Anarchy press gr
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη του Τσίπρα, τρία χρόνια μετά την αποκαθήλωση της –παραδόξως μακρόβιας για τα εκλογικά μέτρα της εποχής– αριστερομνημονιακής συγκυβέρνησης, είναι ότι δεν έχει καταφέρει τρία χρόνια τώρα να πει τίποτα.
Είναι εντυπωσιακό, ότι δεν έχει κάνει έναν απολογισμό της «χρυσής πενταετίας». Τόσο πολύ βαριέται ο Αλέξης και τα παλικάρια του. Θα μου πείτε, και τί έπαθε ο Κώστας Καραμανλής που σιώπησε για μια δεκαετία και άνοιξε το στόμα του δήθεν για τα εθνικά θέματα;
Ο Άσωτος βίος των «τεμπέληδων» και «φιλήδονων» λαών του νότου είχε αυτές τις ημέρες την τιμητική του.
Όλα ξεκίνησαν με την παρακάτω δήλωση του Ντάισελμπλούμ που προκάλεσε την «θύελλα» αντιδράσεων, που επακολούθησε:
«Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του Βορρά έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που επηρεάσθηκαν από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, αποδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. Αλλά και αυτοί έχουν υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και γυναίκες και μετά να ζητούν βοήθεια».
Θα ήταν ίσως πλεονασμός να αναλύσουμε την δήλωση Ντάισελμπλούμ για τον απλό λόγο ότι είναι ηλίου φαεινότερη η στόχευση. Η δήλωση είναι φτιαγμένη έτσι, ώστε να «προκαλέσει». Και το πέτυχε. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι ο, προσεκτικός σε κάθε του δήλωση, εξ Ολλανδίας ευρωπαίος αξιωματούχος χωρίς σκέψη προχώρησε σε μια τόσο «χοντροκομμένη» δήλωση. Από την μια τα πλούσια βορειοευρωπαϊκά κράτη, «εργατικά και συνεπή στις υποχρεώσεις» τους και από την άλλη οι χώρες του νότου, των οποίων ο πληθυσμός ξοδεύει όλα τα δανεικά «σε ποτά και γυναίκες». Ο Ντάισελμπλούμ βέβαια εξέφρασε εκ των υστέρων την «λύπη» του και δήλωσε πως: «Λυπάμαι αν κάποιος προσβλήθηκε από αυτό το σχόλιο. Ήταν άμεσο, και μπορεί να εξηγηθεί (αν ιδωθεί) από μια αυστηρή ολλανδική, καλβινιστική κουλτούρα, με ολλανδική αμεσότητα».
Anarchy press gr 