ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟY 1894

«Ἡμεῖς οἱ ἀκτήμονες, οἱ ἐργάται μόνον κατὰ χρῶμα ἠλλάξαμεν τὴν βαρεῖαν ἅλυσον τοῦ ζυγοῦ. Ἀντὶ ἐρυθρᾶς μετ’ ἡμισελήνου, κυανόλευκον μὲ σταυρόν». Ἡρακλῆς Ἀναστασίου, «Τὰ ἐν Πειραιεῖ βιομηχανικὰ κάτεργα», Σοσιαλιστής, α΄ δεκαπενθήμερο Απριλίου 1893, σ. 1.

Μετά την Α΄ Διεθνή ιδρύεται, το 1894, από τα κράτη της Ευρώπης η «Διεθνής Υπηρεσία Διώξεως Αναρχικών» (η Ιντερπόλ της Δυτικής Ευρώπης) για την αντιμετώπιση των ενωμένων πλέον «θορυβοποιών και αναρχικών». Η διεθνής αυτή υπηρεσία απαιτεί από όλα τα κράτη ονόματα και φωτογραφίες όλων των «αναρχικών και ταραχοποιών στοιχείων» της κάθε χώρας. Η Ελλάδα δέχεται πρόθυμα να δώσει πληροφορίες, ενώ θέτει υπεύθυνους για την καταστολή και «συνέτιση» των «ταραχοποιών στοιχείων» τους «τιμημένους» εύζωνες.

Αμέσως μετά την εντολή της «Διεθνούς Υπηρεσίας Διώξεως Αναρχικών», το κράτος αρχίζει μία άνευ προηγουμένου προσπάθεια φυσικής και ηθικής εξόντωσης αυτών οι οποίοι αμφισβητούν και αντιτίθενται στις καθιερωμένες «αξίες», που έχουν επιβληθεί στην ελληνική επικράτεια, με αποτέλεσμα να ασκηθούν διώξεις για τρομοκρατία και άνθρωποι να συρθούν στις φυλακές. Μία από τις πρώτες διώξεις του ελληνικού κράτους αφορά την υπόθεση «εκβιασμού και σχεδιασμού δολοφονίας» του «εθνικού ευεργέτη» Αντρέα Συγγρού, από τον φοιτητή Ευάγγελο Μαρκαντωνάτο.

Αλλά ας ακολουθήσουμε τα γεγονότα από την αρχή:

Ο Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος, γεννήθηκε στο 1868 στην Κεφαλονιά. Στην Αθήνα καταφθάνει ως φοιτητής της Νομικής Σχολής και συγχρόνως εργάζεται ως τυπογράφος. Συμμετέχει στον «Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο»^[1] σαν απλό μέλος στην αρχή και μετέπειτα ως γραμματέας, ενώ αρθρογραφεί και στην εφημερίδα «Σοσιαλιστής»^[2].

Τα άρθρα της εφημερίδας επιμένουν στην ανάδειξη των ζητημάτων/προβλημάτων της εποχής· αφ΄ ενός της σταφιδικής κρίσης, της πτώσης του αγροτικού εισοδήματος, της οικονομικής ύφεσης, της χρεωκοπίας και αφ’ ετέρου των εξαντλητικών συνθηκών εργασίας, της εκμετάλλευσης, της θανατικής ποινής κ.λπ. Η εφημερίδα προσπαθεί να κάνει κατανοητή την αντίθεση ανάμεσα στην «φούχτα [των] ‘’ευτυχισμένων’’ και του ‘’πλήθους των ανθρώπων που αγωνίζονται μέρα και νύχτα’’».

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες, εκτός από το πείσμα του Μπακογιάννη να εμφυσήσει το πνεύμα των Χριστουγέννων στην πλατεία των Εξαρχείων, δωρίζοντας έλατα ως καύσιμη ύλη για να ζεσταθεί η παγωμένη καρδιά των παροικούντων στην πλατεία, παρατηρούμε με ενδιαφέρον το ένα μετά το άλλο τα φιάσκα της αστυνομίας. Σήμερα μάλιστα παρακολουθήσαμε την επιτυχημένη ελεγχόμενη έκρηξη μια τσάντας με ρούχα που ήταν ακουμπισμένη σε ειδικό κάδο για ρουχισμό του Δήμου Αθηναίων. Το ωστικό κύμα απ’ τις φανέλες και τα μακό μπλουζάκια της τσάντας, ταρακούνησε τους θαμώνες του Κολωνακίου, αφήνοντας μισοτελειωμένα εσπρέσο στα μαγαζιά.

