Μίσος ανήκατε μάχαν!

Μίσος ταξικό, μίσος μηδενιστικό, μίσος έτσι, μίσος γιουβέτσι, μίσος στο φούρνο με πατάτες και δενδρολίβανο. Το μίσος ως φθηνότατο ιδεολόγημα, ως εργαλείο αφομοίωσης κι εκφυλισμού της φυσικής τάσης προς ανυπακοή. Το μίσος ως συνεκτικός ιστός, για την πολιτικοποίηση και κεφαλαιοποίηση, από την αριστερά, της αντίδρασης των ανθρώπων στις βουλές της κυριαρχίας. Όπως κι αν έχει, το να γίνεσαι απάνθρωπος, να υποβιβάζεις την ακεραιότητα του ήθους σου σε επίπεδο βρακολάστιχου και να παραδίδεις, αμαχητί, το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουν οι καταπιεσμένοι (αυτό της αγάπης για τον άνθρωπο, για την ίδια τη ζωή) στους καταπιεστές, είναι σαν να πηγαίνει ο λύκος οικιοθελώς στον οδοντογιατρό, προς αφαίρεση των κυνοδόντων του.

Αγάπη και Αναρχία

Είναι πράγματι περίεργο, πώς τρεις από τις πιο συχνές και καίριες λέξεις τής Ελληνικής σε μεγάλη χρήση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι λέξεις αγαπώ/αγάπη, φιλώ/φίλος και έρωτας, παραμένουν άγνωστες ως προς την ετυμολογική τους προέλευση.
Το ρήμα ἀγαπῶ (από το οποίο παρήχθη το ουσιαστικό ἀγάπη, μόλις τον 3ο αιώνα π.Χ.), μολονότι απαντά ήδη στον Όμηρο (Οδ. Ψ 214 «οὕνεκά σ’ οὐ τό πρῶτον, ἐπεì εἶδον, ὧδ’ ἀγάπησα») και χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη έκταση σε όλη την αρχαιότητα φθάνοντας μέχρι σήμερα (πβ. λ.χ. Πλάτωνος Πολιτεία 330c «ὥσπερ γάρ οἱ ποιηταì τά αὑτῶν ποιήματα καì οἱ πατέρες τούς παῖδας ἀγαπῶσι»), δεν μάς είναι ακόμη γνωστή η ετυμολογική του προέλευση. Χαρακτηρίζεται στα ειδικά λεξικά ως «αγνώστου ετύμου». Μία ετυμολογική υπόθεση (τού 1991) που δέχεται τελευταία στο ετυμολογικό του Λεξικό τής Αρχαίας Ελληνικής ο Robert Beekes είναι: ἀγαπῶ < ἄγα(ν) «πολύ» + πᾶ- «προστατεύω» (από μια ρίζα *pa- «προστατεύω»), ήτοι από μια αρχική σημασία «προστατεύω πολύ».
Άγνωστη –αξίζει να σημειωθεί– θεωρείται και η ετυμολογία τού συνώνυμου ρήματος φιλῶ (παράγωγο τού φίλος) που είναι η κατεξοχήν λέξη που σήμαινε «αγαπώ» στην αρχαία ήδη από τον Όμηρο ( πβ. Ιλ. Θ 343 «ὅς τις ἀνήρ ἀγαθός…τήν αὐτοῦ φιλέει [ενν. γυναῖκα] καì κήδεται ὡς καì ἐγώ τή ἐκ θυμοῦ φίλεον») και που εξελίχθηκε στη σημερινή σημασία «ασπάζομαι, δίνω φιλί» (τη σημασία αυτή την είχε –παράλληλα προς τη σημασία τού «αγαπώ»– ήδη στα μετά τον Όμηρο χρόνια: «φιλούν στο στόμα» έναντι «φιλούν στα μάγουλα» παραδίδει ο Ηρόδοτος «φιλέονται τοῖσι στόμασι»– «τάς παρειάς φιλέονται»). Για τη λέξη υπάρχει μια ετυμολογική υπόθεση που τη συνδέει με μια ρίζα, που θα έδινε ως αρχική για τη λέξη φίλος, απ’ όπου προέρχεται το φιλῶ, τη σημασία «αυτὀς που βρίσκεται κοντά».
Και ο ἔρωτας (αρχ. ἔρως, ἔρωτος) που παράγεται από το πολύχρηστο, στην αρχαία, ρήμα ἔραμαι «ερωτεύομαι, αγαπώ με πάθος» (που έδωσε και τα ἐραστής, ἐράσμιος, ἀνέραστος, Ἐρατώ) μάς είναι ετυμολογικά επίσης άγνωστος. Τόσο που ο ετυμολόγος Beekes διερωτάται μήπως το ἔραμαι είναι προελληνική λέξη!  (Γιώργος Μπαμπινιώτης, Ετυμοπερίεργα)

ΚΟΜΜΑΤΑ «ΠΑΡΙΕΣ» ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ «ΜΙΣΟΥΣ»…

«Η ανοχή, επιφυλάσσοντας στους ηττημένους έναν βαθμό εξουσίας και ασφάλειας, και διατηρώντας ανοικτό το ενδεχόμενο αναστροφής της ήττας τους, συντηρεί την αντιπολίτευσή τους, ενώ επιτρέπει στον νικητή να εφαρμόσει τα προγράμματα και τις πολιτικές του». S.F. Hartenberg, «Εξτρεμισμός και Ανοχή στην Πολιτική» (1967)

