Το αέναο κτήνος της πολιτικής

Σ’ όλα τα στήθη, κάποια στιγμή, θα χτυπήσει η καρδιά του κτήνους. Θα διψάει για κέρδος, προδοσία, εκδίκηση. Κάποιοι την ακολουθούν και κάποιοι όχι. Αυτό είναι όλο.

Πέτρος Τατσόπουλος, «Η καρδιά του κτήνους» (1987)

Αυτό που λέμε ταλέντο, η εξαιρετική ικανότητα του καθένα μας, τις περισσότερες φορές είναι και η παγίδα που στήνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Όταν, μάλιστα, αφήνουμε την πολιτική να καθορίσει την τιμή μας, να αναγνωρίσει το ταλέντο αυτό και να το κοστολογήσει αναλόγως, τότε ξυπνάει η καρδιά του κτήνους. Η μια πολιτική συμμαχία φέρνει την άλλη. Ακριβώς την στιγμή που νιώθεις πολύ σπουδαίος, είναι η στιγμή που παύεις να είσαι.

Οι ρωσικές φυλακές και κέντρα κράτησης είναι χειρότερες από το Αμπού Γκράιμπ

O ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μόσχα Lev Ponomarev δημοσίευσε ένα άρθρο για την κατάσταση στις φυλακές και τα κέντρα κράτησης στη Ρωσία. Μεταξύ άλλων αναφέρονται:

«Έχουν γίνει γνωστές πληροφορίες για τα τεκταινόμενα στις φυλακές Αμπού Γκράιμπ του Ιράκ. Μιλούσε όλος ο κόσμος. Ο Πούτιν είπε στους Αμερικάνους: «θέλετε να ανοιχτούμε προς τη Δύση – κοιτάξτε τι γίνεται στο σπίτι σας». Και ο Μεντβέντεβ είπε κάτι παρόμοιο.

Ναι, ήταν ταπείνωση των κρατούμενων. Αλλά δε θανατώθηκαν, δε βασανίστηκαν. Απλά φωτογραφήθηκαν χωρίς ρούχα. Είναι αναμφίβολα άσχημο και εξευτελιστικό.