Mια μαθητική προκήρυξη για το 1821

 

 

Τα κράτη είναι εχθροί και δυνάστες όλων των ανθρώπων και

ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι παρά κοινωνικός αντικρατικός…

 

25η Μαρτίου, λοιπόν, και οι τηλεοράσεις, οι νομάρχες, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές θα βγουν και θα εκθειάσουν τον αγώνα των ανθρώπων που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο τον 19ο αιώνα με αποκορύφωμα την επανάσταση του 1821. Θα μιλήσουν για καιρούς που η εθνική ενότητα πρέπει να συνθλίψει τις «εσωτερικές» κόντρες στην κοινωνία, αφού για να πάει καλά η χώρα και να νικάει η Εθνική Ελλάδος όλοι πρέπει να υποστούμε την φορολογία, την εξευτελιστική δουλειά που το καλό αφεντικό προσφέρει, τις ανούσιες ηλιθιότητες που μαθαίνουν οι δάσκαλοι στα παιδιά. Θα καλέσουν να βγούμε στους δρόμους, να βγάλουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια να δείρουμε κανέναν μετανάστη στον προσεχή αγώνα Αλβανίας – Ελλάδας και να νοιώσουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες.

Το κράτος ξέροντας ότι χωρίς να αναφέρεται στους αγώνες των κοινωνιών δεν θα μπορούσε να ελέγξει την ιστορία άρα και την συνέχιση της, θεώρησε χρήσιμο να διαστρεβλώσει το νόημά τους στο πέρασμα του χρόνου. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Στη Γαλλική επανάσταση, όταν οι ξυπόλητοι γκρέμιζαν φυλακές και παλάτια και δημιουργώντας κομμούνες κατέλυσαν στην πράξη το κράτος, αυτοοργανώνοντας τις ανάγκες τους, θεωρήθηκαν αργότερα ως οι πρώτοι δημοκράτες.

 

 

Τα κράτη είναι εχθροί και δυνάστες όλων των ανθρώπων και

ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι παρά κοινωνικός αντικρατικός…

 

25η Μαρτίου, λοιπόν, και οι τηλεοράσεις, οι νομάρχες, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές θα βγουν και θα εκθειάσουν τον αγώνα των ανθρώπων που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο τον 19ο αιώνα με αποκορύφωμα την επανάσταση του 1821. Θα μιλήσουν για καιρούς που η εθνική ενότητα πρέπει να συνθλίψει τις «εσωτερικές» κόντρες στην κοινωνία, αφού για να πάει καλά η χώρα και να νικάει η Εθνική Ελλάδος όλοι πρέπει να υποστούμε την φορολογία, την εξευτελιστική δουλειά που το καλό αφεντικό προσφέρει, τις ανούσιες ηλιθιότητες που μαθαίνουν οι δάσκαλοι στα παιδιά. Θα καλέσουν να βγούμε στους δρόμους, να βγάλουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια να δείρουμε κανέναν μετανάστη στον προσεχή αγώνα Αλβανίας – Ελλάδας και να νοιώσουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες.

Το κράτος ξέροντας ότι χωρίς να αναφέρεται στους αγώνες των κοινωνιών δεν θα μπορούσε να ελέγξει την ιστορία άρα και την συνέχιση της, θεώρησε χρήσιμο να διαστρεβλώσει το νόημά τους στο πέρασμα του χρόνου. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Στη Γαλλική επανάσταση, όταν οι ξυπόλητοι γκρέμιζαν φυλακές και παλάτια και δημιουργώντας κομμούνες κατέλυσαν στην πράξη το κράτος, αυτοοργανώνοντας τις ανάγκες τους, θεωρήθηκαν αργότερα ως οι πρώτοι δημοκράτες.

Αλήθειες αναφορικά με την κοινωνική επανάσταση του 1821

«Οι επαναστάσεις δεν αυτοσχεδιάζονται, δεν γίνονται αυθαίρετα ούτε από άτομα ούτε ακόμα από τα πιο δυνατά σωματεία. Ανεξάρτητα από κάθε θέληση κι από κάθε συνωμοσία, οδηγούνται πάντοτε απ’ την πίεση των πραγμάτων. Μπορούμε να τις προβλέψουμε προαισθανόμενοι, καμιά φορά, το πλησίασμά τους, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να επιταχύνουμε την έκρηξή τους». (Μ. Μπακούνιν, Για έναν Αντιεξουσιαστικό Σοσιαλισμό)

Το ιστορικό αξίωμα που θέλει τις μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις να συλλαμβάνουν κατά κανόνα εξ απροόπτου και σε βαθύ λήθαργο τις βαρυστομαχιασμένες απ’ το εκμεταλλευτικό δείπνο και σίγουρες –παρά τα έκδηλα σημάδια της αρρώστιας– για την ευρωστία τους εξουσίες, αλλά συνήθως και τους καραδοκούντες επίδοξους διαχειριστές της κληρονομιάς τους, θα βρει την εφαρμογή του και στην ελλαδική περίπτωση.

Παρά το γεγονός ότι, συνεπεία της όξυνσης κατά τα προεπαναστατικά χρόνια της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, από