ΚΡΑΧ: Καταβροχθίζει ο καπιταλισμός τα παιδιά του;

«Η Πέμπτη 24 Οκτωβρίου είναι η πρώτη ημέρα που η ιστορία -έτσι όπως παραδίδεται γι’ αυτό το ζήτημα- ταυτίζει με τον πανικό του 1929. Με βάση την αταξία, τον τρόμο και τη σύγχυση που επικράτησαν, αξίζει ν’ αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Εκείνη την ημέρα 12.894.650 μετοχές άλλαξαν χέρια, πολλές απ’ αυτές με τιμές οι οποίες συνέτριψαν τα όνειρα και τις ελπίδες εκείνων που τις κατείχαν […] Έξω από το χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, στην Μπόαρντ Στριτ, ακούγονταν απόκοσμες φωνές. Πλήθος συγκεντρωνόταν. Ο διευθυντής της Αστυνομίας Γκρόβερ Γουάλεν έμαθε ότι κάτι συνέβαινε κι έστειλε ένα ειδικό απόσπασμα της αστυνομίας στη Γουόλ Στριτ για την τήρηση της τάξης. […] Ένας εργάτης εμφανίστηκε στην κορυφή ενός ψηλού κτιρίου για κάποιες επισκευές και το πλήθος νόμισε ότι ήταν επίδοξος αυτόχειρας και περίμενε να τον δει να πηδά […] Η μια φήμη μετά την άλλη σάρωνε τη Γουόλ Στριτ και τα παραρτήματα των χρηματιστηριακών εταιρειών. Τώρα οι μετοχές πουλιούνταν σχεδόν δωρεάν. Το Χρηματιστήριο του Σικάγου και του Μπάφαλο έκλεισαν. Εξελισσόταν ένα κύμα αυτοκτονιών και έντεκα γνωστοί κερδοσκόποι είχαν κιόλας αυτοκτονήσει». Το Μεγάλο Κραχ του 1929, Τζων Κενεθ Γκάλμπρέϊθ

Αυτό, λοιπόν, ήταν το «άδοξο» τέλος, μαζί με την «Μεγάλη Ύφεση» που ακολούθησε, της λεγόμενης «πρώτης εποχής» της παγκοσμιοποίησης; Απλά τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στις δύο παγκόσμιες ανθρωποσφαγές; Ο πόλεμος, τα οικονομικά μέτρα, οι αποζημιώσεις «των ηττημένων» της πρώτης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής στους «νικητές», που αποδείχτηκαν περισσότερο ευάλωτοι στο να ανακάμψουν στο κυριαρχικό ταμπλό, συναρτώνται με την άλλη ανάκαμψη εκείνη του εθνικισμού, του «απομονωτισμού» του έθνους-κράτους; Η «παρακμή» ή η «υποχώρηση» των «παγκοσμιοποιητικών» χαρακτηριστικών αυτής της περιόδου προετοίμασε ή όχι την επιβολή ολοκληρωτικών μορφών της κυριαρχίας;

Ολοκλήρωση και ολοκληρωτισμός της κυριαρχίας, έννοιες μάλλον αδιάσπαστες στο πέρασμα του χρόνου.

Μια ακόμη, λοιπόν, «οικονομική κρίση»; Η αδίστακτη κερδοφορία των τραπεζών είναι η μόνη υπεύθυνη; Μια ακόμη «φούσκα» που έσκασε εκκωφαντικά ή κάτι πιο πολύπλοκο;