Ο ευρωτρομονόμος και η καούρα των εξουσιαστών για την καταστολή του διαδικτύου

Συνεχίζουν οι κινήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον πάση θυσία έλεγχο του διαδικτύου. Μετά την ψήφιση του νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα εισάγεται στα μέσα Απριλίου και κάτω από τον μανδύα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, η ψήφιση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο του αντιτρομοκρατικού νόμου στο διαδίκτυο που στόχο έχει τον έλεγχο και την λογοκρισία. Πολύ χοντρικά και στεγνά, οποιοδήποτε υλικό που θα ανεβαίνει στο διαδίκτυο θα περνάει μέσα από αυτοματοποιημένα φίλτρα λογοκρισίας που θα έχουν εγκατασταθεί στους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου (ISP) και έτσι είτε θα μπλοκάρεται ή θα περνάει. Επίσης ότι υλικό θεωρείται ότι είναι τρομοκρατικό ή προωθεί την τρομοκρατία θα πρέπει να κατέβει μέσα σε μια ώρα από την στιγμή κλήσης από την αστυνομία ή άλλου ελεγκτικού μηχανισμού.

Με αφορμή τον ISIS και την διασπορά της προπαγάνδας του μέσω του διαδικτύου, προωθείται μια ολοκληρωτική λογοκρισία σε ευρύτερους κοινωνικούς χώρους. Το εν λόγω περιεχόμενο είναι επίτηδες, για άλλη μια φορά, ασαφές καθώς κάτω από τους χαρακτηρισμούς: «τρομοκρατικό» και «εξτρεμιστικό» θα μπορεί να χωρέσει οτιδήποτε η εξουσία θέλει να λογοκρίνει. Έτσι θα εξισώνονται αναρχικές, ελευθεριακές και ριζοσπαστικές απόψεις και ιδέες με εκείνες των ρατσιστών της ISIS καθώς και των επίσης ρατσιστών σταυροφόρων.

Το Κράτος σκοτώνει και σακατεύει

Ο απολογισμός της καταστολής του γαλλικού κράτους στα Κίτρινα Γιλέκα

Όλα τα Κράτη του κόσμου όταν χρειαστεί να διαφυλαχθούν βάζουν μπρος τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, ώστε πάση θυσία να διαλυθεί ο,τιδήποτε μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ύπαρξή τους. Έτσι, λοιπόν, τα σκυλιά του Μακρόν κάνουν ό,τι χειρότερο μπορούν ώστε να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του αφεντικού τους. Για το λόγο αυτό άλλωστε ανταμείφθηκαν με μισθολογικό δωράκι καθώς και με αύξηση του μισθού τους.

Διακρατικές Συμφωνίες και Καταστολή της Αναρχικής Δράσης (1900-1914)

Εκδόσεις Γριπονήσι

 «Ο αναρχικός είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας, ο εχθρός όλης της ανθρωπότητας και ο δικός του βαθμός εγκληματικότητας είναι μεγαλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Κανένας μετανάστης δεν επιτρέπεται να έρθει στις ακτές μας, εάν είναι αναρχικός και κανένα έγγραφο τυπωμένο εδώ ή στο εξωτερικό θα επιτρέπεται να κυκλοφορεί εφ’ όσον διαδίδει αναρχικές απόψεις». (Πρόεδρος των ΗΠΑ Theodore Roosevelt, σε μήνυμα του στο Κογκρέσο.)

«Κάποιο κατάλληλο νησί που θα συμφωνούσαν όλα τα εκπολιτισμένα έθνη και στο οποίο οι αναρχικοί θα εκτοπίζονταν».  (Πρόταση του γερουσιαστή Hoar στη Γερουσία, στις 5 Δεκεμβρίου 1901, για εκτόπιση των αναρχικών.)