«Ο παρίας ενδέχεται να αγνοείται παθητικά, να απομονώνεται απροκάλυπτα, θα μπορούσε να περιορίζεται επιθετικά ή ακόμη και να τίθεται εκτός νόμου, και θα μπορούσε να δει τις πολιτικές θέσεις του να αφομοιώνονται από τα καθιερωμένα (mainstream) κόμματα. Θα μπορούσε, επίσης, να προσκαλείται σε συμφωνίες συνεργασίας (εκλογικά καρτέλ, ειδικές συμφωνίες σε ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο, ή ακόμη συμμετοχή σε κυβερνήσεις). Μπορούμε ακόμη να παρατηρήσουμε μια στρατηγική αλληλουχία των αντιδράσεων, καθώς τα κυρίαρχα κόμματα αναζητούν κάποια προσέγγιση που είτε περιορίζει είτε εξαφανίζει το μη αποδεκτό κόμμα. Εδώ μπορούμε να δούμε την εξέλιξη ενός κόμματος από παρία σε πλήρη παίκτη». William M. Downs, «Πολιτικός Εξτρεμισμός στις Δημοκρατίες, Η καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας»

Αλληλοδιαδεχόμενες οικονομικές «κρίσεις», «έλλειμμα δημοκρατίας και παγκοσμιοποίηση», «απουσία στιβαρής πολιτικής ηγεσίας», «ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα», «ξενοφοβία και προσφυγικό», «διεθνής πόλεμος στην Συρία», «τρόμος από τους τζιχαντιστές στην Γαλλία», «πολιτικός εξτρεμισμός και κόμματα παρίες στο προσκήνιο», «η δημοκρατία αντιμέτωπη με τον εξτρεμισμό».

Συνήθεις διατυπώσεις και εκφράσεις πολιτικής «αγωνίας» για το μέλλον της δημοκρατίας, την «άνοδο των ακραίων» σε μια «Ευρώπη πολιτικά γερασμένη», με κοινωνικά προβλήματα, που διογκώνονται χωρίς κάποια «λύση», όπως διατείνονται περισπούδαστοι εκπρόσωποι και εκφραστές του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, ιδιαιτέρως ανησυχούντες.

Ο παράδεισος κλειδώθηκε και τα κλειδιά πετάχτηκαν στον υπόνομο

Το γέλιο είναι όπλο, όπως κι η διακωμώδηση. Και μάλιστα, ισχυρότερο από μια αρμαθιά καλάσνικοφ. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μεσαίωνα συχνά απαγορευόταν και μάλιστα ήταν ένα απ’ τα πιο μεγάλα αμαρτήματα. Το σκοτάδι, κάθε σκοτάδι, φοβάται το γέλιο. Και θέλει να το σκοτώσει, να το κάνει να πάψει, γιατί, όταν γελάμε, εκμηδενίζουμε την εξουσία του σκότους.

Όμως, οι γελοιογράφοι του Charlie Hebdo τί διακωμωδούσαν; Πρόσβαλαν μια θρησκεία; Την θρησκευτική ευαισθησία ή μια εξουσιαστική διαδικασία; Όταν όμως τα ανθρωποειδή «απαντούν» στο μολύβι του σκιτσογράφου με αυτό των τυφεκίων μάχης, ερωτήματα όπως το ανωτέρω έχουν αλήθεια καμία σημασία; Ό,τι προάγει το μίσος, όσο κι αν οι πάσης φύσεως εξουσιαστές προσπαθούν να το γαρνίρουν με θρησκευτικούς, πολιτικούς κι επαναστατικούς φιόγκους, είναι πρελούδιο υποδούλωσης κι όχι απελευθέρωσης. Το γέλιο διακωμωδούσε αυτό το μίσος (όπως κι αντίστοιχου ύφους δογματικά ιδεολογήματα) και το μίσος ήρθε να του απαντήσει με το μόνο όπλο που διαθέτει, τη μεταλλική ριπή. Κι όμως, το γέλιο σε αυτή την περίπτωση έμεινε άφοβο κι ας δεχόταν απειλές. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Η ανθρωπιά και ο αυτοσεβασμός δεν είναι λάστιχο που το τραβάει κανείς όπως τον βολεύει

Η λέξη ανθρωπιά, ανθρωπινότητα κτλ. (ή όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του) σίγουρα έχει χάσει πολύ από το νόημά της μέσα στις συνθήκες βαρβαρότητας που ζει η κοινωνία υπό το ζυγό του κράτους. Αλλά δεν είναι ένα λαστιχάκι που το παίζει και το τραβάει όπως γουστάρει κανείς, δεν υπόκειται σε διαβαθμίσεις, περιπτώσεις και «περιπτωσούλες»…

Αλλά για τους αναρχικούς και όσους ανθρώπους αγωνίζονται ακόμα, κάποιες λέξεις έχουν ακόμα νόημα.

Ας μην ξεχνάμε την αυταπάρνηση που δείξαν οι ψαράδες κατά το ναυάγιο του Σάμινα που μπήκαν με τα μπούνια μέσα, προσπαθώντας να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

Επίθεση σε κέντρο στρατολόγησης μπάτσων στην Αργεντινή – Έκρηξη σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στη Χιλή

Το πρωί της Δευτέρας σήμερα  πραγματοποιήθηκε επίθεση σε εγκαταστάσεις της αστυνομίας στο Μπουένος Άιρες. Στόχος έγινε το κέντρο στρατολόγησης των μπάτσων στο Parque Chacabuco.