Μια πανδημία και η χαμένη ατομική ευθύνη που την κατάπιε ο νόμος και η επιβολή

«Η κυβέρνηση μαθαίνει στους ανθρώπους να υποτάσσονται στον νόμο και να πιστεύουν ότι ο νόμος είναι απαραίτητος στην κοινωνία. Για να καταργηθεί η κυβέρνηση, θα πρέπει να πειστούν οι άνθρωποι ότι είναι άχρηστη και βλαβερή. Ανάμεσα στον άνθρωπο και στο κοινωνικό περιβάλλον ασκείται μια αμοιβαία επίδραση. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν την κοινωνία όπως είναι και η κοινωνία διαμορφώνει τους ανθρώπους όπως είναι. Το αποτέλεσμα, είναι ένας φαύλος κύκλος: για να μεταμορφωθεί η κοινωνία χρειάζεται να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι και για να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι χρειάζεται να μεταμορφωθεί η κοινωνία».  Ερρίκο Μαλατέστα

Εκπαιδεύτηκες μια ζωή να κοιτάς τον εαυτό σου, χωρίς ίχνος συλλογικής αίσθησης και αλληλεγγύης. Ταΐστηκες με εξουσιαστικά απόβλητα, έμαθες να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου και να συμπεριφέρεσαι λες και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από σένα. Έμαθες να εκμεταλλεύεσαι και να καταπιέζεις, ώστε να βγεις μπροστά. Χλευάζεις όσους είναι αντίθετοι σ’ όλα αυτά, τους θεωρείς αδύναμους και φαντασμένους. Επίσης, περιμένεις πάντα από κάποιους άλλους να σε εξυπηρετήσουν, να βρουν μια λύση. Κινήθηκες, λοιπόν, μέσα στην κανονικότητα που σ’ έμαθαν να ζεις και τώρα σου ζητούν, με δραματικό τρόπο, να γίνεις αυτό που σ’ έμαθαν να χλευάζεις, αλλά επειδή ξέρουν ότι είσαι αδύναμος να το κάνεις, θα θεσπίσουν νόμους. Νόμους αναγκαίους για την επιβίωσή σου. Οι κοινωνίες σαν προϊόντα του κράτους, λοιπόν, μπορούν να λειτουργήσουν μόνο με επιβολή. Είναι έτοιμες και από καιρό φτιαγμένες, ώστε να επιζητούν την επιβολή, να υποτάσσονται, να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις, να διατηρούνται και να αναπαράγονται εντός της καθεστηκυίας τάξης. Γι’ αυτά δημιουργήθηκαν, αυτά έμαθαν, αυτά θα ζητήσουν.

Προ του Νόμου

Προ του Νόμου στέκεται ένας θυρωρός. Σ’ αυτόν το θυρωρό έρχεται ένας άντρας απ’ την ύπαιθρο και παρακαλεί να του επιτραπεί η είσοδος στο Νόμο. Όμως ο θυρωρός λέγει ότι δεν μπορεί να του επιτρέψει τώρα τήν είσοδο. Ο άντρας συλλογίζεται κι έπειτα ρωτάει αν θα μπορέσει νά μπει αργότερα. «Μπορεί», λέγει ό θυρωρός, «τώρα όμως όχι».

Επειδή η πόρτα του Νόμου μένει όπως πάντα ανοιχτή κι ο θυρωρός παραμερίζει στην άκρη, σκύβει ο άντρας για να ιδεί ανάμεσα απ’ την πόρτα στο εσωτερικό. Καθώς το αντιλαμβάνεται αυτό, ο θυρωρός, γελάει λέγοντας: «Αφού σε τραβάει τόσο, δοκίμασε, λοιπόν, να μπεις παρά την απαγόρευσή μου. Όμως πρόσεξε: είμαι δυνατός. Κι είμαι μόνο ο κατώτατος θυρωρός. Από αίθουσα σε αίθουσα όμως στέκονται θυρωροί, ο ένας δυνατότερος, απ’ τον άλλον. Ακόμα και την θέα τού τρίτου δέν μπορώ μήτ’ εγώ να την υποφέρω».

Το… νουντσάκο στην υπηρεσία του νόμου

Αρχικά, ο αξιωματικός Casey Day ήταν επιφυλακτικός. Ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος στο οποίο υπηρετεί (αγροτικές περιοχές Βορείου Καλιφόρνιας), τον έβαλε να ανακαλύψει εάν ένα αρχαίο όπλο πολεμικών τεχνών, που έγινε διάσημο κατά την δεκαετία του 1970 από τις ταινίες του Bruce Lee, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να υποτάξει τους απείθαρχους υπόπτους. Χρειάστηκαν μόνο λίγες μέρες κατάρτισης με νουντσάκο για να πειστεί ο αξιωματικός Casey Day. Το όπλο –δύο συμπαγείς ράβδοι από πλαστικό που συνδέονται με μακρύ νάυλον καλώδιο– προστέθηκε πρόσφατα στο οπλοστάσιο της Αστυνομικής Διεύθυνσης του Άντερσον. Το τμήμα με 20 υπαλλήλους που βρίσκεται περίπου 200 μίλια βόρεια του Σαν Φρανσίσκο, ακολούθησε πολλές άλλες αμερικανικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου που χρησιμοποιούν τα νουντσάκο ως «λιγότερο θανατηφόρο» όπλο, 20 χρόνια αφ’ ότου η δημοτικότητά τους κορυφώθηκε.

Ο φασισμός κι ο αντιφασισμός ως παιδιά του νόμου (Β΄ μέρος)

Ο πόλεμος, κοντολογίς, ήταν όλα όσα δεν καταλαβαίναμε. Δεν πήγαινε άλλο.[…] Ποτέ μου δεν είχα νιώσει τόσο άχρηστος ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα βόλια και τα φώτα τούτου του ήλιου. Μια τεράστια, παγκόσμια κοροϊδία. Louis-Ferdinand Céline, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας

Τόσο τα κομμουνιστικά, όσο και τα ναζιστικά καθεστώτα λάτρεψαν το λεγόμενο κράτος-πατέρα, που αγκάλιασε μέχρι ασφυξίας οποιαδήποτε ατομική ιδιαιτερότητα. Και βέβαια, το αμερικάνικο κράτος δεν έχασε ευκαιρία, μέσα από τις πολυάριθμες «ανθρωπιστικές του βοήθειες» να καλλιεργεί αντίστοιχες νοοτροπίες και στις πιο απομακρυσμένες απ’ τις Η.Π.Α. περιοχές. Οι πλούσιοι και φιλάνθρωποι αμερικανοί εξουσιαστές εφάρμοσαν τον πολιτισμικό τους επεκτατισμό σε τέτοιο βαθμό, ώστε έφτασαν στο σημείο να καταστρέφουν οι ίδιοι τις περιοχές που ήθελαν κατόπιν να «βοηθήσουν» να αναμορφωθούν, όπως π.χ. στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Έτσι, μετά τις δύο παγκόσμιες ανθρωποσφαγές, επικράτησε ο διακρατικός παρεμβατισμός. Τα ισχυρά κράτη δεν επενέβαιναν μόνο στα του οίκου τους, αλλά και στα των άλλων πιο ανίσχυρων κρατών.

Δεν ήταν αρκετή η θρησκεία κι η επιστήμη, για να καθορίσουν τα όρια της φυλετικής «ορθότητας», αλλά χρειαζόταν κι η συμβολή της τεχνολογίας, που πρόσφερε τις προϋποθέσεις για τις μαζικές γενοκτονίες με πολιτισμένα μέσα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δομήθηκαν πάνω στη λογική του εργοστασίου. Μόνο που ήταν εργοστάσια που παρήγαν μαζικούς θανάτους κι άφησαν την ανθρωπότητα να αναρωτιέται για πάντα σε πιο επίπεδο μπορεί να οδηγήσει η εξουσία την ανθρώπινη φρίκη. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, η ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν ήταν, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουμε, μια μυστική επιχείρηση, που ήξεραν κι εφάρμοζαν ελάχιστοι παράφρονες. Πολλοί αργότερα υποστήριξαν την άγνοια ακόμη και του ίδιου του Χίτλερ. Άλλοι φθάνουν στο αλγεινό σημείο να αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξή τους. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο καθησυχαστικά.

Ο φασισμός κι ο αντιφασισμός ως παιδιά του νόμου (Α΄ μέρος)

Κανένας δεν μας πλάθει ξανά από χώμα και πηλό, /κανένας δεν ευλογεί τη σκόνη μας. /Κανένας.

Δόξα σοι ο Κανένας. /Για την αγάπη σου θέλουμε /ανθίσει. /Σ’ εσέναν /απέναντι.

