ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ: Κοινωνία, κοινότητα, κράτος και ανεξούσια οργάνωση και συμβίωση

«Οι αναρχικοί, δεν είναι ένα απλό όνομα ή μια ταμπέλα μέσα στον κοινωνικό χώρο. Όσοι αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα και της πάλης για την αναρχία θεωρούν πως έχουν επιφορτιστεί με συγκεκριμένες ευθύνες, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Ας το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Η απελευθέρωση των ανθρώπων δεν είναι ένα νεανικό παιχνιδάκι. Ούτε ένα γεροντικό καπρίτσιο. Πολύ περισσότερο δεν είναι η εκτόνωση κάποιων θυμωμένων για τη θέση που τους επιφύλαξε το σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης. Αυτή η υπεύθυνη στάση των αναρχικών έρχεται να καθορίσει τη διαρκή αναζήτηση, την επίμονη προσπάθεια, το ξεκαθάρισμα απόψεων, την εμβάθυνση και την διάδοση των λειτουργικών εμπειριών, το κόψιμο των οποιωνδήποτε ορατών ή αόρατων δεσμών με τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρόκειται για όλα αυτά τα συστατικά που συμπεριλαμβάνονται στην Αναρχική Θεώρηση».
(Γιώργος Βλασσόπουλος, Μάρτιος 2009, Περί πράξης ή οι παρενέργειες του ακτιβισμού)

Η διάκριση και η αποσαφήνιση εννοιών, πιστεύουμε πως είναι μια σημαντική διεργασία, που συμβάλλει στην ατομική και συλλογική ανάπτυξη της απελευθερωτικής πορείας. Δεν είναι, λοιπόν, ζήτημα «καθαρότητας», αλλά μια προσπάθεια επίγνωσης των διαφόρων στοιχείων, που ατομικά και συλλογικά κατακλύζουν και με διάφορους τρόπους αφορούν την καθημερινότητά μας. Η συσκότιση, το πασάλειμμα και η μαζικοποίηση είναι χαρακτηριστικές πρακτικές της εξουσίας για να διατηρηθεί μια πραγματικότητα, που βασίζεται στην ταχύτητα, στην απουσία σκέψης και τελικά στην καθίζηση κάθε εξέλιξης της απελευθερωτικής προοπτικής, συλλογικής και ατομικής.

Αυτή η λογική διαπερνάει ακόμα και κομμάτια της κοινωνίας, που υποτίθεται, πως είναι ενάντια σε κράτος και εξουσία.

Το αναρχικό διήμερο 2015, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας

Την Κυριακή 15 και την Δευτέρα 16 Νοεμβρίου, επ’ ευκαιρία των ετήσιων εκδηλώσεων μνήμης για την εξέγερση του Νοεμβρίου 1973, πραγματοποιήθηκε Διήμερο που διοργανώθηκε από την Αναρχική Αρχειοθήκη.

Την πρώτη ημέρα προβλήθηκαν κατά σειράν οι παρακάτω πέντε ταινίες: Μάϊνχοφ, Η δίκη των Βασανιστών της δικτατορίας, Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας, Οι Παράνομοι, Το μυστικό του ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ.

Στις 7:15 ξεκίνησε η συζήτηση που είχε θέμα: Η «κρίση» και η εξαθλίωση των φτωχών, ο διεθνής πόλεμος και η διάλυση του «παλιού κόσμου».

ΤΑΞΗ, ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Από την Αναρχική Αρχειοθήκη εκδόθηκε και κυκλοφορεί το βιβλίο ΤΑΞΗ, ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ.

Η συγγραφή του βιβλίου, το οποίο αποτελείται από πέντε μέρη, έγινε από την Συσπείρωση Αναρχικών.

Ferguson: κοινωνικού ανταγωνισμού καλόδεχτα γεννήματα

Αυτό που είθισται να ονομάζουμε κρατική μηχανή εμπεριέχει, αν μη τι άλλο, ένα πολυδαίδαλο πλέγμα εξουσιών, το οποίο διαχέεται στους εγκλωβισμένους εντός των κοινωνικών τειχών πολυποίκιλα και, συν τω χρόνω, σε υψηλότερα κβάντα[1] άμεσης ή έμμεσης καταστολής. Ειδομένης της πρώτης περιπτώσεως, θα λέγαμε πως, αν θελήσουμε να συγκρίνουμε το οπλοστάσιο της κρατικής μηχανής με αυτό που συνήθως οικειοποιούνται οι αγωνιζόμενοι στον κοινωνικό πόλεμο, ουκ ολίγα αρχαϊκά μειδιάματα θα στρογγυλοκάθονταν στο πρόσωπό μας. Θα ήταν, λοιπόν, περιττό να παραθέσουμε το ύψος των δυνατοτήτων που έχουν αποκτήσει –μέσω της τεχνολογικής «προόδου» βεβαίως– οι κρατιστές, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, όσον αφορά την ένοπλη[2] καταστολή εξεγέρσεων και κοινωνικών αναταραχών εν γένει.

Αρχαία Ρώμη: Ο ρόλος των πληβείων στον κοινωνικό ανταγωνισμό

Θα μπορούσε να ειπωθεί πως η ιστορική αλήθεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψυχρή, αλλά αντικειμενική ματιά στα σκοτάδια του χρόνου. Αρκεί, βέβαια, η κίνηση αυτή να μην αποτελεί φευγαλέο οφθαλμικό πετάρισμα, αλλά μια μέθοδο που διαχωρίζει την αλήθεια απ’ το πολιτικό ψεύδος. Συναντάμε, λοιπόν, συχνά πυκνά σε κείμενα ατομικιστών, απόψεις για τους πληβείους, οι οποίες, αν και δεν στερούνται αντικειμενικότητας, επικεντρώνονται ωστόσο στις δοσοληψίες ελαχίστων εξ αυτών με την εξουσία, αλλά και στην κατάσταση που περιήλθαν ως εξουσιαζόμενοι μετά από αιώνες άμεσης και έμμεσης καταστολής.

Εκσυγχρονισμός του ελληνικού κράτους και κοινωνικός ανταγωνισμός τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα

Ήδη από τις αρχές του 1880 το ελληνικό κράτος εκπροσωπείται πλέον, και ύστερα από μια μακρά περίοδο, –που σημαδεύτηκε από την εναλλαγή στη διαχείριση της εξουσίας πολλών και μικρών κομμάτων, (του ρωσικού, γαλλικού και αγγλικού κόμματος) αλλά και κυβερνήσεων συνασπισμού–, από δύο κύρια πολιτικά κόμματα: το «Νεωτερικό» του Χαρίλαου Τρικούπη (το οποίο καταλαμβάνει την εξουσία το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου 1880-95) και το «Εθνικό» του Θεόδωρου Διληγιάννη.

Τα δύο αυτά κόμματα εναλλάσσονται όλη αυτή την περίοδο στη διαχείριση της εξουσίας και συνυπάρχουν με το στέμμα, κάτω από το συνεχή έλεγχο των «προστάτιδων» μεγάλων δυνάμεων.

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΝ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το κείμενο που ακολουθεί προσπαθεί να τοποθετηθεί σε ζητήματα που, έτσι κι αλλιώς, έχουν αναφερθεί από πολλούς πολέμιους της ελευθερίας και της αναρχίας.

Αν ασχολούμαστε, όσο πιο συνοπτικά μας επιτρέπει ο διαθέσιμος χώρος μιας εφημερίδας, είναι γιατί οι απαξιωτικές, προς την κοινωνία και την κοινωνική δράση, απόψεις κυκλοφορούν μέσα σε ομαδοποιήσεις και παρέες που έχουν αναδειχθεί μέσα από την ζωντάνια των συγκρούσεων ενάντια στο κράτος και τις επιλογές του.

 Οι απόψεις αυτές, ντυμένες με έναν «επαναστατικό τσαμπουκά», στην πραγματικότητα διαπνέονται από έναν ακραίο αριστερό εξουσιαστικό λόγο. «Τίποτα το σημαντικό ως εδώ», θα μπορούσε να ειπωθεί και θα συμφωνήσουμε.

Επίθεση με μολότοφ σε δικαστικό γραφείο στις ΗΠΑ

Σύμφωνα με ανακοίνωση των μπάτσων, ένα κοκτέηλ μολότοφ εκτοξεύθηκε στο γραφείο του περιφερειακού δικαστή στο Μακ Κίσπορτ κοντά στο Πίτσμπουργκ προκαλώντας μια μικρή εστία φωτιάς.

Σχετικά με τους πυροβολισμούς στο Α.Τ. της Αγ. Παρασκευής

«Ο εγωισμός είναι το αντίβαρο σε όλες τις αθλιότητες. Ή κρύβει τις αθλιότητές του, ή, αν τις ανακαλύψει, παινεύεται που τις κάνει γνωστές». Blaise Pascal (1623-1662)

«Άμεση και αποφασιστική» θα είναι η «απάντηση» δήλωσε ο ΥΠΠΡΟΠΟ Χρυσοχοΐδης, αναφερόμενος στην επίθεση με αυτόματα όπλα εναντίον έξη αστυνομικών εκ των  οποίων οι περισσότεροι ήταν δόκιμοι, έξω από το Α.Τ. Αγ. Παρασκευής. Κι αυτή είναι μια απειλή που δεν απευθύνεται μόνο από την πλευρά των Πασοκιστών. Σύμπας ο εξουσιαστικός χώρος σπεύδει να ευλογήσει, ακόμα κι όταν επικρίνει τους τωρινούς διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων, την υιοθέτηση μέτρων.