέτει κατανομή της κυρίαρχης εξουσίας σε διάφορους φορείς. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους της εξουσίας στα ίδια χέρια είναι καταστροφική. Αν η Σπάρτη διατήρησε πολλούς παλιούς θεσμούς, αυτό οφείλεται στο ότι την προφύλαξε “η κατανομή της εξουσίας”. Την αρχή έκανε η Θεία Πρόνοια, όταν οι περιστάσεις οδήγησαν στον καταμερισμό της βασιλείας σε δύο οίκους. Η σύνεση ενός αρχαίου πολιτικού άνδρα –εννοείται σίγουρα ο Λυκούργος– προώθησε την εφαρμογή της σωτήριας αυτής αρχής μοιράζοντας περαιτέρω την εξουσία μεταξύ των βασιλέων και της γερουσίας. Στη συνέχεια, η διεργασία ολοκληρώθηκε με τον θεσμό των εφόρων. Έτσι, το σπαρτιάτικο πολίτευμα έγινε μεικτό, όπως ακριβώς ο Πλάτων πιστεύει ότι πρέπει να είναι ένα πολίτευμα για να έχει σταθερότητα (691e-692c)».

Α.Ε. Τaylor, Ο Πλάτων και το έργο του, Νόμοι και Επινομίς

 

Έχουμε διανύσει διάστημα πλέον των είκοσι ετών από το 1992, όταν μετασχηματισμοί στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά όχι μόνο, αποτυπώνονταν με την συμφωνία και την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ. Μια συνθήκη που θεωρήθηκε ιδιαίτερα από αναλυτές που ανήκουν στην νέο-μαρξιστική σχολή ως εκείνη, που έθεσε την ευρωπαϊκή θεωρία του κράτους ενώπιον ενός «καινοφανούς πολιτειακού φαινομένου».

Εν όψει της συνάντησης των G8 στην Ιρλανδία

Πυρετωδώς ετοιμάζονται οι αρχές για τη σύνοδο των G8 τον Ιούνιο, στο θέρετρο του γκολφ Lough Erne στο Fermanagh.

Το αναρχικό διήμερο

Πραγματοποιήθηκε και φέτος το ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ στις 15 και 16 Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (κτήριο Χημικών).

Το διήμερο αυτό περιελάμβανε έκθεση φωτογραφίας και έκθεση-παρουσίαση όλων των εξώφυλλων (1-121) της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Η παρουσίαση έγινε με αφορμή την συμπλήρωση των 10 χρόνων κυκλοφορίας της.