Ένα Τίποτα /ήμαστε, είμαστε, για πάντα /θα μείνουμε, που ανθίζει: /του Τίποτα, του /Κανενός το ρόδο.

Με /το στύλο φως ψυχής, /το στήμονα έρημο ουρανού, /τη στεφάνη κόκκινη /από τη λέξη πορφύρα, που τραγουδούσαμε /πάνω, ώ πάνω /απ’ τ’ αγκάθι. Paul Celan, Ψαλμός (Του κανενός το Ρόδο)

Υπάρχουν απαγορευμένες ιδέες; Το ερώτημα μοιάζει πολύ αφελές, αλλά η καταφατική απάντηση σ’ αυτό είναι όχι μόνο ανόητη, μα κι επικίνδυνη για την δικαιολόγηση οποιασδήποτε ολοκληρωτικής λογικής. Μπορεί κανείς να σου απαγορεύσει να σκεφτείς πώς να βλάψεις τους άλλους; Μπορεί κανείς να σου απαγορεύσει να είσαι φασίστας; Πόσο μάλλον, όταν την απαγόρευση την αποφασίζει το ίδιο το κράτος με νομοθετική ρύθμιση. Στις προθέσεις του κάθε κρατικού μηχανισμού εντάσσονται, στα πλαίσια της διατήρησής του στη ζωή, οποιεσδήποτε ενέργειες θα του διασφαλίσουν ότι όλα βαίνουν ομαλώς για την κρατική αρμονία. Δε θα περίμενε βεβαίως κανείς οιαδήποτε κυβέρνηση να πράξει διαφορετικά. Μ’ ένα διάταγμα –που παρεμπιπτόντως, ως λέξη έχει την ίδια ρίζα με τη διαταγή, απλώς αλλάζεις την κατάληξη και η διαταγή γίνεται πιο… ήπια– αποφάσισε, λοιπόν, η παρούσα εξουσιαστική κουστωδία να απαγορεύσει τις ιδέες που απειλούν τη δημοκρατία και υποκινούν σε ανατρεπτικές πράξεις. Πέρα από το ό,τι τέτοιες διατυπώσεις χωρούν πολλούς υποψηφίους, χωρίς να εξαιρούνται απ’ αυτές κι οι αναρχικοί, διακρίνονται τα ίχνη ενός φονταμενταλιστικού τύπου παραλογισμού. Ο φασισμός, για τον οποίον τόσο κόπτονται όλοι οι δημοκράτες, δεν μπορεί να απαγορευτεί. Το ό,τι ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει να θεωρεί λογικές ή αποδεκτές τις φασιστικές ιδεοληψίες ή, ακόμη χειρότερα, επιθυμητές, δε σημαίνει ότι μπορεί να παύσει, επειδή του το απαγορεύει κάποιος νόμος.

Εγκληματίας εννέα μηνών

Έχουμε ξαναμιλήσει για τη φύση του νόμου και θα ξαναμιλήσουμε ευκαιρίας δοθείσης. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η είδηση είναι αυτή που μας παρέχει ένα ακραίο παράδειγμα εξουσιομανίας σε βαθμό που αγγίζει το κωμικοτραγικό. Ο λόγος γίνεται για το περιστατικό που συνέβη στο Πακιστάν και συγκεκριμένα στο προάστιο της Λαχώρης. Οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν, πετώντας πέτρες στους ελεγκτές του φυσικού αερίου, που είχαν πάει για να εξακριβώσουν τυχόν πειραγμένους μετρητές.

Συλλήψεις σε πορεία στο Άμστερνταμ

Οι  μπάτσοι «την έπεσαν» σε πορεία στο Άμστερνταμ το Σάββατο, κατά την επέτειο της ψήφισης του νόμου που απαγορεύει τις καταλήψεις κτιρίων.

Εκατοντάδες διαδήλωσαν υπέρ των καταλήψεων και οι μπάτσοι συνέλαβαν 17 άτομα λόγω παραβίασης των όρων της άδειας που δίνει η αστυνομία για πορείες.

Γαλλία: για τη δίκη του Villiers-le-Bel

Ακολουθεί μια προκήρυξη από  επιτροπή υποστήριξης των διωκόμενων του Villiers-le-Bel για την επερχόμενη δίκη, οι κατηγορίες της οποίας αφορούν σε «απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού». Το περιβάλλον και οι συνθήκες μετά τις εξεγέρσεις των προαστίων στη Γαλλία δημιουργούν ένα άλλο σκηνικό απ’ αυτό που γνωρίζουμε στην Ελλάδα, κι αυτό φαίνεται, ίσως, και στο λόγο που εκφράζεται.

«…Και φόρεσε κουκούλα όταν σε βρίζουνε…» (Ν. Άσιμος)

Το «υπουργείο προστασίας του πολίτη» έρχεται να πορευτεί στα χνάρια των μέτρων της ΝΔ «για την προστασία του κοινωνικού συνόλου», χρησιμοποιώντας ενάντια στους διαδηλωτές τις επιβαρυντικές διατάξεις του γνωστού πλέον και ως «κουκουλονόμου».

Οι επιβαρυντικές διατάξεις αυτού του νόμου τέθηκαν σε εφαρμογή, από τους νέους διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο από τότε που ανέλαβαν, εναντίον διαδηλωτών που συνελήφθησαν κατά την πορεία της 17 Οκτωβρίου στη Νίκαια.

Ανεξάρτητα από την δικαστική εξέλιξη που θα έχει αυτό το συμβάν, εκείνο που χρειάζεται να ληφθεί υπ’ όψη είναι η ενότητα των σκοπών και των μέσων που χρησιμοποιούνται από τους κρατούντες ενάντια σ’ όσους αγωνίζονται.

Αυτή η ενότητα εκφράζεται από τους εκάστοτε διαχειριστές. Είτε λέγονται Πασοκ ή ΝΔ, είτε πρόκειται για κάποιο ανάλογο κομματικό μηχανισμό ή σχηματισμό κομμάτων.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξενίζει αυτή η συνέχεια. Αντίθετα,  είναι αναμενομένη. Γι’ αυτό μόνο δημοκρατικές αυταπάτες  μπορεί να σπείρει ή να καλλιεργεί η οποιαδήποτε έκπληξη και απορία για το γεγονός της εφαρμογής αυτού του νόμου.

Εκείνο που έχουμε υπ’ όψη μας είναι πως ΚΑΙ οι νόμοι είναι τα μέσα για την επιβολή της κρατικής βίας και την συνέχιση της υποταγής. Και πως το νομικό οπλοστάσιο είναι τόσο μεγάλο και ανεξάντλητο ώστε να καταντά εντελώς ανούσια(αν δεν γίνεται μέσα από σκοπιμότητες)κάθε επιδίωξη των αγωνιζόμενων ανθρώπων να αχρηστεύσουν  ένα μικρό μέρος από το αποθηκευμένο και συνεχώς ανανεούμενο υλικό.

Δημοσιεύτηκε από την Συσπείρωση Αναρχικών

Δηλώσεις και …δημοσιεύματα

«Αν υπάρχουν ζητήματα που αφορούν την τήρηση των νόμων και πράξεις που αντιβαίνουν στην ανθρώπινη ζωή που απειλούν την ανθρώπινη ζωή, πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος».

Ποιος δήλωσε τα παραπάνω; Μα φυσικά ο πρόεδρος του ΣΥΝ/ΡΙΖΑ (στη συνέντευξη τύπου στο Ζάππειο) που έβαλε στην άκρη τους παλιούς «προβληματισμούς» για τον αντιτρομοκρατικό. Φαίνεται πως με το ±3% αισθάνεται …σύριζα στο χείλος του εξωκοινοβουλίου.

Στο μεταξύ τα ΜΜΕ, (βαποράκια) μιλούν για «φιλικές συζητήσεις», που έχουν λάβει χώρα στην ασφάλεια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και για πλήθος στοιχείων που έχουν προκύψει, καθώς και για την αλλαγή στάσης των 3 από τους 4 συλληφθέντες, οι οποίοι με πολυσέλιδες προανακριτικές καταθέσεις, αναφέρουν με λεπτομέρειες τις παρέες τους, τις δράσεις τους και τις επαφές τους, ενώ ένας από αυτούς καταλήγει πως: «η προάσπιση των δικαιωμάτων γίνεται με ειρηνικά και οργανωμένα κοινωνικά κινήματα και όχι με θύματα αθώους ανθρώπους…» http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100114_27/09/2009_331031

Επίσης στα δελτία ειδήσεων των 8.00, προαναγγέλθηκαν και νέα εντάλματα σύλληψης, που φτάνουν τα 7. Συνολικά, δηλαδή, μιλούν για 17 άτομα.