Πρόκειται για ένα πρώιμο άρθρο του διάσημου σοσιαλιστή μελετητή, καθώς και εξέχοντος αστρονόμου Anton Pannekoek, το οποίο προχωρά σε μεγάλο βαθμό στην εξάλειψη της ιδέας ότι οι σοσιαλιστές είχαν μια πολύ παραγωγιστική άποψη για τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον.
Ο Άντον Πάνεκουκ, υπήρξε ο πιο γνωστός θεωρητικός των εργατικών συμβουλίων και κύριος εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας του Κ.Κ. Ολλανδίας, στην οποία ο Λένιν επιτέθηκε στο έργο του «Ο αριστερισμός». Ο Πάνεκουκ προσπάθησε να ξεκαθαρίσει τη φύση του μπολσεβικισμού και της ρωσικής επανάστασης. Έδειξε ότι η Οκτωβριανή επανάσταση, αν και αποτελούσε σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, κατέτεινε εξ αρχής σε ένα σύστημα παραγωγής που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κρατικός σοσιαλισμός ή κρατικός καπιταλισμός. Αλλά η ρωσική επανάσταση διεξάχθηκε κάτω από το λάβαρο του μαρξισμού και το μπολσεβίκικο κράτος θεωρήθηκε γενικά ένα μαρξιστικό καθεστώς. Ο μαρξισμός, και κατόπιν, ο μαρξισμός-λενινισμός-σταλινισμός, αποτέλεσαν την ιδεολογία του ρωσικού κρατικού καπιταλισμού.
Οι απόψεις του τείνουν στον ακραίο κομμουνισμό, σε πολλά σημεία δε ταυτίζονται με τους αναρχοκομμουνιστές, τους λεγόμενους ντεφαιτιστές και άλλες επαναστατικές για την εποχή τους τάσεις, εκφραστές των οποίων είναι οι Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κάρλ Λίμπκνεχτ, Πώλ Μάτικ, Αμαντέο Μπορντίγκα κ.ά.
Χαρακτηριστικό των απόψεων του είναι, επίσης, το Γράμμα του Πανεκούκ προς τον Πωλ Ματίκ (στις 26/5/1949) σχετικά με τις διαφορές μεταξύ μαρξισμού και αναρχισμού.[1]Συνέχεια →
Τελικά η ολοσχερής καταστροφή του κολαστηρίου της Μόριας, του εφιαλτικότερου καταυλισμού προσφύγων και μεταναστών στον πλανήτη, χαροποίησε, κατά δήλωσή τους, άπαντες μέχρι και τον υπουργό δημόσιας τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη: «Η αθλιότητα και η ασχήμια της Μόριας τελείωσε και θα ισοπεδωθεί, θα εξαφανιστούν όλα τα φαινόμενα της Μόριας και δεν θα επαναληφθούν. Είναι ένα πράγμα που δεν πρέπει να θυμάται κανείς».
Αδειάζοντας μάλιστα Μηταράκη και Σία, που απειλούσαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ότι δεν θα φύγει ούτε ένας από το νησί, δήλωσε στην ανταποκρίτρια του βρετανικού «Guardian», Έλενα Σμιθ: «Θα φύγουν όλοι. Aπό τους σχεδόν 12.000 πρόσφυγες που βρίσκονται τώρα εδώ, προβλέπω ότι οι 6.000 θα έχουν μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι τα Χριστούγεννα και οι υπόλοιποι μέχρι το Πάσχα». Συνέχεια →
Η ανελέητη και μεθοδική καταστροφή της φύσης οφειλόταν ανέκαθεν στην επιθυμία της κυριαρχίας για κέρδος. Η βιομηχανική έξαρση (18ος αιώνας) προκάλεσε την επώδυνη, για το φυσικό περιβάλλον, τσιμεντοποίηση του εδάφους, ώστε να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων που εξωθήθηκαν στα διάφορα αστικά κέντρα, ενώ η μόλυνση άρχισε να πρωτοεμφανίζεται σε πόλεις και περιοχές γύρω από τις βιομηχανικές ζώνες.
Επί τρεις αιώνες η κυριαρχία εντατικοποίησε την λεηλασία του περιβάλλοντος για την εξασφάλιση των πολυπόθητων πρώτων υλών, οι οποίες αποτελούν την αφετηρία του πλουτισμού, με σκοπό την παραγωγή των προϊόντων και κατ’ επέκταση την οικονομική επιβολή και τον έλεγχο των κοινωνιών.
Η χωροταξία των πόλεων, όπως αυτή αναπτύχθηκε κατά την βιομηχανική και μεταβιομηχανική φάση της κυριαρχίας, αποτελεί μια δομή αντικοινωνική και εχθρική προς τον άνθρωπο και τη φύση.
Μέσα σε αυτές στοιβάζονται οι άνθρωποι, σαν αναλώσιμο υλικό. Οι πόλεις είναι δομημένες έτσι ώστε οι εξουσιαστές με ευκολία να μπορούν να ελέγχουν και να καταστέλλουν τους καταπιεσμένους. Η συμπίεση, η σύνθλιψη, η εκμετάλλευση, είναι το μέσο (η επιδίωξη) για την διαιώνιση της κυριαρχίας των εξουσιαστών.
Οι ζώνες παραγωγής, κατοίκησης και κατανάλωσης, όπως διαμορφώνονται από τους εκμεταλλευτές, είναι το τρίπτυχό πάνω στο οποίο συντίθεται η καθημερινή καταπίεση της μισθωτής σκλαβιάς και η αλλοτρίωση μέσα στο αστικό τοπίο.
Το παραπάνω τρίπτυχο δεν διαφέρει από τη ζωή των φυλακισμένων, εργασιακά κάτεργα, χώροι προαυλισμού-χώροι ψυχαγωγίας, σχολεία- φυλακές και τα κελιά για τον ύπνο, πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των κρατικών οργάνων – δεσμοφυλάκων.
Από anarchypress|Αναρτήθηκε στις Απόψεις|Also tagged πόλη, φυλακή|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η πόλη είναι φυλακή, δεν εξωραΐζεται, δεν αναπλάθεται. Καταστρέφεται…
«Ο αληθινά σοφός δεν δραπετεύει από την κοινωνία, απλώς προσπαθεί να παραιτηθεί από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι του όρισαν….» Χόρχε Μπουκάι
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άντρες και γυναίκες ζούμε κατά κάποιον τρόπο φυλακισμένοι μέσα στις «ταυτότητες μας», στις «κουλτούρες» μας, στους περιορισμούς, στους φόβους και στις ενοχές μας. Οι φυλακές, που κλείνουν τις άκαμπτες προσωπικότητες μας δεν αποκαλούνται «φυλακές». Τις έχουμε βαφτίσει με πιο ωραία και απατηλά ονόματα. Τις λέμε ναούς, θρησκεία, πολιτικά κόμματα, ιδεολογία, κουλτούρα, πολιτισμό, φήμη, εξουσία και τιμές. Την αποξένωση την γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος από την στιγμή που έρχεται στο κόσμο. Για λίγες ώρες, αλλά πολύ καθοριστικές, το βρέφος αποχωρίζεται την λεχώνα, ώσπου να της επιτραπεί από τον γιατρό να το θηλάσει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, θα υποστήριζαν ότι η τεχνολογία είναι ουδέτερη. Ότι κάθε τεχνολογία είναι απλώς καλοκάγαθο εργαλείο και ότι ανάλογα με τα χέρια στα οποία θα πέσει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει μια τεχνολογία από το να χρησιμοποιηθεί καλά ή άσχημα. Δεν υπάρχει τίποτα εγγενές στην ίδια την τεχνολογία ή στις συνθήκες της ανάδυσής της που να μπορεί να προκαθορίσει τη χρήση της, τον έλεγχό της ή τις συνέπειές της πάνω στις ζωές των ατόμων και στην κοινωνία.
