Αυτό το κείμενο είχε γραφτεί με αφορμή το γνωστό «απαγορευμένο» κείμενο, που τόλμησε να γράψει ο Άρης Σειρηνίδης, (η δίκη του άρχισε στις 9 Μαρτίου και θα συνεχιστεί στις 17 του ίδιου μήνα) που χωρίς ουδεμία εξήγηση κόπηκε από τους κινηματικούς ιστότοπους (παρ’ όλα αυτά μπορεί κανείς να το βρει με μια απλή αναζήτηση της φράσης: Άρης Σειρηνίδης Πολιτικοί κρατούμενοι δομές εξουσίας και κοινωνικοί αγώνες στις φυλακές, στο Google!!!).
Αφιερώνεται σε όσους επιμένουν με συνέπεια, αγύριστα κεφάλια του καιρού τους, με όποιο αντίτιμο, χωρίς συμβιβασμούς, να αρνούνται να αποκηρύξουν έστω και το τελευταίο ίχνος ή αποτύπωμα της συμβολής τους σε κάθε προσπάθεια που αποσκοπεί να γκρεμίσει το τείχος του ψεύδους, το πέπλο της σιωπής που καλύπτει την δυσοσμία και το αποκρουστικό προσωπείο κάθε εξουσίας, μικρής ή μεγάλης.
***
«Όταν η συνωμοσία του ψέματος που με περιβάλλει απαιτεί να αποσιωπήσω τον έναν και μοναδικό λόγο αληθείας που μου έχει παραδοθεί, αυτός ο λόγος γίνεται ο ένας και μοναδικός λόγος που επιθυμώ να αρθρώσω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον». (Αντρέ Π. Μπρινκ)
Η επιβολή της λογοκρισίας έχει συνδεθεί σε γενικές γραμμές με μορφές κρατικής διαχείρισης που τείνουν προς τον ολοκληρωτισμό, που επιβάλουν συνθήκες έκτακτης ανάγκης, που θεωρούν πολυτέλεια ή χάσιμο χρόνου την κατασκευή ενδιάμεσων μηχανισμών χειραγώγησης, ή την συνδιαλλαγή με τις διαφορές ομάδες πίεσης που διεκδικούν πολιτικές «ελευθερίες» και δημοκρατικά δικαιώματα.
Anarchy press gr 