Θεσσαλονίκη: Εκδήλωση- Παρουσίαση της μπροσούρας: «Οι εθνικές ιδέες γεννούν νεκροταφεία»

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΡΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Συνεχίζεται για τέταρτη ημέρα ο ξεσηκωμός των Ρομά σε πολλές πόλεις και περιοχές της χώρας, ύστερα από τον εν ψυχρώ πυροβολισμό στο κεφάλι 16χρονου Ρομά από αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ στην Δυτική Θεσσαλονίκη.

Στη Δυτική Αττική στον Ασπρόπυργο, στο Μενίδι, στο Ζεφύρι, στα Λιόσια, στον Κορυδαλλό, στην περιφερειακή Αιγάλεω, στο Χαλάνδρι (Μετρό Νομισματοκοπείου), στην περιοχή Αύλιζα, με πύρινα οδόφραγμα, εμπρησμούς λεωφορείων και καταστημάτων ελαστικών, επιθέσεις με πέτρες, ξύλα, μολότοφ, αλλά και  με πυροβολισμούς από καραμπίνες (τραυματίστηκαν από σκάγια οι διοικητής της ΟΠΚΕ και άλλοι αστυνομικοί),  και επιθέσεις, στην Θεσσαλονίκη με επανειλημμένες εμπρηστικές επιθέσεις σε κτίριο της Οικονομικής Αστυνομίας, στο ΑΤ Δενδροποτάμου, στη Χαλκηδόνα, στην οδό Πόντου κοντά στο κτίριο της Υποδιεύθυνσης Μεταγωγών και στον καταυλισμό «Αγία Σοφία», στον δήμο Θερμαϊκού στο ύψος του καταυλισμού «Τσαΐρια», στο Κορδελιό, στα Δικαστήρια, στο Αγρίνιο, στη Βέροια, στην Πάτρα, στις εθνικές οδούς Αθηνών-Κορίνθου, Αθηνών-Βεροίας κ.α..

Ογκώδεις απεργιακές διαδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Επιθέσεις με βόμβες μολότοφ στο Κοινοβούλιο, Χημικά στο Σύνταγμα, – Επεισόδια και στην Θεσσαλονίκη

Ημέρες αντιμνημονιακών αγώνων, τουλάχιστον σε σχέση με την συμμετοχή θύμισαν οι ογκώδεις απεργιακές διαδηλώσεις, που πραγματοποιήθηκαν σ’ όλη την χώρα. Η συμμετοχή στην απεργία τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) ήταν πολύ μεγάλη, ακινητοποιήθηκαν τα ΜΜΜ, απεργία κηρύχθηκε από τα σωματεία σιδηροδρομικών, από την ΠΟΕ-ΟΤΑ, την ΠΝΟ (Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία), από την Ομοσπονδία ΤΑΧΙ, από τα σωματεία Εναέριων Ελεγκτών Κυκλοφορίας, εμπορικούς συλλόγους κα. Στο απεργιακό συλλαλητήριο συμμετείχαν, επίσης, φοιτητικοί σύλλογοι, αριστερές οργανώσεις, καθώς και αναρχικά-αντεξουσιαστικά μπλογκς.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ

[…] Το βιβλίο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ» (έκδοση Ισνάφι) περιέχει δύο κείμενα: Το «Ο Εβραϊκός σοσιαλισμός στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη» του Σουκρού Ιλιτζάκ και το « Ζητήματα σχετικά με την απεργία των Ελλήνων σερβιτόρων στην Θεσσαλονίκη του 1908» της Μαρίνας Αγγελοπούλου.

Στο πρώτο κείμενο υπάρχουν πολλά στοιχεία για την σύσταση του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης την περίοδο των Νεότουρκων, την οικονομία της πόλης, πολεοδομικά χαρακτηριστικά της και την θέση της γυναίκας, σε σχέση πάντα με τις διάφορες εθνότητες που συνέθεταν την πόλη, αλλά επίσης και τις πολιτικές εξελίξεις στην διοίκησή της. Κυρίως, όμως, επικεντρώνεται στον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης, που σύμφωνα με το βιβλίο αριθμούσε 15.000 οικογένειες. Ένα σημείο στο οποίο επίσης επικεντρώνεται το κείμενο είναι η ίδρυση και λειτουργία της «Φεντερασιόν» (Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης) που αποτελούταν κυρίως από Εβραίους εργάτες. Το κείμενο αν και φαινομενικά προσεγγίζει την ιστορική αυτή περίοδο της Θεσσαλονίκης με ένα οικονομικο-κεντρικό, «ταξικό» πρίσμα, στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολύ καλή προσπάθεια παρουσίασης της διαπλοκής και σύγκρουσης όλων των κοινωνικών παραμέτρων που συνέθεταν την κοινωνία της πόλης.

Αναθυμούμενοι τον Ιούνιο του 2003

Συμπληρώνονται εφέτος 15 χρόνια από την τελευταία μεγάλη σύγκρουση που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2003 στην Θεσσαλονίκη. Χρήσιμο είναι να γίνει αναφορά σ’ αυτό το γεγονός[1] επειδή αποτελεί το κλείσιμο ενός ωρισμένου κύκλου κινητοποιήσεων εναντίον των λεγομένων παγκοσμιοποιητικών διαδικασιών[2], δηλαδή των ενοποιητικών διαδικασιών της πολυεπίπεδης κυριαρχίας.

Η δράση των ανθρώπων, που έδωσαν το παρόν σ’ αυτήν την συνάντηση αγώνα, δικαιώνεται όχι μόνο σε σχέση με την ιστορική στιγμή, κατά την οποία εκδηλώθηκε, αλλά και με τα όσα επακολούθησαν έως και τις ημέρες μας, αφού οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουν σήμερα οι άνθρωποι του ελλαδικού χώρου οφείλονται σε μεγάλο βαθμό ΚΑΙ σε εκείνη την συνάντηση των εξουσιαστών.

Θεσσαλονίκη, όπως λέμε… Βενετία!

Ενθυμούμαι μια φορά, εις τους Παρισίους μάλλον ευρισκόμην, μειράκιον τρυφερόν ακόμη, όπου ο μπάρμπας μου, ο μαρκήσιος ντε λα Φρομάζ με τ’ όνομα, μου ‘λεγε για μιαν πόλη που οι άνθρωποι σουλατσέρνουν, δώθε κείθε, με κάτι μυστήριες βάρκες, που τις λένε γόνδολες. Το όνομά της πόλης αυτής, έλεγε, είναι Βενετία και οι στενές υδάτινες λωρίδες της ονομάζονται κανάλια. Πρόσθεσε επίσης πως τούτη η πόλη είναι κατά κάποιον τρόπο μισοβυθισμένη στα ύδατα της θαλάσσης, τουτέστιν αν δεν γνωρίζεις από κουπί κι από κολύμπι σε τρώνε τα μαύρα ψάρια. Του λέω το λοιπόν κι εγώ, «θα πάμε μπάρμπα ποτές κατά εκεί; Ωραία θα είναι να βολτάρεις με αυτές τις γόνδολες. Άσε και το άλλο, έτσι καταχωνιασμένη στο νερό που είναι, δεν θα έχει και πολλές γάτες. Αυτές μισούνε την υγρασία.». «Μην ανησυχείς», μου λέει. «Θα πάμε μια μέρα. Τι διάβολο αριστοκράτες ποντικοί είμαστε;!». Έλα όμως που ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι, χρόνοι καταραμένοι, ξέπεσε το σόι το αριστοκρατικό, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας από τους υπονόμους των Ηλυσίων Πεδίων κι αριβάραμε εμιγκρέδες στη Νυφίτσα του Θερμαϊκού, να πούμε το τυρί τυράκι, εμείς που αν δεν ήταν πολυτελείας το ροκφόρ το δίναμε πεσκέσι στα μυρμήγκια.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΪΚΗ; (Μέρος 2ο)

