ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η «ΠΟΛΥΦΕΡΝΗ ΝΥΦΗ» ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ…

«Ε​​δώ και καιρό ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εισέλθει σε φάση μετασχηματισμού. Από ριζοσπαστικό κόμμα μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικό. Δηλαδή μετασχηματίζεται σε φιλοευρωπαϊκό κόμμα που ιδεολογικά και πολιτικά αποδέχεται (προς στιγμήν ανόρεχτα) τους κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της μεικτής οικονομίας. Η αλλαγή γίνεται «στα τυφλά», μέσω της τριβής του με τις απαιτήσεις της διακυβέρνησης, χωρίς προγενέστερη σοβαρή θεωρητική επεξεργασία, υπό την πίεση της επιθυμίας για παραμονή στην εξουσία και της διάθεσης να παίξει κεντρικό ρόλο στη συνέχεια. Η πορεία αυτή είναι χωρίς επιστροφή. Κατά τη διάρκειά της θα αναπτυχθούν εσωτερικές αντιθέσεις και θα επιχειρηθεί η νεκρανάσταση της ριζοσπαστικότητας του ΣΥΡΙΖΑ από κομμάτια του που φέρουν βαρέως τον «ιστορικό συμβιβασμό». Μακροπρόθεσμα, καμμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν θα αποδώσει. Οι δυνάμεις του ρεαλισμού θα παραμείνουν, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ισχυρότερες». Καθημερινή, 22-4-2018, Ν. Μαραντζίδης, Ο ιστορικός συμβιβασμός του Συριζα και τα ατελέσφορα μέτωπα.

«Στην φιλελεύθερη δημοκρατία, που πρεσβεύει ο Ν. Μαραντζίδης, δεν επιτρέπεται να πιστεύεις ότι κάποιες αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να ηττηθούν και μάλιστα στρατηγικά, δηλαδή να μην μπορούν να καθοδηγήσουν, να ελέγξουν ή να παρεμποδίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις; Στη φιλελεύθερη δημοκρατία που γνωρίζω εγώ, αυτή είναι μια διεθνώς συνηθισμένη και φυσιολογική στάση. Η άποψη περί σοσιαλδημοκρατικής μετεξέλιξης καταλήγει πρακτικά στο να αφήνει χωρίς πολιτικά οριοθετημένο χώρο το Κίνημα Αλλαγής. Του προσφέρει ως μόνη επιλογή αυτή της συμπληρωματικής δύναμης του Συριζα, την οποία «εγκαθιδρύει» πανηγυρικά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της εγχώριας Κεντροαριστεράς. Υπό την κραυγή δε «όχι αντι-Συριζα μέτωπο», θέλει να ενοχοποιήσει την συστηματική αντιπολίτευση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και συμπραττουσών δυνάμεων». Καθημερινή, Ε. Βενιζέλος, 29-4-2018

Αρκετοί πολιτικοί και κοινωνικοί επιστήμονες, οι οποίοι εστιάζουν την έρευνά τους σε θεσμούς και σε συστήματα διακυβέρνησης, αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές συγκρούσεις ως καταστάσεις, που αποτελούν παθογένειες στην σχέση κράτους και κοινωνίας. Φυσικά δεν είναι λίγοι και εκείνοι, οι οποίοι αντίθετα τις θεωρούν εγγενή συνιστώσα του πολιτικού φαινομένου, αλλά και τη βασική διαδικασία μέσω της οποίας ανακύπτουν και μετεξελίσσονται πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί. Στην δεύτερη περίπτωση εκείνο που ενδιαφέρει περισσότερο δεν είναι τόσο το γιατί, όσο οι μηχανισμοί των συγκρούσεων, τα πρόσωπα, οι τρόποι και τελικά η έκταση της πολιτικής μεταβολής την οποία επηρεάζουν βαθιά.

Σε λίγες μέρες ξυρίζουν το «γαμπρό» ή κουρεύουνε τη «νύφη»

Ναι καλά το καταλάβατε. Αναφερόμαστε στην εκλογή του νέου αρχηγού της Ν.Δ.

Οι γαμπροί και οι νύφες της εξουσίας σε πλήρη δράση. Η έξαρση των δραστηριοτήτων δείχνει το μέγεθος των συμφερόντων που ελλοχεύουν περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να πλήξουν την αντίθετη πλευρά. Συγκεντρώσεις και ομιλίες προς οπαδούς,