Στην Σικελία, όπως και σε μεγάλο μέρος της νότιας Ιταλίας, οι βαπτίσεις ήταν ένα σπουδαίο γεγονός, καθώς η τελετή συνδεόταν με την είσοδο ενός νέου νονού στην οικογένεια. Έτσι πατέρας και νονός γίνονταν κομπάρι (compari) και δεσμεύονταν για την υπόλοιπη ζωή τους να ανταποκρίνονται ο ένας στις εκκλήσεις του άλλου, όποιες και αν ήταν αυτές. Οι χωρικοί, μάλιστα, συνήθιζαν να διηγούνται ανατριχιαστικές ιστορίες για την μοίρα, που επιφύλασσε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο προστάτης των κομπάρι στις περιπτώσεις προδοσίας. Η εκδίκηση ήταν φοβερή. Δύο άνδρες, λοιπόν, που η σχέση τους χαρακτηρίζονταν από μια σφοδρή αντιπαλότητα κουμπάριαζαν, ώστε να αποφύγουν τα δεινά που θα προέρχονταν από μια πιθανή κλιμάκωση αυτής της διένεξης.
Είναι γνωστή η σικελική φράση fari u cumpari, που σημαίνει να συμπεριφέρεσαι σαν κουμπάρος, δηλαδή ότι οφείλει κάποιος να γίνει συνένοχος του, βοηθώντας με κάθε τρόπο στην διάπραξη κάποιας παρανομίας. Ακολουθώντας αυτή την κοινωνική παράδοση οι μαφιόζοι ενίσχυαν τούς μεταξύ τους δεσμούς με κουμπαριές και αποκαλούνταν «νονοί» εξ αιτίας του κοινωνικού κύρους που είχε ο συγκεκριμένος τίτλος.