Οι τεταμένες και συχνά εχθρικές σχέσεις μεταξύ της ελληνικής και εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης εντείνονταν πολλές φορές από περιστατικά όπου εμπλέκονταν μέλη και των δύο κοινοτήτων. Τα οικονομικά κίνητρα συγχρονίζονταν πολλές φορές με πολιτικές επιδιώξεις σε μια περίοδο έντονων ανακατατάξεων ως προς τη νομή της εθνικής και κρατικής εξουσίας. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι η πλειονότητα των εβραίων αντιμετώπιζε αρνητικά την προσάρτηση της πόλης, το 1912, στο ελληνικό κράτος. Αυτή τους η στάση οφειλόταν στο ότι η Θεσσαλονίκη, κατά τη περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποτελούσε μια πολυπολιτισμική πόλη, με έντονο εμπορικό χαρακτήρα και το λιμάνι της αποτελούσε πύλη για τα βαλκάνια και την Ευρώπη, πέραν των προνομίων που μέλη της εβραϊκής κοινότητας απολάμβαναν. Η δυναμική του συγκεκριμένου λιμανιού θα μειωνόταν, αφού λίγα χιλιόμετρα βορειότερα θα υπήρχαν σύνορα και συνεπώς οι μεταφορές προς τη βαλκανική χερσόνησο δεν θα είχαν την ίδια αμεσότητα προς τη βαλκανική ενδοχώρα.

Οι προβληματισμοί της εβραϊκής κοινότητας δεν εντάσσονταν μόνο στο οικονομικό σκέλος αλλά και στο πολιτικό. Εντός της κοινότητας υπήρχαν, από τις αρχές του 20^ου αι., τρεις κύριες τάσεις: οι σιωνιστές, οι αφομοιωτικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι πρέπει να ενσωματώνονται στη κυρίαρχη εξουσία και να μην λειτουργούν διακριτά ή ανταγωνιστικά. Γι’ αυτό το λόγο συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα των νεοτούρκων στη Θεσσαλονίκη. Οι σοσιαλιστές αποτελούσαν τη τρίτη τάση και θεωρούσαν ότι το εθνικό ζήτημα στα Βαλκάνια όφειλε να υποταχθεί στη προοπτική της σοσιαλιστικής αναδιάρθρωσης της οθωμανικής κοινωνίας.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΪΚΗ; (Μέρος 1ο)

Εξ αρχής δηλώνουμε ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Κατ’ αρχήν, διότι, μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως και ως προς το πρώτο αλλά και ως προς το δεύτερο μέρος του. Στο πρώτο προσδίδεται μια θέση, αμετακίνητη, η οποία επ’ ουδενί αποτελεί άποψη μας και στο δεύτερο μέρος το ερώτημα, εάν ετύχαινε απαντήσεως, θα είχε βάση πριν από 100 χρόνια. Αλλά και πάλι, μπορούμε να εθνο/θρησκευο προσδιορίζουμε εδάφη; Σε κάθε περίπτωση το «είναι» ουσιαστικά, θέλει να προσδιορίσει την κυρίαρχη παρουσία μιας εθνοτικής ομάδας σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, που συχνά, συγχρονίζεται και συνταυτίζεται με την επ’ αυτής ασκούμενη δύναμη επιβολής. Για να το θέσουμε, διαφορετικά, το τί «είναι» η κάθε περιοχή εξαρτάται από την εκάστοτε εξουσία. Οι περιοχές από μόνες τους περιλαμβάνουν ανθρώπους, λαγκάδια και βουνά. Στο παρόν σημείωμα, θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τη παρουσία μιας πολυπληθούς κοινότητας στην περιοχή της Θεσσαλονίκης για αρκετούς αιώνες, της εβραϊκής, επειδή η μελέτη της πλήρους πορείας και εξέλιξης της συγκεκριμένης κοινότητας μας προσφέρει πολλά στοιχεία για αρκετούς τομείς της ιστορίας, όπως τους λόγους δια των οποίων έγινε η πολυπληθέστερη εθνοθρησκευτική κοινότητα στη Θεσσαλονίκη, τις εντάσεις με άλλες θρησκευτικές και εθνικές κοινότητες, την εξαφάνισή της το 1943.

