Τρελές/οι και Eπικίνδυνες/οι Oλικές/οι Aρνήτριες/ες

Κοντεύει περίπου ένας χρόνος που εκδιωχθήκαμε από την εργασία και σταδιακά από την κοινωνία ως επικίνδυνες/οι για τη δημόσια υγεία. Τα έγγραφα που το επικαλούνται βρίσκονται στα χέρια μας
και έχουν δημοσιοποιηθεί κατά καιρούς. Τώρα πια αυτό το αφήγημα του διαχωρισμού μας καταρρέει παταγωδώς αλλά εμείς συνεχίζουμε να είμαστε αορατοποιημένες/οι, με κίνδυνο να πεθαίναμε πρώτα από το κρύο του χειμώνα που πέρασε και γενικά από την πείνα, αφού με τα λιγοστά λεφτά που έχουμε, προσπαθούμε να ψωνίσουμε τρόφιμα για την επιβίωσή μας από εκεί που κάνουν τα στραβά μάτια στο ότι δεν φοράμε μάσκες. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Η εξόντωσή μας πρέπει να είναι ολική σαν την άρνησή μας. Μετά λοιπόν τις διαπομπεύσεις, τις ύβρεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς του κράτους και της «κινηματικής πολιτικής ορθότητας» ήρθε η ώρα να εκκινήσουν την επερχόμενη ιδρυματοποίησή μας ως ψυχικά άρρωστες/ους και επικίνδυνες/ους για τον εαυτό μας και τους άλλες/ους. Όσες/οι στο ευρύτερο κίνημα ασχολούνται με τα θέματα ψυχικής υγείας πόσες φορές άραγε θα έχουν ακούσει αυτή την κανονικοποιημένη διάγνωση;… «επικίνδυνος/η για τον εαυτό του/της και τους άλλους/ες»… Εκεί περιορίζεται όλη η ψυχιατρική και τώρα η ψυχαναλυτική ιστορία και θεωρία ερχόμενη να αποδείξει με επιτυχία την επιστημονικότητα του αντικειμένου της -κάτι στο οποίο ο Φρόιντ θεωρεί ότι απέτυχε- χρησιμοποιώντας «τσιτάτα καταστολής» για να αποδείξει ότι σαν σοβαρή και επιφανής επιστήμη όπως ήδη είναι η βιολογία και η βιοτεχνολογία πρέπει και αυτή να συνεργαστεί με τις κυρίαρχες βιοπολιτικές. Αυτό βέβαια έκανε και στο παρελθόν σε περιόδους επιβολής ευγονικών πολιτικών.