Στρατόπεδα συγκέντρωσης στις Η.Π.Α.

Στο κείμενο που ακολουθεί γίνεται μια μικρή προσέγγιση σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στις ΗΠΑ από τη δεύτερη παγκόσμια εξουσιαστική ανθρωποσφαγή μέχρι και την κατάληψη του Αφγανιστάν και του Ιράκ από τις ΗΠΑ και τις συμμαχικές τους δυνάμεις.

Εκείνο που διαπιστώνεται με βεβαιότητα είναι πως τα όσα ακολούθησαν μετά το 2000 αποτελούν μια συνέχεια των μέσων καταστολής και εξόντωσης που χρησιμοποιεί το κράτος των ΗΠΑ. Όλα όσα βγαίνουν στο φως για τις αγριότητες των κατακτητών, ιδιαίτερα μετά την κατάκτηση του Ιράκ, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Υπήρξε μάλιστα μια συστηματική προετοιμασία, γεγονός που αποδείχνει πως οι βομβαρδισμοί, οι επιθέσεις, οι σφαγές, τα βασανιστήρια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν συστατικά στοιχεία της ύπαρξης αυτού του κρατικού σχηματισμού όπως, άλλωστε, και κάθε κράτους.

«Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι ο γερμανικός λαός δεν θα έπρεπε -ακόμα και υπό την απειλή της βίας- να επιτρέψει στην κυβέρνησή του να πράξει τα όσα έκαμε. Εμείς όμως οι Αμερικανοί, υπό το καθεστώς καμίας απειλής δεν σταματήσαμε τις εκκενώσεις πληθυσμού, την σύγχυση, την δυστυχία και την απογοήτευση που κατέλαβαν πολλούς απ’ αυτούς που ζήτησαν την τύχη τους εδώ. Αν αναρωτηθούμε γιατί δεν το αποτρέψαμε και ακούσουμε τους λόγους για τους οποίους δεν το κάναμε, ίσως τότε καταλάβουμε γιατί οι αντίστοιχες ερωτήσεις προς τους Γερμανούς είναι τόσο ασαφείς και ανεπαρκείς. Ξέροντας το τι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι το 1940, νιώθοντας τη ντροπή να βαραίνει τις πλάτες μας καθώς βλέπαμε ανθρώπους να φυλακίζονται εξ αιτίας της φυλής ή της ιδεολογίας τους, μόνο φόβο και αποστροφή αισθανόμαστε όταν υπάρχουν τα μέρη και ο νόμος που επιτρέπουν και πάλι πολυάριθμες φυλακίσεις ανθρώπων χωρίς καμία απόδειξη». (Επιτροπή του Δικαστικού Σώματος των Αντιπροσώπων, εναντίον των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης, 18 Μαρτίου 1971, σελ. 93)