ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ…

«Τι είναι αυτό το σημάδι στο δάχτυλο σου;» ρώτησε ο μικρός Ταρού, καθώς στριφογύριζε για να βολευτεί καλύτερα στο δέρμα βίσωνα που κάλυπτε το έδαφος της σκηνής. Αυτός και οι φίλοι του είχανε αποφασίσει να μην συμμετέχουν στη συντροφιά του κυνηγιού εκείνη την παγωμένη μέρα. Εξ άλλου, η παρέα του Σιάθ ήταν πάντοτε μια ελκυστική πρόταση. Τόσο ελκυστική μάλιστα, που συχνά άφηναν το παιχνίδι τους, ακόμη και τις βουτιές στα ανοιξιάτικα λιβάδια, για να ακούσουν τις ιστορίες του. Τους άρεσε να ακούν αφηγήσεις για «αυτά που έγιναν παλιά», όπως συνήθιζαν να λένε οι γεροντότεροι της φυλής. Ίσως όμως αυτό που τους γοήτευε πραγματικά δεν βρισκόταν στην αίγλη της εξιστόρησης, αλλά στο γεγονός πως γνώριζαν ότι όσα άκουγαν ήταν πέρα για πέρα αληθινά.

Οδοφράγματα και συγκρούσεις από καταληψίες μαθητές στη Γαλλία

Και ενώ σ’ ολόκληρη την Γαλλία φουντώνει η κοινωνική αναταραχή με εκατομμύρια ανθρώπους να διαδηλώνουν και να απεργούν λίγο πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για την συνταξιοδοτικό, μαθητές 850 λυκείων κινητοποιούνται σε διάφορες πόλεις όπως στο Παρίσι, την Ναντ, την Λιόν, την Λιλ κ.α.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ…

«Οι Διευθυντές των σχολείων και οι λοιποί καθηγητές οφείλουν να παρέμβουν συμβουλευτικά προς τους μαθητές, ώστε αυτοί να αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά τους αυτή (κατάληψη σχολικών συγκροτημάτων και διακοπή λειτουργίας σχολείων» συνιστά αξιόποινη πράξη, η οποία διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 5 έτη».

Πίσω από το συγκεκριμένο φιρμάνι βρίσκεται ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Ευάγγελος Μπακέλας, ο οποίος δεν παρέλειψε να προσθέσει ότι «οι γονείς των μαθητών πρέπει να πληροφορηθούν, δια του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κάθε σχολείου, ότι σε περίπτωση που παραλείπουν να αποτρέψουν τα ανήλικα τέκνα τους –μαθητές από την διάπραξη του παραπάνω αδικήματος, τελούν αυτεπάγγελτα διωκόμενοι (άρθρο 360ΠΚ)».

ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – 100 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΚΟΜΗ

Αφίσα από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990

Και οι καταληψίες μαθητές δείχνουν να αντέχουν, αφού οι καταλήψεις αυξάνονται κυρίως στην Θεσσαλονίκη και στην Αχαΐα. Ποδαρικό, λοιπόν, έκαναν οι μαθητικές καταλήψεις στην νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, αλλά και στην φθινοπωρινή περίοδο των κινητοποιήσεων που, για την ώρα, πάσχει από οποιαδήποτε ανησυχητική για τους εξουσιαστές κατάσταση.

Το κράτος γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των μαθητικών χώρων, την προϊστορία των κινητοποιήσεών τους, αλλά και το γεγονός ότι αν φουντώσουν οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις ο κίνδυνος μιας γενικότερης κοινωνικής ανάφλεξης είναι μεγάλος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι τόνοι έχουν πέσει στα χαμηλά, τα δημοσιεύματα που παραδοσιακά εντείνονταν και στόχευαν στην συκοφάντηση είναι σχεδόν ανύπαρκτα, ενώ ελάχιστη δημοσιότητα πήραν και οι εκβιαστικές δηλώσεις της υφυπουργού Παιδείας περί παράτασης των διδακτικών ωρών ώστε να αναπληρωθούν οι «χαμένες» ώρες.

Η ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ…

Το έργο χιλιοπαιγμένο. Προτού ασκηθεί η άμεση βία των κατασταλτικών του μηχανισμών, το κράτος φροντίζει να δυσφημήσει όσους κινητοποιούνται, να διαστρεβλώσει το περιεχόμενο της κινητοποίησης τους, να τους απομονώσει και να τους εκβιάσει για να τους αναγκάσει, τελικά, να υποχωρήσουν.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι δηλώσεις της υπουργού παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου, που ισχυρίστηκε ότι «το κλειστό σχολείο χρησιμοποιείται από εξωσχολικούς ή και πιθανώς από κόμματα ως πεδίο σύγκρουσης με την κυβέρνηση», ενώ επίσης πρόσθεσε ότι «η κατάληψη, από ακραία μορφή αγώνα, δεν μπορεί να γίνει καθημερινότητα και να δημιουργεί προβλήματα στο δημόσιο σχολείο».

ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ…

Πυκνώνουν οι καταλήψεις τόσο στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα όσο και σε διάφορες επαρχιακές πόλεις όπως η Καλαμάτα, τα Χανιά και η Κέρκυρα.

Η αρχή έγινε για να δοθεί μια άμεση απάντηση στις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας για δραστική μείωση των απουσιών και παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις ότι οι απουσίες απλώς θα επανέλθουν στα όρια που είχαν τεθεί πριν την περσινή αύξηση λόγω του κινδύνου της πανδημίας, οι μαθητές που κινητοποιούνται δεν υποχωρούν.