Το σύνηθες επιχείρημα είναι ότι: Η τηλεόραση είναι απλά ένα παράθυρο ή ένας αγωγός μέσω του οποίου κάθε αντίληψη, κάθε άποψη ή κομμάτι της πραγματικότητας μπορούν να περάσουν. Επομένως, έχει την δυναμική να διαφωτίζει τους ανθρώπους που την παρακολουθούν και είναι εν δυνάμει χρήσιμη στις κοινωνικές διαδικασίες.
10.000 ιθαγενείς του Περού που ζουν στους παραποτάμους του Αμαζονίου, κινδυνεύουν με αφανισμό από την κρατική εταιρία εξόρυξης πετρελαίου Petroperu. Συνέχεια →
Από anarchypress|Αναρτήθηκε στις Ειδήσεις|Also tagged περιβάλλον, αμαζόνιος|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή σε παραπόταμους του Αμαζονίου
Ο άνθρωπος, καθώς εξελίσσονταν, άφησε τα μέρη (τις σπηλιές) που του προσέφεραν φυσική προστασία από τα φυσικά φαινόμενα και τα άγρια ζώα και άρχισε να ασχολείται με τις καλλιέργειες και στη συνέχεια με την κτηνοτροφία. Έτσι, σε όποιο μέρος διάλεγε να εγκατασταθεί, κατασκεύαζε καταλύματα από ξύλο (τις καλύβες). Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές, η πρώτη αυτή κατοικία που έκανε την εμφάνισή της στην Παλαιολιθική εποχή, κατασκευάστηκε από κορμούς δέντρων και κλαδιά πλεγμένα μεταξύ τους. Αργότερα ο άνθρωπος προσέθεσε λάσπη και κάλυψε τα κλαδιά δημιουργώντας έτσι την πρώτη μόνωση.
Από anarchypress|Αναρτήθηκε στις Αναλύσεις|Also tagged πόλεις, έλεγχος, καλωδίωση, μέλλον|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΟΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ: ΠΛΩΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΔΙΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ
Αυξάνεται ώρα με την ώρα ο αριθμός των νεκρών από την βομβιστική επίθεση καμικάζι αυτοκτονίας στην χθεσινή συγκέντρωση αριστερών και φιλοκουρδικών οργανώσεων στην Άγκυρα. Η έκρηξη σημειώθηκε έξω από τον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της τουρκικής πρωτεύουσας, και ενώ εξελισσόταν συγκέντρωση χιλιάδων διαδηλωτών, ύστερα από κάλεσμα συνδικάτων, αριστερών κομμάτων, καθώς και του μεγαλύτερου φιλοκουρδικού κόμματος, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).
Θα θυμίσουμε ότι κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πάνω από 60 επιθέσεις εκδηλώθηκαν σε γραφεία του HDP, όπως εκείνες της 18ης Μαΐου, όταν δύο ταυτόχρονες εκρήξεις σημειώθηκαν σε δυο τοπικά γραφεία στα Άδανα και στην Μερσίνη στην νότια Τουρκία, λίγες μόνο εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες τελικά το φιλοκουρδικό κόμμα ξεπέρασε το όριο του 10% και εκπροσωπήθηκε από δεκάδες βουλευτές στην τουρκική βουλή. Συνέχεια →
Την εποχή που ο άνθρωπος έκανε μια ενστικτώδη προσπάθεια να κατακτήσει την φύση εκεί που μπορούσε, και να συμβιβαστεί μαζί της εκεί που δεν μπορούσε, από την εποχή δηλαδή που γρατζουνούσε την επιφάνεια του πλανήτη του, το κλίμα της γης υπήρξε ανυπότακτο και εχθρικό. Όταν, οι απαιτήσεις του ανθρώπου υπήρξαν άπληστες και φιλόδοξες, η γη, τού ανταπόδιδε την καταστροφική του δράση: τα φράγματά του έσπαζαν, οι σοδειές του καταστρέφονταν (από φυσικά αίτια), τα ζώα του πέθαιναν κ.τ.λ. Όλα καταστροφικά αλλά σε περιορισμένη ακτίνα.
Ποιά εικόνα θα παρουσιάζει ο πλανήτης μετά από μερικές δεκάδες χρόνια; Μπορούμε να την φανταστούμε έχοντας υπ’ όψιν μας κάποια δεδομένα σε σχέση με ορισμένα γνωστά ή άγνωστα σε πολλούς μέρη της.
Αρκτική-Ανταρκτική: Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη ορατές. Και αν και δεν προβλέπεται να εξαφανιστεί πλήρως στο κοντινό μέλλον, οι αλλαγές είναι εμφανείς, με τεράστιους παγετώνες να αποκολλώνται συνεχώς και να επηρεάζουν όλον τον υπόλοιπο πλανήτη.
Οι ασπάλακες της εξουσίας εξακολουθούν να παίζουν τα συνήθη παιχνίδια τους προσπαθώντας να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους-υπηκόους. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εκτενώς επειδή θα χρειαζόταν πολύς χώρος, χρόνος και γερά νεύρα. Το να διαψεύδουν πραγματικότητες και να διαδίδουν ψεύδη ως αλήθειες το ’χουν ψωμοτύρι, όπως πρόσφατα με την πρόταση της ομάδας Σόϊμπλε για 5ετή απομάκρυνση από το ευρώ, που επειδή το διέψευσε ο Παππάς καταχωρήθηκε ως ψεύδος. Λίγο αργότερα, όμως, δημοσιεύθηκε το κείμενο των Σοϊμπλέδων, που διέψευδε την διάψευση!
Ας πάμε όμως σε κάποιες επισημάνσεις που αφορούν δηλώσεις βουλευτών και στελεχών του κυβερνητικού συνασπισμού αλλά και καταστάσεις οι οποίες σκόπιμα αφέθηκαν να περάσουν στο ντούκου. Συνέχεια →
Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον βομβαρδισμό της Δρέσδης. Ήταν το τριήμερο 13,14 και 15 Φεβρουαρίου του 1945 και δύο ημέρες μετά από την συνδιάσκεψη της Γιάλτας (4-11 Φεβρουαρίου 1945), που η αεροπορία της Αγγλίας και των ΗΠΑ κατέστρεψαν την πόλη της Δρέσδης προξενώντας τον θάνατο αμάχων, των οποίων ο αριθμός υπολογίζεται στις 150.000 (πάντως, σύμφωνα με έγγραφο του Γκρόσε, Επιτελάρχη της πολιτικής αστυνομίας της Δρέσδη, οι νεκροί μέχρι τις 20 Μαρτίου 1945 ήταν 202.040 και από τις εκτιμήσεις του ο αριθμός θα πλησίαζε τις 250.000).
Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η πόλη είχε πληθυσμό 600.000 στους οποίους είχαν προστεθεί περίπου ένα εκατομμύριο άστεγοι πρόσφυγες, που είχαν μετακινηθεί από άλλες περιοχές λόγω των βομβαρδισμών τους από τους «συμμάχους». Παρά το ότι η πόλη είχε δεχθεί ήδη δύο αεροπορικές επιθέσεις στις 7 0κτωβρίου 1944 και στις 16 Ιανουαρίου 1945, εθεωρείτο ότι αυτές αποτελούσαν περιστασιακά συμβάντα και ότι δεν θα πραγματοποιούνταν μεγάλης κλίμακας βομβαρδισμοί εναντίον της. Σε γενικές γραμμές, η πόλη ήταν κυριολεκτικά ανοχύρωτη, αφού πολλά από τα αντιαεροπορικά της είχαν διασκορπισθεί στην Γερμανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν άλλες ανάγκες. Συνέχεια →
Όταν τρεφόμαστε με σκουπίδια, τότε ο οργανισμός μας καταστρέφεται αφύσικα γρήγορα, καθώς μολύνεται απ’ τις ίδιες του τις τροφές. Αυτό-δηλητηριαζόμαστε, με άλλα λόγια. Λέμε, μάλιστα, συχνά ότι είναι προσωπική ευθύνη τού καθενός να διαφυλάξει την υγεία του και να τραφεί σωστά. Ωστόσο, δεν εναπόκειται πλέον σε ατομικές επιλογές το ζήτημα της διατροφής. Εδώ και χρόνια δεν ταΐζουμε μόνο εμάς, αλλά και τον πλανήτη με σκουπίδια. Δεν καταστρέφουμε μόνο το σώμα μας, αλλά και το σώμα της γης κι οποιουδήποτε πλάσματος φιλοξενεί. Απ’ το 1970 ως το 2010, οπότε και καταγράφηκε ενδελεχώς η ζωή πληθυσμών ζώων, παρατηρήθηκε εξαφάνιση του 52% των ζωικών ειδών. Πιο έντονα πληγείσες, μάλιστα, είναι η λεγόμενη Λατινική Αμερική (όπου η μείωση φτάνει το 83%) και η Ασία-περιοχή του Ειρηνικού (76%). Η φύση δεν προλαβαίνει να αποκαταστήσει τους τόσο ταχείς ρυθμούς της απώλειας και μάλιστα με τόσο καταστροφικές μορφές. Τα ζωικά είδη καταστρέφονται 1.000 φορές ταχύτερα από ό,τι πριν την εμφάνιση του ανθρώπου.
Με αφορμή την έναρξη μιας ακόμη περιόδου στα σχολικά κάτεργα, αφιερώνουμε την παρακάτω λογοτεχνική αλληγορία σε κάθε ανυπάκουο μαθητή/τρια, σε κάθε αδούλωτο πνεύμα, που δεν επιδιώκει άριστους βαθμούς και γλιτσερές καριέρες, σε όλους τους υπόδουλους του μαυροπίνακα που γνωρίζουν καλά ότι οι κάθε είδους φυλακές είναι «χρήσιμες» μόνον ως υλικά για οδοφράγματα. «Αφιερώνεται» επίσης, σε εκείνους τους ακραιφνείς «αντιεξουσιαστές» που προτείνουν ελευθεριακά σχολεία, εξευγενισμένη εκπαίδευση και λοιπά κολοκύθια στο πάτερο. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φύλλο 127, Μάιος 2013.
Πάντα είχα την αίσθηση ότι την άνοιξη τα λουλούδια που κάπου είχαν κρυφτεί, βγαίνουν στο φώς του ήλιου, μόνο γιατί φοβούνται ότι οι μεγάλοι θα βαρεθούν και θα παραιτηθούν απ’ την αναζήτηση. Όσκαρ Ουάιλντ, Deprofundis
«Και αυτός, μικροί μου φίλοι, είναι το καμάρι του εργοστασίου μας. Λέγεται μοριακός αποδομητής ξύλου σπουδαία εφεύρεση!» Τα παιδιά κοίταξαν με αδιαφορία. Μπροστά τους βρισκόταν ένας μεταλλικός θάλαμος σε χρώμα μπλε κοβαλτίου με ορθογώνιο σχήμα και το μέγεθος του ξεπερνούσε αυτό ενός κανονικού δωματίου. Δυο κυλιόμενες ταινίες βρίσκονταν μία στο μπροστινό και μία στο πίσω μέρος μιας κατασκευής, που θα έκανε τις ιστορίες του Λάβκραφτ να μοιάζουν με άσματα προσκόπων. Μια δωδεκάδα πλαστικά πλήκτρα στόλιζαν μια λερωμένη οθόνη που σίγουρα είχε δει και καλύτερες μέρες. Κανένας τους δεν έδειξε να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό που είχε ο υπεύθυνος του εργοστασίου επίπλων. Κάποιοι χάζευαν αδιάφορα, ενώ δυο-τρεις, που είχαν στριμωχτεί πίσω, σκουντούσαν ο ένας τον άλλον σχολιάζοντας χαμηλόφωνα. Ήταν τόσο όμορφα έξω. Ο Απρίλης είχε μπει για τα καλά και το τελευταίο πράγμα που ήθελαν απ’ τη ζωή τους ήταν να σουλατσέρνουν σε ένα σκοτεινό και υγρό εργοστάσιο. Ο ήλιος τους καλούσε με κάθε του αχτίδα να δραπετεύσουν. Συνέχεια →
Και πως αλλιώς θα υψωθείτε πέρα από τις μέρες και τις νύχτες σας, άμα δε σπάσετε τις αλυσίδες· εκείνες που σεις οι ίδιοι στο χάραμα της κατανόησης σφιχτοδέσατε γύρω απ’ την ώρα του μεσημεριού;
Αληθινά, αυτό που σεις ελευθερία αποκαλείτε, είναι η ισχυρότερη αλυσίδα σας, αν και οι κρίκοι της αστραποβολούν στον ήλιο και τυφλώνουν τη ματιά σας. Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»
Όπως έχει δείξει η ιστορία του πολιτισμού, κάθε φυσικό τοπίο που ήξερε να δίνει με σοφία τα πλούσια οφέλη του σε όλα τα πλάσματα που φιλοξενούσε, αποτέλεσε πεδίο δόξης για τους κάθε είδους εκμεταλλευτές αυτού του πλανήτη. Έτσι, σήμερα, είτε μιλάμε για απέραντες εκτάσεις δασών είτε για ερήμους, η φύση έχει ήδη δεχτεί τις καταστροφικές συνέπειες των εξορύξεων, των μονοκαλλιεργειών και αναδασώσεων· αν δεν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η καταστροφή της, επειδή τυχαίνει να βρεθούν κοντά της «πλούσια κοιτάσματα», που θα αναγκαστούν να εξυπηρετήσουν οποιουδήποτε είδους μανία πλουτισμού. Συνέχεια →
Τη Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012 έγινε παρέμβαση στη Νομική σχολή Αθήνας ενάντια στα μεταλλεία χρυσού από την πρωτοβουλία αναρχικών «Άγρια Φύση». Αναρτήθηκαν πανό έξω από τη σχολή και στο παλιό Χημείο στη Σόλωνος, μοιράστηκαν 500 κείμενα σε διερχόμενους φοιτητές και μη στη Μασσαλίας και κολλήθηκαν αφίσες στο κτίριο και τη γύρω περιοχή.
Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και σε άλλες σχολές. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: Συνέχεια →
Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο
Το νέο μοντέλο που προωθεί το κράτος στην βιομηχανία του τουρισμού στον Ελλαδικό χώρο στηρίζεται στα λεγόμενα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα». Ο όρος αυτός δεν μένει στην πεπατημένη πρακτική των rooms to let και των μεγάλων ή μικρών ξενοδοχειακών μονάδων που έχουμε συναντήσει τα τελευταία 40 χρόνια. Τα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» στηρίζονται σε εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, με αριθμό κλινών και κατοικιών άνω των 2.000. Συνέχεια →
Από τότε που εμφανίστηκε η λεγόμενη κρίση, δεν χωρά αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο, το οποίο από κάθε άποψη χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες και «ενδιαφέρουσες» καταστάσεις οι οποίες, όμως, συσκοτίζονται σκόπιμα με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό του κόσμου.
Διάφορα γεγονότα, απόψεις, εντάσεις και υποτονικότητα, «λύσεις» που προτείνονται αλλά παραμένουν χωρίς αντίκρισμα, μονότονα επαναλαμβανόμενες διατυπώσεις για επίθεση ενάντια στο μεγαλύτερο πληθυσμιακά κομμάτι της κοινωνίας χωρίς, όμως, να προδιαγράφουν μια προοπτική που να εμπνέει τον κόσμο και να τον κάνει να αναλάβει εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν τα σχέδια που έχουν καταστρώσει και θέτουν σε εφαρμογή οι υπάλληλοι της κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο.
Παράλληλα συνεχίζεται η λήψη μέτρων, γίνονται κινήσεις και εφαρμόζονται σχεδιασμοί από την πλευρά των εξουσιαστών. Όλα αυτά μπορεί μεν να εμφανίζονται με τμηματικό τρόπο, αλλά στην πραγματικότητα συνιστούν μία ενότητα. Άλλωστε το δηλητήριο σε μικρές δόσεις δρα πιο αποτελεσματικά, ενώ προκαλεί και ψευδαισθήσεις υγείας.
Μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η πληθώρα των προσδιορισμών του όρου «κρίση», όπως: πολιτική κρίση, πολιτισμική κρίση, ηθική κρίση, οικονομική κρίση και ούτω καθ’ εξής. Με όλ’ αυτά, το «γεγονός» της «κρίσης» δεν επιδέχεται κανενός είδους αμφισβήτηση. Θεωρείται δεδομένο και με βάση αυτήν την κοινή παραδοχή αναπτύσσονται μια σειρά διαδικασίες, σκεπτικά και συνθήκες. Συνέχεια →
Η οργή ξέσπασε στη Βολιβία, καθώς το κράτος προωθεί την κατασκευή ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου που θα ισοπεδώσει τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Η ειρωνεία είναι ότι ο «επαναστάτης» πρόεδρος Έβο Μοράλες ισχυρίζεται ότι η κατασκευή θα βοηθήσει την ανάπτυξη της χώρας!
Φοιτητές και πολλές οργανώσεις ιθαγενών διαδήλωσαν τη Δευτέρα, ενώ καλέστηκε και γενική απεργία.
Οι ιθαγενείς τώρα αρχίζουν και αμφισβητούν την εξουσία του Μοράλες, ο οποίος, όντας και ο ίδιος ιθαγενής, ξεγέλασε πολλούς ανθρώπους ζητώντας την ψήφο τους.
Την Κυριακή οι μπάτσοι έριξαν δακρυγόνα για να διαλύσουν πορεία εκατοντάδων ατόμων στη Λα Παζ. Πολλά άτομα τραυματίστηκαν, ενώ έγιναν 300 προσαγωγές.
Τη Δευτέρα άλλοι διαδηλωτές έκλεισαν τον αεροδιάδρομο στο αεροδρόμιο της πόλης Rurrenabaque με φλεγόμενα λάστιχα και ξύλα. Πολλοί διαδηλωτές κυνήγησαν τους μπάτσους που είχαν προβεί σε προσαγωγές.
Ο δρόμος χρηματοδοτείται από τη Βραζιλία και σχεδιάστηκε ώστε να περάσει μέσα από περιοχές όπου κατοικούν 50.000 ιθαγενείς του Αμαζομίου, από διάφορες φυλές.
Στην πόλη Yucumo διαδηλωτές διέλυσαν ένα οδόφραγμα των μπάτσων και απαίτησαν από το διαμεσολαβητή του κράτους να πορευτεί μαζί τους.
Αλλά ως συνήθως τα κέρδη και η καπιταλιστική ανάπτυξη έρχονται πρώτα για τους εξουσιαστές, ανεξάρτητα αν έχουν «ιθαγενές» background.
Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Πρόλογος
Anarchy press gr 