Το δημοσιογραφικό bullying και η ιστορία μιας λεζάντας του Λαλιώτη

Κάθε χρόνο, με αφορμή το τριήμερο εκδηλώσεων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973, πλήθος εκπομπών, δημοσιευμάτων αλλά και εκδόσεων βιβλίων έχουν τη τιμητική τους. Θα περίμενε κάποιος ότι 46 χρόνια μετά όλα θα έχουν ειπωθεί και αναλυθεί για εκείνες τις λιγοστές ημέρες του Νοέμβρη. Παραδόξως και εμείς οι ίδιοι διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν σημεία τα οποία ακόμη, είτε τελούν υπό σκιά είτε προκαλούν έντονο εκνευρισμό σε ορισμένους χωρίς, να αναπτύσσεται μια ελάχιστη επιχειρηματολογία. Παράλληλα με το τριήμερο του Πολυτεχνείου, γίναμε οι ίδιοι μάρτυρες, ως αναγνώστες και ως αυτήκοοι, δημοσιογραφικής επίθεσης ενάντια σε βιβλίο που έχει εκδοθεί πρόσφατα και περιλαμβάνει μαρτυρίες προσώπων που σχετίζονται με το Πολυτεχνείο 1973. Μάλιστα στη ραδιοφωνική εκπομπή ο καταγγέλλων δεν ήθελε καν να αναφέρει το όνομα του βιβλίου και τον συγγραφέα του.

Ποια γεγονότα οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 (Μέρος Α΄)

[Καθώς συμπληρώνονται 36 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, είναι χρήσιμο και  δημιουργικό το να επαναφέρονται και να «αναμοχλεύονται» μνήμες. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια περιεκτική παρουσίαση των γεγονότων (από έναν που συμπεριλαμβάνεται στους 300 προβοκάτορες σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΚΚΕ) και φτάνει μέχρι το δημοψήφισμα που προκήρυξε το καθεστώς, που επικράτησε μετά την 21η Απριλίου 1967.]

Η δυναμική της κοινωνικής εξέγερσης είναι απρόβλεπτη ακόμα κι απ’ αυτούς που την οετοιμάζουν ή διαισθάνονται πως έρχεται.

Το να ζει κανείς μέσα σε μια εξέγερση είναι κάτι ανεπανάληπτο, κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί. Κι αυτό το συναίσθημα δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι την εξορκίζουν και την πολεμούν, γιατί τα ανθρώπινα αντανακλαστικά τους έχουν διαβρωθεί, ατονήσει ή μεταλλαχθεί μέσα από τη συνεχή τριβή, επαφή ή συγχώνευση με τις λογικές της εξουσίας. Μερικές φορές έχει σημασία ακόμα και το ποιος θ’ ανάψει το σπίρτο ή θα δημιουργήσει τη μικρή σπίθα, για να απλωθεί η φλόγα της ανθρώπινης επιθυμίας και δημιουργικότητας.

Γιατί η εξέγερση είναι η προϋπόθεση για ένα κόσμο ανθρώπινο. Αυτή η στιγμή είναι ανεπανάληπτη. Τα όσα θ’ ακολουθήσουν, απερίγραπτα. Όσοι βρίσκονται μέσα σ’ αυτό τον δημιουργικό παλμό της κοινωνίας μπορούν να ζήσουν και να αισθανθούν πόση δύναμη κρύβεται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.

Η πορεία των 300 προβοκατόρων

Ανάμεσα στους ύμνους και τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στην εξέγερση του 1973 και στις προσπάθειες να φανεί ένα «μήνυμα» κι ένα «νόημα» σύμφωνα με τις επιδιώξεις των κρατούντων και των διάφορων πολιτικών σχηματισμών τους, εκείνο που εξακολουθεί να ισχύει διαχρονικά είναι πως η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ανήκει σ’ αυτούς που τη δημιούργησαν, που τη δυνάμωσαν, που την έκαναν να παραμένει ο διαρκής εφιάλτης των κάθε είδους εξουσιαστών.

Με κανένα τρόπο δεν συγκαταλέγονται στους δημιουργούς της εξέγερσης όλοι αυτοί που έκαναν τα αδύνατα δυνατά ώστε να αποτραπεί κάθε εξεγερτική κίνηση των αγωνιζόμενων.