ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: Μια προσέγγιση στη βιομηχανία παραγωγής ονείρων και ψευδαισθήσεων

Ίσως η πλέον διαδεδομένη –μετά την μουσική– να είναι η τέχνη ή καλύτερα η τεχνική του κινηματογράφου. Το θέαμα της κινητής εικόνας άσκησε κι εξακολουθεί να ασκεί μεγάλη «γοητεία» σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους που θα απαιτούσε αρκετό χώρο για να εκτεθούν με κατανοητό τρόπο. Αρκεί προς το παρόν να επισημανθεί το γεγονός της δυνατότητας «εντύπωσης» και δυνατότητας επιβολής που έχει η εικόνα στον ανθρώπινο νου.

Αυτή η «γοητεία» έγινε αφορμή να αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, η οποία επέφερε τεράστια κέρδη, τόσο στους παραγωγούς, όσο και στους εμπλεκόμενους συντελεστές της, διανομείς, αιθουσάρχες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες κ.λπ. Ταυτόχρονα, ο κινηματογράφος, αποτέλεσε το σημαντικότερο ιδεολογικό μέσο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η πολιτιστική κυριαρχία στη σύγχρονη εποχή. Αποτελεί, κατ’ αυτό τον τρόπο, τον συνοδό και συνεπίκουρο της κυριαρχίας, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά σε πλανητικό επίπεδο.

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη, η απελευθερωτική οργή εκφράστηκε ενάντια στην πολυτελή «βιτρίνα» της αγοράς

Την ώρα που οι κρατικοί εκβιασμοί και σχεδιασμοί για περαιτέρω υποδούλωση της κοινωνίας από το κράτος και τη δικτατορία της «αγοράς» συζητούνταν και νομοθετούνταν στο κυνο-βούλιο, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Αριστοτέλους, όπως και σε δεκάδες άλλες πλατείες και δρόμους στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.

Δεκάδες μπλοκ πορεύονται αρχικά προς την παραλιακή. Η λεωφόρος Νίκης, με τις ακριβές καφετέριες-μπαράκια και τα χλιδάτα μαγαζιά ήταν λογικό να γίνει σύντομα πεδίο όπου θα εκφραζόταν η οργή κάποιων διαδηλωτών.