Μέρες της ΟΠΛΑ στη Θεσσαλονίκη

Τα χρώματα της βίας (1941-1945)

Η συγγραφέας στον πρόλογο αναφέρει ότι η έρευνά της βασίζεται όσον αφορά το πρωτογενές υλικό για την λειτουργία της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη στο αρχείο του Ν. Τσιρώνη, στελέχους της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης, που της παραχωρήθηκε από την οικογένειά του. Το αρχείο αυτό διασταυρώθηκε με τα δεδομένα του αρχείου του ΚΚΕ, και μάλιστα τους φακέλους της Επιτροπής Πόλης Θεσσαλονίκης της περιόδου 1941-1944, που φυλάσσονται σήμερα στο ΑΣΚΙ. Το υλικό αυτό εμπλουτίστηκε περαιτέρω με στοιχεία από δύο ακόμη αρχεία: α) το Ιστορικό αρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης και β) το αρχείο του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης.

Στον πρόλογο η συγγραφέας εκτός των άλλων παρατηρεί ότι «είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι, ως τις μέρες μας σχεδόν, σημαίνοντα στελέχη που ελέγχονταν από το ΚΚΕ διεμήνυαν σε όλους τους τόνους στους επιζώντες πρωταγωνιστές, αλλά και στους δυνάμει ερευνητές πως δεν είχε ακόμα ωριμάσει ο χρόνος για την διαπραγμάτευση του ζητήματος της ΟΠΛΑ, διαπίστωση που νομίζω ότι ευθύνεται για την διαμόρφωση ενός ολισθηρού και νεφελώδους εν πολλοίς τοπίου, αποφευκτέου από τον ερευνητή».

Στην πρώτη ενότητα με τον τίτλο Σκοποί και στόχοι της έρευνας, η συγγραφέας θέτει περιληπτικά τις ερευνητικές της κατευθύνσεις οι οποίες μεταξύ άλλων αφορούν την αξιολόγηση της δράσης της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη, την συσχέτιση της δράσης με τα ξεχωριστά δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της πόλης κ.λπ.

H ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΖΗΛΩΤΩΝ (1342-1349)

Μια σημαντική στιγμή των κοινωνικών αγώνων, είναι η εξέγερση των Ζηλωτών και η κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Οι φτωχοί της πόλης δημιούργησαν την κομμούνα της Θεσσαλονίκης κι απέδειξαν –και τότε– πως μπορούν. Οι δυνάμεις της κυριαρχίας έπεσαν επάνω στους εξεγερμένους προκειμένου να τους συντρίψουν. Η επτάχρονη διάρκειά της αντιμετώπισε μια διαρκή πολιορκία από τις δυνάμεις των ευγενών και των τούρκων συμμάχων του αυτοκράτορα. Σε κάθε πόλη, σε κάθε εποχή (Κομμούνα της Θεσσαλονίκης, Παρισινή Κομμούνα κ.α.) η ιερά συμμαχία των εξουσιαστών συσπειρώνεται αποδεικνύοντας την απόλυτη εχθρότητα της απέναντι στους ανθρώπους.

