Ωδή εις τον μαθητευόμενο μάγο Tsipralex!

Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Και μηλιές κι αχλαδιές και χουρμαδιές, μη σου πω, άμα λάχει. Δεν κατάλαβα, μόνο με ευρώ και δολάρια γιομίζει το καλάθι της νοικοκυράς; Τα ρούβλια, τα γουάν και τα ριάλια τα πέρσικα (όχι του πεζεβέγκη που λέει το άσμα) δεν μας κάνουν; Αυτό απασχόλησε νυχθημερόν και τον τρισμέγιστο Tsipralex μήνες προτού εσύ, έτοιμε να τον καταδικάσεις δια παντός στο πυρ το εξώτερον, φίλτατε αναγνώστη, στηθείς σα χάνος στην δημοψηφισματικη ουρά, ν’ «αποφασίσεις» για το μέλλον σου. «Χρόνους και καιρούς» λοιπόν πριν τα «ναι» και τα «όχι», τα δημοψηφίσματα, τις μαγγανείες κι αγυρτείες, ο πολυχρονεμένος μας βεζύρ… εχμ, πρωθυπουργός είχε, σου λέει, οργώσει την υδρόγειο, αναζητώντας ως άλλος Κολόμβος (ελλείψει ωστόσο αυγού), λύση (χαχαχα) προτού το «αβύθιστο» σκαρί της ελλαδικής οικονομίας βρει στα βράχια της Πειραϊκης. Το λοιπόν μίλησε με Πούτιν, τα ’πε και στους κινέζους (που έκαναν τον «κινέζο»), μέχρι στο ρόδο του Ισπαχάν  έφθασε η χάρις του.