Η Μηχανή στα κεφάλια μας (Μέρος Β΄)

Ο Αληθινός Εαυτός

Μέσω της αναγνώρισης, η οποία είναι μια φυσιολογική ψυχολογική βάση της ανάπτυξης της προσωπικότητας, η αρχική ταυτότητα του προσώπου απλώνεται σε κάτι όλο και περισσότερο, στην διαδρομή του προς τον αληθινό του εαυτό. Αυτή η διαδικασία της αναγνώρισης γίνεται παθολογική μόνο όταν δεν διατηρείται η συνέχεια της προσωπικότητας, δηλαδή όταν υπάρχει μια διάσπαση του νου σε δύο, δίνοντας λαβή για μια νέα ψυχική κατασκευή του ψευδούς εαυτού. Αυτή η ρήξη του νου είναι δυστυχώς ακριβώς αυτό που συμβαίνει μέσω της υποχρεωτικής κατάρτισης και εκπαίδευσης των σύγχρονων πολιτισμένων ανθρώπων. Αντιθέτως, η ανάπτυξη του φυσικού και υγιούς ανθρώπινου νου δεν συνεπάγεται απότομες οριοθετήσεις μεταξύ των διαφόρων σταδίων και των λειτουργιών του. Ο αληθινός εαυτός είναι η συνέχιση και το αποκορύφωμα του πραγματικού εαυτού και αναπτύσσεται έξω από αυτόν, ακριβώς όπως ο πραγματικός-αυθεντικός εαυτός αναπτύσσεται έξω από τον αρχέγονο εαυτό. Εν ολίγοις, η ψυχική πραγματικότητα αποτελείται από τον αρχέγονο εαυτό, μαζί με τον πραγματικό εαυτό. Η δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ τους είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του αληθινού εαυτού. Ο αληθινός εαυτός είναι κάτι που εξελίσσεται/προοδεύει. Ο τραυματικός πολιτισμός δεν έχει εξαλείψει τον αρχικό εαυτό, αλλά έχει σταματήσει τη ροή των αρχέγονων ιδεών προς τη συνειδητότητα, η οποία αναχαιτίζει ή στρεβλώνει την υψηλότερη/ωριμότερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Για να ξαναρχίσει η βαθιά σκέψη στον ανθρώπινο νου, έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει ο αληθινός εαυτός, είναι απαραίτητο να βουτήξουμε πίσω και τελικά να διαλύσουμε τον πολιτισμό, εσωτερικά και εξωτερικά.

Η Μηχανή στα κεφάλια μας (Μέρος Α΄)

O στοχαστής Glenn Parton με κείμενο του, που δημοσιεύθηκε στο Green Anarchist το καλοκαίρι του 1997, αναλύει ορισμένες από τις αιτίες και τις επιδράσεις ψυχολογικών, βιολογικών και πολιτιστικών παραγόντων στην συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση.

Εισαγωγή

«Η περιβαλλοντική κρίση που αποτελείται από την υποβάθμιση και την ασύδοτη καταστροφή μικρο/μακρο οικοσυστημάτων ανά τον κόσμο, συνεπάγεται την εξάλειψη αμέτρητων άγριων πλάσματων σε αέρα, γη και θάλασσα, με πολλά είδη να βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης ή και σε εξαφάνιση ήδη. Οι άνθρωποι που παθητικά επιτρέπουν να συμβεί αυτό, για να μην αναφέρουμε εκείνους που ενεργά το προωθούν για οικονομικούς ή άλλους λόγους, βρίσκονται ήδη σε κοντινή απόσταση από το δρόμο της παραφροσύνης. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την καταστροφή του πλανήτη, επειδή είναι υπερβολικά απασχολημένοι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η περιβαλλοντική κρίση έχει τις ρίζες της στην ψυχολογική κρίση του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτό καθιστά κρίσιμη την αναζήτηση για μια οικο-ψυχολογία, και γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα, τι φοβερό πράγμα συμβαίνει στο σύγχρονο ανθρώπινο νου, γιατί συμβαίνει, και τί μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό».

Οι μηχανές στην υπηρεσία της εξουσίας: ο Αρχιμήδης ως η μηχανή του πολέμου

Από τα θεωρητικά του έργα, που περιγράφουν τις εφευρέσεις του, ελάχιστα σώζονται. Τις περισσότερες κατασκευές του τις γνωρίζουμε από ανακατασκευές μεταγενέστερων εφευρετών. Ξέρουμε ότι και ο DaVinciείχε στα χέρια του κάποιο απ’ τα πρωτότυπα έργα του Αρχιμήδη ή τουλάχιστον μια απ’ τις αρχικές εκδόσεις, κάνοντας ανακατασκευές μηχανών του: το ατμοπολυβόλο και το οδόμετρο. Εκτός απ’ τον DaVinci, ήταν πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν να ανακατασκευάσουν τις μηχανές του και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα. Οι σημαντικότερες γνωστές εφευρέσεις του Αρχιμήδη ήταν τα εμπρηστικά κάτοπτρα, οι υδραυλικοί του μηχανισμοί (ατέρμων κοχλίας, υδραυλικό ρολόι), οι μηχανισμοί με γρανάζια (οδόμετρο, πλανητάριο ή ουράνια σφαίρα) και οι μηχανισμοί έλξης και ανύψωσης βαρών (γερανοί, πολεμικές μηχανές).

Οι μηχανές στην υπηρεσία της εξουσίας: Κι όμως ο Ήρωνας είχε το θεό του!

Τί είναι μια μηχανή μπροστά στη λογική που την εφηύρε; Αν δεν είχε ο εφευρέτης μια ιδέα και έναν σκοπό να τον θρέψει, δε θ’ αφιέρωνε τόση ενέργεια, για να την φτιάξει. Ο εφευρέτης δεν είναι δημιουργός, δεν εκφράζει αυθόρμητα το πηγαίο ποτάμι που ξεχειλίζει μέσα του. Υλοποιεί έναν σκοπό. Και σκοπό στη ζωή, αυστηρή πειθαρχία δίχως το πρωτόλειο έστω πάθος για απελευθέρωση έχουν όσοι μένουν πιστοί σε μια εξουσία.