«Μόλις εκδηλώθηκε η ρήξη μεταξύ της χήρας Αυτοκράτειρας Άννας της Σαβοΐας και του Ιωάννη του Καντακουζηνού, ο πληθυσμός της Αυτοκρατορίας διαιρέθηκε σε δύο στρατόπεδα. Στο ένα ανήκαν οι ευγενείς, υποστηριχτές του αρχηγού τους –του Καντακουζηνού– και στο άλλο ο λαός, ο οποίος κρατούσε μια ολοφάνερα εχθρική στάση απέναντί τους.

Ο Καντακουζηνός, μόλις είχε αυτοανακηρυχθεί Αυτοκράτορας, υπό την πίεση των γεγονότων και του κόμματός του. Γνωστοποιώντας την άνοδό του στο θρόνο στους κατοίκους των πόλεων, τους προέτρεπε μέσω των επιστολών του να μην αναγνωρίσουν καμία άλλη εξουσία πλην της δικής του. Όμως οι προσταγές του δεν έτυχαν της ίδιας αντιμετώπισης σε όλη την επικράτεια. Αν και οι ευγενείς τις αποδέχθηκαν με επευφημίες, ο λαός αντιθέτως δεν ήθελε να τις αποδεχθεί. Η κατάσταση ήταν σε τέτοιο βαθμό τεταμένη, που το παραμικρό μπορούσε άμεσα να επισπεύσει σοβαρά γεγονότα. Πράγμα το οποίο και έγινε.

ΑΝΤΙ-ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 15/5

Η Αναρχική Αρχειοθήκη Θεσσαλονίκης και οι Σύντροφοι για την Αναρχική Απελευθερωτική Δράση καλούν σε αντι-εκλογική συγκέντρωση την Πέμπτη 15 Μάη 2014 στις 7.30 μμ στην Καμάρα (Θεσσαλονίκη).

Πλατεία Ναυαρίνου: Οι μνήμες ενός άλλου Δεκέμβρη

Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει σαν πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι. (Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί)

 

«Δε νομίζω να μιλάς σοβαρά, μάλλον σε πείραξε ο Βαρδάρης που έπιασε απότομα. Συγνώμη, βέβαια που σου μιλώ με τέτοιο τρόπο, αλλά και το φαιδρό έχει τα όρια του. Σουλούπωσε τουλάχιστον λίγο τα όσα λες, να δείχνουν κάπως πιο πιστευτά», είπε καθώς κοιτούσε μια παρέα κοριτσιών που χανόταν στο κόκκινο ηλιοβασίλεμα. Ο Σίσυφος παρέμεινε σιωπηλός. Δεν θα τον έλεγες με τίποτα ομιλητικό∙ το αντίθετο μάλλον. Κάρφωσε απλώς στα μάτια τον Κώστα και άφησε εκείνο το χαρακτηριστικό του μειδίαμα να γλιστρήσει στο κενό.

«Δεν μιλάς ε;», δήλωσε με ένα ξερό γέλιο ο Κώστας και συνέχισε, «το γεγονός ότι είμαι δώδεκα χρόνια μικρότερος σου δε σου δίνει, φυσικά, κανένα δικαίωμα να με δουλεύεις ψιλό γαζί. Και σου ξεκαθαρίζω πως θα θεωρήσω εντελώς ανέντιμη τη στάση σου, αν αυτή κιόλας τη στιγμή δεν επιχειρηματολογήσεις για αυτό που μου πες πριν λίγο». Ο Σίσυφος έσμιξε τα φρύδια, τίναξε τη σκόνη απ’ τα παπούτσια του και του είπε: «αυτό, λοιπόν, που σου φαίνεται εντελώς μα παντελώς αδύνατον είναι πως μια συντροφιά πιτσιρικάδων πριν πέντε ακριβώς χρόνια, σε αυτήν την ίδια βέβαια πλατεία που καθόμαστε τώρα, έριχναν μολότοφ στους μπάτσους. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως αυτό είναι παράλογο; Ποιος ή τί σου καλλιέργησε τη βεβαιότητα πως όλα στη Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν ένας ανυπόφορος εσμός από θνησιμαία “αντιεξουσιαστική” αριστερίλα, κινηματικά μαγαζάκια και καλοθελητές που πιπιλάνε την καραμέλα “όχι συγκρούσεις παιδιά, θα χαλάσει η πορεία…;”».

