ΛΑΡΚΟ: τα «έργα» και τα «πάρεργα» στην Εύβοια

Το καλοκαίρι του 2019 κύλησε όπως συνήθως για την Εύβοια, συντροφιά με τις δασικές πυρκαγιές της. Όχι ότι αυτό θα ήταν κακό εάν αυτές προκαλούνταν από φυσικά ή σχετικά φυσικά αίτια και ταυτόχρονα η αντιμετώπισή τους ήταν στο μέγιστο ποσοστό αποτελεσματική. Διότι σίγουρα όλες οι πυρκαγιές δεν είναι προϊόντα εμπρησμών αλλά προκαλούνται και από φυσικές αιτίες, όπως είναι για παράδειγμα οι πυρκαγιές λόγω κεραυνών. Στον ελλαδικό χώρο οι συνηθέστερες αιτίες πρόκλησης πυρκαγιών, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, είναι από αμέλεια (35%) και πρόθεση (20%). Τα συγκεκριμένα ποσοστά αυξάνονται αναλογικά από τη στιγμή που οι δασικές υπηρεσίες κατανέμουν ως αδιευκρίνιστες, χωρίς αιτία τις μισές περίπου πυρκαγιές. Μέχρι σήμερα οι –με πρόθεση– εμπρησμοί, κυρίως, αφορούν άτομα που ασχολούνται επαγγελματικά με τη κτηνοτροφία ή έχουν πυρομανείς συμπεριφορές. Αυτά διαδίδονται μέσω των ΜΜΕ και δεν έχουμε κανένα λόγο να τα αμφισβητήσουμε, μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε ότι αυτή είναι η μία πλευρά και όψη της πραγματικότητας και η μισή αλήθεια. Η άλλη είναι ότι όποια βουνά και λοφίσκους έχουν βάλει στο μάτι οι εταιρίες αιολικής ενέργειας και μεταλλευτικής δραστηριότητας συχνά-πυκνά γίνονται –Ω! του θαύματος– στόχοι εμπρηστών. Και ασφαλώς εννοείται ότι τίποτα δεν μπορεί να αποδειχθεί από τη στιγμή που τις έρευνες, τις προανακριτικές διαδικασίες και τις εισαγγελικές ενέργειες τις κάνουν οι εντιμότατοι κρατικοί λειτουργοί. Γι’ αυτό και επ’ ουδενί δεν αποτελεί στόχο μας να αποδείξουμε εάν τον εμπρησμό τον έκανε η Α ή Β εταιρεία, αλλά να δείξουμε τους τρόπους λειτουργίας και μεθόδευσης που χρησιμοποιούν συγκεκριμένες επιχειρήσεις, σταθερά και απαρέγκλιτα διαχρονικά. Μια από αυτές τις εταιρίες που διακρίνονται με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η διαβόητη ΛΑΡΚΟ. Σταθερή στις αξίες της και στην αντιμετώπιση «δύσκολων» καταστάσεων.