«ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ»

«Δε θέλουμε ν’ απομακρύνουμε τη σάρκα, …. αλλά τη φθορά. Όχι το σώμα, αλλά το θάνατο. Άλλο πράγμα είναι το σώμα και άλλο ο θάνατος, άλλο το σώμα και άλλο η φθορά. Ούτε το σώμα είναι φθορά, ούτε η φθορά είναι σώμα. Και είναι βέβαια φθαρτό το σώμα, δεν είναι όμως φθορά το σώμα. Και το σώμα είναι θνητό, δεν είναι όμως θάνατος το σώμα. Αλλά το σώμα έγινε έργο του Θεού, η φθορά όμως και ο θάνατος εισήχθηκαν από την αμαρτία. Το ξένο λοιπόν θέλω ν’ απομακρύνω, … όχι το δικό μου. Και ξένο δεν είναι το σώμα, αλλά η φθορά… Το σώμα είναι ανάμεσα στη φθορά και αφθαρσία. Απομακρύνει, λοιπόν, τη φθορά και φορά την αφθαρσία. Απομακρύνει αυτό, που πήρε από την αμαρτία και φορά αυτό, που του έδωσε η χάρη του Θεού… Ο στεναγμός, λοιπόν, δεν είναι για το σώμα, αλλά για την επικείμενη φθορά. Και αληθινά το σώμα είναι βαρύ και ενοχλητικό και δυσάρεστο, όχι από τη φύση του, αλλά από τη θνητότητα που αργότερα ήρθε σ’ αυτό». Ιωάννης Χρυσόστομος

Ο τρανσουμανισμός είναι μια τάξη φιλοσοφιών της ζωής, που επιδιώκουν τη συνέχιση και την επιτάχυνση της εξέλιξης και της ευφυούς ζωής πέρα από τη σημερινή ανθρώπινη μορφή και τους ανθρώπινους περιορισμούς μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας, καθοδηγούμενη από αρχές και αξίες που προωθούν τη ζωή.  Max More (1990)

Η παγκόσμια επιβολή δρακόντειων περιοριστικών της ελευθερίας μέτρων με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωναϊού βασίζεται, πρώτα απ’ όλα, στην εμπέδωση του τρόμου, που προκαλείται από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών και μάλιστα, όπως τουλάχιστον μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί επιστήμονες, με ανεξέλεγκτο τρόπο. Ασκήσεις, εκτός των άλλων, υποκρισίας; Δίχως καμμία αμφιβολία.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστηρίζει ότι «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει στάθμιση και αλληλοπεριορισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε…». Φυσικά το να υπερασπίζεται ο Σόιμπλε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σαν αυταξία είναι, ίσως, το καλύτερο ανέκδοτο, που έχουμε ακούσει τώρα τελευταία.

Μίσος ανήκατε μάχαν!

Μίσος ταξικό, μίσος μηδενιστικό, μίσος έτσι, μίσος γιουβέτσι, μίσος στο φούρνο με πατάτες και δενδρολίβανο. Το μίσος ως φθηνότατο ιδεολόγημα, ως εργαλείο αφομοίωσης κι εκφυλισμού της φυσικής τάσης προς ανυπακοή. Το μίσος ως συνεκτικός ιστός, για την πολιτικοποίηση και κεφαλαιοποίηση, από την αριστερά, της αντίδρασης των ανθρώπων στις βουλές της κυριαρχίας. Όπως κι αν έχει, το να γίνεσαι απάνθρωπος, να υποβιβάζεις την ακεραιότητα του ήθους σου σε επίπεδο βρακολάστιχου και να παραδίδεις, αμαχητί, το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουν οι καταπιεσμένοι (αυτό της αγάπης για τον άνθρωπο, για την ίδια τη ζωή) στους καταπιεστές, είναι σαν να πηγαίνει ο λύκος οικιοθελώς στον οδοντογιατρό, προς αφαίρεση των κυνοδόντων του.

12 Φλεβάρη του 2012: Η τελευταία ανεξούσια μάχη στο δρόμο

Στις 12 Φλεβάρη του 2012 η κυβέρνηση με τον τραπεζίτη Παπαδήμου φέρνει για έγκριση από την Βουλή το δεύτερο μνημόνιο. Μεταξύ των μέτρων του νέου μνημονίου περιλαμβανόταν και η μείωση του βασικού μισθού κατά 22% (από 751,39 ευρώ σε 586,08 ευρώ) καθώς και επιπρόσθετη μείωση κατά 10% για τους νέους (έως 25 ετών), για τους οποίους ο βασικός μισθός διαμορφωνόταν στα 510 ευρώ.

Εκείνη την Κυριακή το πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου εκτείνονταν από το Σύνταγμα έως την αρχή της Πατησίων και αντίστοιχα ως την αρχή της Συγγρού, και όλα αυτά από τις 4:30 το μεσημέρι ενώ τα καλέσματα ήταν για τις 5:00. Οι εντολές που είχε η αστυνομία ήταν να διαλύσει τον συγκεντρωμένο κόσμο μπροστά στο Σύνταγμα πνίγοντας την πλατεία με χημικά από τις 6:00 το απόγευμα. Τα γεγονότα, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί και ο κόσμος συγκρούστηκε με την αστυνομία στήνοντας οδοφράγματα, καταστρέφοντας τράπεζες, ενεχυροδανειστήρια και μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Ενώ το κέντρο της Αθήνας φλέγονταν η εικόνα στις τηλεοράσεις είχε παγώσει στην εκκενωμένη πλατεία Συντάγματος δίνοντας έτσι το ψευδές μήνυμα της υποταγής και της ματαιότητας.

Οι θάνατοι Αμερικανών στο Ιράκ ξεπέρασαν αυτούς στο Βιετνάμ

Τα πραγματικά στοιχεία έχουν αποκρυφτεί έντεχνα από το αμερικανικό κράτος, έτσι ώστε να μη φαίνεται ο μεγάλος αριθμός νεκρών Αμερικανών μισθοφόρων στο Ιράκ.

Στο Βιετνάμ είχαν αναφερθεί 58.195 ονόματα Αμερικανών που έχουν καταγραφεί στο Αρχείο Πολέμου του Βιετνάμ στην Ουάσιγκτον.

Κάποιοι είχαν πεθάνει στις ζούγκλες στου Βιετνάμ ή στα νοσοκομεία της Ιαπωνίας ή της Αμερικής.

Αλλά με τον πόλεμο στο Ιράκ συνέβη κάτι διαφορετικό. Το κράτος κατέγραψε ξεχωριστά όσους πέθαναν στο πεδίο μάχης.