Ο ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. Ο λύκος ποτέ δεν φυλάει τα πρόβατα

Κάθε καλοκαίρι αναγεννώνται, μέσα από τις στάχτες των πυρκαγιών, οι πιο κρυφές αλλά και φανερές επιθυμίες αρκετών, για αποτελεσματικότερο κράτος. Συγκρίσεις από κυβερνητικές στάχτες, από χαμένες ζωές, συγκρίσεις πυροσβεστών με μπάτσων, ετοιμότητας και ανικανότητας της μιας κυβέρνησης σε σχέση με μια άλλη.

Όλα τα παραπάνω ενισχύουν τις ουσιαστικές αιτίες των πυρκαγιών, όπως της ανάθεσης, που με την σειρά της δημιουργεί απόσταση του ατόμου από το φυσικό περιβάλλον, όπως της διατήρησης της κρατικής εξουσίας που συμβάλει στην κλιματική αλλαγή, αφού φύση και περιβάλλον για το κράτος σημαίνει «ανάπτυξη», εκμετάλλευση και εξυπηρέτηση της οικονομικής εξουσίας, διαιωνίζοντας αντιλήψεις και συνήθειες όπου ο άνθρωπος δεν είναι μέρος της φύσης, αλλά ένας εξωτερικός παράγοντας που ενίοτε την θαυμάζει σαν έκθεμα μουσείου και ενίοτε την καταστρέφει ή την διαχειρίζεται για οικονομική εκμετάλλευση.