ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ…

Λάβαμε την παρακάτω επιστολή την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια, αναγνωρίζοντας τον επείγοντα χαρακτήρα της έκκλησης και την αγωνία που κινητοποίησαν τον άγνωστο σε εμάς αποστολέα της…

Σύντροφοι,

Με αγωνία και τρέμοντας από συγκίνηση σάς γράφω αυτό το γράμμα.

Γνωρίζω τις ευαισθησίες σας και για τον λόγο αυτό τόλμησα να σας ενοχλήσω ελπίζοντας ότι οι ανησυχίες μου και η κραυγή αγωνίας μου θα εισακουστούν, θα προβληματίσουν, όχι μόνον εσάς, αλλά και πλήθος συντρόφων, που μάλλον έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο που απειλεί το ανταγωνιστικό κίνημα.

Και ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρξιακής φύσεως. Όχι, μην τρομάζετε. Δεν πέφτει πρόωρα η κυβέρνηση. Μην πάει ο νους σας στο κακό. Η ώρα η κρίσιμη, όμως, πλησιάζει. Η Δεξιά είναι έτοιμη να σηκώσει κεφάλι, έφτασε μάλιστα στο σημείο να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έγινε καθεστώς και ότι δεν μπορεί να κρύψει την μανία της για την εξουσία.

Επιστολή του Βαντσέτι από τις φυλακές του Τσάρλεστον στις 24 Φεβρουαρίου 1924

«… Ο αγώνας για την ελευθερία, ανάμεσα στον καταπιεστή και τον καταπιεζόμενο, θα συνεχιστεί και πέρα απ’ τη ζωή και περ’ απ’ τον τάφο. Ξέρω τι έχουν κάνει και τι κάνουν κάθε μέρα σε μένα και σε εκατοντάδες επαναστατημένες καρδιές. Και ξέρω πως είναι και πως θα είναι πάντα έτοιμοι να μας χτυπήσουν. Ξέρω τις χιλιάδες τους νέους που σκότωσαν, τις χιλιάδες γυναίκες που άφησαν χήρες, τις χιλιάδες μπάσταρδα που εγκατέλειψαν μέσ’ στις βρώμικες τρώγλες ή που ανάθρεψαν για τις αδελφοκτονίες τους. Ξέρω τους γέρους γονείς που σκότωσαν συντρίβοντάς τους την καρδιά κι όλα τα παιδιά που τα κατάντησαν να πεθαίνουν της πείνας και τα νοσοκομεία και τα τρελοκομεία που είναι γεμάτα από τα θύματά τους, και τους νεαρούς εγκληματίες —ανεύθυνα θύματα, καταναγκασμένα σχεδόν στο έγκλημα— που τους εκτελούνε δίχως οίκτο ή τους θάβουν ζωντανούς. Ποτέ τους δεν ένιωσαν οίκτο για τα παιδιά μας, για τις γυναίκες μας κι ούτε ποτέ τους θα νιώσουν.

ΝΤΟΥΡΡΟΥΤΙ –Πριν από τη Θύελλα–

Μια επιστολή του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι (1935)

Στην πρότυπη φυλακή της Βαλένθια, όπου ο Ντουρρούτι είναι φυλακισμένος τον Αύγουστο του 1935, βρίσκονται κατά πλειοψηφία μέλη της CNT και της FAI που προήλθαν από την Καταλωνία, την Αραγωνία και το Λεβάντε. Αυτή η ομοιογένεια μεταξύ των φυλακισμένων τούς έδινε την δυνατότητα να εστιάζουν τις συζητήσεις τους στα εσωτερικά θέματα της CNT και της FAI. Δύο χρόνια μετά τη διάσπαση με τη CNT και τώρα που η διαμάχη που περιβάλλει αυτό το ζήτημα έχει γίνει λιγότερο εμπαθής, η ιδέα της επιστροφής στην αγκαλιά της CNT, όπως υποστηρίζεται από τους J. Pedro και J. Lopez, άρχισε να σημειώνει κάποια πρόοδο· κανείς, όμως, δεν γνώριζε τον τρόπο διαπραγμάτευσης για αυτήν την επιστροφή. Όλα αυτά τα ζητήματα συζητούνται παθιασμένα στα κελλιά και στα προαύλια της πρότυπης φυλακής.

Ο Ντουρρούτι είναι περισσότερο απασχολημένος με άλλα θέματα και κρατά κάποια απόσταση από αυτές τις συζητήσεις. Αν κρίνουμε δε και από μια επιστολή, γραμμένη περίπου αυτή την περίοδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν στα μαχαίρια με τις επιτροπές της CNT.

Επιστολή απ’ την αιώνια Βαβυλώνα

Ο πολιτισμός μάς κηρύττει από έναν ρυπαρό άμβωνα που ονομάζεται κράτος. (ανώνυμος)

Κάτι εισβάλει μέσα απ’ τα τοιχώματα των κυττάρων μας και επιχειρεί αργά, αλλά συστηματικά, να μας διαβρώσει. Η πόλη μάς διαλύει. Παλεύει ν’ αναστήσει κάποια απροσδιόριστα μειδιάματα, που την κρατούν στα γυάλινα μάτια μας εξαίσια και φανταχτερή. Είναι οι ατέλειωτες ώρες αϋπνίας που γυρεύουν εκδίκηση. Είναι ο καρατομημένος μας χρόνος στην δουλειά, τις ουρές, τα μποτιλιαρίσματα. Πόλεις-μεγαθήρια, πόλεις-καρικατούρες, πόλεις με θεόρατα υψωμένα τείχη γύρω απ’ τις καρδιές των ανθρώπων. Και χιλιάδες πολεμίστρες με μάτια αγριεμένα να θωρούν προς τα μέσα. Μα, τι πρωτοτυπία! Οι παρατηρητές της ανταλλάσσουν τον χτύπο της καρδιάς τους για λίγα μέτρα οπτικής ίνας.

Ξεκαθαρίσματα σχετικά με αντιεξουσιαστικές πρακτικές λογοκρισίας

 Στις 14 Απριλίου 2010, στο Πάντειο, μια ομάδα αντιεξουσιαστών διέκοψε το μάθημά μου και αφού με εξύβρισε, με αποκάλεσε … «φασίστα» ενώπιον 50 περίπου φοιτητών και τελικά εκσφενδόνισε εναντίον μου ένα γιαούρτι.

Αιτία αυτής της συμπεριφοράς σύμφωνα με τα λεγόμενά τους και με όσα αναφέρονται σε μια τετρασέλιδη προκήρυξη που μοιράστηκε και που έχει σαν υπότιτλο «φασίστες και καθηγητές πηγαίνουν χέρι – χέρι» είναι το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του καθηγητή με τη δημόσια πολιτική παρουσία μου – και πιο συγκεκριμένα, με την έκφραση επιφυλακτικών και κριτικών απόψεων γύρω από τα θέματα που αφορούν την υποκριτική μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους ή γύρω από τα κοινωνικά και ιδεολογικά ζητήματα των πολιτικο-πολιτισμικών αναταράξεων και αμοιβαίων περιχαρακώσεων που αναδεικνύονται αντικειμενικά στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία.