Είναι αλήθεια ότι ο λεγόμενος επιχειρησιακός σχεδιασμός των κατασταλτικών δυνάμεων, που αφορά την αντιμετώπιση μιας –για διάφορους λόγους– σημαντικής διαδήλωσης αποτυπώνει, εν μέρει έστω, τις συνολικότερες κρατικές επιδιώξεις σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Μ’ άλλα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπιστεί μια μαχητική διαδήλωση ή μια «χαλαρή» ή ειρηνική κινητοποίηση δεν κρίνεται από τις «πρωτοβουλίες θερμόαιμων» αστυνομικών ή μιας διμοιρίας των ΜΑΤ, που «αυθαιρέτησε» ή «υπερέβαλε εαυτόν». Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν έχουν επανειλημμένα καταγραφεί τέτοιες περιπτώσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να τις διακρίνουμε σε δυο βασικές κατηγορίες. Εκείνες που, όντας τέτοιες, έχουν μια στατική, πρόσκαιρη επίδραση στην έκβαση έκρυθμων ή πολυσύνθετων κοινωνικών καταστάσεων και εκείνες που χρησιμοποιούνται σαν θρυαλλίδα, είτε για την περαιτέρω εκτίναξη της κρατικής βίας, είτε για την σφυγμομέτρηση των κοινωνικών αντανακλαστικών. Συνέχεια
Anarchy press gr 