Την 6η Σεπτεμβρίου του 1901 ο αναρχικός Leon Czolgosz εκτελεί με δύο σφαίρες τον πρόεδρο των ΗΠΑ McKinley, καταδικάζεται σε θάνατο και πεθαίνει στην ηλεκτρική καρέκλα την 29η Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.

Όμως, η εκτέλεση του McKinley αποτέλεσε το εφαλτήριο ώστε οι ευρωπαϊκές και οι αμερικανικές αρχές να σχεδιάσουν μια διεθνή αντι-αναρχική interpol, να υπογράψουν το Πρωτόκολλο της Αγ. Πετρούπολης, που προέβλεπε σκληρά μέτρα καταστολής της αναρχικής δράσης (υπογράφτηκε από πλήθος ευρωπαϊκών κρατών) και την στενή συνεργασία των κρατών-μελών για την αντιμετώπιση των αναρχικών, καθώς και την σύσταση και οργάνωση του FBI στις ΗΠΑ, το 1910.

Στην έκδοση, που προλογίζεται από τον Αναρχικό Πυρήνα Χαλκίδας, αναφέρεται:

Πάντα επίκαιρο

[…] Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, αυτό το συνεχές γίγνεσθαι, είναι απόλυτος όπως και η αναρχία. Ό,τι δημιουργεί το αφήνει να διαλέξει το δρόμο του. Δεν θα το καταπιέσει. Δεν θα το καταλύσει. Ξέρει πως, όταν οι κοινωνικοί αγώνες είναι μπροστά και καλούν, όταν οι εξεγέρσεις και οι συγκρούσεις συνταράσσουν το κράτος, όταν οι συλλήψεις ξεπερνούν τις 500, τότε όλα τα βλέμματα θα κοιτάξουν ερωτηματικά: «Θυμάσαι τις ρίζες;». Τότε είναι που θα διαπιστώσουν ότι «η οδοντόπαστα έχει ξεραθεί μέσα στο σωληνάριο».

Έχουν μεγάλη σημασία όλες αυτές οι εικόνες, το πάθος και οι στιγμές που πέρασαν, αλλά κι αυτές που θα έλθουν. Είναι μια ακόμα παρακαταθήκη, όχι για διορθώσεις αλλά για να αναλογιστούμε πόσο εύκολα μπορεί να υπάρξουν ή να καλλιεργηθούν λογικές και καταστάσεις επιγόνων, σπεκουλαδόρων, τυχοδιωκτών, υποταγμένων στους εκβιασμούς και τις απαιτήσεις των εξουσιαστών τους, ενώ θα προσποιούνται τους αγωνιστές.

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΟΡΙΑ ΛΕΣΒΟΥ- 30 ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

Φωνάζοντας συνθήματα και ζητώντας την ελευθερία τους ξεσηκώθηκαν αφρικανοί μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο χωριό Μόρια της Λέσβου, αφού προηγουμένως είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από την Υπηρεσία Ασύλου διαμαρτυρόμενοι για τον πολύμηνο εγκλεισμό τους και την μη εξέταση των αιτημάτων παροχής ασύλου.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ…

«Divide et impera», (διαίρει και βασίλευε) «Divide ut imperas», «Divide ut regnes»  (… για να βασιλέψεις).

«Όλοι μαζί ήταν γενναίοι, μα όταν άρχισε ο καθένας να σκέφτεται τον δικό του κίνδυνο, έγιναν δειλοί και πειθήνιοι» Τίτος Λίβιος

«Εν δε διχοστασίη και Ανδροκλέης πολεμαρχεί» (όταν πέφτει διχόνοια, κυβερνά ακόμα κι ο Ανδροκλής»,  Κρατίνος, κωμικός ποιητής, πρόδρομος του Αριστοφάνη

Ο καρδινάλιος Γούλσυ (Wolsey), αρχιεπίσκοπος της Υόρκης και πρωτοσύμβουλος του βασιλιά Ερρίκου 8ου στις αρχές του 16ου αιώνα θέλοντας να βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσει η Αγγλία την Ισπανία και τον οίκο των Αψβούργων, που είχαν συμμαχήσει και κυριαρχούσαν στην Ευρώπη έθεσε το ζήτημα της «ισορροπίας των δυνάμεων» με τον εξής τρόπο:

«Πρέπει να εμποδίζουμε κάθε ευρωπαϊκό κράτος να γίνεται πολύ δυνατό, και να φροντίζουμε να διατηρούμε δύο ομάδες κρατών περίπου ισοδύναμες, υποστηρίζοντας πότε τη μια και πότε την άλλη, και μην αφήνοντας καμιάν απ’ αυτές να υπολογίζει με βεβαιότητα στη συνεχή υποστήριξη της Αγγλίας».

Ο καρδινάλιος ουσιαστικά επαναδιατύπωσε ένα δόγμα με το οποίο αυτοκρατορίες, κράτη, αλλά και συνασπισμοί κρατών, όχι μόνο για εκατοντάδες, αλλά για χιλιάδες χρόνια διαχειρίζονταν την ισχύ τους, προσδιορίζοντας τους συσχετισμούς, τις συμμαχίες, που μεταβάλλονταν ή διατηρούνταν άλλοτε με βραδύτητα και άλλοτε με την ταχύτητα και την βιαιότητα, που επέβαλλαν οι σχεδιασμοί που επικρατούσαν.

Πολεμικά αέρια στην υπηρεσία της καταστολής

Ο υπουργός εσάλπισε, τα κάνιστρα διπλοσφάλισαν κι εγένετο η νηνεμία η αφόρητος· ούτε κόκκος CS πετούμενος πλέον εις το άστυ το κλεινόν, ούτε ένα τόσο δα πικρό δάκρυ προκαλούμενο απ’ της αστυνομικής φυσούνας την οπή και με τους praetores urbanis να ρίπτουν μόνον ανθούς ευωδιαστούς στον λεπτόν αέρα της μητροπόλεως από τούδε και στο εξής. Ο διαπρύσιος συγγραφεύς του τρομονόμου και νεωστί κάτοχος υπουργικής καρέκλας Πανούσης, διεμήνυσε προς ενδιαφερομένους και μη, εκτός των άλλων διασκεδαστικών, πως η χρήση χημικών ουσιών για την καταστολή των αγωνιζομένων ανήκει πλέον στο φαύλο παρελθόν, ότι υπάρχουν πολύ εξυπνότεροι τρόποι για να επιβληθεί η «τάξις κι η ασφάλεια» στα απολωλότα πλήθη.

Αφ’ ενός, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον γενειοφόρον ακαδημαϊκό αρχιλακέ στο εξής: η καταστολή διαθέτει πολλά ποδάρια και σίγουρα τα πλέον επικίνδυνα εξ αυτών είναι άκρως αναίμακτα, μιας και μια σπιθαμή προχώρημα στον έλεγχο της σκέψης αξίζει για τους τυράννους, όσο τα δακρυγόνα όλου του κόσμου. Αφ’ ετέρου, τόσο στο ελλαδικό κοινωνικό γίγνεσθαι, όσο κι εν γένει στους απανταχού καταπιεσμένους, θα υπάρχουν πάντα εκείνες οι «αποκλίνουσες» μειοψηφίες που, παρ’ όλο το προχώρημα της πνευματικής καταστολής, το κράτος θα είναι αναγκασμένο εκ των πραγμάτων να τους αντιμετωπίζει επιπροσθέτως και με καθαρά στρατιωτικούς όρους. Η των ημερών μας πραγματικότητα, όσον αφορά τους εντός των κοινωνικών τειχών της Δύσης εξουσιαζόμενους, είναι άκρως δηλωτική για το αληθές του άνωθι συλλογισμού.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΟΛΠΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΟΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ…

«Καταστείλατε, την καταστολή»…

Κομματική «καταστολή» της καταστολής, εξήγγειλε η περιβόητη Κίνηση των «53+» του Συριζα μ’ αφορμή επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη που εκκένωσαν τρεις καταλήψεις, προσήγαγαν και συνέλαβαν δεκάδες άτομα στην πλειονότητά τους από διάφορες χώρες, που συμμετείχαν στο No border camp, ενώ λιγοστοί πρόσφυγες μεταφέρθηκαν σε κέντρα κράτησης.

Μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση αναφέρεται:

«Η εκκένωση των τριών καταλήψεων-χώρων φιλοξενίας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη με επέμβαση των ΜΑΤ, καθώς και οι συλλήψεις των αλληλέγγυων συνιστούν μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη.

»Η χρήση του δόγματος «νόμος και τάξη», εργαλείο διακυβέρνησης από τις δυνάμεις του παλιού πολιτικού συστήματος, μας γυρίζει στην περίοδο κυριαρχίας της γραμμής Δένδια. Η επαναφορά έστω και στο ελάχιστο της κατασταλτικής αντίληψης της πολιτικής Δένδια που τόσο πλήγωσε τη δημοκρατική λειτουργία στη χώρα και εμπόδισε την έκφραση της κοινωνικής χειραφέτησης της θα αποτελούσε θεμελιώδες σφάλμα της κυβέρνησης και θα ήταν φυσικά αδύνατο να γίνει ανεκτό από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και όλους όσοι τόσα χρόνια συμπορεύονται μαζί του στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο».

Ας κάνουμε όμως ορισμένες παρατηρήσεις.

Η ανακοίνωση σαφώς αποδέχεται ότι οι τελευταίες κατασταλτικές κινήσεις αφορούν «επαναφορά» μεν της κατασταλτικής αντίληψης της πολιτικής Δένδια, αλλά στο «ελάχιστο». Μ’ άλλα λόγια σύμφωνα με τους «53+», η συγκεκριμένη «χρήση του δόγματος νόμος και τάξη» αφορούσε το «ελάχιστο», καθώς προφανώς οι πολιτικές πιέσεις που δεχόταν η κυβέρνηση ήταν έντονες και όφειλε να τις λάβει σοβαρά υπ’ όψιν.

Βέβαια, ακόμη και μια «ελάχιστη επαναφορά» όπως διαβεβαιώνουν «θα ήταν φυσικά αδύνατο να γίνει ανεκτή από τον κόσμο του Συριζα και όλους όσοι τόσα χρόνια συμπορεύονται μαζί του στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο».

Η ανακοίνωση των «53+» υπενθυμίζει και κατοχυρώνει πολιτικά την συμπόρευση του κόσμου του Συριζα μ’ όλους αυτούς που «τόσα χρόνια συμπορεύονται μαζί του στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο».

Δηλαδή σύμφωνα με την ανακοίνωση, Συριζα και συνοδοιπόροι από κοινού και συντονισμένα δεν ανέχτηκαν κατασταλτικές πολιτικές τύπου Δένδια!!! Φυσικά δεν εκπλήσσει σε τίποτα η ουσία της ανακοίνωση, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που κινείται μια τάση ή το ίδιο το κόμμα του Συριζα μ’ αυτόν τον τρόπο. Η διαφορά πλέον έγκειται στην άνεση με την οποία διαφημίζεται η πολιτική κάλυψη που προσφέρεται σε κινηματικούς εταίρους, οι οποίοι παρουσιάζονται (χωρίς να κατονομάζονται ευθέως, πλην όμως φωτογραφίζονται με πλήρη ευκρίνεια) ως απλά εξαπτέρυγα.

Η ανακοίνωση σε άλλο σημείο αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η προβολή της αλληλεγγύης ως μέσο διαχείρισης του προσφυγικού , το «Καλώς τους» με συμμετοχή κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης, η υποψηφιότητα των κατοίκων της Λέσβου για το Νόμπελ Ειρήνης, οι πολλαπλές επισκέψεις πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων και, από την άλλη, το γεγονός της εκκένωσης των τριών καταλήψεων δείχνουν πως εντός της κοινωνίας αλλά και εντός του κρατικού μηχανισμού υπάρχει μία πολιτική και ιδεολογική διελκυστίνδα.