Η εκδήλωση-συζήτηση της 21ης Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη

Πραγματοποιήθηκε στις 21 Ιουνίου, στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης, η προγραμματισμένη εκδήλωση-συζήτηση για τα 10 χρόνια από την Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην περιοχή της Χαλκιδικής. Εκείνες τις μέρες πραγματοποιήθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες με προεξάρχουσα την πορεία του Μαύρου Μπλοκ στην οποία συμμετείχαν 3.500 κυρίως αναρχικοί,

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2003-2013, Εκδήλωση-Συζήτηση

Εκδήλωση-Συζήτηση

Στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013 ώρα 7μμ

Η πορεία ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Θεσσαλονίκη

Πραγματοποιήθηκε χθες πορεία χιλιάδων ατόμων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Την πορεία καλούσαν επιτροπές κατοίκων από διάφορες περιοχές της Χαλκιδικής, της Ροδόπης και του Κιλκίς, και διάφορες άλλες οργανώσεις.

Το κάλεσμα ήταν στις 11.30 στην πλατεία δημαρχείου, ενώ προσυγκέντρωση είχε καλέσει στις 11.00 και το «Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού». Από τις 11.30 στο χώρο του δημαρχείου βρίσκονται σύντροφοι και συντρόφισσες της Αναρχικής Αρχειοθήκης Θεσσαλονίκης και μοιράζονται κείμενα και παλαιότερα φύλλα της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας «Διαδρομή Ελευθερίας» και πετιούνται τρικάκια.

Η πορεία βγαίνει στην Τσιμισκή και κατευθύνεται προς τα Λαδάδικα, όπου κλούβες των ΜΑΤ κλείνουν το δρόμο. Η πορεία τότε από την παραλιακή φθάνει στο Λευκό Πύργο. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας φωνάζονται συνθήματα ενάντια στα σχέδια εξόρυξης από την «Ελντοράντο», συνθήματα για την υπεράσπιση της φύσης, του νερού, των βουνών, και συνθήματα εναντίον των μπάτσων. Γράφονται επίσης αναρχικά συνθήματα σε τοίχους στο κέντρο της πόλης.

Είναι γνωστή η τεράστια καταστροφή που προκαλείται ήδη στο δάσος των Σκουριών και οι δυνητικά εφιαλτικές επιπτώσεις των κυάνιου στην ευρύτερη περιοχή. Η απληστία, όμως, των κρατούντων είναι τέτοια που το αυτάκι τους δεν ιδρώνει από τις εκκλήσεις για «νομιμότητα», ειρηνικές πορείες, δημοψηφίσματα για θεσμική διευθέτηση του ζητήματος, ή ακόμη και την κάλυψη ή μη από τα ΜΜΕ, που για κάποιους φαίνεται ότι είναι σημαντική, ενώ για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους είναι γνωστός ο ρόλος των ΜΜΕ και δεν τρέφουν καμία αυταπάτη…

Γεγονός βέβαια είναι ότι η τοξική σκόνη απειλεί όλη την ευρύτερη περιοχή και τις τουριστικές παραλίες της υπόλοιπης Χαλκιδικής (πρώτο και δεύτερο «πόδι»). Κι ως γνωστόν οι τοξικές ουσίες επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους…

Το κείμενο που μοιράστηκε ήταν το εξής:

——————————————————————————————

ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΗ ΓΗ

Ο Ιούλιος Βερν στο βιβλίο του «Από τη Γη στη Σελήνη» μιλούσε για τα φανταστικά ταξίδια στο διάστημα, σε μια εποχή που ο τεχνολογικός πολιτισμός έμοιαζε να δίνει λύσεις σε όλα. Σήμερα η επιστημονική φαντασία έχει μετατραπεί σε επιστημονική ραδιουργία. Ο τεχνολογικός ίλιγγος, μαζί με την απληστία, που μετράει τα πάντα σε κέρδος, μετατρέπει σταδιακά τη Γη σε σεληνιακό τοπίο. Ο άνθρωπος, θέλοντας να κατακτήσει τα πάντα, τεμάχισε τη γη, έκανε τη φύση κράτη, χωράφια, μεταλλεία… Στις Σκουριές Χαλκιδικής ήδη το δάσος θανατώνεται και πάνω στη γυμνή Γη ετοιμάζονται να ασελγήσουν αυτοί που έχρησαν τον εαυτό τους κυρίαρχό της. Ο πολιτισμός μοστράρει τα κοφτερά του νύχια με μόνο σκοπό να ισοπεδώσει οτιδήποτε φυσικό και ελεύθερο. Η ανάπτυξη πλέον προκαλεί ανατριχίλα. Ικανοποιεί την ανάγκη «Ζωτικού Χώρου» των μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος κάθε μορφής ζωής. Όσοι αντιδρούν καταστέλλονται άγρια, κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά, φυλακίζονται και δικάζονται ως ένοχοι από το κράτος, που διαθέτει απλόχερα τους νόμους του σαν κόκκινο χαλί, για να πατήσει πάνω η άπληστη ανάπτυξη. Τα γεγονότα της Χαλκιδικής, όπως και λίγο καιρό πριν της Λευκίμμης και της Κερατέας είναι ένα μέρος της πορείας του κόσμου που όλο και απογυμνώνεται από την ίδια τη ζωή.

χρυσός: Τουρκία(Κisladag), Αργεντινή (Pascua Lama, το El Moro και την Andalgalá), Βουλγαρία (Chelopech) χρώμιο και χαλκός: Θιβέτ (Markham) Κίνα (πόλη Σιφάγκ) λιγνίτης: Κίνα( πόλη Yinggehai) ασήμι: Περού φράγματα: Ιράν…βωξίτης: Φωκίδα λιγνίτης: Κοζάνη-Πτολεμαΐδα περλίτης: Μήλος βαριά βιομηχανία: Εύβοια (Μαντούδι) χρυσός: Αλεξανδρούπολη, Χαλκιδική, Κιλκίς…

Τα ονόματα είναι πολλά, αλλά δεν περιλαμβάνουν ούτε ανθρώπους ούτε κανένα άλλο είδος ζωής. Οι αριθμοί είναι πολλοί: μετράνε τα κέρδη των εταιρειών από τις εξορύξεις, μετράνε την κρατική συνενοχή, μετράνε τις αντιδράσεις και τις συγκρούσεις, τις ζωές που χάθηκαν και συνεχίζονται να χάνονται από τις εξορυκτικές δραστηριότητες, είτε αυτές χάνονται άμεσα (ζώα και φυτά εξαφανίζονται ή αναγκάζονται να αλλάξουν περιβάλλον, κρατικές δολοφονίες των ανθρώπων που εξεγείρονται, εργατικά «ατυχήματα») είτε μακροπρόθεσμα (μολυσματικές ασθένειες και ολοκληρωτική καταστροφή της φύσης χωρίς επιστροφή). Τα ονόματα και οι αριθμοί μετράνε την καταστροφή. Η ανάπτυξη που διαφημίζει η κυριαρχία είναι η κρατική πανούκλα που σπέρνει το θάνατο.

ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΜΗΔΕΣ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥΣ. ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΧΕΔΙΟ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ.

Αναρχική Αρχειοθήκη Θεσσαλονίκης»

——————————————————————————————–

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Προκήρυξη που μοιράστηκε σήμερα στη Θεσσαλονίκη

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

H προσεκτική προετοιμασία των συνθηκών ψήφισης των κατά γενική ομολογία σκληρότερων οικονομικών μέτρων που έχουν περάσει ποτέ σε οποιαδήποτε χώρα μεταπολεμικά είναι ενδεικτική της ανησυχίας της εσωτερικής, κυρίως, τρόικας, ώστε «όλα να πάνε καλά».

Η υπόθεση βρωμάει!

Μια σειρά γεγονότων με επίκεντρο τη διαχείριση των σκουπιδιών συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της. Βέβαια η περίπτωση της Θεσσαλονίκης δεν είναι η μοναδική ούτε στον ελλαδικό χώρο ούτε και αλλού. Πάντως τα αποτελέσματα των βρώμικων κρατικών συμφωνιών με τους μεγαλοεπιχειρηματίες φαίνονται ήδη καθαρά. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από το τέλος.

Συγκρούσεις των εργαζομένων του ΟΤΑ με τα ΜΑΤ έξω από το δημαρχείο Θεσσαλονίκης

Τον τελευταίο καιρό από τα 71 συνολικά οχήματα του δήμου, που χρησιμοποιούνταν για τα σκουπίδια της Θεσσαλονίκης ελάχιστα ήταν σε χρήση, μιας και είχαν υποστεί βλάβες. Η «λύση» βέβαια δόθηκε ήδη από το δήμο, ο οποίος διενήργησε διαγωνισμό ύψους 2,3 εκατομμυρίων ευρώ στις 30 Μαΐου 2012, και ανέθεσε τη διαχείριση των σκουπιδιών σε ιδιωτική εταιρεία, παρόλο που δήλωναν πως δεν υπήρχαν τα χρήματα, για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι του ΟΤΑ και να επισκευαστούν τα οχήματα… Μάλιστα η ιδιωτική εταιρεία που αναλαμβάνει παίρνει πακετάκι τον εξοπλισμό, το προσωπικό και τις εγκαταστάσεις του δήμου.

Το κράτος βέβαια αντέδρασε όπως αναμενόταν· έστειλε, όπως θα στέλνει πάντα, το στρατό του να καταστείλει τους «ενοχλητικούς» και να συνεχίζει τη δουλειά του, μια δουλειά που ξέρει να κάνει πάντα αβασάνιστα και εχέμυθα, ξεπουλώντας εν μία νυκτί ανθρώπινες ζωές και φυσικό περιβάλλον.

H αντι-εκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η αντι-εκλογική συγκέντρωση στην Καμάρα στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια του διήμερου αναρχικών εκδηλώσεων στην πόλη που διοργανώνουν ο Αναρχικός Πυρήνας ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, οι Σύντροφοι για την Αναρχική Απελευθερωτική Δράση και Σύντροφοι/ισσες.

ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 3 & 4 ΜΑΗ

ΠΕΜΠΤΗ 3 Μάη – ΚΑΜΑΡΑ (στις 12.00):

Αντι-εκλογική συγκέντρωση

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 Μάη – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΑΠΘ) στις 19.00:

Εκδήλωση-συζήτηση:

«Η λεγόμενη κρίση, κοινωνικοί αγώνες και αναρχικοί»

Βιντεο-προβολή «Ο Σαν Μικέλε είχε ένα κόκκορα»

Ο ωμός εκβιασμός της «οικονομικής κρίσης», που χρησιμοποιεί το κράτος για να υποτάξει ακόμα περισσότερο την κοινωνία, είναι το όχημα για περαιτέρω υποδούλωση και εξαθλίωση.

Καλύτερα από τώρα ελεύθερη ζωή…

(προκήρυξη που μοιράζεται στη Θεσσαλονίκη 
αυτές τις μέρες) 

«Ο στρατός, οι πολιτικοί και οι παπάδες δημιουργούν τις μεγάλες υστερικές στιγμές του έθνους».

Από σχολικό γραπτό μαθητή