ΜΑΗΣ 1968: 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, Η ΛΗΘΗ ΚΑΙ Η ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ…

«Νομίζω ότι θα μπορούσα να βεβαιώσω ότι η έλλειψη σφαιρικής ανάλυσης, συστηματικής και συνάμα εμπεριστατωμένης, για τις αιτίες απώλειας επαφής ανάμεσα στο κόμμα και στην σπουδάζουσα νεολαία αφ’ ενός και αυτήν την ανεπάρκεια συγκεκριμένων αναλύσεων για την δράση της εργατικής τάξης τον Μάη αφ’ ετέρου, συνέβαλαν στο να εγκαταλειφθεί η δραστηριότητα της σπουδάζουσας και διανοούμενης νεολαίας στο εαυτό της κατά και μετά τον Μάη και να εξωθηθούν οι φοιτητές κατ’ αρχήν και μετά τον Μάη στα τυφλά, συνάρτηση άλλωστε με την γενναιοφροσύνη τους, στις αρχαϊκές αυταπάτες της κυρίαρχης σήμερα αναρχικής ή αναρχίζουσας ιδεολογίας». (Λουί Αλτουσέρ, Μάης «Φοιτητικός» ή Μάης «Εργατικός», Σχετικά με την μελέτη του Μ. Βερρέ για τον «φοιτητικό» Μάη, περιοδ. Πολίτης Μάρτιος 2008, μτφ Άγγελος Ελεφάντης)

Ο «Μάης των προλετάριων», ο «Μάης των φοιτητών», ο «Μάης των εργατών και των άγριων απεργιών», ο «Μάης της αμφισβήτησης», ο «Μάης της επανάστασης της καθημερινής ζωής», ο «Μάης των εξεγερμένων», ο «Μάης των οδοφραγμάτων», ο «Μάης που ηττήθηκε και αφομοιώθηκε», ο «Μάης που ευθύνεται για την παλινόρθωση του γκωλισμού», ο «Μάης που ανησύχησε τα κομμουνιστικά κόμματα», που επανατοποθετήθηκαν (ιδεολογικά και όχι μόνο) στο ευρωπαϊκό κυριαρχικό μοντέλο με τον λεγόμενο ευρωκομμουνισμό.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ –ΣΥΖΗΤΗΣΗ για τον Μάϊο 1968

«ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ» (1) που αρχίζει να γίνεται ΜΗ πρόβλημα…

«Η έσχατη εποχή που προφήτευσε το μαντείο έχει έρθει·
η θαυμαστή τάξη των αιώνων γεννιέται και πάλι». Βιργίλιος

Δεν είναι πρωτόγνωρο «φαινόμενο» μια περίοδος, –χωρίς να καταπιανόμαστε αν έτσι ορίζεται αυθαίρετα ή με ποια κριτήρια, ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα– άλλοτε να χαρακτηρίζεται από μια πύκνωση γεγονότων, που προσδιορίζουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό και άλλοτε από μια «πρωτοφανή» άπνοια.

Οι ανησυχούντες για την δεύτερη περίπτωση, όταν συγκαταλέγονται στους πάσης φύσεως θιασώτες της πολιτικής, εκφράζονται απλά για μιαν ακόμη φορά με περίσσεια υποκρισία. Έτσι κι αλλιώς η πρόθεσή τους είναι να εκπροσωπήσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις, είτε αυτές εκδηλώνονται, είτε όχι. Ούτως ή άλλως, η πολιτική διαχειρίζεται τις υποθέσεις των ανθρώπων, κινητοποιούμενων και μη.