»Εμείς, από την πλευρά μας, έχουμε διαλέξει. Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να νικήσει η αλληλεγγύη, η ανεκτικότητα και η δημοκρατία. Όσοι δικαιολογούν το χθεσινό χτύπημα σε αλληλέγγυους και χώρους φιλοξενίας προσφύγων θα μας βρούνε απέναντι τους. Είναι αυτονόητο δε, ότι οι διώξεις των αλληλέγγυων θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα.»

Δεν πρόκειται βέβαια για κάποιου είδους κομματικό εμφύλιο, αλλά μια ακόμη κακόγουστη παράσταση που ανεβαίνει ξανά και ξανά με τους ρόλους μοιρασμένους σε εκείνους που έχουν αναλάβει να προάγουν το υπεύθυνο κυβερνητικό έργο (Τόσκας, Κοτζιάς κ.ά.) και εκείνων που κρατούν ψηλά τα λάβαρα της «αριστεράς των κινημάτων», της κατάργησης των ΜΑΤ, αλλά και της διατήρησης των σχέσεων με τους κινηματικούς εταίρους. Όλα καλά, λοιπόν, αριστερά, κινηματικά, με μπόλικη δόση κυβερνητικής υπευθυνότητας, με κομματικές «ανταρσίες» στις «υπερβολές» και στήριξη των «αδελφών» καταληψιών.

Και πάντα με τις ευλογίες και την καθοδήγηση του «μεγάλου τιμονιέρη» Τσίπρα που είχε θέσει τις απαραίτητες κατευθυντήριες γραμμές: «Το κόμμα τη δουλειά του και η κυβέρνηση τη δική της».

Έτσι όλοι φαίνονται ικανοποιημένοι και τα πράγματα τακτοποιημένα. Το κίνημα ή τουλάχιστον οι απαραίτητες ηγετικές συνιστώσες παραμένουν στην γραμμή «Συριζα με ή χωρίς αυταπάτες για να μην έρθει η επάρατη Δεξιά», ενώ μια ακόμη κυβερνοαντιπολίτευση μοιάζει να λύνει τα κινηματικά «προβλήματα» με τον παλιό, αλλά δοκιμασμένο πασοκικό τρόπο.

Περσινά ξινά σταφύλια, αλλά δεν παύουν να καταναλώνονται σε δίσεκτους κινηματικούς καιρούς…

Δημοσιεύθηκε από Συσπείρωση Αναρχικών

Ο ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 14ΧΡΟΝΟΥ

«Καμμία σχέση, οποιαδήποτε, μεταξύ μαθητών διένεξη, επιθετικότητα, τσαμπουκάς, ποιος έχει το πάνω χέρι, σφαλιάρα, ό,τι θέλετε, με το να πάρεις ένα κουζινομάχαιρο και να πας να κόψεις την καρωτίδα κάποιου, καμμία σχέση», είπε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο «Πρακτορείο 104,9 fm» ο καθηγητής εγκληματολογίας και πρώην αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης.

Ο «ειδικός» περί τα εγκληματολογικά ζητήματα –με την πείρα πλέον και του πολιτικού προϊσταμένου του υπουργείου δημόσιας τάξης–, διαλέγει προσεκτικά τις λέξεις. «Διένεξη», «επιθετικότητα», «τσαμπουκάς», «ποιος έχει το πάνω χέρι, σφαλιάρα, ότι θέλετε», και από την άλλη πλευρά «το να πάρεις ένα κουζινομάχαιρο και να πας να κόψεις την καρωτίδα κάποιου».

«Λαϊκή Παράδοση» και κρατική καταστολή

Πόσο «αυθεντική» μπορεί να είναι η «παράδοση»; Πως είναι δυνατόν η κρατική καταστολή να έχει βάλει χέρι σε χορούς, τραγούδια, μουσικές και πανηγύρια ανθρώπων με σκοπό τον έλεγχο και την υποταγή; Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά και σε καμμία περίπτωση συνομωσιολογικά! Για την κρατική εξουσία η μουσική, τα τραγούδια και ο χορός δεν ήταν πάντα μια αθώα διέξοδος όπως για τους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό που σήμερα ορίζουμε ως «παράδοση» έχει επινοηθεί σε μεγάλο βαθμό από την προσπάθεια του κράτους να επιβληθεί στους ανθρώπους που την βιώνουν και την εξελίσσουν. Η προσπάθεια του κράτους να ομογενοποιήσει τον πληθυσμό του υπό την σκεπή μιας ενιαίας εθνικής ταυτότητας πέρασε, και περνάει, μέσα από την «παράδοση». Το μακρύ χέρι του κράτους όπου έχει αναλάβει να ανακαλύπτει και στην συνέχεια να κρύβει ή να παραποιεί όποια «παράδοση» δεν συμβαδίζει με τις αρχές του έθνους, ονομάζεται λαογραφία! Το αντικείμενο μελέτης της λαογραφίας, σύμφωνα με εκείνη, είναι η διερεύνηση της «ψυχής του λαού»¹. Οι θιασώτες της λαογραφίας πιστεύουν στον άρρηκτο δεσμό μεταξύ κράτους και λαογραφίας. Το κράτος, σύμφωνα με την λαογραφία, θεωρείται ως οργανισμός που διέπεται από την «ψυχή του λαού». Η λαογραφία γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε άλλη επιστήμη «την ψυχή του λαού» ορίζει την θέση της ως «σύμβουλος» του κράτους. Ο μεγαλύτερος θρίαμβος κατά τους λαογράφους θα ήταν εάν κάθε πολιτική πράξη ανταποκρινόταν τέλεια στο χαρακτήρα των εξουσιαζόμενων, έτσι ώστε ακόμα και τα ποιο επαχθέστερα και άδικα μέτρα να θεωρούνται αναγκαία, γιατί το κράτος δεν κάνει κάτι άλλο παρά να διεκπεραιώνει τις δικές τους ανάγκες! Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται οι πραγματικοί χαρακτήρες της λαογραφίας: η εκπαίδευση και η χειραγώγηση. Με άλλα λόγια εδώ αρχίζει ο πραγματικός σκοπός της που δεν είναι μόνο να καταγράψει ό,τι υπάρχει στην κουλτούρα των ανθρώπων, αλλά όπου χρειάζεται να κρύψει, να παραλλάξει και εν τέλει να επινοήσει νέες «παραδόσεις», που θα μοιάζουν ότι υπήρχαν από πάντα!²

Ολοκληρώνεται ο 3ος Κύκλος συζητήσεων της Αναρχικής Αρχειοθήκης Αθήνας

Στις 14 Μαΐου 2015, ημέρα  Πέμπτη, στο πλαίσιο του 3^ου Κύκλου συζητήσεων της Αναρχικής Αρχειοθήκης Αθήνας, θα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη εκδήλωση σε αίθουσα του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (Πατησίων). Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώνεται ο 3^ος Κύκλος.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει προβολή ταινίας και συζήτηση.

Σιγκαπούρη: η τεχνολογία στην υπηρεσία της καταστολής

Τρεις φοιτητές του πολυτεχνείου του Temasek έφτιαξαν μια… πρωτοποριακή ασπίδα για… τα ΜΑΤ! Ναι, καλά ακούσατε! Πρωτοπόροι άλλωστε οι φοιτητές στις εφευρέσεις και λοιπές κατασκευές [εντάξει μη βαράτε, πλάκα κάνουμε!], κατασκεύσαν μια ασπίδα για την καλύτερη προστασία των αστυνομικών!!! Τι ευσυνείδητοι πολίτες είναι αυτοί!

Δράση ενάντια στο ισπανικό προξενείο στο Άμστερνταμ

Με αφορμή τις πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις στην Ισπανία που ορίζουν βαριά πρόστιμα για διαδηλωτές, καταληψίες, αλληλέγγυους κ.ά., πραγματοποιήθηκε μια δράση αλληλεγγύης με στόχο το ισπανικό προξενείο στο Άμστερνταμ στις 22/12/2-14.

Φάλουν Ντάφα. Μια διαλογιστική άσκηση ποτισμένη με αίμα

Πως μια διαλογιστική άσκηση μπορεί να γίνει κόκκινο πανί για ένα κράτος; Η ερώτηση μπορεί εύκολα να απαντηθεί εάν φέρουμε στο νου μας το γνωστό βιβλίο «1984» του Όργουελ, όπου μονάχα η σκέψη φτάνει για να θεωρηθεί κάποιος εγκληματίας και εχθρός του κράτους. Έτσι λοιπόν η επιβολή της κυριαρχίας οφείλει να είναι όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωτική και πολυεπίπεδη, στραγγαλίζοντας την όποια αμφισβήτηση από την γέννηση της.

Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι ασχολούνταν με σωματικές, νοητικές και πνευματικές πρακτικές που σαν σκοπό είχαν την βελτίωση και την εξισορρόπηση του σώματος, του νου και του πνεύματος. Αρκετές χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και άλλες μπορεί να συγχωνεύτηκαν και να παραλλάχτηκαν σε θρησκείες και δόγματα, χάνοντας έτσι την αρχική τους λειτουργία και σημασία. Οι πιο δημοφιλείς διαλογιστικές πρακτικές σήμερα, όπως η Γιόγκα και το Τάι Τσι, προέρχονται από την παράδοση του ινδικού και του σημερινού κινέζικου χώρου.

Απαγορεύεται το απαγορεύεται;

Φαίνεται ότι οι ευρωπαίοι έχουν περάσει προ πολλού απ’ το γνωστό σύνθημα του Μάη του ’68, που επιθυμούσε να άρει κάθε απαγόρευση απ’ την καθημερινή ζωή (απαγορεύεται το απαγορεύεται), στο απαγορεύονται τα πάντα. Έτσι, σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν την εμφάνισή τους μια σειρά νόμων, που ενώ φαίνονται υπερβολικοί και παράλογοι, αποτελούν και μια δοκιμή για το ποια είναι τα όρια της λογικής των υπηκόων της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας.

Τούτ’ οι μπάτσοι που ’ρθαν τώρα… στο σχολειό μας

Ο Γυμνασιάρχης προχώρησε μπροστά φώναξε τ’ όνομα μου και με κάλεσε να βγω απ’ την γραμμή και να πάω κοντά του.[…] Αυτός, πολύ σοβαρός, άνοιξε το σακουλάκι κι άδειασε πάνω στο βρεγμένο πλακόστρωτο κάτι μεγάλα, άσπρα και μυτερά χαλίκια. Μετά με διέταξε να γονατίσω πάνω στα χαλίκια και ο γυμναστής ήρθε και μ’ έσπρωξε επίτηδες για να με ζοχαδιάσει.[…] Στην συνέχεια ο γυμναστής μ’ άρπαξε από πίσω και με ακινητοποίησε και πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνεται, ο Γυμνασιάρχης τράβηξε απ’ την τσέπη του ένα μεγάλο μπαρμπέρικο ψαλίδι και μου ’ριξε μια γερή μασητή ψαλιδιά ψηλά στο μέτωπο και μου ’φαγε όλο το κοκοράκι.[1]

Νίκος Νικολαΐδης, «Γουρούνια στον Άνεμο»

Πορεία στην Ατλάντα στις ΗΠΑ

Για τρίτη συνεχή χρονιά πραγματοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου η πορεία «ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα και την εγκληματοποίηση μιας γενιάς». Περίπου 40 άτομα συγκεντρώθηκαν στο πάρκο Woodruff. Μόλις ξεκίνησαν τα συνθήματα από τις ντουντούκες οι μπάτσοι συνέλαβαν έναν νεαρό έγχρωμο άνδρα. Αρκετοί δεν ήταν διατεθειμένοι να περικυκλώσουν τους μπάτσους για να υπερασπιστούν τον συλληφθέντα.

Το κομμουνιστικό κράτος της Κίνας θωρακίζεται

To κινεζικό κράτος αναμένει να γίνουν 180.000 πορείες κάθε χρόνο και τεράστια ποσά πρόκειται να ξοδευτούν για την ενίσχυση και θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, πιο πολλά και απ’ ότι στο στρατό! Έτσι, σε μια πρόσφατη έκθεση εξοπλισμού ασφάλειας στο Πεκίνο παρουσιάστηκαν νέα και ανανεωμένα μέσα ελέγχου και καταστολής, προσελκύοντας φυσικά και εκατοντάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο.