Όταν ο Κυρίαρχος λόγος αναμεταδίδεται από «κινηματικά παπαγαλάκια»

Πόσο εύκολο αλήθεια είναι να εξαπολύεις ένα χαρακτηρισμό προς μια κατηγορία ανθρώπων και να ξεμπερδεύεις; Απ΄ ότι διαβάζουμε και παρατηρούμε, πανεύκολο για πολλούς. Η γλώσσα και ο λόγος της εξουσίας και της κυριαρχίας είναι γεμάτος αλαζονεία, υποτίμηση, γενικεύσεις και ψεύδη. Και εάν δεν μάς καίγεται καρφί και δεν παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τα λόγια της πολιτικής-οικονομικής ελίτ, δεν μπορούμε να μην λάβουμε υπ’ όψη όσα διατυπώνονται και λέγονται από την αντίπερα όχθη της. Όταν ο κυρίαρχος λόγος έχει εισχωρήσει στον λόγο των καταπιεσμένων και χρησιμοποιεί την ίδια φρασεολογία και μάλιστα με λίγη αργκό για να διαφέρει και λίγο από τον πρωτότυπο, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά. Γιατί η γλώσσα μας είναι ο καθρέφτης μας. Όταν σαν «χάπατα» αναπλάθονται οι όροι από τον κυρίαρχο λόγο και μπαίνουν στο λεξιλόγιο των «εναλλακτικών», η εξουσία μπορεί να κάθεται πραγματικά αμέριμνη και να απολαμβάνει.

Η τέχνη της εξαπάτησης και τα κινηματικά «εργαλεία»: όλα είναι πολιτική

«Στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα». (Λένιν)

Θεωρούμε πως η συνέχεια και η συνέπεια τόσο του λόγου, όσο και της δράσης είναι για τους αναρχικούς τόσο σημαντική, όσο το νερό για την ζωή. Προσπαθώντας, λοιπόν, να φανούμε συνεπείς και μιας και προαναγγείλαμε την περαιτέρω ενασχόληση μας με το συγκεκριμένο ζήτημα, παρουσιάζουμε στο παρόν κείμενο ένα ακόμη «εργαλείο» του λεγόμενου κινήματος, ίσως το πλέον προσφιλές του∙ την πολιτική. Ποιος, άραγε, θα αμφισβητούσε πως η εν λόγω λέξη επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, ως απαραίτητο «στολίδι» κινηματικών, αλλά και φερόμενων ως αναρχικών κειμένων; Δεν νομίζουμε πως κάποιος θα μπορούσε να βρει απτά επιχειρήματα για το αντίθετο. Είναι, όμως, η επανάληψη λέξεων ή και φράσεων δηλωτική για την όποια αλήθεια, ενδεχομένως, εμπεριέχεται σε αυτές ή μήπως η συχνότητα της χρήσης τους επ’ ουδενί  καθορίζει και το πραγματικό τους νόημα;