ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ» ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ (Μέρος Β΄)

Η αναρχική άποψη

Όπως ειπώθηκε και στην αρχή η τοξικοεξάρτηση είναι ένα από τα μέσα καταστολής, το οποίο χρησιμοποιείται από το κράτος ενάντια στην κοινωνία προκειμένου να την κρατά υποταγμένη και με αυτό τον τρόπο.

Το ερώτημα στο οποίο έχουμε κληθεί εξ αρχής να τοποθετηθούμε είναι η αποποινικοποίηση και η «ελεύθερη» διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών.

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι αρκετά τα ερωτήματα-διλλήματα που τίθενται κατά καιρούς και για τα οποία αναζητείται μια απάντηση. Όμως κάθε ερώτημα έχει μια αφετηρία. Κι αυτή η αφετηρία είναι που καθορίζει και την απάντηση που αναζητείται.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα η ερώτηση βασίζεται στη διερεύνηση των προβλημάτων που υποτίθεται πως προκαλούνται από την απαγορευτική πολιτική. Η διατύπωση «απαγορευτική πολιτική» είναι που προσδιορίζει ευθύς εξ αρχής την δυνατότητα μεταβολής αυτής της πολιτικής.

ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ» ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ (Μέρος Α’)

Η πολυμέτωπη επίθεση των εξουσιαστών ενάντια στις ανθρώπινες κοινωνίες ενισχύεται με τη χρήση του πανίσχυρου όπλου της τοξικοεξάρτησης. Η παγκόσμια κυριαρχία επενδύει και κερδίζει αμύθητα ποσά από τη διακίνηση και εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

Αν, όμως, ο σκοπός της εξάπλωσης της νάρκωσης ήταν μόνο η κερδοφορία τα πράγματα θα ήταν κάπως πιο απλά. Όμως, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η εξάπλωση αποσκοπεί στην ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση της εξάρτησης και της αποδιοργάνωσης ατόμων και κοινωνικών συνόλων.

Η επικινδυνότητα αυτού του μέσου, που στα χέρια των εξουσιαστών έχει μετατραπεί σε ένα εργαλείο με πολλά αποτελέσματα, είναι αδιαμφισβήτητη.

Όσο το κράτος επιτυγχάνει το άπλωμα της αποξένωσης ανάμεσα στους ανθρώπους, αποστειρώνει τους χώρους επιβίωσης τους και αδρανοποιεί τα ανθρώπινα αντανακλαστικά απέναντι στην καταστολή, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, τόσο περισσότερο προωθείται η υποκατάσταση των ανθρώπινων αναγκών. Η τοξικοεξάρτηση (και εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί πως αυτή δεν αφορά μόνο τους χρήστες ηρωίνης), σαν ένα ισχυρό μέσο υποκατάστασης έρχεται να συμπληρώσει ένα κύκλο τον οποίο η εξουσία προσπαθεί συνεχώς να διευρύνει μέσα στον κοινωνικό χώρο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 200 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΗΕ…

Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν ότι οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών είναι περισσότεροι από 200 εκατομμύρια, ενώ ο τζίρος από το ναρκωεμπόριο εκτιμούν ότι φθάνει τα 270 δις ευρώ.

Μ’ αφορμή αυτούς τους υπολογισμούς πολιτικοί, όπως ο πρώην πρωθυπουργός του ισπανικού κράτους Φελίπε Γκονθάλεθ, υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία μια διεθνής διάσκεψη που θα εξετάσει το …ενδεχόμενο νομιμοποίησης των ναρκωτικών με το σκεπτικό ότι κανένας μεμονωμένο κράτος δεν θα μπορούσε να αναλάβει από μόνο του ένα τέτοιο κόστος.

Πολλά τα χρήματα θα σκεφτούν ορισμένοι για να υπάρχουν διαφυγόντα κέρδη για τους κατεξοχήν μεγαλέμπορους ναρκωτικών όπως τα κράτη. Και όμως λαθεύουν.

Και τι κακό υπάρχει σ’ αυτό θα υποστηρίξουν πολλοί άλλοι, αφού είναι άδικο να φυλακίζονται οι τοξικοεξαρτημένοι επειδή λόγου χάρη κλέβουν για να προμηθεύονται την δόση τους. Και όμως και αυτοί λαθεύουν.

Εκτός και αν ξαφνικά οι εξουσιαστές έχουν γίνει τόσο πονόψυχοι και τόσο ευαίσθητοι που δεν αντέχουν άλλο τόση κοινωνική αδικία… Και όμως, η νάρκωση και η εξάρτηση παραμένουν ένα από τα σημαντικότερα μέσα υποδούλωσης και κοινωνικού ελέγχου που διαθέτουν οι εξουσιαστές. Οι κυρίαρχοι εννοείται πως δεν προτίθενται να παραιτηθούν με την βούληση τους από την χρήση του.

Μόνο, λοιπόν, εκ του πονηρού καλλιεργούν τέτοιου είδους κοινωνικές αυταπάτες τόσο οι ίδιοι όσο και εκείνοι που επίσης προβάλλουν τα ίδια επιχειρήματα ως αντίθετοι σε απαγορευτικές πολιτικές. Και όσο για τους τελευταίους, αυτοί είναι απαραίτητοι σε κάθε τέτοια «αλλαγή πλεύσης», αφού χρησιμοποιούνται ως τα κοινωνικά δεκανίκια των εξουσιαστικών επιλογών.

Τέλος, λοιπόν, με το κουτόχορτο. Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε…

Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών