Είναι; Παριστάνουν; ή μήπως μας θεωρούν βλάκες; Ηλεκτροκίνηση, Ορυκτά και LNG.

Ο παραπάνω τίτλος μπορεί να λειτουργήσει και σωρευτικά και όχι μονάχα διαζευκτικά. Μπορεί να ισχύσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις όπου εμπλέκεται η κρατική και οικονομική εξουσία με τις ζωές μας και την καθημερινότητα μας. Αλλά μάς ήρθε στο νου, όταν πληροφορηθήκαμε ότι έχουν ξεκινήσει να εκδίδονται ανακοινώσεις από τις δημοτικές και περιφερειακές διοικήσεις διεθνώς, προτρέποντας σε αποφυγή φόρτισης των αυτοκινήτων σε συγκεκριμένες ώρες. Ο λόγος; Οι διακοπές ρεύματος λόγω υπερφόρτωσης του δικτύου!!! Όπως γνωρίζουν πια οι πάντες, ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα παγκοσμίως είναι η διαχείριση της ενέργειας. Ο ενεργοβόρος καταναλωτικός τρόπος ζωής απειλεί τη σπάνη των πρώτων υλών και ενώ όλα αυτά είναι γνωστά, τα τελευταία χρόνια βομβαρδιζόμαστε από την προώθηση για χρήση και απόκτηση ηλεκτρικών αυτοκινήτων και μέσων.

ΛΑΡΚΟ: Η εταιρεία που πτώχευσε μεταπολιτευτικά και κηδεύεται με κρατικά κόλλυβα το 2022

Το τελευταίο διάστημα επανήλθε στη δημοσιότητα με έντονο τρόπο το ζήτημα των όρων συνέχισης λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ. Μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής σιδηρονικελίου στον κόσμο και παράλληλα μια ασύδοτη ρυπογόνος εταιρεία, τόσο στα εδάφη που εξορύσσει, όσο και στο Β. Ευβοϊκό που εναποθέτει παράνομα κατάλοιπα της βιομηχανικής της παραγωγής. Ταυτόχρονα διατηρεί ακόμη μια «πρωτιά», αυτή των δολοφονικών εργατικών δυστυχημάτων.

Η ΛΑΡΚΟ, λοιπόν, ένα δημιούργημα του Π. Μποδοσάκη, της δεκαετίας του ’60, με εργοστάσιο επεξεργασίας στη Λάρυμνα και περιοχές εξόρυξης σε Βοιωτία, Εύβοια και Β. Ελλάδα, προστέθηκε μαζί με άλλες μεταλλευτικές βιομηχανίες της εποχής εκείνης, όπως την ΠΕΣΙΝΕ, στη λεγόμενη «βαριά» βιομηχανία. Παρήγαγε ένα εξαγώγιμο μετάλλευμα και ως εκ τούτου επηρεαζόταν άμεσα από τις διεθνείς οικονομικές καταστάσεις (τιμές, επιτόκια δανεισμού κ.ά.). Τα γκρίζα σύννεφα ήταν ορατά από τη δεκαετία του ’70 τόσο για τη ΛΑΡΚΟ όσο και για άλλες εγχώριες βιομηχανίες και έγιναν καταιγίδα με την είσοδο της ελλάδας στην ΕΕ, όπου οι αγορές άνοιξαν και κανένας προστατευτισμός δεν υπήρχε πια για τις απροετοίμαστες ελληνικές επιχειρήσεις. Οι έλληνες βιομήχανοι μαθημένοι να τρέχουν στο «Κράτος-μπαμπά» όταν έβλεπαν τα δύσκολα, κρατικοδίαιτοι γαρ, ενίσχυαν τις πελατειακές σχέσεις και δομές του πολιτικού συστήματος. Έπαιρναν δάνεια από τις ελληνικές-κρατικές τράπεζες με εντολή υπουργών και προσλάμβαναν απευθείας από τα βουλευτικά γραφεία. Αυτό το μοντέλο που με τόση μαεστρία είχε αναπτύξει το δεξιό κράτος το συνέχισαν οι μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Εξορύξεις υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο

Εκχώρηση γης, ύδατος και συνειδήσεων στα κυριαρχικά σχέδια

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει έντονη κινητικότητα στο τομέα των εξορύξεων υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο. Στις 27 Ιουνίου υπογράφτηκε μεταξύ ελλαδικού κράτους και της κοινοπραξίας εταιρειών Exxon Mobil – Total – ΕΛΠΕ σύμβαση για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά και δυτικά της Κρήτης. Έχουν προηγηθεί οι συμβάσεις με τις Total, Edison και ΕΛΠΕ στον θαλάσσιο χώρο της Κέρκυρας και του Ιονίου, καθώς και των Repsol-Energean Oil & Gas στα βουνά της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ώρα 18:30 στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Πατησίων)

 

Για την εκδήλωση έχει ετοιμαστεί ένα μικρό έντυπο με μερικά κείμενα. Το πρώτο εξ αυτών των κειμένων  παρατίθεται πιο κάτω.

Μέσα από την εκδήλωση και τα κείμενα αυτά επιδιώκουμε να ανοίξει μια συζήτηση σε ένα σύνολο από ζητήματα σε σχέση με τις εξορύξεις ορυκτών. Μερικά από αυτά τα ζητήματα είναι τα παρακάτω:

-Πως συνδέονται οι εξορυκτικές δραστηριότητες με το κράτος και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα;

-Γιατί οι εξορύξεις είναι ασυμβίβαστες με ένα ελεύθερο κόσμο και την αναρχία;

-Η σχέση των εξορύξεων ορυκτών με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και οι καταστροφικές τους συνέπειες στον φυσικό κόσμο.

-Η ιδέα της προόδου και ο ανθρωποκεντρισμός ως κινητήριοι ιδεολογικοί μηχανισμοί του πολιτισμού και δραστηριοτήτων όπως οι εξορύξεις ορυκτών.

-Οι κατασκευασμένες ανάγκες και η εξάρτηση μας από τις εξορυκτικές δραστηριότητες ως κομμάτι του εξουσιαστικού οικοδομήματος και του εξουσιαστικού πλέγματος σχέσεων της μαζικής κοινωνίας.

-Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εξορύξεις, κράτος και οποιοδήποτε κοινωνικό-πολιτικό σύστημα.

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ, ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Ας αρχίσουμε με μια θέση η οποία θα μπορούσε να είναι το συμπέρασμα στο τέλος αυτού του κειμένου. Ο τρόπος ζωής μας στον σύγχρονο Δυτικό Πολιτισμό έχει δομηθεί και αναπαράγεται μέσω τεχνητών διαδικασιών που μολύνουν και καταστρέφουν το φυσικό κόσμο με τέτοιο ρυθμό που όμοιός του δεν έχει προϋπάρξει. Αυτές οι διαδικασίες λειτουργούν μόνο με τη χρήση της επιβολής, με τον εξαναγκασμό και την καταπίεση, που είναι άλλωστε αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της βιομηχανικής κοινωνίας.